Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και Βουλευτής Β΄Αθήνας της Νέας Δημοκρατίας Νίκος Δένδιας, ανέφερε κατά την αγόρευσή του στην Ολομέλεια της Βουλής, επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών: «Προσαρμογή της Ελληνικής Νομοθεσίας στις διατάξεις: α) των Οδηγιών 2014/107/ΕΕ και (ΕΕ) 2015/2060, β) των Οδηγιών 2014/86/ΕΕ και 2015/121/ΕΕ, γ) της Οδηγίας 2013/61/ΕΕ και άλλες διατάξεις»:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, κατ’ αρχήν, αισθάνομαι υποχρέωση να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου επαινετικά για εσάς ως προς το ύφος σας, τουλάχιστον, στην Εθνική Αντιπροσωπεία.

Παρατηρώ –και θα μου επιτρέψετε να το παρατηρήσω- ότι κάθεστε πάντα στη δεύτερη σειρά, εν αντιθέσει με αρκετούς συναδέλφους δικούς σας, οι οποίοι όντες Υφυπουργοί κάθονται ωραία στην καρέκλα του Πρωθυπουργού της Ελλάδος. Και θα ευχόμουν η σεμνότητα της παρουσίας σας να συνδυάζεται και με την μετριοπάθεια και με τη σεμνότητα των λεγομένων σας. Εκεί φοβούμαι ότι δεν μπορώ να συνεχίσω τον έπαινο, θα πρέπει μάλλον να τον διακόψω.

Κατ’ αρχήν, ευτυχώς ο Προεδρεύων της Βουλής, ο Αντιπρόεδρος, ο κ. Κακλαμάνης, με έσωσε από το να χρειαστεί να σας υποδείξω τη διαφορά μεταξύ της εισπράξεως και της βεβαιώσεως. Την γνωρίζετε εξ επαγγέλματος πάρα πολύ καλά. Αλλά πέραν αυτού, εάν σας άκουγε κανείς, κύριε Υπουργέ, νομίζω ότι με κλειστά τα μάτια και αν δεν είχε αίσθηση χρόνου και χώρου, θα πίστευε ότι βρισκόταν σε μία άλλη χώρα.

Επιδιώξατε σύγκριση με τους προηγούμενους καιρούς και μάλιστα είπατε ότι «εμείς επιτυγχάνουμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα». Πού; Σε ποιο περιβάλλον; Και επικαλεστήκατε τα capital controls και το κλείσιμο των τραπεζών, δηλαδή αστοχίες, λάθη, ζημιές, τις οποίες επέφερε στην ελληνική οικονομία η δική σας Κυβέρνηση.

Μου θυμίζετε, πραγματικά, το παιδικό ανέκδοτο του Μπόμπου, που για να πάει εκδρομή με το ορφανοτροφείο, σκότωσε τους γονείς του, και όταν συνελήφθη και οδηγήθηκε στο δικαστήριο ανηλίκων, ζήτησε επιείκεια επειδή είναι ορφανός. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Κλείνετε τις τράπεζες και μετά μας λέτε ότι λειτουργείτε υπό δυσμενές κλίμα; Ή μήπως αμφισβητείτε ότι εσείς κλείσατε τις τράπεζες;

Η δε συνολική κατάσταση στη χώρα -σας ελέχθη πριν και από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Ποταμιού- νομίζω ότι είναι τραγική κατ’ ελάχιστον. Ο κ. Μητσοτάκης προχθές από το Βήμα αυτό περιέγραψε την Ελλάδα και την περιέγραψε με επάρκεια. Τα βόρεια σύνορα κλειστά. Τα ανατολικά σύνορα ανοιχτά. Η Ειδομένη, όπου ο ανθρωπισμός των Ελλήνων βουλιάζει στις λάσπες. Το ηθικό πλεονέκτημα της Κυβέρνησής σας βούλιαξε ήδη στις λάσπες. Τα ζητήματα ασφάλειας της χώρας υπό συζήτηση. Γενικά μια κατάσταση συνολικά τραγική!

Επίσης, μια αντιμετώπιση του Έλληνα πολίτη ως φορολογικού υποζυγίου. στο οποίο η μόνη λύσις είναι η επιβολή νέων φόρων και νέων φόρων και μεγαλύτερων φόρων και νέων ασφαλιστικών εισφορών.

