Ο βουλευτής Κέρκυρας και κοιν. εκπρόσωπος της ΝΔ, κ. Νίκος Δένδιας, υπογράμμισε, κατά τη συζήτηση στη Βουλή (Πέμπτη 12.01.12) της έκθεσης της διακομματικής επιτροπής για το σωφρονιστικό σύστημα και τις συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων, την ανάγκη μιας ειλικρινούς αναθεώρησης της ποινικής δικαιοσύνης, με ποινές που πράγματι θα εφαρμόζονται, όταν ηπιότερα μέτρα σωφρονισμού δεν είναι επαρκή, σε σύγχρονα καταστήματα κράτησης.

Αναφερόμενος στο μείζον ζήτημα των κτιριακών υποδομών, ο κ. Δένδιας υπενθύμισε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ ανήγειρε μια σειρά καταστημάτων κράτησης (4 + 3) σε ολόκληρη τη χώρα, διπλασίασε τις θέσεις κρατουμένων και μετέβαλε τη σχέση θέσεων προς κρατουμένους από 5 προς 10, το 2004, σε 8,5 προς 12 το 2009, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη βελτίωση των συνθηκών κράτησης. Επίσης, με τον ν.3772/2009, επί υπουργίας του ιδίου, νομοθετήθηκε η ένταξη των ειδικών θεραπευτικών καταστημάτων στο ΕΣΥ και επιτράπηκε για πρώτη φορά ο έλεγχος των καταστημάτων κράτησης από το ‘Συνήγορο του Πολίτη’ και την οικεία διακομματική επιτροπή της Βουλής.

Στον αντίποδα μιας ορθής σωφρονιστικής πολιτικής, που προάγει την γενική και ειδική πρόληψη του εγκλήματος, το σωφρονισμό του δράστη υπό αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης και την εφαρμογή εναλλακτικών μορφών έκτισης της ποινής (κοινωφελής εργασίας κ.α.), όταν οι προσωπικές περιστάσεις του δράστη το επιτρέπουν, ευρίσκεται η τακτική της ‘άρον – άρον’ λεγόμενης ‘αποσυμφόρησης’ των καταστημάτων κράτησης που ‘διαφημίζει’ η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης με τροπολογία που κατέθεσε στη Βουλή.

Επιτρέποντας την αποφυλάκιση κρατουμένων που εκτίουν ποινές κάθειρξης, ακόμη και έως δέκα έτη, χωρίς, μάλιστα, προηγούμενη κρίση του οικείου εισαγγελέα ή του δικαστικού συμβουλίου, η συγκεκριμένη τροπολογία αποδίδει στην κοινωνία ελεύθερους, αφού θα έχουν εκτίσει μόλις δύο ή τρία έτη ποινής, εμπόρους ναρκωτικών, παραγωγούς και διακινητές παιδικής πορνογραφίας! Όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο κ. Δένδιας, η ΝΔ δεν προτίθεται να στηρίξει με την ψήφο της τέτοια ρύθμιση, εξέφρασε δε την απορία πως αυτή κατατέθηκε από τον Υπουργό Δικαιοσύνης στην Βουλή χωρίς την προηγούμενη αποδοχή της από το Υπουργικό Συμβούλιο.

Αναλυτικά, η ομιλία του Νίκου Δένδια:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατ’ αρχήν, οφείλω να πω και εγώ με τη σειρά μου αυτό το οποίο ελέχθη και από τον Εισηγητή μας τον ευρυμαθή νομομαθή, τον κ. Νεράντζη, αλλά και από τους άλλους ομιλητές της Νέας Δημοκρατίας, από την αγαπητή κυρία συνάδελφο Βουλευτή Σερρών, από την κυρία Βόζεμπεργκ και από τον κ. Παυλόπουλο, ότι η συγκεκριμένη Έκθεση για το σωφρονιστικό σύστημα είναι μια έκθεση, η οποία χαρακτηρίζεται και από σοβαρότητα και από νηφαλιότητα και από πολύ εκτεταμένη εργασία στο ευρύτερο αυτό πλαίσιο.

