Κύριε Πρόεδρε, κατ’ αρχήν θα συνομολογήσω ότι σήμερα είναι μία σημαντική μέρα για μία σειρά από διαφορετικούς λόγους. 

Επίσης, θέλω να πω ότι είναι μία μέρα που ξεκίνησε εξαιρετικά, υπό την έννοια ότι επετεύχθη παρά τις αντίθετες φωνές –σεβαστές- μία ευρύτερη συναίνεση στην κύρωση των δύο Πρωτοκόλλων το πρωί, κύρωση που αποτελεί το ουσιαστικό βήμα για την κατάργηση της υποχρέωσης έκδοσης βίζας για την επίσκεψη Ελλήνων πολιτών στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Κατά τούτο, οφείλω να πω ότι κανείς οφείλει να είναι ευτυχής για τη δυνατότητα της Εθνικής Αντιπροσωπείας να συναινεί σε σημαντικά θέματα.

Είναι επίσης σημαντικό και θα πρέπει να τύχει ενός σχολιασμού, ότι αύριο είναι μια ημέρα στην οποία η συνολική μνήμη, η συλλογική αντίληψη είναι αφιερωμένη στην καταπολέμηση της μάστιγας των ναρκωτικών. 

Νομίζω λοιπόν, ότι η συζήτηση την παραμονή μιας τόσο σημαντικής μέρας, ενός νομοθετήματος που περιέχει διατάξεις που κατευθύνονται, όπως τουλάχιστον αισθάνεται η νομοθετούσα κυβερνητική πλειοψηφία, προς την καταπολέμηση του φαινομένου των ναρκωτικών, είναι κάτι το ιδιαίτερα άξιο να υπογραμμιστεί.

Επίσης είναι σημαντικό γιατί σήμερα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας ξεκίνησε μια θεσμική συζήτηση που αφορά την τροποποίηση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών. 

Στην πραγματικότητα δεν ξεκίνησε μια συζήτηση για την τροποποίηση ενός νόμου. 

Αδικούμε αυτό που έγινε εάν το περιγράψουμε έτσι. 

Αυτό το οποίο ξεκίνησε είναι η προσπάθεια του πολιτικού κόσμου της χώρας να καλύψει το χάσμα που το τελευταίο διάστημα τον χωρίζει από την κοινωνία, εάν θέλετε να αναστρέψει την αντίληψη της κοινωνίας, ότι ο πολιτικός κόσμος διεκδικεί για τον εαυτό του προνόμια διαφορετικής ποινικής μεταχείρισης, ότι δεν έχει τη διάθεση και τη θέληση ειλικρινούς λογοδοσίας προς το κοινωνικό σύνολο. 

Θα μου επιτρέψει μόνο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο κ. Βενιζέλος να επαναλάβω κάτι που είπα και στην Επιτροπή, ότι συνιστά αδικία για την κυβερνητική πλειοψηφία να θεωρείται ως αιτία του φαινομένου αυτού, ή έστω μία από τις αιτίες, η συμπεριφορά της κυβερνητικής πλειοψηφίας κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα, ο τρόπος με τον οποίο η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ψήφισε ή δεν ψήφισε κατά τα θέματα που ετέθησαν ενώπιον της Ολομελείας ή διαφόρων Επιτροπών της Βουλής των Ελλήνων. 

Αντίθετα θέλω να πω ότι δεν είναι τέλειος ο νόμος και δεν είναι τέλεια η συνταγματική διάταξη, το άρθρο 86 του Συντάγματος.

Και αυτό το αποδεικνύει όχι μόνο η εγκύκλιος Λινού η οποία χρονολογείται από το 2003, κατά το διάστημα που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυβερνούσε τον τόπο και αποτελεί ομολογία αποτυχίας του υπάρχοντος συστήματος. Αυτό που εμένα περισσότερο προσβάλλει την αντίληψή μου περί δικαίου, είναι το ενδεχόμενο –και θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε ενδεχόμενο και να υπογραμμίσω τη λέξη- να μην εξεφράσθη απολύτως η δικανική πεποίθηση των Βουλευτών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κατά τις διαδικασίες όλων των επιτροπών που συνέστησε προς εξέταση διαφόρων θεμάτων η Βουλή των Ελλήνων. 

