Μεταξύ άλλων ο κ. Δένδιας ανέφερε:

• Δεν πρόκειται να κρίνω μια τέτοια απόφαση, για τη μη περικοπή των συντάξεων, από το αν η Νέα Δημοκρατία, θεωρητικά θα κέρδιζε κάποια δυσαρέσκεια ή όχι. Επί του πολιτικού θέματος η Νέα Δημοκρατία έχει τοποθετηθεί με τον πιο πανηγυρικό τρόπο, είχε καταθέσει στη Βουλή τροπολογία και είχε ζητήσει από την κυβέρνηση να την ψηφίσει, που τότε δεν το έκανε για τους δικούς της λόγους. Νομίζω ότι η ελληνική οικογένεια με όσα έχει τραβήξει, με την ανεργία που μεταφέρει και στηρίζει τα άνεργα μέλη της όλα αυτά τα χρόνια, δεν άντεχε περαιτέρω περικοπές.

• Η περικοπή του προγράμματος των δημοσίων επενδύσεων και η υψηλή φορολογία είναι δύο αντιαναπτυξιακά φαινόμενα. Η υπερβολική φορολογία δημιουργεί μεν υψηλά πλεονάσματα αλλά σωστά υπέδειξε ο κ. Κώνστας, τα υπερβολικά πλεονάσματα δημιουργούν και ζητήματα. Μπορούν τα πλεονάσματα να σου δίνουν μια διαχειριστική ευχέρεια τον πρώτο χρόνο να κάνεις κάτι, αλλά μακροχρόνια είναι μια νάρκη που στέκεσαι πάνω και εκρήγνυται. Δεν υπάρχει καμία οικονομία στον πλανήτη η οποία μπόρεσε να αναπτυχθεί με υπερφορολόγηση.

• Πιστεύουμε στο πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, πιστεύουμε ότι μπορεί σε μια χώρα σαν την Ελλάδα να είναι αναπτυξιακό εργαλείο. Είχε περιοριστεί και επί δικών μας κυβερνήσεων αλλά εδώ το πράγμα παράγινε. Η συνεχής περικοπή του προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων καταλήγει στο σημείο το κράτος να είναι παρατηρητής στης οικονομίας, διανομέας επιδομάτων και όχι αναπτυξιακός μοχλός.

• Η χώρα σε κάθε διεθνή δείκτη, όσον αφορά τη φιλικότητα στις επενδύσεις πέφτει. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, εάν εννοεί ότι είναι υπέρ της επιχειρηματικότητας έχει μια λαμπρή ευκαιρία. Να εισηγηθεί και να ψηφίσει φιλοαναπτυξιακά και φιλοεπιχειρηματικά μέτρα. Η χώρα χρειάζεται πάνω από 100 δισ. ευρώ ξένες επενδύσεις.

• Κάθε πρόβλεψη δείχνει κόπωση, δείχνει μη συνέχιση του αναπτυξιακού ρυθμού. Η Ελλάδα πρέπει να πάει σε υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης. Με το 1% και κάτι, η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει πουθενά. Έχουμε χάσει πολλά “τρένα” της ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης. Χάσαμε το τρένο της Αμερικής και της Ευρώπης τον προηγούμενο χρόνο, με την ποσοτική χαλάρωση.

• Το 2015 είχαμε την τεράστια κρίση, που ανέτρεψε τα θετικά της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Είχαμε καταφέρει μετά από δύο χρόνια δύσκολα να αρχίσει να αναπτύσσεται η οικονομία. Γυρίσαμε πίσω, χάσαμε χρόνια.

• Θυμάστε την πρόβλεψη για την ανάπτυξη το 2015; Ήταν πάνω από 4% και βεβαίως πιστεύω ότι θα το πιάναμε. Δεν είναι θαύμα στα παγκόσμια χρονικά. Η Πορτογαλία και η Κύπρος το κατάφεραν. Η Ελλάδα είχε κάθε δυνατότητα να το πετύχει το 2015 εάν δεν ερχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ.