Θα ήθελα επίσης να σημειώσω και το νηφάλιο λόγο του καθ’ ύλην αρμόδιου Υφυπουργού κ. Πεταλωτή, που έθιξε τα θέματα που απασχολούν το σωφρονιστικό σύστημα. Δεν αναφέρομαι στο λόγο του Υπουργού, του κ. Παπαιωάννου. Θα μου επιτρέψετε, επειδή αυτό καλύπτει και την τροπολογία που έχει καταθέσει, να αναφερθώ στο τέλος.

Η έκθεση της Επιτροπής για το σωφρονιστικό σύστημα πράγματι βρίσκει θεμέλιο στον ευρύτερο δικαιοπολιτικό πολιτισμό της χώρας, στις ευρύτερες αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στις πραγματικές επιθυμίες των Ελλήνων πολιτών και της ελληνικής κοινωνίας για την κατάσταση που πρέπει να υπάρχει στις ελληνικές φυλακές.

Θα ήθελα να παρατηρήσω μόνο, απαντώντας σε, οφείλω να πω, όχι πολλές λαϊκιστικές κορώνες κυρίας συναδέλφου του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά τις ημέρες της Νέας Δημοκρατίας –μικρό τμήμα των οποίων είχα την τιμή και εγώ να είμαι Υπουργός- ότι η Νέα Δημοκρατία σε αυτό το χρονικό διάστημα έκανε πολύ σημαντικά πράγματα, ιδίως στο κατασκευαστικό έργο κι αυτό αφορά πολύ περισσότερο συναδέλφους πριν από εμένα και πολύ λιγότερο εμένα.

Η Νέα Δημοκρατία ανήγειρε μια σειρά από καταστήματα φυλακών. Αύξησε δραματικά τις θέσεις κρατουμένων, αλλάζοντας συνολικά την αναλογία με τον προγραμματισμό που η Νέα Δημοκρατία είχε. Μία σχέση 5 προς 10 που υπήρχε το 2004 ανάμεσα στις θέσεις και τους κρατούμενους επρόκειτο να μετατραπεί σε μια αναλογία 12 προς 9 στις αρχές του 2010 και είχε ήδη μετατραπεί σε 12 προς 8,5 όταν παραδόθηκε η εξουσία.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ)

Τα δύο τελευταία χρόνια αυτό το κατασκευαστικό έργο φαντάζομαι εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών –αν και μου κάνει εντύπωση, κύριε Υφυπουργέ, γιατί δύο από αυτές τις φυλακές ήταν σε στάδιο αποπεράτωσης- δεν έχει ολοκληρωθεί και δεν έχει βοηθήσει να λυθεί ένα θέμα που πραγματικά βρίσκεται στη ρίζα του προβλήματος. Ποιο είναι αυτό; Το πρόβλημα του υπερπληθυσμού στις φυλακές.

Μιλάμε μάλιστα για υπερπληθυσμό αναφερόμενοι σε έναν ιδιόρρυθμο πληθυσμό. Δηλαδή το 50% και παραπάνω –γιατί δεν έχω πλήρως επικαιροποιημένα στοιχεία- είναι αλλοδαποί, ένα άλλο 50% και πάνω αφορά υποθέσεις ναρκωτικών και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι άνω του 55%, ίσως προσεγγίζει και το 60%, είναι υπότροποι εγκληματίες. Και μόνο το τελευταίο στοιχείο δηλώνει μια μεγάλη αποτυχία του ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος.

