Μεταξύ άλλων ο κ. Δένδιας ανέφερε:

• Τα χτεσινά επεισόδια στην πορεία του Πολυτεχνείου είναι άλλη μια απαράδεκτη κατάσταση. Mην προσπαθούμε να πούμε ότι πάντα έτσι γινόταν – δεν γινόταν πάντα έτσι. Γινόταν και χειρότερα, αλλά γινόταν και πολύ καλύτερα. Έχετε στο αρχείο σας, βρείτε τα βίντεο του 2012. Εμείς δεν είχαμε τέτοια επεισόδια. Δεν είχαμε γιατί απλώς λαμβανόντουσαν τα μέτρα που έπρεπε για να μη φτάσουμε εκεί, τα οποία θα μπορούσαν να ληφθούν και χτες. Πρέπει να ξανακουβεντιάσουμε, πέρα από την κυβερνητική πρακτική της ανοχής που είναι προφανής, το ζήτημα του ασύλου, δηλαδή την επάνοδο στο πλαίσιο του νόμου του 2011.

• Η κυβέρνηση η συγκεκριμένη έχει πολύ βαθιές ιδεοληψίες. Υπάρχουν πράγματα που με τον δικό της τρόπο σκέψης δεν είναι συμβατά. Πρόκειται για την προστασία των συνταγματικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών, για την ίδια τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να καταλαμβάνει ένα πανεπιστημιακό κτίριο, να το καίει, να το χρησιμοποιεί για τους δικούς του σκοπούς, να παραβιάζει τα συνταγματικά δικαιώματα άλλων πολιτών, των φοιτητών και των καθηγητών. Όταν λοιπόν μια κυβέρνηση το ανέχεται αυτό, έχετε απόλυτο δίκιο στην ερώτηση σας, δεν έχει κάποια λογική αυτό. Δεν αποκομίζει κάποιο εκλογικό όφελος, το αντίθετο. Χάνει και ως κόμμα και χάνει και ως κυβέρνηση. Δεν τα προσλαμβάνει όμως όπως εσείς και εγώ ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά τα πράγματα.

• Εγώ είμαι πολύ ικανοποιημένος, ιδίως από την τοποθέτηση του κ. Ματζουράνη (για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια). Μου αρκεί και με ευχαριστεί γιατί στηρίζετε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, όσο και αν είναι αυτό σημαίνει ότι και μέσα σε αυτό τον πολιτικό χώρο – δεν λέω ότι είναι η επίσημη κομματική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ – βλέπω ότι υπάρχουν φωνές που έχουν μια πιο ανοιχτή άποψη και νομίζω ότι δημιουργείται κοινός τόπος συνάντησης για μια διατύπωση.

• Πρέπει να πω ότι αυτή η ιστορία της αρχικής διατύπωσης του άρθρου 16, εάν δεν με απατά η όποια μνήμη μου σαν φοιτητή, είναι η αρχική διατύπωση του Κωνσταντίνου Τσάτσου στο αρχικό Σύνταγμα. Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, γέννημα θρέμμα της Κεντροδεξιάς και από τους πνευματικούς της ηγέτες, για δικούς του λόγους διατύπωσε καταρχήν την απαγόρευση των ιδιωτικών πανεπιστημίων μέσα στο κλίμα του 1974, μέσα στη συνολική τότε αντίληψη της Νέας Δημοκρατίας και της Κεντροδεξιάς για το ρόλο του κράτους στην κοινωνία και στην εκπαίδευση, όμως αυτό εξελίχθηκε. Δε μαχόμαστε εδώ ζητώντας την αλλαγή με μια άποψη της Αριστεράς, όπως θα ήθελε ίσως ένα σκληρό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει. Είναι η εξέλιξη των δικών μας απόψεων, της Κεντροδεξιάς, από το Σύνταγμα του 1974 δια χειρός Κωνσταντίνου Τσάτσου, μέχρι σήμερα που έχουμε μια αντίληψη επί τη βάσει της αλλαγής της κοινωνίας.

• Συμμερίζομαι τις επιφυλάξεις και των δύο συνομιλητών μου για το ζήτημα της Ανεξάρτητης Αρχής γιατί καλώς ή κακώς οι Ανεξάρτητες Αρχές στην Ελλάδα στο σύνολό τους, δεν λέω μερικές, δεν έχουν απολύτως εκπληρώσει τις προσδοκίες που υπήρχαν. Έχει έννοια να τις επαγγελλόμαστε εάν στο συνολικό σύστημα, με τις ιδιορρυθμίες του και τα ελαττώματά του, μπορούν να λειτουργήσουν. Εάν καταλήγουμε, το σύστημα το ίδιο όπως είναι δομημένο να μην τους επιτρέπει να λειτουργήσουν, τότε ο αέναος πολλαπλασιασμός τους δεν βοηθάει κατ’ ανάγκη. Έχουμε 27, ακριβώς, και ξέρετε τι φοβάμαι; Ότι το πολιτικό σύστημα όταν βρίσκεται σε απορία, μεταφέρει την ευθύνη σε μια Ανεξάρτητη Αρχή και παριστάνει από εκεί και πέρα ότι δεν ξέρει τίποτα. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι, πρέπει κάποτε να σοβαρευτούμε και να πούμε ότι πρέπει να μεταρρυθμιστεί το κύριο κράτος.