Διότι θα μου επιτρέψετε να πω ότι η πλήρης ταύτιση όλων των Βουλευτών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και άρα της υποτιθέμενης δικανικής τους πεποίθησης σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, δεν μπορεί παρά τουλάχιστον να δημιουργήσει αμφιβολίες στον παρατηρητή του φαινομένου. 

Δεν μπορεί παρά να δημιουργήσει αμφιβολίες στον παρατηρητή του φαινομένου η ταυτόχρονη δικανική πεποίθηση όλων των Βουλευτών της Αντιπολίτευσης να απαλλάξουν οιονδήποτε ανήκε στο δικό τους πολιτικό χώρο από οιαδήποτε, έστω και πολιτική ευθύνη, συνυπογράφοντας ένα προδήλως απαράδεκτο νομικό σκεπτικό –απαράδεκτο κατά το νομικό όρο, δεν κάνω ηθική αξιολόγηση, δεν μου επιτρέπεται να το κάνω- ένα απαράδεκτο κατά τη νομική του επάρκεια σκεπτικό, το οποίο ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου εξέθεσε στη Βουλή των Ελλήνων και σύμφωνα με το οποίο –αν είναι ποτέ δυνατόν- σε κακουργηματικές πράξεις μπορεί να αρθεί το αξιόποινό τους, εξαιτίας μεταγενέστερης συμπεριφοράς του υποχρέου. 

Αυτή λοιπόν την προδήλως λανθασμένη νομική σκέψη, συνυπέγραψαν εν πλήρη δικανική πεποιθήσει δικαίου, όλοι οι Βουλευτές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ως μειοψηφία στην Επιτροπή για την εξέταση της υπόθεσης του Βατοπεδίου. 

Αυτό δεν δημιουργεί εικόνα έκπτωσης προς την ελληνική κοινωνία; Δεν δημιουργεί την αντίληψη, έστω και εσφαλμένη –ας δεχτώ και αυτό το ενδεχόμενο, αν και φοβούμαι ότι είναι μικρό- ότι όλοι αυτοί οι Βουλευτές δεν είχαν ανάγκη δημιουργίας δικανικής πεποίθησης. Αυτό που έκαναν ήταν δημιουργία θέσης υποστήριξης πολιτικού συμφέροντος. 

Και δεν είναι τέτοιες συμπεριφορές που ανοίγουν το χάσμα ανάμεσα στον πολιτικό κόσμο και την κοινωνία; 

Πέραν αυτού, ελέχθησαν ορισμένα θέματα όσον αφορά -θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω και εγώ τη λέξη, που εν πάση περιπτώσει είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει στο νόμο, στο νόμο υπάρχει η έκφραση αλλοίωση χαρακτηριστικών- στα θέματα της κουκούλας. 

Κατ’ αρχήν λέγεται και λέγεται ξανά στην Αίθουσα αυτή ότι ουδείς συνελήφθη και φέρτε μας έναν ο οποίος συνελήφθη κ.λπ. Αυτό είναι παντελώς ανακριβές.

 Εάν τα στοιχεία που μου εδόθησαν είναι ακριβή, συνελήφθησαν 370 άτομα. 

Τόσα συνελήφθησαν! Κατά αυτών των ατόμων έχουν γίνει οι σχετικές διαδικασίες, κατά ορισμένων έχουν εκδοθεί ποινικές αποφάσεις, κατά άλλων έχουν εκδοθεί απαλλακτικές αποφάσεις, για πάρα πολλούς η διαδικασία είναι εν εξελίξει, αλλά μιλάμε για 370 άτομα. 

Το επαναλαμβανόμενο ποίημα λοιπόν «ουδείς συνελήφθη» και κατά συνέπεια η διάταξη για να έχει κάποια έννοια θα πρέπει να συλληφθεί κάποιος, νομίζω ότι δεν αντέχει σε καμία κριτική.

