Η δική μου απάντηση είναι ναι, βεβαίως υπάρχει λύση στο μεταναστευτικό, δεν είναι απλή, δεν είναι φθηνή, δεν είναι εύκολη, αλλά λύση υπάρχει.
Δεύτερη ερώτηση: μπορούμε μόνοι μας, ως Ελλάδα, να δώσουμε αυτή τη λύση; Απάντηση: Όχι. Πιθανότατα όχι. Χρειαζόμαστε τη βοήθεια των εταίρων και φίλων μας, αν θέλουμε να δώσουμε μία απάντηση μέσα στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τι έχει γίνει μέχρι τώρα στην Ελλάδα, τους τελευταίους έντεκα μήνες; Νομίζω ότι έχουμε κάνει όχι απλώς άλματα, αλλά ίσως πράγματα τα οποία θα μπορούσαν εύκολα να χαρακτηριστούν στο όριο του θαύματος, τουλάχιστον με τα δεδομένα όχι μόνο της Ελλάδας.
Ξεκινάω: Έλεγχος συνόρων. Έχει γίνει απόλυτα επιτυχής ο έλεγχος των συνόρων στον Έβρο. Μία μέρα κυρίες και κύριοι πριν αρχίσει η επιχείρηση «Ασπίδα», που είναι τμήμα της ευρύτερης επιχείρησης «Ξένιος Δίας», από τον Έβρο μπήκαν 410 άτομα, ένα ελληνικό χωριό. Σήμερα είναι θέμα αν μπαίνουν ένα, δύο, τρία άτομα την εβδομάδα.

Δεύτερον, σύστημα υποδοχής των όσων μπαίνουν στη χώρα μας. Τώρα που μιλάμε λειτουργεί μία σύγχρονη πρώτη Υπηρεσία Ασύλου, η πρώτη εγκατάσταση της είναι ήδη στον Έβρο όπου και λειτουργεί, υπάρχουν κινητές μονάδες που θα λειτουργήσουν στα νησιά, Χίο, Σάμο, Μυτιλήνη. Δεύτερο κέντρο πρώτης υποδοχής θα φτιαχτεί στη Μυτιλήνη. Υπάρχουν έτοιμα ειδικά κέντρα στη Χίο και στη Σάμο τα οποία έχουν επισκευαστεί και λειτουργούν.

Τρίτον, άσυλο. Ήδη, από τις 7 Ιουνίου λειτουργεί η πιο σύγχρονη Υπηρεσία Ασύλου στην Ευρώπη, σε καινούργιες εγκαταστάσεις στην οδό Κατεχάκη. Στις παλιές υποθέσεις Ασύλου είχαμε το μεγαλύτερο backlog, την μεγαλύτερη εκκρεμότητα, όχι στην Ευρώπη, του κόσμου όλου, 55.000 υποθέσεις. Μετατρέψαμε όλες αυτές τις υποθέσεις σε ηλεκτρονική μορφή, ξεκαθαρίσαμε τις ανενεργές, διπλασιάσαμε τις επιτροπές. Από την αρχή του χρόνου έχουν εκδικαστεί 3.330 υποθέσεις, μέχρι το τέλος του 2014 όλο το παλιό backlog της Ελληνικής Δημοκρατίας θα έχει εκδικαστεί.

Υπάρχει όμως κάτι εδώ, το οποίο πρέπει να το πω και ελπίζω να μεταφραστεί στους κυρίους Πρέσβεις, στους οποίους είχα την ευκαιρία να το πω και κατ’ ιδίαν. Αν η Ευρώπη μας στείλει όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις Ασύλου βάσει του «Δουβλίνο 2», είμαι σίγουρος ότι και ο κ. Παπανικολάου που είναι καλός γνώστης των πραγμάτων θα σας τα πει, και τώρα που έχουμε μια νέα σύγχρονη Υπηρεσία Ασύλου θα «πνιγούμε» πάλι. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε την ευρωπαϊκή βοήθεια και αλληλεγγύη.