• Για την αναθεώρηση του άρθρου 86 περί ευθύνης Υπουργών, επειδή πάμε σε συζήτηση σε μια εποχή κρίσης και με αυξημένες ευαισθησίες και με όξυνση αντιθέσεων σε ορισμένα πράγματα, υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος να πέσουμε σε έναν συνταγματικό λαϊκισμό: “Πάρτα όλα, κόφτα όλα” και έτσι να έχουμε την ψευδαίσθηση – και να δώσουμε στην ελληνική κοινωνία την ψευδαίσθηση – ότι έτσι δήθεν αποκαθίσταται η Δικαιοσύνη και η ισονομία. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Πρέπει να προασπίσουμε το πολίτευμα, αυτό θέλει ευθύνη και να σας πω και την αλήθεια, είναι δυσάρεστο καμιά φορά να το λες στην κοινωνία αλλά έτσι πρέπει να γίνει. Καταλαβαίνω ότι σε αυτή τη συγκυρία της κρίσης θα ήταν ίσως πιο εύηχο στα αυτιά της κοινωνίας να της πεις “όλοι ίδιοι είναι, αλίμονό μας…” κλπ. Ωραίο ακούγεται. Δεν μπορεί να γίνει και ειλικρινά σας λέω, οφείλω να το πω, μου κάνει εντύπωση σήμερα ο κ. Μαντζουράνης. Επειδή αυτά που λέει είναι απολύτως λογικά, μου κάνει εντύπωση πώς αυτοπροσδιορίζεται ως υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ. Τα περισσότερα από όσα λέει θα μπορούσε κάλλιστα κανείς να τα υποστηρίξει και είναι πάρα πολύ ρεαλιστική και σοβαρή βάση μιας συζήτησης. Αμφιβάλλω εάν ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποστηρίξει αυτά τα πράγματα, γιατί εδώ μπορούμε πραγματικά να συζητήσουμε σοβαρά.

• Εγώ απλώς λέω ότι αυτά τα οποία περιγράψατε είναι μια σοβαρή βάση συνεννόησης και για το άρθρο 86 και πολύ σωστά θέσατε την ιδιαιτερότητα, γιατί κακά τα ψέματα, η χώρα έχει έλλειμμα ανθρώπινου κεφαλαίου διατεθειμένο να ασχοληθεί με την πολιτική. Εάν δεν δώσουμε και ένα πλαίσιο δίκαιης αντιμετώπισης του καθενός που αναλαμβάνει την ευθύνη διαχείρισης των δημοσίων πραγμάτων για να φέρουμε καινούργιους και νέους ανθρώπους στην πολιτική με ικανότητες, δυνατότητες, πίστη, με αγάπη για τον τόπο και το δημόσιο συμφέρον, τότε θα έχουμε αποτύχει πλήρως. Άρα, όταν κάνουμε αυτή την προσπάθεια συνταγματικής αναθεώρησης, πρέπει να πάρουμε και αυτό στο μυαλό μας. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, αυτά τα οποία ελέχθησαν πριν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και μια σοβαρή βάση συζήτησης.

• Εγώ για τον κ. Παυλόπουλο έχω μια παλιά γνωριμία και φιλία, το έχω πει δημοσίως ότι είναι ένας καλός Πρόεδρος Δημοκρατίας. Διαπιστώνεται σωστά νομίζω ότι η κατευθείαν εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό δημιουργεί θέμα νομιμοποίησης δύο πόλων, οι οποίοι μην κοροϊδευόμαστε, στην Ελλάδα είμαστε, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα δημιουργήσει ρήξεις στο τέλος. Υπάρχει πιθανότητα να υπάρχουν εξαιρετικά πρόσωπα και να λειτουργήσει το σύστημα, αλλά εγγενώς εμπεριέχει τις ρίζες του διχασμού και του προβλήματος και έχουμε ζήσει σε αυτή τη χώρα διχασμό. “Δεν μας παίρνει”. Για να είμαστε ειλικρινείς, είναι ο κύριος φόβος. Επίσης υπάρχει και το νομικό ζήτημα, είναι αναθεωρητέα αυτή η διάταξη; Εδώ λοιπόν, υπάρχει ένα ζήτημα. Νομίζω λοιπόν ότι κάλλιστα μπορούμε να καθίσουμε να βρούμε άκρη. Επίσης θέλω να πω ότι εγώ θεωρώ τη τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το θέμα, στην πρόταση που έχω εδώ, ως αυτοκριτική του για την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά εξαιτίας της προεδρικής εκλογής του 2015. Δεν έρχονται να μας πουν συγγνώμη αλλά τουλάχιστον εμμέσως μας λένε ότι τότε λειτούργησαν εις βλάβην της χώρας.