Εγώ δεν θα συμμεριστώ την αισιόδοξη εικόνα που δόθηκε από ορισμένους συναδέλφους. Και όταν ήμουν Υπουργός και τώρα λέω ότι στα πλαίσια της λειτουργίας του σωφρονιστικού συστήματος και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της πλειοψηφίας των σωφρονιστικών υπαλλήλων έχει δημιουργηθεί μία παράλληλη κοινωνία, μία κοινωνία που επικοινωνεί ευθέως με την εγκληματικότητα και μέσω της οποίας έχουμε δει τον τελευταίο καιρό να υπάρχει και μία σύμμειξη των φαινομένων του κοινού εγκλήματος και της τρομοκρατίας. Κοινώς το σωφρονιστικό σύστημα –και το λέω με τους ηπιότερους δυνατούς τόνους- είναι ένα δυνάμει τεράστιο πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία, η οποία πρέπει ευθέως να σταθμίσει τι σημαίνει γι’ αυτήν η επίλυση αυτού του προβλήματος.

Έρχομαι εδώ στην κοστολόγηση των προτάσεων που γίνονται εδώ. Γιατί η Επιτροπή έκανε ένα σημαντικό έργο, κατέγραψε σημαντικά θέματα στα οποία απαιτείται παρέμβαση, δεν ήταν μέσα στο εύρος των καθηκόντων της και γι αυτό δεν τις κοστολόγησε.

Συνακόλουθα έρχονται συνάδελφοι εδώ –παρατήρησα ας πούμε με μεγάλη προσοχή την τοποθέτηση του αγαπητού συναδέλφου, του Κοινοβουλευτικού Εκπρόσωπου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και επίσης, του ιδιαίτερα αγαπητού σε εμένα κ. Τσούκαλη- οι οποίοι καταθέτουν μία σειρά προτάσεων οι οποίες όμως, οφείλω να πω, το πως θα πραγματοποιηθούν -λαμβανομένου υπ’ όψιν του στοιχείου του κόστους- διαφεύγει της προσοχής μου.

Παραδείγματος χάρη, ο αγαπητός συνάδελφος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας είπε να υπάρχουν ξενώνες για τα άτομα που βγαίνουν από τις φυλακές και δεν έχουν κάπου αλλού να πάνε. Πάρα πολύ ωραία ιδέα! Τη στιγμή που δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν οι ίδιες οι φυλακές, πώς θα χρηματοδοτηθούν οι ξενώνες; Θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον δίπλα από κάθε πρόταση να υπάρχει μία σαφής θέση για το πώς η πρόταση αυτή θα χρηματοδοτηθεί.

Ο κ. Τσούκαλης μίλησε προηγουμένως για υποχρεωτική πρόσληψη -αν θυμάμαι καλά, θα με συγχωρήσει αν κάτι αποδίδω λανθασμένα- των αποφυλακιζομένων με συγκεκριμένο ποσοστό που θα επιβάλλεται. Το λέμε αυτό τη στιγμή που στη χώρα υπάρχει μια ανεργία που υπερβαίνει το 20% στο γενικό πληθυσμό. Πώς θα γίνει αυτό;

Εδώ λοιπόν αυτό το οποίο πρέπει να κάνουμε είναι να καταθέτουμε –αυτή είναι η άποψή μου- συγκεκριμένες προτάσεις για κάθε μέτρο το οποίο προτείνουμε και πρέπει η ελληνική κοινωνία να έχει σαφείς προτεραιότητες ενόψει του κόστους που κάθε πρόταση που κατατίθεται σημαίνει. Κατά την άποψη του ομιλούντος και της Νέας Δημοκρατίας, το σωφρονιστικό σύστημα είναι πολύ σημαντική προτεραιότητα και κατά συνέπεια, οι προτάσεις που αφορούν το σωφρονιστικό σύστημα πρέπει να τυγχάνουν πρόταξης από πολλά άλλα επίσης σημαντικά, διότι είναι αλληλένδετες με τη δημόσια ασφάλεια και η δημόσια ασφάλεια έχει υποστεί βαρύτατο πλήγμα στη χώρα. Νομίζω ότι η χώρα οδηγείται σταδιακά σε καθεστώς οιονεί ανομίας και αν αυτό δεν αντιμετωπιστεί, τότε πραγματικά η κοινωνία ως έχει, ως την αντιλαμβανόμαστε, ως τη γνωρίζουμε, δεν θα έχει σημασία. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό το σωφρονιστικό σύστημα σχεδιάστηκε σε μια εποχή που το ίδιο το εγκληματικό φαινόμενο ήταν τελείως διαφορετικό. Διαφορετική υφή εγκλημάτων εκλήθη και σχεδιάστηκε να αντιμετωπίσει και είναι όλως διαφορετική η πραγματικότητα που σήμερα αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία.