Μάλιστα, προσπαθήσατε το βάρος αυτών των διατάξεων να το τοποθετήσετε υπό τον ώμο της Αντιπολίτευσης, Αξιωματικής και Ελάσσονος, διότι είπατε: «Συνεργαστήκατε και ψηφίσατε, εν πάση περιπτώσει, το καλοκαίρι για να σώσουμε τη χώρα. Άρα, σημαίνει ότι μας δώσατε μια λευκή επιταγή, να επιβάλλουμε φόρους εσαεί.» Ψηφίστηκαν στόχοι, κύριε Υπουργέ. Δεν ψηφίστηκαν πολιτικές.

Πρέπει να σας πω και το εξής. Δεν έχετε κάνει ούτε ένα ευρώ περικοπή δαπανών του δημοσίου τόσον καιρό. Αντιθέτως, εξαντλείτε τον ανθρωπισμό σας, προσλαμβάνοντας υμετέρους -διαφόρων ειδών υμετέρους- και μετά στέλνετε τον λογαριασμό δια των φόρων στον Έλληνα πολίτη. Αυτή είναι η πολιτική σας.

Επειδή, όμως, δεν είμαι μόνο της λογικής να κατηγορώ την Κυβέρνηση, πρέπει να σας πω ότι κι επί των δικών μας ημερών έγιναν σφάλματα και πολλά σφάλματα. Κι αν θέλετε, πάρα πολλές φορολογικές διατάξεις και των δικών μας ημερών δεν περιποιούν τιμή ούτε στο δίκαιο της χώρας ούτε στην Κυβέρνησή μας. Επίσης, πάρα πολλές εγκύκλιοι του Υπουργείου σας δεν περιποιούν τιμή ούτε στο δίκαιο ούτε στην Κυβέρνησή μας. Όμως, εσείς επαναλαμβάνετε τα σφάλματά επί τα χείρω.

Επαίρεται η Κυβέρνηση για τη συνεχή παράταση των παραγραφών. Είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Σε ποια χώρα μπορεί να έρχεται συνεχής παράταση των παραγραφών; Πού ζούμε; Ή ο τρόπος φορολογικών ελέγχων με τις εγκυκλίους, που έχουν περάσει κι επί των ημερών των δικών μας. Είναι δυνατόν μια χώρα να δημιουργεί αίσθημα εμπιστοσύνης στους πολίτες της με αυτό το καθεστώς;

Ο χρόνος, ο οποίος έχω, δεν μου επιτρέπει να επεκταθώ σε αυτά, αλλά τα γνωρίζετε. Τα γνωρίζετε κάλλιον εμού. Πρέπει να αλλάξουν όλα αυτά τα πράγματα κι εν πάση περιπτώσει, πρέπει να αποφασίσετε τι μοντέλο οικονομίας θέλετε. Διότι μιλούν τα στελέχη σας. Ο κ. Τσακαλώτος, ο οποίος έχει νεο-μαρξιστικές αντιλήψεις, αλλά περίεργη πρακτική να τις υλοποιεί, εμφανίζει ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι πρόβλημα ελλείμματος ζήτησης. Δεν υπάρχει –λέει- αρκετό χρήμα στην οικονομία. Αυτό δεν είναι ακριβές. Είναι μόνο εν μέρει ακριβές.

Βεβαίως, δεν υπάρχει αρκετό χρήμα στην οικονομία, αλλά πρωτίστως το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι πρόβλημα προσφοράς. Δεν υπάρχει παραγωγή επαρκών προϊόντων. Γι’ αυτό και κάθε φορά που πέφτει χρήμα στην αγορά, αυτό το οποίο συμβαίνει είναι ότι αυξάνονται οι εξαγωγές και το πρόβλημα παραμένει.

Εν πάση περιπτώσει, όμως, ας υιοθετήσω προσωρινά το δικό σας μοντέλο, ότι υπάρχει θέμα ζήτησης. Μάλιστα. Εφόσον υπάρχει θέμα ζήτησης, δηλαδή έλλειψη ρευστότητας, πώς επιβάλλετε νέους φόρους και αυξάνετε τις ασφαλιστικές εισφορές; Πώς είναι συμβατά αυτά τα δύο πράγματα;

Και από πού θα προέλθει τότε η οικονομική ανάπτυξη; Από τους επενδυτές που θα έρθουν στην Ελλάδα, αφού έχετε αυξήσει όλους τους φορολογικούς συντελεστές; Ποιος στα συγκαλά του διεθνής επενδυτής μπορεί να εμπιστευτεί μια Κυβέρνηση που αντιφάσκει τόσο στη διατύπωση της σκέψης της;