Επιστροφές: Έχουμε κάνει τεράστια πρόοδο. Πέρσι, επιστρέψαμε στα σπίτια τους 22.000 παράνομους μετανάστες. Φέτος θα υπερβούμε τις 25.000. Παρακαλώ διαδώστε το γιατί η ελληνική κοινωνία δεν το γνωρίζει. Επιστρέφονται άνθρωποι και δεν επιστρέφονται ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις, επιστρέφονται δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι. Όμως, τι μας εμποδίζει; Υπάρχουν κράτη, πολλά κράτη, που δεν βοηθούν καθόλου σ’αυτό. Μπαγκλαντές, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ιράκ, Μαρόκο, Αλγερία, τεράστια προβλήματα. Μπορούμε μόνοι μας; Δε μπορούμε μόνοι μας. Πήγα στο Μπαγκλαντές, είδα τη μισή κυβέρνηση, είδα το Κοινοβούλιο, χώρες σαν αυτές δεν μπορεί η Ελλάδα να τις πιέσει.

Δεν έχουμε δυνατότητα πίεσης. Αν η ευρωπαϊκή επιτροπή δεν ασκήσει την πίεσή της – και μέχρι τώρα που συζητάμε εγώ δείγματα αυτής της πίεσης δεν έχω δει – δεν μπορούμε να επιστρέψουμε αυτούς τους ανθρώπους πίσω, έστω και αν έχουμε ένα σύστημα τέτοιο με το οποίο θα μπορούσαμε να έχουμε τεράστιες αυξήσεις στις επιστροφές. Ακριβώς επειδή έχουμε αυτό το σύμπτωμα του «λαιμού του μπουκαλιού» στις επιστροφές, χρειαζόμαστε προαναχωρησιακά κέντρα. Έχουμε φτιάξει 5 προαναχωρησιακά κέντρα, θα φτάσουμε τις 5.800 θέσεις, θα είχαμε φτάσει στις 10.000 θέσεις εάν η Επιτροπή μας βοηθούσε σε αυτό.

Δυστυχώς, τα χρήματα τα οποία χρειάζονται για να τα τρέξουμε αυτά τα Κέντρα η Επιτροπή δεν έχει να μας τα διαθέσει και η Επιτροπή χρησιμοποιεί κύριε πρόεδρε, και θέλω να το ξέρετε αυτό, ένα νομικίστικό επιχείρημα. Μας λέει «κοιτάξτε, όποιος έχει κάνει αίτημα ασύλου δεν μπορείτε να τον βάζετε μέσα σε ένα προαναχωρησιακό κέντρο, διότι πρώτα πρέπει να κρίνετε το άσυλο». Παρένθεση: το άσυλο θα το κρίνουμε γρήγορα πια, αλλά για τις παλιές υποθέσεις θα χρειαστούμε μέχρι το τέλος του 2014. Εμείς τους απαντάμε με κάτι το οποίο είναι βασισμένο στις συνθήκες και βασισμένο στην νομολογία του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου. 

Τους λέμε ότι βεβαίως για όποιον μπαίνει στην Ελλάδα και τη στιγμή που μπαίνει καταθέτει αίτημα ασύλου, ευχαρίστως να καταλάβουμε ότι έχουμε την ευθύνη να τον αφήσουμε ελεύθερο. Όποιος όμως υποβάλει αίτημα ασύλου μόνο αφού τον πιάσουμε μετά από έναν χρόνο, ας πούμε στην Ελλάδα και το θυμηθεί τότε, την ώρα που τον πιάνουμε εμείς να υποβάλει αίτημα ασύλου, αυτός γιατί να είναι ελεύθερος, είναι προφανές ότι κάνει κατάχρηση του δικαιώματός του. Η Επιτροπή, παριστάνοντας νομίζω ότι υπάρχει νομικό επιχείρημα, η αλήθεια είναι ότι δεν θέλει να αναλάβει το κόστος αυτής της ιστορίας, δεν συμφωνεί ακόμα μαζί μας σε αυτό.

Υπάρχουν μερικά πράγματα επίσης που πρέπει να λυθούν σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Ποια είναι αυτά: Είπα το πρώτο, το θέμα των επιστροφών, είπα το δεύτερο, το θέμα των προαναχωρησιακών κέντρων, υπάρχει και ένα τρίτο. Για να είμαστε ειλικρινείς, ό,τι και να κάνουμε στο τέλος της ημέρας κάποιοι μετανάστες θα μείνουν στην Ελλάδα.

