Μεταξύ άλλων, ο κ. Δένδιας ανέφερε:

• Εάν ρωτάτε την αντιπολίτευση για να προτείνει την εθνική γραμμή νομίζω ότι τα πράγματα αντιστρέφονται ως προς το βάρος. Νομίζω ότι αυτό πάντα είναι καθήκον και υποχρέωση της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό όμως προϋποθέτει – για να επιτευχθεί η συναίνεση όχι μόνο της αντιπολίτευσης αλλά και συνολικά της κοινωνίας – ότι η κυβέρνηση διατυπώνει τις σκέψεις της με τρόπο που επιτρέπει συζητήσεις και συναινέσεις. Δε νομίζω ότι θα σας δημιουργούσε έκπληξη να σας έλεγα ότι αυτό δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή σαν παράμετρος, όσον αφορά την ελληνική κυβέρνηση. Κάνει μάλλον το αντίθετο.

• Πάντα η κυβέρνηση, ούτως ή άλλως, ό,τι κάνει γίνεται για το εσωτερικό ακροατήριο και μέτωπο. Νομίζω ότι τα εθνικά θέματα δεν τα βάζει σε μεγάλη προτεραιότητα, τουλάχιστον αυτή την αίσθηση μας δίνει.

• Πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας ότι η στάση της Τουρκίας είναι απολύτως απαράδεκτη μεν, αναμενόμενη δε. Ο Ερντογάν έχει εκλογές το 2019 και χρειάζεται τις ακραίες δεξιές ψήφους της Τουρκίας και μετριέται με τον Ατατούρκ – για κάποιον λόγο που εκείνος ξέρει – και αποφάσισε ότι πρέπει να φανεί «ψηλότερος». Κατά συνέπεια με αυτή του τη φιλοδοξία λειτουργεί και δημιουργεί μια σειρά από προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή.

• Η ελληνική κυβέρνηση τα ξέρει και άρα πρέπει να φέρεται με έναν τρόπο ανάλογο, να μην του δίνει δικαιολογίες. Η κυβέρνηση του έδωσε σωρεία όπλων με πρώτο το μεταναστευτικό. Του επέτρεψε να κρατάει το κλειδί και να εκβιάζει την Ευρώπη. Δεύτερον, σε επίπεδο λόγων, ο Υπουργός Άμυνας μέχρι και προχτές διατύπωνε λεονταρισμούς και εκφράσεις στο ανάλογο ύφος των αντιλήψεων του Ερντογάν και των ακραίων της κυβέρνησής του.

Άλλο να αντιδρούμε και άλλο να λέμε ανοησίες. Δεν βρίσκετε ότι υπάρχει διαφορά; Ο σημερινός Υπουργός Άμυνας δεν είναι πιο Έλληνας από τους προηγούμενους Υπουργούς Άμυνας που δεν οδήγησαν την κατάσταση σε αυτό το σημείο.

• Ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι ο κ. Τσίπρας του υποσχέθηκε πράγματα που δεν ήταν πραγματοποιήσιμα σε ένα Κράτος Δικαίου. Βλέπουμε την απάντηση, γιατί νομίζω μας την εξήγησε με τρόπο απαράδεκτο αλλά πάρα πολύ καλά ο κ. Ερντογάν, για ποιο λόγο έχει δημιουργηθεί το επεισόδιο με τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς.

• Εγώ θέλω να πιστέψω τον κ. Τσίπρα. Εάν μου έδινε το επιχείρημα, έχοντας διαψεύσει μια φορά τον κ. Ερντογάν, θα έπαιρνα ως απολύτως δεδομένη τη θέση του πρωθυπουργού, δεν θα είχα ένα λεπτό αμφιβολία, όμως δεν το είπε. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον προκάλεσε μέσα στη Βουλή, δεν το είπε. Άρα λοιπόν, όταν ο ένας σε κατηγορεί και εσύ σιωπάς, πού πρέπει να καταλήξει κανείς όσο και να θέλεις να τον πιστέψεις; Εμείς ό,τι λάθη και να έχει κάνει, με την κυβέρνηση της Ελλάδας είμαστε. Αλλά δεν μπορώ όταν κάνω αποτίμηση να μην βλέπω ότι οι άνθρωποι με τον ερασιτεχνισμό και τις ανοησίες τους έχουν βάλει τη χώρα σε μπελάδες.

