Όταν δημιουργείται μια ένταση πάντα μπορεί να έχει και συνέπειες τις οποίες αυτοί που τη δημιούργησαν να μην μπορούν να προβλέψουν. Αυτή τη στιγμή συμβαίνει το εξής, χωρίς να θέλω να δημιουργήσω ανησυχία, αλλά συμβαίνει: Η τουρκική αεροπορία έχει αυξήσει τον αριθμό των παραβιάσεων και στελεχώνεται λόγω των απομακρύνσεων πάρα πολλών πιλότων από τον Πρόεδρο Ερντογάν από πιλότους που είτε έχουν φέρει πίσω από την Turkish Airlines είτε δεν έχουν την εμπειρία των ωρών πτήσεων που χρειάζεται. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει θέμα, όπως και στην Turkish Airlines επειδή της έχουν αφαιρέσει πιλότους, ψάχνει για νέους. Για εμάς αυτή η αντιπαράθεση είναι μια οικονομική αιμορραγία διαχρονικά, αλλά δεν υπάρχει επιλογή.

Τα περί ανταλλαγής των οχτώ Τούρκων αξιωματικών με τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς δεν είναι άξια σχολιασμού σε ένα Κράτος Δικαίου. Ο οποιοσδήποτε με δημόσιο ρόλο στην Ελλάδα λέει τέτοιες ανοησίες, μας δημιουργεί τεράστια ζημιά.

Εδώ έχουμε δύο διαφορετικά θέματα: Έχουμε οχτώ Τούρκους αξιωματικούς οι οποίοι ζήτησαν την προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου σκέψης και άσκησης δικαιωμάτων, δηλαδή του δικαιώματος ασύλου και η ελληνική Δικαιοσύνη απεφάνθη επ’ αυτού. Δεν έχει λόγο κάποιος άλλος. Έκανε τεράστιο σφάλμα ο πρωθυπουργός εάν υπεσχέθη στον κ. Ερντογάν την επιστροφή τους, κάτι το οποίο δεν έχει διαψεύσει. Δεν έχει κανένα δικαίωμα, δεν είναι ούτε δικό του θέμα, ούτε δικό μου, ούτε κανενός. Τον είχαμε ρωτήσει και στη Βουλή εάν το υποσχέθηκε, δεν πήραμε απάντηση. Εγώ θα ήθελα να πιστέψω τον κ. Τσίπρα, τον πρωθυπουργό της χώρας μου. Στα εθνικά θέματα είμαστε με την πατρίδα μας, δεν είμαστε με τους άλλους, δεν το συζητάμε καν, αλλά δεν διέψευσε τον κ. Ερντογάν.

Από την άλλη βλέπουμε μια απαράδεκτη τακτική του κ. Ερντογάν να συνδέει τα δύο θέματα και πάνω σε αυτή την απαράδεκτη τακτική σύνδεσης των δύο θεμάτων, απαράδεκτα καθολική, γιατί αυτά που διέρρευσαν, διέρρευσαν επί τούτου, έχουμε και τον «χρήσιμο ανόητο» από την πλευρά μας ο οποίος βγαίνει και λέει την «κοτσάνα».

Θα προσπαθήσει ο κ. Ερντογάν να μας ταπεινώσει κατ’ αρχήν και να μας υποχρεώσει να συζητήσουμε θέματα τα οποία δεν μπορούν να συνδυαστούν και δικό μας καθήκον και υποχρέωση είναι να μην τα συζητήσουμε ποτέ. Να σταματήσουμε αυτή τη συζήτηση αμέσως.

Το πώς λειτουργεί η Δικαιοσύνη στην Τουρκία, το δείχνει η παράταση κράτησης των Ελλήνων στρατιωτικών, υπήρξε πρόταση να είναι στο Προξενείο της Αδριανούπολης υπό περιορισμό. Γιατί να τους κρατάνε σε φυλακή ασφαλείας, κινδυνεύει η έννομη τάξη της Τουρκίας; Ελπίζω να μην τραβήξει σε βάθος η κράτηση τους, αλλά φοβάμαι όμως πως θα κρατήσει πολύ.

Ο Ερντογάν έχει δύο στόχους: Το 2019 που έχει εκλογές και θέλει να έχει πάνω από 50%, αλλά εμένα θα μου επιτρέψετε να πω ότι ο στόχος που με φοβίζει είναι το 2023. Τότε συμπληρώνονται 100 χρόνια του νέου τουρκικού Κράτους. Ο Ερντογάν έχει αποφασίσει ότι είναι τουλάχιστον ισοϋψής με τον Ατατούρκ και αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να αποδείξει στην τουρκική ιστορία ότι αυτός είναι υπέρτερος. Αυτές οι φαντασιώσεις και τα μεγαλεία ξέρετε, είναι επικίνδυνα στην πολιτική.

