Ακολουθούν τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης:

Για το εάν έχουν ευθύνες και οι εταίροι για τις εξελίξεις:

“Πριν έρθουμε στα δικά μας, δε νομίζω ότι οι εταίροι μας χειρίστηκαν την διαπραγμάτευση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και αυτοί. Υπήρχε περιθώριο και από την δική τους την πλευρά καλύτερης – αν μη τι άλλο- διεξαγωγής της διαπραγματευτικής διαδικασίας. Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον αυτά που θα πει ο πρόεδρος της Κομισιόν κ. Γιουνκέρ και η Καγκελάριος κ. Μέρκελ και προσδοκώ πρωτοβουλίες από τη δική τους την πλευρά για να αρθεί το αδιέξοδο (…) Υπάρχει περιθώριο, αλλά για να υπάρξει αποτέλεσμα θα πρέπει ο Έλληνας Πρωθυπουργός να είναι διατεθειμένος να συζητήσει σοβαρά μαζί τους.( Αμφιβάλλω), αλλά επειδή η ελπίδα πάντοτε πεθαίνει πάντοτε τελευταία, οφείλω πάντοτε να ελπίζω, λέγοντας πάλι ότι υπάρχουν ευθύνες και από την ευρωπαϊκή πλευρά “.

Για τον τρόπο που χειρίστηκε την διαπραγμάτευση η ελληνική κυβέρνηση:

“Η ελληνική κυβέρνηση λειτούργησε κατά απαράδεκτο τρόπο. Στην καλύτερη περίπτωση λειτούργησε με έναν απίστευτο ερασιτεχνισμό και με μία απίθανη προχειρότητα, στη χειρότερη βάσει ενός σχεδίου να μας βγάλουν από την Ευρώπη, και όχι από το ευρώ που λέμε συνέχεια (…) Εύχομαι να μην είναι έτσι και είμαι από αυτούς που τους ευχήθηκα καλή επιτυχία από την πρώτη ημέρα (… . Και από την άλλη πλευρά τι είδαμε; Έναν απίστευτο ερασιτεχνισμό, αλλαγές διαπραγματευτικών ομάδων, ένα τρελό αλαλούμ και στο τέλος αυτό το απίθανο δημοψήφισμα το οποίο δεν έχει καμία οντότητα. Θα το παλέψουμε με νύχια και με δόντια, αλλά η νομική του οντότητα δεν υπάρχει. Μιλάμε για ένα κείμενο που πλέον δεν υφίσταται. Αυτό που λένε μερικοί σαν “ραντεβού στα τυφλά”, “δημοψήφισμα στα τυφλά”, νομίζω απηχεί την πραγματικότητα”.

Σχετικά με την πρόταση μομφής κατά της Κυβέρνησης:

“Είμαι εξ αυτών που πίστευα και πιστεύω ακράδαντα, γι’ αυτό και το πρότεινα και λυπάμαι πολύ που δεν υιοθετήθηκε, τηνε πρόταση μομφής κατά της Κυβέρνησης(…). Έχει διπλό νόημα. Κατ’ άρχήν είναι θέμα αρχής. Το δημοψήφισμα προκηρύσσεται με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Επ’ αυτής της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου μπορούμε να μεμφθούμε την Κυβέρνηση ότι η απόφαση είναι απαράδεκτη. Και να έρθουμε στην εθνική αντιπροσωπεία και να συζητήσουμε επί 3 ολόκληρες ημέρες για το πώς πάρθηκε η απόφαση. Εάν το είχαμε κάνει αυτό, το έγγραφο Γιούνκερ θα είχε τεθεί υπόψη της εθνικής αντιπροσωπείας, όταν έπαιρνε την απόφασή της και επίσης θα έδινε χρόνο για αυτή την πιθανή επανεκκίνηση της διαπραγματευτικής διαδικασίας, που τώρα είναι πολύ πιο δύσκολο να το κάνουμε”.

Για το τι θα σημαίνει για τις πολιτικές εξελίξεις το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος:

“Το “ναι” έχει πάρα πολλές λύσεις μετά και εγώ δεν είμαι από αυτούς που επείγονται να πετάξουν την Κυβέρνηση από το παράθυρο, παρότι αυτό που έκανε ήταν απίστευτο. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Αυτό που είναι το τεράστιο πρόβλημα είναι το “όχι” που ζητά η Κυβέρνηση από την ελληνική κοινωνία λέγοντας ότι θα της δώσει κάτι καλύτερο και που στην πραγματικότητα είναι το κατευθείαν εισιτήριο για να φύγουμε από την Ευρώπη. Αυτό το “όχι” είναι που με κάνει να τρέμω”(…) Για το τι μπορεί να σημαίνει π.χ. για τα εθνικά μας θέματα, για την όλη παρουσία μας στη Βαλκανική και στην Ανατολική Μεσόγειο. Για τις πιέσεις που μπορεί να δεχθούμε από χίλιες πλευρές”.