Τελειώνω με το ευρύτερο αυτό θέμα. Απλώς θα ήθελα να πω, σε σχέση με μία παρατήρηση του Προέδρου της Βουλής κ. Πετσάλνικου προηγουμένως, ότι στο νόμο 3772/2009, τον οποίο είχα την τιμή να εισηγηθώ και τον ψήφισε η Εθνική Αντιπροσωπεία, υπήρχε διάταξη για τα ειδικά θεραπευτικά καταστήματα, για να ενταχθούν στο ΕΣΥ. Προβλέπονταν βεβαίως διατάγματα με προτάσεις των Υπουργών Οικονομικών, Υγείας και Δικαιοσύνης, τα οποία προφανώς δεν ακολουθήθηκαν μετά. Φαντάζομαι ότι η αιτία –θα το εξηγήσει αυτό, αν θέλει, ο παριστάμενος Υφυπουργός- έχει να κάνει με την οικονομική στενότητα ή άλλα θέματα που αφορούν το Υπουργείο Υγείας, το οποίο θα ήταν ο δέκτης αυτών των νοσοκομείων.

Και κάτι ακόμη θα ήθελα να πω. Το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις φυλακές και της επίσκεψης και της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής και του Συνηγόρου του Πολίτη, και αυτό κατοχυρώθηκε με τον ίδιο νόμο, επί των ημερών της Νέας Δημοκρατίας και επί των ημερών μου, το νόμο 3772/2009. Απέδωσε τα εύσημα ο κύριος Υπουργός. Του διέφυγε να τα αποδώσει στο κόμμα που τότε βρισκόταν στην κυβέρνηση.

Έρχομαι τώρα στο θέμα της τροπολογίας, το οποίο για μένα είναι εξαιρετικά σημαντικό. Αναφέρομαι στην τροπολογία 634 -στην οποία αναφέρθηκε κι ο Υπουργός- στο νομοσχέδιο για την καταπολέμηση των εκδηλώσεων ρατσισμού. Προειδοποίησα τον κύριο Υπουργό και στην Επιτροπή -θα το πράξω και από το Βήμα της Βουλής- να μην φέρει αυτή την τροπολογία ως έχει. Θα φέρει τα κόμματα που στηρίζουν την Κυβέρνηση, και μεταξύ αυτών τη Νέα Δημοκρατία, σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Τον καλώ ευθέως να την αποσύρει.

Ο κύριος Υπουργός τελείωσε την ομιλία του με ένα –ας μου επιτρέψει τον χαρακτηρισμό- φθηνό λογοπαίγνιο λέγοντας «εγώ προτιμώ την τακτική αποσυμφόρηση των φυλακών παρά την έκτακτη δι’ ελικοπτέρων». Εάν αυτό το είπε ως ευφυολόγημα ειρωνευόμενος εμένα, δεν πειράζει. Δεκτό. Απλώς να του θυμίσω ότι το κάνει με τρία χρόνια καθυστέρηση. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τότε δεν είχε ζητήσει την παραίτησή μου και δεν μου είχε αποδώσει μομφή κατά την απόδραση στην τρίτη εβδομάδα της υπουργίας μου. Εάν όμως verbatim εξηγήσουμε αυτό που είπε, τότε θα μου επιτρέψετε να πω ότι καταλήγουμε σε πολύ στενάχωρα συμπεράσματα. Έρχεται εδώ ο Υπουργός της Δικαιοσύνης και τι μας λέει; Μας λέει ότι έχουμε δύο επιλογές ως ελληνική κοινωνία: είτε μια τακτική αποσυμφόρηση μέσω ενός νομοθετήματος, μιας τροπολογίας που περνάει ο ίδιος, είτε μια έκτακτη αποσυμφόρηση μέσω αποδράσεων. Τρίτον τι στην ελληνική κοινωνία δεν δίδεται. Κι αυτό το ονομάζει ευφυολόγημα!