• Ο Ερντογάν δεν είχε έρθει τόσες φορές εδώ, δεν είχε συναντηθεί μαζί μας; Ακούστηκαν ποτέ αυτά που είπε όταν ήρθε εδώ; Ήμουν μαζί με τον κ. Σαμαρά στην Κωνσταντινούπολη, η συμπεριφορά απέναντί μας ήταν άψογη. Τώρα τι έγινε ξαφνικά και γίνεται της “τρελής”;

• Χρεώνω την ελληνική κυβέρνηση με την ευθύνη της κακής αντίληψης για τη συγκυρία και της πλήρους άγνοιας για τους απαραίτητους χειρισμούς. Ούτε εθνική ομοψυχία δημιούργησαν ούτε κατάλαβαν το παιχνίδι της Τουρκίας και επίσης προέβησαν σε ενέργειες οι οποίες ευθέως έδωσαν στον Ερντογάν τη δυνατότητα να μας δημιουργεί θέματα.

• Οι διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια είναι και αυτό ένα θέμα στο οποίο απεδείχθη ότι η κυβέρνηση έχει το βλέμμα πρώτα στο εσωτερικό ακροατήριο και μετά στα εθνικά θέματα. Έχετε δίκιο σε αυτό που λέτε ότι στο εσωτερικό πήρε μια αντιδημοφιλή θέση η κυβέρνηση, αλλά για να ήταν αποδοτική αυτή η θέση και να μην είχε δεύτερη προτεραιότητα το διχασμό της αντιπολίτευσης, θα έπρεπε να είχε υπάρξει συνεννόηση πρώτα. Ποια θα μπορούσε να είναι η εθνική μας γραμμή; Και από εκεί και πέρα να προβεί σε οποιαδήποτε ανακοίνωση.

Να συζητήσουμε με τα Σκόπια, όμως εφόσον και η άλλη πλευρά κάνει υποχωρήσεις. Και βεβαίως θεωρούμε κορυφαίο ζήτημα το συνταγματικό. Εμείς δεν ξεκινάμε έχοντας δώσει το “Μακεδονία”. Δεν θεωρούμε δεδομένο ότι το “Μακεδονία” έχει δοθεί, αλλά δεν ξεκινάμε και λέγοντας “τελεία, δεν συζητάμε τίποτα”.

• Σας θέτω ένα ρητορικό ερώτημα: Γιατί ο κ. Τσίπρας δεν μίλησε με την αντιπολίτευση πριν ξεκινήσει τις συζητήσεις με τους Σκοπιανούς; Εάν εν πάση περιπτώσει, όπως λέτε, οι απόψεις μας δεν αποκλίνουν τόσο πολύ, τι τον εμπόδιζε να έρθει και να μας πει από την αρχή: “Έχουμε ένα εθνικό θέμα, θα υπάρξουν αντιδράσεις, πώς να το αντιμετωπίσουμε μαζί, το έχετε χειριστεί, ποια είναι η γνώμη σας”; Τίποτα από αυτά, αντιθέτως πρώτα συζητά με τους Σκοπιανούς και μετά έρχεται σε δημόσιο λόγο και απευθύνεται στη Νέα Δημοκρατία, με σκοπό να μας διχάσει. Έτσι καταλήγεις σε λύσεις στα εθνικά θέματα;

• Ποιος θα διανοηθεί στο βωμό ενός κομματικού συμφέροντος να αρνηθεί να συναινέσει στην εθνική ανάγκη; Δεν υπάρχει Έλληνας που να το κάνει αυτό. Αλλά η πρώτη ευθύνη είναι της κυβέρνησης, γιατί αυτή έχει “και το μαχαίρι, και το πεπόνι”. Ξαναλέω, με αυτή την κυβέρνηση όσο και να θέλεις να βοηθήσεις, όσο και να θες να βάλεις πλάτη, να μην οξύνεις, οδηγείται σε αδιέξοδο η κατάσταση. Μακάρι να αλλάξει τακτική. Και εν πάση περιπτώσει εμείς το καθήκον μας θα το κάνουμε. Όταν η πατρίδα χρειάζεται τη βοήθειά μας, θα είμαστε δίπλα να βοηθήσουμε. Αλλά δεν μας διευκολύνει η κυβέρνηση.