• Αυτή η κυβέρνηση να υπερηφανευθεί για ό,τι θέλει αλλά να υπερηφανευθεί και για τη μείωση των φόρων; Εγώ δεν θέλω να δείξει καμία κατεύθυνση γιατί όλο κατεύθυνση δείχνουμε, αλλά δεν βρίσκουμε το τέλος. Η χώρα χρειάζεται ένα αναπτυξιακό σοκ, μείωση φορολογίας και χρειάζεται να πεισθούν οι επενδυτές ότι η χώρα είναι φιλική στις επενδύσεις.

• Εμείς πιστεύουμε ότι θα κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές και όσο περνάει ο καιρός, έχουμε και μια αυξημένη αυτοπεποίθηση ότι θα είμαστε και αυτοδύναμοι. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα ζητήσουμε βοήθεια από όλους, δε θα ζητήσουμε συνεργασίες.

• Στο όχι και τόσο απώτερο μέλλον, πρέπει να πληρώσει η χώρα σημαντικά ποσά. Επίσης ακόμη δεν έχει κατακτήσει την πρόσβασή της στις αγορές. Το ελληνικό ομόλογο που είναι μια ένδειξη, είναι στο 4,86% σήμερα, το οποίο είναι εξαιρετικά υψηλό. Πιο υψηλό και από της Ιταλίας η οποία αυτή τη στιγμή έχει ανοιχτό πόλεμο. Όλα αυτά δείχνουν ότι το περιβάλλον είναι ναρκοθετημένο και αν δεν μπορέσουμε να πάρουμε γρήγορα μέτρα και να πείσουμε κυρίως τις αγορές, γιατί εδώ το θέμα είναι ψυχολογικό, των αγορών, της εσωτερικής αγοράς, των ξένων επενδυτών, τότε η χώρα πιθανόν να έχει προβλήματα. Πρέπει να τους πείσουμε ότι εμείς είμαστε κάτι πολύ καλύτερο από αυτή την κυβέρνηση.

• Στο θέμα της Εκκλησίας δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός γιατί είμαι εγγονός, δισέγγονος, τρισέγγονος παπά και αυτό πάει 17 γενιές πίσω. Από την άλλη, πράγματι θέλουμε να είμαστε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Καλωσορίζω τον ΣΥΡΙΖΑ στο επίπεδο του ρεαλισμού, με την λογική ότι άφησε τα παλιά περί χωρισμού Κράτους – Εκκλησίας και μπήκε σε μια λογική συζήτησης με την Εκκλησία της Ελλάδος και της εύρεσης ενός κοινού τόπου. Είναι αυτός ο κοινός τόπος που βρέθηκε ο άριστος; Φοβάμαι ότι δεν είναι.

• Υπάρχει ένα θέμα εδώ και νομίζω οι κληρικοί σωστά το θέτουν. Η ελλαδική Εκκλησία είναι μια απολύτως επισκοποκεντρική Εκκλησία. Κατά συνέπεια, υποθέτω ότι έχουν διάφορα ερωτήματα για το πώς θα υλοποιηθεί κατά ορθό τρόπο μια τέτοια κατανόηση στην οποία το ελληνικό κράτος θα αναλάμβανε μεν τη δυνατότητα μεταβίβασης του ποσού, αλλά όχι την ευθύνη της διανομής και της εποπτείας. Τι θα σήμαινε αυτό για τη δική τους ζωή και την καθημερινότητα, τι θα σήμαινε για τη δυνατότητά τους προσφυγής ίσως στα διοικητικά δικαστήρια εάν αισθανόντουσαν ότι αδικούνται, εάν είχαν συνταξιοδοτικό θέμα; Σε όλα αυτά, πρέπει να βρεθούν απαντήσεις, με πολύ μεγάλο σεβασμό και με χαμηλούς τόνους, ακριβώς γιατί μιλάμε για την Εκκλησία της Ελλάδος.