Σας διαβάζω τι λέει η τροπολογία. Λέει το εξής: «Για ποινές μεγαλύτερες των πέντε και έως δέκα έτη» -δηλαδή και για δέκα χρόνια- «εάν πρόκειται για ποινή φυλάκισης, απολύονται εφόσον έχουν εκτίσει με οποιονδήποτε τρόπο το 1/3 αυτής. Εάν, δε, πρόκειται για ποινή κάθειρξης, απολύονται εφόσον έχουν εκτίσει πραγματικά το 1/3 αυτής». Τι λέει δηλαδή; Λέει ότι όποιος έχει μεταξύ άλλων ποινή δέκα ετών κι έχει εκτίσει το 1/3 αυτής πραγματικά -εδώ τίθεται το ερώτημα εάν το «πραγματικά» σημαίνει και το χρόνο εργασίας, ως υπολογίζεται, που σημαίνει ότι τα τρία χρόνια μπορεί να είναι και λιγότερο από δύο χρόνια- αρκεί να κάνει μια αίτηση στον κύριο εισαγγελέα, να χαιρετίσει δια χειραψίας το διευθυντή των φυλακών και τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους και να επιστρέψει στην ελληνική κοινωνία.

Ο κύριος Υπουργός εξαιρεί ορισμένα αδικήματα, θεωρώντας ότι αυτό εν πάση περιπτώσει θα βοηθήσει στο να περάσει αυτή η τροπολογία.

Να πω εγώ ορισμένα άλλα που δεν εξαιρεί; Εμπορία ναρκωτικών, θεωρητικά ισόβια. Ικανός δικηγόρος, περίπτωση άξιας όποιας συμπάθειας, αναγνωρίζονται όποια ελαφρυντικά, δέκα χρόνια. Στα δέκα χρόνια, λοιπόν, στα οποία τιμωρείται ο «αγαπητός» έμπορος ναρκωτικών χάρις αυτή την τροπολογία, εάν ψηφιστεί -είμαι βέβαιος ότι δεν θα ψηφιστεί από την Εθνική Αντιπροσωπεία- μπορεί χωρίς καμία δυνατότητα του συστήματος δικαιοσύνης της χώρας να επιστρέψει διά απλής αιτήσεως στην κοινωνία.

Άλλο παράδειγμα. Παιδική πορνογραφία, κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια δέκα χρόνια και με ελαφρυντικό έξι χρόνια. Με απλή αίτηση -δεν υπάρχει καμία δυνατότητα κανενός δικαστικού λειτουργού να παρέμβει σε αυτή τη διαδικασία- το «εκλεκτό» αυτό στέλεχος της ελληνικής κοινωνίας, που έχει καταδικαστεί για το προφανώς κατά το Υπουργείο Δικαιοσύνης συμπαθές αδίκημα, μπορεί σε ενάμιση χρόνο να βρίσκεται μεταξύ μας.

