Δώσαμε ραντεβού στο νέο ξενοδοχείο AthensWas, που άνοιξε τις πόρτες του πριν από λίγες ημέρες επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου, τρία λεπτά με τα πόδια από το Μουσείο της Ακροπόλεως. Λόγω της καλοκαιρίας, εγκαινιάσαμε το εστιατόριο του roof garden με ανεμπόδιστη θέα στον Ιερό Βράχο, τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και τον Λυκαβηττό. Ο Νίκος Δένδιας παρήγγειλε μια πράσινη σαλάτα χωρίς το μανούρι που προβλέπεται στο μενού και έκανε παρασπονδία στην αυστηρή δίαιτα που ακολουθεί πίνοντας λίγες γουλιές ερυθρού οίνου «Νεμέα» του Σκούρα. Από την πλευρά μου τίμησα τη χωριάτικη σαλάτα και το rib eye με πατάτες τηγανιτές.

Λόγω επικαιρότητας, το πρώτο ερώτημα που του έθεσα ήταν σχετικό με την επίτευξη ή όχι συμφωνίας μετά το Eurogroup της Λετονίας. «Ελπίζουμε να υπάρξει συμφωνία, αν και η πορεία των τεχνικών κλιμακίων είναι πολύ αργή. Εμείς ως Έλληνες οφείλουμε να ευχόμεθα ότι η διαπραγμάτευση θα πετύχει. Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Η κυβέρνηση, τους τρεις μήνες που διαπραγματεύεται, επιδεικνύει ερασιτεχνισμό, στην καλύτερη των περιπτώσεων, που ελπίζω να μην οδηγήσει σε ατύχημα από εγκληματική αμέλεια. Ούτως ή άλλως, έχω την εντύπωση ότι ο Αλέξης Τσίπρας βιάστηκε να πάρει την εξουσία».

Έτερο καυτό θέμα που του ζητώ να τοποθετηθεί είναι τα αποθεματικά των Ταμείων, Οργανισμών και άλλων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου που κατευθύνονται στην Τράπεζα της Ελλάδας με πράξη νομοθετικού περιεχομένου. «Παρ’ ότι είναι δυσάρεστο, το Κράτος όταν έχει δυσκολία, μπορεί να προστρέξει σε όλους τους πόρους που δυνητικά έχει στη διάθεσή του. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση βλέπουμε την κατάλυση ενός ακόμη μύθου της Αριστεράς, περί της αυτονομίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».

Ο φωτογράφος Βαγγέλης Ρασσιάς, που μόλις επέστρεψε από ένα ρεπορτάζ στην Κω για το μεταναστευτικό, ρωτά τη γνώμη του συνομιλητή μου, ο οποίος το χειρίσθηκε επί τριετία ως υπουργός Δημοσίας Τάξεως. «Η χώρα από το 2012 υλοποίησε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα χειρισμού των μεταναστευτικών ροών σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς, η παρούσα κυβέρνηση, με απίστευτη προχειρότητα, το εγκατέλειψε χωρίς να προτείνει οποιαδήποτε εναλλακτική λύση. Η χρηματοδότηση υφίσταται εδώ και καιρό. Το πρόβλημα είναι ότι η νέα κυβέρνηση δεν έχει την τεχνογνωσία για να την αξιοποιήσει».

Το επόμενο ζήτημα έχει πάλι σχέση με τη Δημόσια Τάξη και είναι οι καταλήψεις. «Νομίζω ότι τελικά, έστω και καθυστερημένα, έγινε το σωστό. Η Αστυνομία επενέβη και επανέφερε τη νομιμότητα. Η όλη όμως ατμόσφαιρα δημιουργεί ανησυχία για επάνοδο στο προ του 2012 καθεστώς ανομίας». Συνειρμικά τον ρωτώ για την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού. «Είναι ηθικά και νομικά απαράδεκτη, συνταγματικά αμφιλεγόμενη και εθνικά επιζήμια. Οι εισηγητές της δεν περίμεναν τη σφοδρή αντίδραση των Αμερικανών, οι οποίοι είναι από τους ελάχιστους συμμάχους που μας απέμειναν. Θεωρώ ότι έκαναν λάθος, που θα στοιχίσει στη χώρα σε πολλά επίπεδα, διότι οι Αμερικανοί δεν θα το ξεχάσουν».

Επίσης συνειρμικά, διερωτώμαι για τη χρησιμότητα της επισκέψεως του πρωθυπουργού στη Μόσχα. «Προσωπικά δεν θα είχα πάει στη Ρωσία την συγκεκριμένη περίοδο. Με την παρούσα συγκυρία έχεις μόνο να χάσεις, όχι να κερδίσεις. Όσο για τη θριαμβολογία περί προεισπράξεως δισεκατομμυρίων από τη λειτουργία του νέου αγωγού, έχω την εντύπωση ότι πρόκειται περί κενού γράμματος».

Την ώρα του καφέ, η συζήτηση επικεντρώνεται στα εσωκομματικά της Νέας Δημοκρατίας και το εάν θέλει να γίνει αρχηγός του κόμματος. «Παρ’ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει άθλια, εμείς δεν φαίνεται να αποτελούμε το αντίπαλο δέος. Η Νέα Δημοκρατία διέρχεται φάση υπαρξιακού κινδύνου. Απαιτείται επαναπροσδιορισμός της φυσιογνωμίας της, αλλιώς θα καταστεί πλήρως αδιάφορη ως πολιτική παρουσία στο εκλογικό σώμα. Το μέγεθος της ήττας είναι τόσο μεγάλο, ώστε πρέπει να αλλάξουν όλα. Απλή αλλαγή ηγεσίας, χωρίς αλλαγή φυσιογνωμίας, δεν αρκεί. Η ηγεσία είναι εργαλείο εφαρμογής πολιτικής. Εν ονόματι ποιας πολιτικής, μια που μου θέτετε το ερώτημα εάν προτίθεμαι να θέσω υποψηφιότητα για αρχηγός, να τεθώ επικεφαλής του κόμματος;». Πριν αποχαιρετιστούμε, εξηγεί ότι αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική το 1978, όταν πέρασε στη Νομική Σχολή Αθηνών. «Ήταν τέτοια η ιδεολογική επικυριαρχία της Αριστεράς, ώστε συνδικαλίσθηκα για πρώτη φορά με τη ΔΑΠ, για να υπερασπισθώ τις ιδέες μου. Εκεί γνώρισα τον Κώστα Καραμανλή, με αποτέλεσμα να πολιτευθώ μαζί του όταν έγινε αρχηγός της Ν.Δ. το 2004».