Η Ευρώπη σε αυτό πρέπει να πάρει μία σαφή θέση. Ήδη με τη βοήθεια πολλών και σημαντικών ανθρώπων, ο ευρωβουλευτής κύριος Παπανικολάου που βρίσκεται εδώ είναι ένας από αυτούς, προσπαθούμε να ανοίξουμε μια συζήτηση για αυτό που λέμε relocation key, έναν τρόπο υπολογισμού της διανομής αυτών των ανθρώπων σε όλες τις χώρες της Ευρώπης ανάλογα με τον πληθυσμό τους την έκτασή τους και το ακαθάριστο εθνικό προϊόν τους. Η Ελλάδα δεν μπορεί με τον πληθυσμό των 10 εκ. ανθρώπων να αντέξει 600, 700 800, 900 χιλιάδες παράνομους μετανάστες ή οτιδήποτε τέτοιο. Όπως δεν θα μπορούσε ούτε η Γερμανία να αντέξει με τον δικό της πληθυσμό των 84 εκ. 11, 12, 13, 14 εκ. μετανάστες.

Πρέπει λοιπόν στην Ευρώπη να έχουμε μια ειλικρινή συμφωνία, όπως πρέπει και να καταλήξουμε ότι το «Δουβλίνο 2», αφορά μόνο το άσυλο, δεν αφορά το συνολικό θέμα της μετανάστευσης. Το οποίο όλη Ευρώπη εκτός από εμάς και τη Μάλτα είναι έτοιμη να το κυρώσει. Εμείς για πρώτη φορά θα το καταψηφίσουμε. Τι λέει όμως; Λέει ότι αρμόδια για να εκδικάσει μία υπόθεση είναι η χώρα στην οποία πρώτη μπήκε ο μετανάστης. 

Σε αόριστο επίπεδο ακούγεται φυσιολογικό, λογικό, γιατί όχι έτσι; Αλλά αυτό αγνοεί έναν παράγοντα, ότι στην Ελλάδα μπαίνει το 90%. Που σημαίνει ότι η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων είναι υποχρεωμένη να έχει τη διαχείριση του 90% των συνολικών παρανόμων μεταναστευτικών ροών της Ευρώπης.
Αυτό δεν είναι εφικτό η εν πάση περιπτώσει δεν είναι λογικό. Τελειώνω γιατί δεν μπορώ να καταναλώσω πολύ από τον χρόνο σας, υπάρχουν πολύ πιο σημαντικοί ομιλητές, που μπορούν να εκφράσουν απόψεις ίσως απόψεις αντίθετες ίσως απόψεις διαφορετικές.

Εγώ θέλω να πω ότι η χώρα έχει κάνει θαύματα και θέλω να πω ότι έχει κάνει θαύματα σε συνθήκες μεγάλης στενότητας του κρατικού προϋπολογισμού και με δικά της χρήματα, πάρα πολλά δικά της χρήματα. Η εντύπωση ότι η Ευρώπη μας δίνει πάρα πολλά χρήματα δεν είναι ακριβής, υπάρχει πλήρης ανάληψη προϋπολογισμού, ο ελληνικός κρατικός προϋπολογισμός συνεισφέρει 200 τόσα εκατομμύρια σε αυτήν την τεράστια προσπάθεια, όταν τα ευρωπαϊκά χρήματα δεν υπερβαίνουν τα 200 εκ. ευρώ και υπάρχει μάλιστα ένα κενό 70 εκ. ευρώ για το οποίο προσπαθούμε να βρούμε κάλυψη από την Ευρώπη και δεν συμφωνούμε. Και έχει κάνει θαύματα η χώρα μας βασιζόμενη κυρίως σε μια τεράστια – πρέπει να το πω αυτό – προσπάθεια των γυναικών και των αντρών της Ελληνικής Αστυνομίας.

Η Ελληνική Αστυνομία έχει φορτωθεί όλο το θέμα της παράνομης μετανάστευσης, χωρίς να έχει θεσμική αρμοδιότητα γι’ αυτό και χωρίς να είναι μέσα στις αρχικές συνθήκες λειτουργίας της, μέχρι τουλάχιστον να μπορέσουμε να στήσουμε νέες πολιτικές υπηρεσίες, όπως η νέα υπηρεσία ασύλου, η υπηρεσία πρώτης υποδοχής, η αρχή προσφυγών, που δικάζει σε δεύτερο βαθμό τις υποθέσεις ασύλου.

Νομίζω ότι η χώρα μπορεί πλέον ευθέως να αντιμετωπίσει τούς Ευρωπαίους εταίρους και φίλους μας και να τους πει ότι εμείς κάναμε το καθήκον μας απέναντι σε ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα, ήρθε η ώρα να κάνετε και εσείς το δικό σας.
Σάς ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση και για την ευκαιρία που μου δώσατε.