Είναι δυνατόν τη στιγμή που η δημόσια ασφάλεια είναι το μείζον διακύβευμα μετά την οικονομία ή συγχρόνως με αυτή ή αν θέλετε κατά την άποψη του ομιλούντος, μακροχρόνια και υπέρτερο αυτής, να έρχονται εδώ τέτοιες τροπολογίες με την αιτιολογία, χειλέων του Υπουργού Δικαιοσύνης, μάλιστα ότι η ελληνική κοινωνία βρίσκεται προ δύο επιλογών ή της άτακτης αποσυμφόρησης των φυλακών διά των αποδράσεων ή της τακτικής αποσυμφόρησης διά νομοθετημάτων αυτού του τύπου; Είναι δυνατόν ποτέ αυτό το πράγμα να έρθει προς ψήφιση και να το αποδεχτούμε και μάλιστα σε μια Κυβέρνηση η οποία βασίζεται σε εθνική συνεννόηση για να αντιμετωπίσει έκτακτη εθνική ανάγκη;

Ειλικρινώς διατυπώνω θερμή παράκληση για δεύτερη φορά, πολύ εντονότερη όμως γιατί την πρώτη φορά το έκανα προσωπικά. Αυτή τη φορά το κάνω και εξ’ ονόματος του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ή όποιου άλλου χαρακτηρισμού θέλετε να μας δώσετε, κυρία Πρόεδρε. Δεν μπορεί αυτή η τροπολογία να έρθει και να ψηφιστεί στη Βουλή. Δεν είναι δυνατόν να έρθει και δεν θα ψηφιστεί. Προκαλεί τη μήνιν της ελληνικής κοινωνίας, προκαλεί το κοινό αίσθημα, προκαλεί το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.

Ναι, πρέπει να οδηγηθούμε σε ένα ειλικρινές σωφρονιστικό σύστημα. Πρέπει να συζητήσουμε ένα σύστημα ποινικής ειλικρίνειας. Πρέπει όποιος καταδικάζεται με ένα χρόνο φυλακή να ξέρει ότι τον περιμένει ένας χρόνος φυλακή και όχι, όπως έχουμε καταφέρει μέσα από όλη την πορεία ετών, να φτάσουμε σε ένα σύστημα ποινικής ανειλικρίνειας και θεωρητικών ποινών οι οποίες ουδέποτε καταγιγνώσκονται.

Αλλά η τροπολογία αυτή είναι ένα βήμα προς την απολύτως αντίθετη κατεύθυνση. Η τροπολογία αυτή δεν μπορεί να περάσει, δεν πρόκειται να περάσει και παρακαλώ και πάλι κύριε Υφυπουργέ, διαβιβάστε στον κ. Υπουργό ότι είναι σώφρων να μην τη φέρει προς ψήφιση στην Εθνική Αντιπροσωπεία.

Κύριε Υπουργέ, επαναλαμβάνουμε εδώ τη συζήτηση που κάναμε και στην Επιτροπή με τον Υπουργό Δικαιοσύνης.

Οι τρεις διατάξεις όπου αναφερθήκατε είναι ορθές. Η δική μου διάταξη του ν. 3772 είναι διευκρινιστική της προηγούμενης διάταξης. Αναφέρεται στα πέντε χρόνια που είχαν ήδη περάσει και ορίζει και πράγματι διευκρινίζει ότι συμπεριλαμβάνει -ήταν αυτονόητο- και την κάθειρξη. Η δική μου διάταξη ψηφίστηκε τότε διότι υπήρχαν αντικρουόμενες αποφάσεις και έπρεπε να υπάρξει για την ενότητα και η ενότητα δεν μπορούσε παρά να είναι η επιεικέστερη προς τον κατηγορούμενο.

Εν πάση περιπτώσει, εγώ είχα πει σαφώς τότε στην Εθνική Αντιπροσωπεία -και επανέλαβα και στην Επιτροπή και σας επαναλαμβάνω και τώρα- ότι ήταν μία διάταξη, για την οποία ούτε τότε ήμουν υπερήφανος, ούτε τώρα είμαι. Ήταν μία διάταξη, η οποία συγχρόνως ψηφίστηκε –λέω ξανά ότι η δική μου ήταν διευκρινιστική προηγουμένης- στο πλαίσιο ενός ευρύτατου κατασκευαστικού προγράμματος, που είχε η Νέα Δημοκρατία «τρέξει» όλα αυτά τα χρόνια και η οποία είχε ως στόχευση να καλύψει όλες τις θέσεις κράτησης μέχρι το 2010, ώστε να μην υπάρχει τέτοια ανάγκη.