• Έχω μια γενική θέση: Είμαι κατά της συνταγματικής “πολυλογίας” που στην Ελλάδα δυστυχώς είναι ο κανόνας. Αυτό το Σύνταγμα, ό,τι προβλήματα έχουμε του τα “φορτώνουμε” και στο τέλος τα μισά πράγματα που γίνονται να θεωρούνται αντισυνταγματικά. Εγώ λέω ότι μπορούμε, εάν δεν μπούμε στη συζήτηση με προκαταλήψεις αλλά με διάθεση να βρεθούν λύσεις, πραγματικά να τις βρούμε στην ευρωπαϊκή Ελλάδα του 21ου αιώνα, εκτιμώντας το εκκλησιαστικό φαινόμενο, την τεράστια παράδοση της Ορθοδοξίας, το τι έχει προσφέρει στη χώρα και το γεγονός ότι είναι κομμάτι της ζωής των περισσότερων Ελλήνων πολιτών. Από την άλλη βεβαίως πρέπει να υπάρχει απόλυτος σεβασμός στην ελευθερία του καθενός να αυτοπροσδιορίζεται, να πιστεύει ό,τι θέλει, με όποιο τρόπο κρίνει αυτός στο πλαίσιο μιας ευνοούμενης πολιτείας.

• Και εγώ είχα συναντήσει τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για τα αναπτυξιακά προγράμματα της Εκκλησίας της Ελλάδος και ο κ. Σαμαράς και ο κ. Μητσοτάκης. Αποδίδετε χαρακτηριστικά στον κ. Μητσοτάκη που δεν έχει και που είναι πολύ δύσκολο να του προσδώσουμε. Να τον ονομάσουμε έναν “οπισθοδρομικό φανατικό”; Για τον Θεό! Είναι προφανώς ένας εκσυγχρονιστής πολιτικός. Επίσης τον αδικείτε λέγοντας ότι “τον κάνει ό,τι θέλει ο κ. Βορίδης και ο κ. Γεωργιάδης”.

• Λέτε ότι δεν είμαστε προοδευτικοί. Τι εμποδίζει κάποιον να δεχτεί, προσέξτε, όχι την άποψή μας για το άρθρο 16, αλλά το να συζητηθεί το άρθρο 16; Εσείς που διεκδικείτε ως χώρος τον “προοδευτισμό” ως στοιχείο πολιτικής παρουσίας και ως διακριτή σημαία; Από πού προκύπτει ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κάνουν την Παιδεία πιο ανελαστική για τις φτωχότερες κοινωνικές ομάδες; Είναι απολύτως οπισθοδρομικό αυτό που λέτε. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για τα ιδιωτικά μη-κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, μια θέση πολύ σοβαρή και σύγχρονη.

• Εμείς λέμε στον ΣΥΡΙΖΑ για τη συνταγματική αναθεώρηση: Είναι σωστός ο χρόνος; Πιθανότατα όχι, είμαστε παραμονές εκλογών. Δεύτερον, μπορούμε από αυτόν τον μη κατάλληλο χρόνο να “γεννήσουμε” μια ευκαιρία; Η Νέα Δημοκρατία ζητά από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα να δεχτούν να συζητήσουμε το άρθρο 16 και στην επόμενη Βουλή να αποφασίσουμε προς ποια κατεύθυνση θα πάμε, αφού κατά την προεκλογική εκστρατεία έχουμε εξηγήσει τη θέση μας στον ελληνικό λαό και αυτός δια της ψήφου του θα επικροτήσει τη θέση μας ή όχι για τη συνταγματική αναθεώρηση.

• Εμείς πιστεύουμε στα ιδιωτικά μη-κερδοσκοπικά πανεπιστήμια. Πιστεύουμε αυτονόητα ότι πρέπει να υπάρχει έλεγχος του Κράτους. Αλίμονο εάν ο οποιοσδήποτε στη χώρα αυτοαποκαλείται “πανεπιστήμιο”, αποδίδει πτυχία και τα διανέμει κατά το δοκούν. Το Κράτος οφείλει να έχει έλεγχο στο πρόγραμμα σπουδών και οφείλει να διαβεβαιώνει τον οποιονδήποτε αποδέκτη των υπηρεσιών εκπαίδευσης για την αξιοπιστία των υπηρεσιών.