Εδώ το πρόβλημα είναι βαθύτατο. Είναι ένα πρόβλημα οικονομικού μοντέλου και επ’ αυτού πρέπει να είστε ειλικρινείς. Κι είναι και ένα πρόβλημα διαχειριστικής επάρκειας της Κυβέρνησής σας. Και σε αυτό πρέπει να είστε ειλικρινής. Διότι η Κυβέρνηση αυτή, με όση εύνοια κι αν θέλει να την δει κανείς, με όση επιείκεια κι αν θέλει να την δει κανείς, με όση συμπάθεια κι αν θέλει να τη δει κανείς, δεν έχει οιοδήποτε επίτευγμα, το οποίο μπορεί να προσκομίσει και για το οποίο μπορεί να καυχηθεί στην Αντιπροσωπεία δεκαπέντε μήνες τώρα.

Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα. Και υπογραμμίζω δύο φορές το «δυστυχώς», διότι ήμουν εξ αυτών που ευχήθηκαν ειλικρινά και από καρδιάς στην Κυβέρνηση σας κάθε επιτυχία.
Πρέπει, λοιπόν, να οδηγηθούμε σε κάποια λύση του δράματος. Γιατί προηγουμένως άκουσα με προσοχή τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Ποταμιού, που υπέδειξε την κατά την άποψή του ασυμβατότητα των λεγομένων του κ. Μητσοτάκη, πώς τίθεται υπέρ του σταθερού κυβερνητικού κύκλου και από την άλλη ζητάει εκλογές.

Η απάντηση είναι μία και μόνη. Η σωτηρία της πατρίδος είναι ο υπέρτατος νόμος. Έχουμε εκτιμήσει μετά από αναμονή δεκαπέντε μηνών ότι η αναμονή σας στην εξουσία είναι πιο επιζήμια για την κοινωνία, για τον τόπο, για την πατρίδα, για τους πολίτες από την απομάκρυνσή σας.

Βεβαίως, οι γρήγορες εκλογές είναι ζημιά για τον τόπο. Κανείς δεν λέει κάτι άλλο. Βεβαίως, είναι αναταραχή. Βεβαίως, είναι αβεβαιότητα. Η παραμονή σας, όμως, στην εξουσία δεν είναι μόνο αναταραχή και αβεβαιότητα, είναι και συνεχής και διαρκής καταστροφή. Και ό,τι φέρνετε εδώ, είναι απλώς ένα ακόμη λιθαράκι στον τάφο της ελληνικής οικονομίας.

Βεβαίως, το παρόν νομοθέτημα, το οποίο εμείς θα το ψηφίσουμε, δεν είναι νομοθέτημα δικό σας. Είναι Οδηγία η οποία έρχεται, Οδηγία η οποία όταν ήρθε κανονικά επί των ημερών της κυβερνήσεώς μας –αυτή είναι η τροποποιημένη εκδοχή- εσείς, το κόμμα σας, την καταψήφισε -αν είναι δυνατόν!- διότι καταψηφίζατε τα πάντα. Καταψηφίζατε ό,τι υπήρχε, ό,τι προτεινόταν. Καταψηφίζατε τις διατάξεις για το άσυλο, για την προστασία των μεταναστών. Όλα τα έχετε καταψηφίσει. Ακρίτως καταψηφίζατε, όπως και τώρα ακρίτως υπερψηφίζετε. Ό,τι σας δίνει το κουαρτέτο –πρώην τρόικα- το υπερψηφίζετε και παριστάνετε ότι το διαπραγματεύεστε, που δεν διαπραγματεύεστε. Καθυστερεί ο χρόνος και οι ρυθμίσεις οι οποίες έρχονται, είναι συνεχώς χειρότερες από τις προηγούμενες.

Λυπάμαι να πω, η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο, σε πλήρες αδιέξοδο! Εμείς θα συνεχίσουμε ως Αξιωματική Αντιπολίτευση να κάνουμε το συνταγματικό μας καθήκον, να στηρίζουμε στα όσα μπορούμε την Κυβέρνηση για να σωθεί ο τόπος, η κοινωνία, ο λαός. Και γι’ αυτό σήμερα ψηφίζουμε. Επί της ουσίας, όμως, αυτό το οποίο σας απευθύνουμε όχι πλέον ως παράκληση, αλλά ως καθολικό αίτημα της κοινωνίας, είναι ένα: Φύγετε! Κι αν δεν θέλετε να φύγετε, δεν το πιστεύετε, ας πάμε σε εκλογές για να σας διώξει ο ελληνικός λαός».