Παρά ταύτα, όμως, επιτρέψτε μου να σας πω το εξής: Μην αγνοείτε την απίστευτη ποιοτική διαφορά ανάμεσα στο 2005 και στο 2010. Εγώ έθιξα παραδείγματα συγκεκριμένων αδικημάτων. Σας είπα πώς είναι δυνατόν αυτός ο οποίος καταδικάζεται με το 348 για παραγωγή παιδικής πορνογραφίας να βγαίνει έξω υπό των παρουσών συνθηκών; Είναι δυνατόν όλα αυτά να είναι έτσι;

Δεν σας το λέω για να σας ασκήσω κριτική γιατί δεν έχει ψηφιστεί η διάταξη. Εκτιμήστε το ότι σας προειδοποιώ πριν καταθέσετε την τροπολογία και σε χαμηλούς τόνους στο πλαίσιο της Επιτροπής, ακριβώς για να μην οδηγηθούμε στην κατάσταση να βρεθούμε εδώ, στην Εθνική Αντιπροσωπεία, όταν έλθει η διάταξη και να αναγκαστούμε να ζητήσουμε πράγματα, για τα οποία στο πλαίσιο της εθνικής συνεννόησης ενός πολύ μεγάλου κινδύνου, δεν θα θέλαμε. Σας παρεκάλεσα στην Επιτροπή, σας παρακαλώ και τώρα μην φέρετε τη διάταξη αυτή.

Αν θέλετε, απαλείψτε τουλάχιστον την τρίτη της παράγραφο, αλλάξτε το σύνολο των αδικημάτων, διευρύνετέ το. Μην μας φέρετε σε δύσκολη θέση. Μην εκλαμβάνετε την προειδοποίηση ως αρνητική κριτική, αλλά ως ειλικρινή συνεισφορά στην προσπάθεια να νομοθετούμε ορθά. Σας ξαναλέω, όμως, ότι η διάταξη ως έρχεται είναι απαράδεκτη. Αν ακόμη επικαλείστε το παρελθόν -που δεν είναι όμοιο- αλλά και αν δεχθώ το σκεπτικό σας -που δεν είναι αληθές- και παρά ταύτα, το χθεσινό λάθος δεν μετατρέπεται σε ορθό σήμερα.

Θέλω να παρακαλέσω τον κύριο Υφυπουργό το εξής. Προχθές στα πλαίσια της εκτελεστικής επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας μετείχαν και δύο μετέχοντες στην Κυβέρνηση Υπουργοί, ο κ. Αβραμόπουλος και ο κ. Δήμας, οι οποίοι και οι δύο δήλωσαν πλήρη άγνοια της συγκεκριμένης τροπολογίας.

Ερωτώ, λοιπόν, διά του κυρίου Υφυπουργού τον κύριο Υπουργό –δικαιολογημένα απόντα, δεν υπονοώ ότι για κάποιον λόγο δεν βρίσκεται στην Αίθουσα- αν έχει γνώση το Υπουργικό Συμβούλιο της τροπολογίας αυτής. Καλύπτει η Κυβέρνηση τη βούλησή σας; Καλύπτει –ξαναρωτώ- η Κυβέρνηση τη βούλησή σας ή προχείρως δεσμεύεται μια κυβέρνηση η οποία δεν έχει καμμία γνώση αυτού του οποίου λέτε να φέρετε;

Σας παρακαλώ, καταλήγοντας -και ζητώ συγγνώμη από τον αγαπητό συνάδελφο, τον κ. Πλεύρη, που εκμεταλλεύομαι την καλοσύνη του- να μην τη φέρετε. Μην τη φέρετε! Δεν έχετε ούτε καν την κυβερνητική συναίνεση, πόσω μάλλον τη συναίνεση της Βουλής!”