Άρθρο του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου και Βουλευτή Β’ Αθήνας της Νέας Δημοκρατίας Νίκου Δένδια στην εφημερίδα «Τα Νέα Σαββατοκύριακο».
H μεγάλη πρόκληση
Οι εκλογές για το Εθνικό Κοινοβούλιο, αποτελούν μία τεράστια πρόκληση για τη Νέα Δημοκρατία.
Κατ’ αρχήν στο μέτωπο της οικονομίας είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση απώλεσε τη σωρεία ευκαιριών που είχε δημιουργήσει το ευνοϊκό οικονομικό κλίμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατά τα έτη της διακυβέρνησής της. Έχει ως μόνο αφήγημα την “επίτευξη” αναιμικών απλώς ποσοστών ανάπτυξης – και μάλιστα χειρότερων των προβλεπόμενων. Η Νέα Δημοκρατία παρατάσσει ένα τολμηρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και δύναται να προσελκύσει άμεσα μείζονος σημασίας επενδύσεις. Μπορεί να οδηγήσει τους Έλληνες να επανατοποθετήσουν το υστέρημά τους στην Εθνική μας Οικονομία, μέσα σ’ ένα έντιμο ανεκτό και κατανοητό πλαίσιο φορολόγησης, χωρίς το φόβητρο των διαρκών κατασχέσεων και φοροεπιδρομών.
Είναι ένα πραγματικά λαϊκό κόμμα, το οποίο θα συνεχίσει την ιστορική παράδοση των διακυβερνήσεων της, του συνδυασμού της απρόσκοπτης ιδιωτικής πρωτοβουλίας με τη μέριμνα για τα ασθενέστερα στρώματα, πιστή στις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού, ο οποίος είναι βάσει του καταστατικού του κόμματος και η ιδεολογία του.
Η Νέα Δημοκρατία υποχρεούται επίσης, εκ του ρόλου της ως η παράταξη του μέτρου και της ευθύνης, αλλά και ως το μοναδικό κόμμα της μεταπολίτευσης που παρέμεινε συνεχώς σε τροχιά εξουσίας, να αποκαταστήσει τη βαριά τραυματισμένη εθνική ενότητα από τα έργα και ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ως αξιωματική αντιπολίτευση (με τις αλήστου μνήμης κραυγές κατά “Γερμανοτσολιάδων” από στελέχη του και της συμπόρευσης με τους “αγανακτισμένους”), όσο και ως Κυβέρνηση τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Το γεγονός και μόνο ότι το κυβερνών κόμμα εμφανίζεται σήμερα να κραδαίνει τη “ρομφαία” της δήθεν κάθαρσης απέναντι σε οποιονδήποτε στο παρελθόν έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ελληνική πολιτική ζωή και την οικονομία, την ίδια ώρα που εναγκαλίζεται σύμβολα ενός πολύ δυσάρεστου παρελθόντος στις δημόσιες συμβάσεις, είναι μία ακόμα απόδειξη του μεγέθους του θράσους του. Την ίδια ώρα επιχειρείται η εργαλειακή διαχείριση του θεσμικού πλαισίου, με προφανή στόχο τη διαιώνιση μιας πολιτικής ηγεμονίας, με βαθύτατες αντιδημοκρατικές πολιτικές και μέσα. Η χώρα συμπιέζεται θεσμικά στο επίπεδο της Υποσαχάριας Αφρικής, γεγονός το οποίο αφ’ εαυτού υπερβαίνει σε σημασία και βαρύτητα ακόμη και την οικονομική κρίση.
Για αυτούς τους λόγους η Νέα Δημοκρατία επιδιώκει την αυτοδυναμία, θέτοντας τέρμα στον φαύλο και διχαστικό λόγο της σημερινής διακυβέρνησης και στην βαρύτατα αντιθεσμική συμπεριφορά της, εν μέσω μεγάλων προκλήσεων, αλλά και εν μέσω εξαιρετικά ασταθούς διεθνούς περιβάλλοντος στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Χωρίς να αποκλείονται μετεκλογικές συνεργασίες με πρόσωπα που θέλουν και μπορούν να συνεισφέρουν σε αυτή την προσπάθεια και προέρχονται από άλλους κομματικούς χώρους, η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να είναι ελεύθερη από ανάγκες συμβιβασμών και ισορροπιών για να οδηγήσει τη χώρα σε έναν ομαλό πολιτικό βίο, στην οικονομική ανάπτυξη και στην απολύτως απαραίτητη θεσμική ανασυγκρότηση. Τις συνθήκες αυτές η ηγεσία Μητσοτάκη δημιουργεί ήδη με συνέπεια και συνέχεια.
Η Ελλάδα, θα συμπληρώσει σε δύο χρόνια 200 έτη από την Εθνεγερσία του 1821. Βρίσκεται σε ιστορική καμπή, όπως πολλές φορές στο παρελθόν. Η πατρίδα μας η οποία καταγράφηκε την τελευταία δεκαετία διεθνώς ως “πρόβλημα”, έχει την ευκαιρία να αποτελέσει υπόδειγμα στην ευρύτερη περιοχή, εάν μπορέσει να ενεργοποιήσει τις παραγωγικές της δυνάμεις και να προσφέρει όραμα δημοκρατίας στην κοινωνία των πολιτών.