Μεταξύ άλλων, ο Βουλευτής τόνισε τα ακόλουθα:

«Κατ’ αρχήν, νομίζω ότι όλοι έχουμε συνομολογήσει ότι το σχέδιο νόμου είναι πολύ σημαντικό.Είναι ένα σχέδιο νόμου το οποίο απαντά σε μια κοινωνική απαίτηση, η οποία είναι η προστασία των οικονομικά ασθενέστερων συμπολιτών μας σε μια φάση εκτεταμένης και διαρκούς οικονομικής κρίσης.Θα ήθελα επίσης να πω εις έπαινον του συγκεκριμένου Υπουργείου, ότι το νομοθέτημα αυτό δεν είναι πρόχειρο. 

Είναι προφανές ότι υπήρξε συνεργασία με το Υπουργείο Δικαιοσύνης και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι η διατύπωση του κυρίου άρθρου του νομοθετήματος που αφορά στην τροποποίηση διατάξεων για τη διεξαγωγή αναγκαστικών πλειστηριασμών κινητών και ακινήτων, δανείζεται- αν θέλετε εισάγει- το άρθρο που προβλέπεται στο σχέδιο αναμόρφωσης του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. 

Το σχέδιο που η Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή έχει προτείνει στο Υπουργείο Δικαιοσύνης για τη συνολική αλλαγή του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.Θα μου επιτραπεί όμως, κύριε Υπουργέ, να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις που νομίζω ότι θα βοηθήσουν στο να πετύχει αυτό το ομολογουμένως πολύ σημαντικό νομοθέτημα το σκοπό του. 

Αναφέρομαι, κυρίως, στο άρθρο 5 που αφορά στους περιορισμούς πλειστηριασμού μοναδικής κατοικίας οφειλέτη.Εδώ υφίστανται ορισμένα προβλήματα και πρέπει να τα δούμε. Κατ’ αρχήν στην παρ. α’ λέει: «η απαίτηση της Τράπεζας» εδώ ορίζονται οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται, ώστε να μην επιτρέπεται η επιβολή κατάσχεσης.

Πρέπει η λέξη «τράπεζες» να διορθωθεί και να συμπληρωθεί η ίδια η διατύπωση που το άρθρο έχει παραπάνω. 

Δηλαδή «η απαίτηση των πιστωτικών ιδρυμάτων και των εταιρειών παροχής πιστώσεων», αλλιώς γίνεται διασταλτική αναφορά στην παράγραφο του κειμένου που ο νομοθέτης θέτει παραπάνω.

Υπάρχει και ένα δεύτερο πρόβλημα που θα πρέπει να δούμε, καθώς κινδυνεύουμε να ακυρώσουμε το σύνολο του νομοθετήματος. Στο άρθρο 5 παρ. γ’ λέει «ο οφειλέτης βρίσκεται σε αποδεδειγμένη και ανυπαίτια αδυναμία να εκπληρώσει τη συμβατική του υποχρέωση. Το «αποδεδειγμένη» είναι σαφές το τι σημαίνει. Το «ανυπαίτια» όμως ως λέξη μπορεί να ακυρώσει την πρόβλεψη. 

Εδώ βρισκόμαστε στο πλαίσιο των τροποποιήσεων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. 

Στο Αστικό Δίκαιο, εν αντιθέσει με το Ποινικό, δεν ισχύει η θεωρία της πρόσφορης αιτίας. Ισχύει κατ’ ουσίαν η θεωρία του ισοδυνάμου των όρων. 

Μια θεωρία που διευρύνει κατά πολύ το όριο της αιτίας. Κατά συνέπεια η λέξη «ανυπαίτια αδυναμία» όπως είναι εδώ, σημαίνει ότι και η ελαφρότατη αμέλεια να μπορεί να αποδειχθεί εις βάρος του οφειλέτη, ο οφειλέτης δεν θα μπορεί δια της ανακοπής του 933 να πετύχει το σκοπό που το άρθρο 5 του σχεδίου νόμου επιδιώκει.

Αν λοιπόν η λέξη «ανυπαίτια» μείνει σε αυτό το πλαίσιο και χωρίς χαρακτηρισμό τότε, κύριε Υπουργέ, το άρθρο 5 δεν έχει την παραμικρή αξία και είναι εντελώς ανεφάρμοστο.Δεν μπορεί να μείνει έτσι. Αν συμφωνούμε ότι θα πρέπει να υπάρξει περιορισμός στους πλειστηριασμούς, η λέξη «ανυπαίτια» στην παρ. γ’ του άρθρου 5 του σχεδίου νόμου θα πρέπει να φύγει ή να αντικατασταθεί ή να ερμηνευτεί από τον νομοθέτη.»