Μεταξύ άλλων, ο κ. Δένδιας ανέφερε:

Το σχόλιο για την χτεσινή ομιλία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ είναι: “Θεσσαλονίκη Νο 2”, επανάληψη των παραμυθιών. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι ο κ. Τσίπρας υπήρξε συνεπής στην υποσχεσιολογία του, δηλαδή στο να τάξει πράγματα τα οποία βεβαίως θα κληθούν να πληρώσουν οι επόμενοι, γιατί αν παρατηρήσει κανείς, οι περισσότερες από τις υποσχέσεις του αναφερόντουσαν στο μέλλον, άρα τις χρεώνει στην επόμενη κυβέρνηση. Επίσης, έλειψε πλήρως η διατύπωση ενός σοβαρού αναπτυξιακού σχεδίου για τη χώρα. Δεν υπήρξε. Yπήρξε μόνο μια παροχολογία και ως εκεί. Το αναπτυξιακό σχέδιο το οποίο είχαν υποβάλλει στους Θεσμούς – φανταστείτε πόσο σοβαρό ήταν που λίγοι το θυμούνται – ήμουν από τους λίγους που μπήκαν στον κόπο να το διαβάσουν. Αποτελεί μια γενική έκθεση ιδεών διατυπωμένη σε “ελαφρά αριστερό” ύφος. Υπάρχει μια ειδική φρασεολογία η οποία παραπέμπει στην Αριστερά του κ. Τσίπρα. Κατά τα άλλα όποιος το πάρει στα χέρια του να πάει να το εφαρμόσει, θα βρει τον μπελά του.

Ο κ. Τσίπρας μίλησε για μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων 4% σε βάθος τετραετίας. Ούτε κουβέντα για την προκαταβολή φόρου 100% το οποίο είναι πρωτοφανές. Η προοπτική μείωσης της φορολογίας τεσσάρων μονάδων σε τέσσερα χρόνια δεν είναι μέτρο, είναι αστειότητα.

Πού βασίζεται η πολιτική του κ. Τσίπρα: Έχει ένα βασικό πυλώνα, την υπερφορολόγηση. Μετά την υπερφορολόγηση ακολουθεί η επαναδιανομή υπό μορφή επιδομάτων σε αυτό που ο κ. Τσίπρας θεωρεί ως πιθανή εκλογική του πελατεία. Αυτό είναι η πολιτική του, αυτό είδαμε και χτες. Με αυτόν τον τρόπο δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη στη χώρα, με υπόσχεση μείωσης 4% σε τέσσερα χρόνια.

Να σας πω κάτι που θα έπρεπε να υποσχεθεί ο κ. Τσίπρας και θα το θεωρούσα λογικό; Το θέμα των συντάξεων χηρείας το οποίο είναι παντελώς απαράδεκτο, είναι ντροπή. Πεθαίνει ένας άνθρωπος σε σχετικά νέα ηλικία και αφήνει την οικογένειά του απροστάτευτη. Εάν ο κ. Τσίπρας είχε πραγματικά κοινωνική ευαισθησία θα έπρεπε να ασχοληθεί με αυτό αλλά ξέρετε γιατί δεν το κάνει; Γιατί είναι μικρός ο αριθμός, δεν τον ενδιαφέρει το κοινωνικό πρόσημο, το λογικό ή το παράλογο, το δίκαιο ή το άδικο. Τον ενδιαφέρει να υπάρχει εκλογική απόδοση σε αυτό που τάζει και με αυτή τη λογική κινείται.

Θα ευχόμουν να δω ότι ένας ισχυρός πυλώνας του πολιτικού συστήματος όπως έχει καταστεί ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει στο πλαίσιο μιας λογικής συζήτησης για την αυριανή ανάπτυξη της χώρας. Δεν μπήκε όμως, δεν μας είπε τίποτα που εγώ τουλάχιστον να το άκουσα, να είναι σοβαρό και να μπορείς να χτίσεις πάνω σε αυτό.

Αυτό που μπορεί να ελπίζει η ελληνική κοινωνία είναι ο Αρχηγός της Αντιπολίτευσης την επόμενη βδομάδα να αναφερθεί σε όσα μπορούν να γίνουν και πραγματικά να ανακοινώσει έναν αναπτυξιακό χάρτη για τη χώρα, μια σοβαρή και στέρεη πρόταση με την οποία η Νέα Δημοκρατία να μπορεί να κυβερνήσει.