Δεν έχουμε ακριβή εικόνα για το πού βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις στο “Σκοπιανό”. Έχουμε διαρροές, όχι μόνο από σκοπιανές εφημερίδες αλλά και από τους Ευρωπαίους. Στην πραγματικότητα αυτή τη στιγμή τις διαπραγματεύσεις τις διεξάγει ο Ντιμιτρόφ, ένας άνθρωπος που δεν πρέπει να υποτιμήσεις και είναι πολύ πονηρός, το άλλο βιολί του πρωθυπουργού (Ζάεφ), αυτό που παίζει τη “σκληρή γραμμή”. Νομίζω ότι γίνεται μια προσπάθεια, όμως αυτά που ακούμε εμείς είναι πως για τους Σκοπιανούς το ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης δεν είναι κάτι ακόμη εύκολο να το δουν. Οι πληροφορίες που έχουμε είναι ότι οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε σημείο δυσκολίας.

Εάν προχωρήσει αυτή η ιστορία και έρθει στη Βουλή, η Νέα Δημοκρατία θα κρατήσει εθνική στάση, θα κάνουμε ό,τι κρίνουμε ότι εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον.

Αυτά τα πράγματα είναι κατ’ ανάγκη εξαιρετικά συγκεκριμένα, δεν είναι “Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός”. Κάθε πράγμα εξετάζεται και στη λεπτομέρειά του, όμως για εμάς σημασία έχει το εθνικό συμφέρον, όχι το κομματικό συμφέρον, όχι η αποτίμηση σε επίπεδο κομματικής επιρροής.

Σε κανένα θέμα που αφορά την πατρίδα δεν μπορούμε να παίρνουμε θέσεις απόλυτες, εφόσον η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Όμως έχουμε τεράστιες αμφιβολίες πρέπει να σας πω, αν αυτή η κυβέρνηση καταφέρει με αυτό τον τρόπο που διαπραγματεύεται να φέρει μια λύση η οποία να είναι αποδεκτή.

Η κυβέρνηση συνολικά και κυρίως ο πρωθυπουργός έχουν απόλυτη ευθύνη για την κατάσταση της Δημόσιας Ασφάλειας στη χώρα. Η κυβέρνηση, όχι ο κ. Τόσκας, γιατί είναι πάρα πολύ εύκολο να διωχθεί ο κ. Τόσκας ως αποδιοπομπαίος τράγος και να του τα ρίξουνε όλα, ότι αυτός έφταιγε. Αυτή τη στιγμή είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν έχει την πολιτική βούληση να εφαρμοστεί το Κράτος Δικαίου.

Πλέον οι αστυνομικοί από τις γειτονιές είναι άφαντοι, εκτός από την πλατεία Συντάγματος και σε δημόσιους στόχους που φυλάσσονται.

Η Ελληνική Αστυνομία, λυπάμαι να το πω, όχι το ανθρώπινο δυναμικό της αλλά σαν οργανισμός, είναι στη δεκαετία του 1960 και μπορεί να είμαι και επιεικής. Το 2014 ψηφίσαμε μια πλήρη μεταρρύθμιση της Ελληνικής Αστυνομίας, μια τελείως διαφορετική αστυνομία. Πήραμε επιτυχημένα παραδείγματα από τη Νέα Υόρκη, τη Μεγάλη Βρετανία, τις βόρειες Σκανδιναβικές χώρες, μελετήσαμε ακόμη και την Αυστραλία. Δεν έμεινε τίποτα από όλο αυτό. Με κινητές περιπολίες και με μέτρηση της εγκληματικότητας, με χρήση υπολογιστών ώστε να ξέρουμε πώς μετακινείται για να μετακινούμε και εμείς τις περιπολίες. Είναι δυνατόν να έχεις τις ίδιες περιπολίες την Κυριακή το πρωί που η εγκληματικότητα είναι μηδέν και το ίδιο την Παρασκευή το βράδυ που γίνεται “της παλαβής”; Γεωγραφικά δεν πρέπει να μετακινείς τις περιπολίες σου; Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; Ό,τι είχαμε φτιάξει απέδωσε. Η εγκληματικότητα είχε πέσει κατά 50% και το πράγμα πήγαινε ρολόι. Αλλά ό,τι είχαμε φτιάξει, διαλύθηκε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει αυτό γιατί δεν τον ενδιαφέρει. Στην αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ η Δημόσια Ασφάλεια δεν είναι αγαθό προς προστασία. Ενδόμυχα όλο αυτό το θέμα της Δημόσιας Τάξης και της εφαρμογής του Νόμου για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε στόχο αντιπαράθεσης από την άλλη πλευρά για πάρα πολλά χρόνια.

Αυτό που θα πρέπει να γίνει, λυπάμαι να το πω, είναι να αλλάξει η κυβέρνηση. Εδώ είναι θέμα κουλτούρας και πολιτικής βούλησης. Δεν είναι θέμα του Έλληνα αστυνομικού. Ο Έλληνας αστυνομικός υπήρξε ικανός επί των ημερών μου, δεν μπορεί να κατέστη ανίκανος μετά από μερικούς μήνες, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Είναι θέμα συστημικό, πρέπει να επανέλθουμε – με τα διδάγματα των λαθών που είδαμε ότι είχαμε κάνει και εμείς – σε μια πορεία η οποία θα οδηγήσει τις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας στον 21ο αιώνα και θα εξασφαλίσει το αυτονόητο δημοκρατικό δικαίωμα του πολίτη, την ασφάλειά του.