Ακολουθούν τα βασικά σημεία από τη συνέντευξη του κ. Δένδια:

•Νομίζω ότι έχει κλείσει ένας κύκλος με το 4ο Μνημόνιο και ότι αξίζει στον δημόσιο διάλογο να υπάρξουν τοποθετήσεις. Αυτήν την έννοια έχει η σημερινή μου ομιλία.

•Δεν είμαστε καθόλου χαρούμενοι για την εξέλιξη με το χρέος, παρότι ό,τι συμβαίνει, το είχαμε απολύτως προβλέψει.

•Είναι λάθος το ότι προτάχθηκε το χρέος πριν από τις γερμανικές εκλογές. Τους το λέγαμε από την αρχή. Το χρέος γίνεται κυρίαρχο πρόβλημα στην Ελλάδα μετά το ’20-’22. Μέχρι τότε, το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους είναι μικρότερο από ό,τι πληρώναμε επί κυβέρνησης Καραμανλή, όταν το δημόσιο χρέος ήταν το μισό από το σημερινό.

•Έναντι αυτού που πάθαμε (με τις περικοπές), δεν κερδίζουμε κάτι.

•Ό,τι και να γίνει στις 15 Ιουνίου, θα είναι πολύ χειρότερο από αυτό που θα μπορούσε να επιτευχθεί, αν αυτή η συζήτηση δεν έμπαινε στο πλαίσιο της προεκλογικής διαμάχης στη Γερμανία.

•Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάνει την μία ανοησία πίσω από την άλλη. Θα διδάσκεται η διαπραγμάτευσή τους ως τι πρέπει να αποφεύγει κανείς.

•Η ΝΔ ούτε τάζει ούτε υπόσχεται ούτε σκίζει Μνημόνια ούτε υβρίζει την κυβέρνηση. Λέει τι μπορεί να κάνει και εξηγεί και τι δεν μπορεί να κάνει. Λέει ότι θα σεβαστεί τους στόχους αλλά όχι τα μέτρα και τα μέσα. Λέει ότι θα προσπαθήσει να τα ξανασυζητήσει και να τα αλλάξει γιατί είναι επιβλαβή.

•Δεν νομίζω ότι υπήρξε πιο λογική αντιπολίτευση στην ταραχώδη ελληνική ιστορία των τελευταίων χρόνων από αυτό που η ΝΔ δείχνει.

•Από ό,τι ξέρω, οι τράπεζες ούτε ήξεραν τίποτα (για τη μεταβίβαση μετοχών του Mega) ούτε εγκρίθηκε τίποτα. Πρώτη φορά άκουσα ότι όλα αυτά έγιναν στο πλαίσιο του κώδικα δεοντολογίας των τραπεζών, δηλαδή με γνώση, αποδοχή και λήψη του τιμήματος από το τραπεζικό σύστημα. Όλα έγιναν εν κρυπτώ και παραβύστω.

•Άλλα είναι τα κριτήρια και οι προτεραιότητές της κυβέρνησης. Η διάθεση της κυβέρνησης να ελέγξει το μιντιακό σύστημα είναι προφανής.

•Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Έχουμε μια κυβέρνηση η οποία επιχειρεί τον τελευταίο 1,5 χρόνο με διάφορες μεθόδους, με αντισυνταγματικά νομοθετήματα και με τον κ. Καλογρίτσα να ελέγξει το μιντιακό πεδίο. Τελικά αυτό είναι το ζητούμενο: Να ελέγχεται η πληροφόρηση προς την κοινωνία. Αυτά τα πράγματα θυμίζουν άλλες εποχές, άλλα καθεστώτα. Δεν γίνεται έτσι, είμαστε στην Ε.Ε., πρέπει να το αντιληφθούν. Δεν είμαστε στην Βενεζουέλα.