Πέραν αυτού δε θα μου επιτρέψετε, αγαπητέ κύριε κοινοβουλευτικέ εκπρόσωπε του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να αντιστρέψω το επιχείρημα και να πω το εξής: 

Κινδυνεύετε εσείς, η Αξιωματική Αντιπολίτευση με τη θέση την οποία διατυπώνετε να βρεθείτε αλληλέγγυοι φαινομένου, το οποίο, λόγω μεν καταδικάζετε, έργω δε απέχετε από την καταδίκη του. Διότι δεν αρκεί η «λόγω διατύπωση καταδίκης» στην Ολομέλεια της Βουλής για τα φαινόμενα της κουκούλας. 

Νομίζω ότι θετικότερο από την πλευρά σας θα ήταν, αν μου επιτρέπετε και με όλο το σεβασμό, την υπόδειξη, να συνυπογράψετε την επιβαρυντική περίσταση.Όσον αφορά τις γενικότερες αναφορές ως προς τον Ποινικό Κώδικα θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι τις διατύπωσα χθες και θα συνυπέγραφα τα περισσότερα απ’ όσα λέτε. 

Άλλωστε άλλαξα την Επιτροπή του Ποινικού Κώδικα, η οποία συνεδριάζει επί τρία χρόνια για να δημιουργήσει έναν καινούργιο Ποινικό Κώδικα με την ελπίδα της επιτάχυνσης. Και πραγματικά συνυπογράφω αυτό το οποίο λέτε, ότι υπάρχει στο συνολικό σύστημα του Ποινικού Δικαίου πλήρης ανειλικρίνεια των ποινών.

Έχουμε ανάγκη νέου Ποινικού Κώδικα, έχουμε ανάγκη νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, όπως είχαμε ανάγκη νέου κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ο οποίος ήδη υπάρχει και έχει δοθεί σε διαβούλευση και ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία, αφού επέλθουν οι απαραίτητες αλλαγές να τον ψηφίσουμε. 

Όμως το γεγονός ότι ο Ποινικός Κώδικας χρειάζεται ομολογουμένως αλλαγές, σημαίνει ότι δεν πρέπει να ψηφιστούν οι συγκεκριμένες διατάξεις; 

Αντιθέτως, είναι μια λαμπρή ευκαιρία να συμπαραταχθούμε, καταλήγοντας και σε κάτι το οποίο πρέπει να είναι σαφές, ότι μία διάταξη δεν είναι μόνο μια διάταξη αστυνομικού χαρακτήρα που η επιτυχία της ή η αποτυχία της εξαρτάται από τον αριθμό αυτών που θα συλληφθούν κατ’ εφαρμογή της διάταξης. 

Τότε εμείς δεν θα είμαστε νομοθέτες, θα ήμασταν ντεντέκτιβ. Έχει σημασία να εκφράσουμε ως Ολομέλεια ή ως Τμήμα της Βουλής την απαξία του πολιτικού κόσμου και κατά συνέπεια, της κοινωνίας προς συγκεκριμένο φαινόμενο. Απαξία η οποία οφείλει να είναι ισχυρότερη, εντονότερη, μεγαλύτερη απ’ ό,τι αν η πράξη δεν εγένετο με αλλοίωση χαρακτηριστικών. Διότι αυτή είναι η απειλή κατά της έννομης τάξης στην παρούσα φάση. 

Ξαναλέω, εξέθεσα χθες μιλώντας επί της αρχής του νομοθετήματος την ατζέντα της Κυβέρνησης ξεκάθαρα με όλες τις διατάξεις οι οποίες θα έλθουν στο προσεχές διάστημα και στην αρχή του Οκτωβρίου στην Ολομέλεια, σχετικά με τα θέματα δημόσιας τάξης, διότι εκεί εμείς θα δώσουμε τη μάχη με απόλυτο σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, με θρησκευτικό αν θέλετε σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά θα δώσουμε τη μάχη υπέρ της αποκατάστασης της δημόσιας τάξης, υπέρ του Έλληνα πολίτη ο οποίος υπέστη τα πάνδεινα, υπέρ του μικρού επαγγελματία που καταστράφηκε η περιουσία του, υπέρ αυτού ο οποίος είδε το αυτοκίνητό του να καίγεται, υπέρ αυτού ο οποίος είδε το μαγαζί του να λεηλατείται.