• Τα δημόσια πανεπιστήμια έχουν μόνο να κερδίσουν από τον ανταγωνισμό. Υπάρχει σπουδαίο ανθρώπινο δυναμικό καθηγητών που μπορεί να τα πάει πολύ πιο μπροστά και να ενταχθούν σε ένα πιο ανταγωνιστικό πλαίσιο. Αυτή τη στιγμή τα έχουμε αφήσει να “μαραζώνουν” μέσα στις καταλήψεις, το άσυλο, την μη επικοινωνία με την αγορά και τις επιχειρήσεις.

• Ο διαρκής μύθος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αλλάξανε μεν πορεία το 2015 αλλά κάνανε εκλογές ενδιάμεσα. Ναι, αλλά πρέπει να θυμηθεί κανείς με τι ατζέντα έκανε τις εκλογές αυτές ο κ. Τσίπρας. Και τον Σεπτέμβριο του 2015 ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε διάφορα πράγματα και δεν έκανε τίποτα από αυτά. Άρα η λογική που έχει της επανα-νομιμοποίησής του είναι ψευδεπίγραφη. “Δούλεψε” την ελληνική κοινωνία 2 φορές το 2015 και τώρα πάει να σκαρώσει πάλι το ίδιο παραμύθι, τώρα με το παραμύθι της “εξόδου”. Δεν βγήκαμε από πουθενά, απλώς το μνημόνιο έληξε, πέρασε ο χρόνος διάρκειάς του.

• Θυμάστε το “θα τα καταργήσω όλα με ένα νόμο και ένα άρθρο”; Που είναι όλα αυτά; Το μόνο που δεν έχει γίνει τώρα είναι ότι ενώ παλιά παίρναμε και κάποια χρήματα, τώρα δεν έχουμε άλλα χρήματα να πάρουμε. Έχουμε το “μαξιλάρι” και ο Θεός βοηθός. Δεν έχω αντίρρηση ότι θα βοηθήσει, αλλά με στεναχωρεί ότι ανέβηκε το δημόσιο χρέος.

• Τις ακραίες συνθήκες εσείς τις δημιουργήσατε το 2015. Το να λέτε ότι εσείς αναλάβατε με ακραίες συνθήκες μου θυμίζει ανέκδοτο. Μετά το δημοψήφισμα ο κ. Τσίπρας το έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια και τώρα ζητάει ενίσχυση των… δημοψηφισμάτων! Αυτό είναι πρόκληση.

• Λέτε μονίμως ότι “παράγουμε πλεόνασμα” σαν να είναι κάτι θετικό. Αυτό που λέτε είναι η υπερφορολόγηση του Έλληνα. Είστε περήφανοι, να το καταλάβω; Εάν ανέβαινε το ΑΕΠ κατά 10 μονάδες θα σας έλεγα συγχαρητήρια. Πλεόνασμα παράγετε γιατί έχετε υπερφορολογήσει τον κόσμο!

• Γιατί είναι καλό που πιάσατε 4,2%; Εάν στη λογική σας είναι ότι αυτό που καταφέρατε είναι θετικό τότε πηγαίνετέ το στο 10%, φορολογείστε τα πάντα να τελειώνουμε! Το υπερβολικό πλεόνασμα είναι ζημιά για τη χώρα. Το ότι πήγατε από το 3,5% στο 4,2% ληστεύοντας τον Έλληνα φορολογούμενο, δεν είναι επιτυχία σας, είναι αποτυχία σας και μάλιστα μεγάλη. Το ότι σας δίνει αυτό τη δυνατότητα προεκλογικής επιδοματικής πολιτικής, αυτό δεν είναι θετικό.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να βάλει τη χώρα στο “τριπάκι” της όξυνσης και αυτό πρέπει να αποφευχθεί. Με απλά και λογικά επιχειρήματα πρέπει να κατευθυνθούμε προς μια βασική επιλογή: Τι πρέπει να γίνει στη χώρα μας από εδώ και πέρα. Υπάρχει η δική μας πρόταση η οποία είναι καθαρή: Λιγότεροι φόροι, λιγότερες ασφαλιστικές εισφορές, μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη. Το κράτος να περιοριστεί στο στρατηγικό του ρόλο ο οποίος περιλαμβάνει και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Από την άλλη υπάρχει η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ: διορισμοί, διορισμοί, διορισμοί! τους οποίους όμως θα κάνει η επόμενη κυβέρνηση, όχι η δική του!