Υπάρχει ένα ρητό που λέει ότι η μεγαλύτερη κολακεία είναι η μίμηση. Δεν πειράζει εάν εμείς λέμε κάτι σωστό και το αντιγράφει ο κ. Τσίπρας. Εγώ δεν ανησυχώ καθόλου, έχω μεγάλη πίστη στις ιδέες μας, στο πρόγραμμά μας και στις δυνατότητές μας. Μακάρι να αντέγραφε πολύ περισσότερα, θα με έκανε εξαιρετικά χαρούμενο. Δυστυχώς αντιγράφει μόνο ελάχιστα, κακά και ψευδεπίγραφα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη πλέον ως ο δυνάμει Πρωθυπουργός της χώρας. Δεν ήταν έτσι πέρσι ή πρόπερσι. Βρισκόμαστε σε προεκλογικό χρόνο και κατά συνέπεια ως ο επόμενος Πρωθυπουργός της χώρας ο Κυριάκος Μητσοτάκης πια, πρέπει να είναι σαφής, συγκεκριμένος, μετρημένος και πειστικός. Νομίζω ότι θα είναι, είναι και στον χαρακτήρα του αυτό και στον τρόπο που διατυπώνει τη σκέψη του.

Δεν μου αρέσει το σχόλιο που θα κάνω για τη δημοσκόπηση της Marc (σχετικά με την αύξηση της συσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ) αλλά φαίνεται ότι ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έλκεται από την όξυνση. Αυτό επιχείρησε αμέσως μετά τα γεγονότα στο Μάτι ο κ. Τσίπρας για να αποσείσει τις τεράστιες ευθύνες του για τους σχεδόν 100 νεκρούς – τεράστιες πολιτικές ευθύνες όσον αφορά τον κ. Τσίπρα ως προς άλλους πολλούς, όχι μόνο πολιτικές – να οξύνει το πολιτικό κλίμα και λυπάμαι που είδα ένα κομμάτι του δικού του ακροατηρίου να ανταποκρίνεται θετικά στην όξυνση. Αυτό δεν είναι καλό για την ελληνική κοινωνία, για κανένα κόμμα και για καμία παράταξη. Δυστυχώς αυτό δείχνει ότι ο κ. Τσίπρας θα συνεχίσει, για να μην πω ότι θα επιτείνει, την οξύτητα η οποία βραχυπρόθεσμα του δίνει μεν κάποια οφέλη. Δεν θα κερδίσει όμως έτσι τις εκλογές, θα τις χάσει. Απλώς θα “μαζέψει” λίγο περισσότερο το ακροατήριό του το οποίο εγώ νομίζω ότι τελικά θα τον ψήφιζε έτσι και αλλιώς, απλώς καταγράφεται πιο γρήγορα. Το κάνει με έναν τρόπο ο οποίος δυσχεραίνει τη λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας στο μέλλον. Κάποιος ο οποίος κατακτά το ύψιστο αξίωμα του Πρωθυπουργού πρέπει να έχει και εθνική ευθύνη, όχι μόνο κομματική ευθύνη. Στον βαθμό που μου αναλογεί και μπορώ να εισακουστώ, πιστεύω ότι δεν πρέπει να ακολουθηθεί αυτός ο δρόμος. Δεν βοηθάει κανέναν στη χώρα.

Εάν κερδίσουμε τις εκλογές όπως ελπίζω, με μια αυτοδυναμία και είμαστε μια σοβαρή και υπεύθυνη κυβέρνηση, κανείς δεν θα τολμήσει να την ρίξει έστω και αν θεωρητικά θα είχε τη δυνατότητα χρησιμοποιώντας την απαιτούμενη αυξημένη πλειοψηφία της προεδρικής εκλογής. Όποιος τολμήσει να το κάνει αυτό θα συντριβεί. Εξαρτάται από εμάς αν θα μπορέσουμε να είμαστε – όπως ελπίζω εγώ – μια πολύ σοβαρή, στέρεη, με σαφή λόγο και προγραμματισμό κυβέρνηση.

Τα έκτροπα στη Θεσσαλονίκη θυμάστε πως ξεκίνησαν; Από τις υποκινούμενες από τον ΣΥΡΙΖΑ ιστορίες στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα όχι στη ΔΕΘ, αλλά στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Εγώ πιστεύω στην ωριμότητα του μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας. Μπορεί κάλλιστα με μια σοβαρή προσπάθεια του Κράτους, του μόνου αρμόδιου για να αποκαθιστά τη συνταγματική τάξη, να προβλεφθεί κάτι τέτοιο. Εγώ θεωρώ ότι οι δυνάμεις ασφαλείας της χώρας εφόσον έχουν μια σαφή κατεύθυνση από την πολιτική ηγεσία μπορούν να κάνουν άψογα τη δουλειά τους. Δεν είμαι υπέρ των ευρύτερων απαγορεύσεων ούτε του φόβου μιας κοινωνίας ή οποία φεύγει από το κέντρο των πόλεων και πηγαίνει κάπου απομονωμένα.