Τη μάχη θα τη δώσουμε και θα σας παρακαλέσουμε να είσθε συμπαραστάτες μας σε αυτή τη μάχη, όχι επικριτές επί νομικών ρυθμίσεων, αλλά ουσιαστικοί συμπαραστάτες μας.Καταλήγω ως προς τις τροπολογίες που είχε την καλοσύνη ο κύριος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ να φέρει. Θα συνομολογήσω ως φραστικές βελτιώσεις τις δύο απ’ αυτές, τη δεύτερη και την τρίτη στην οποία έχω την αίσθηση εξ ακοής ότι έχετε απόλυτα δίκιο. 

Θα μου επιτρέψετε να επιφυλαχθώ ως προς την πρώτη γιατί θέτει λίγο ευρύτερο ζήτημα. Ούτως ή άλλως υπάρχει νομοθέτημα του Υπουργείου Δικαιοσύνης σε σύντομο χρονικό διάστημα στο οποίο θα το δούμε, όπως θα δούμε και τις διατάξεις των τεσσάρων και τριών πέμπτων, το οποίο έχουμε συνομολογήσει ως στόχευση. 

Αλλά έχουμε επίσης συνομολογήσει ή εν πάση περιπτώσει, μου επιτρέπετε να εκφράσω τη δική μου άποψη ότι θα πρέπει να ασκήσουμε μία ευρύτερη πειθώ για να μη βρεθούμε ξανά προ του τοίχου τον οποίο αντιμετωπίσαμε στην Επιτροπή κατά τη συζήτηση της συγκεκριμένης διάταξης. ….Κύριε Βενιζέλο, κατ’ αρχήν, όσον αφορά το θέμα της συγκέντρωσης που αναφερθήκατε προηγουμένως θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που δεν επελέγη το ιδιώνυμο αλλά αντιθέτως επιλέξατε την επιβαρυντική περίπτωση.

Από εκεί και πέρα τώρα καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά γιατί επαναστατείτε. 

Το καταλαβαίνω υπό την έννοια του μεγάλου κινδύνου να θεωρηθεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση ότι εν πάση περιπτώσει ανέχεται και το βάζω μέσα σε εισαγωγικά, τα φαινόμενα αυτά. 

Και ο φόβος αυτός σας αναγκάζει να επαναστατήσετε διότι είσαστε υποχρεωμένος να διέλθετε από καυδιανά δίκρανα αφ’ ενός μεν να μην συνυπογράψετε το αυτονοήτως λογικό, την κυβερνητική πρόταση, αφ’ ετέρου δε να μην φανείτε και μαλακός προς τέτοια φαινόμενα. 

Αυτό δεν είναι εύκολο να το πράξετε.

Δεν είναι δυνατόν και τούτο και κείνο. Είσαστε υποχρεωμένοι σαν Αξιωματική Αντιπολίτευση βεβαίως να κρίνετε την Κυβέρνηση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η αιώνια κρίση μπορεί να διαφωνεί με τη λογική.Θα μου επιτρέψετε να πω το εξής και το λέω τελειώνοντας.

Εμείς με την πρόταση που καταθέτουμε δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά το αυτονοήτως λογικό. Και ποιο είναι το αυτονοήτως λογικό; 

Να πούμε ότι η έννομη τάξη της χώρας εκφράζει αυξημένη κοινωνική απαξία στα αδικήματα τα οποία τελούνται με αλλοίωση των χαρακτηριστικών. Δεν θέλουμε να υπάρχει η ίδια απαξία ενός αδικήματος όταν τελείται με τα χαρακτηριστικά εμφανή και ενός αδικήματος όταν τελείται με αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά του. Αυτή είναι η θέση μας.

Εάν διαφωνείτε σ’ αυτή τη θέση μας, άρα εάν θεωρείτε ότι η αλλοίωση των χαρακτηριστικών δεν πρέπει να έχει καθόλου σχέση με αυτό το θέμα το οποίο συζητάμε σήμερα και δεν θα πρέπει να υπάρχει ευρύτερη κοινωνική απαξία, τότε καλώς πράττετε, ως πράττετε.

Θα μου επιτρέψετε όμως να σας πω ότι σ’ αυτή την περίπτωση ευρίσκεστε σε αντίθεση με το κοινό αίσθημα και αυτό θα έχει το κόστος το οποίο θα καταβάλλετε όταν ο λαός κριθεί να εκφέρει τη γνώμη του.