To ζήτημα της ιδεολογίας της Νέας Δημοκρατίας οφείλουμε να το εξετάσουμε υπό το πρίσμα των σημερινών πολιτικών και οικονομικών συνθηκών. Αλλιώς διατρέχουμε τον κίνδυνο να γίνουμε είτε δογματικοί (αγνοώντας ότι πρέπει να είμαστε χρήσιμοι για τον τόπο) είτε αιθεροβάμονες (αγνοώντας την πραγματικότητα).

Καταρχάς, όλοι πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η χώρα βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση. Αλλά για το κόμμα μας, υπάρχει μία άλλη ιδιαιτερότητα: ενώ κερδίσαμε επτά εκλογικές αναμετρήσεις από το 1974, τη μάχη των ιδεών ουδέποτε την κερδίσαμε.

Αντιθέτως, βρισκόμασταν μονίμως σε ιδεολογική άμυνα. Η προσπάθειά μας να εφαρμόσουμε τις πολιτικές μας γινόταν πάντα μέσα από τη διάθλαση που δημιουργούσε η δυνατότητα της ευρύτερης Αριστεράς να ελέγχει το πλαίσιο των ιδεών του κοινωνικού εποικοδομήματος. Διαπίστωση οδυνηρή για την ελληνική Κεντροδεξιά, με δεδομένο ότι σε όλες τις μεγάλες ιστορικές της επιλογές αυτή ήταν που δικαιώθηκε.

Το παράδοξο είναι ότι στην κοινωνία, ακόμη και σε χώρους που θεωρούνται προνομιακοί χώροι της ευρύτερης Αριστεράς, η ευρύτερη αστική Κεντροδεξιά, έχει θεμελιώδεις συνεισφορές. Παράδειγμα η λογοτεχνία. Ο υπερρεαλισμός ενώ σε όλη την Ευρώπη εισήλθε σαν κίνημα με σαφέστατα αριστερές πολιτικές αναφορές, στην Ελλάδα εμφανίστηκε σαν λογοτεχνικό ρεύμα αστικής κύρια προέλευσης. Το ίδιο συνέβη και με την προστασία του περιβάλλοντος. 

Ο αείμνηστος Κων/νος Καραμανλής ήταν ο πρώτος που αντελήφθη, την ανάγκη Χωροταξιακού σχεδιασμού. Το α και το ω δηλαδή της προστασίας του περιβάλλοντος. Αλλά η δική μας παράταξη χρεώθηκε την περιβαλλοντική υποβάθμιση παρ ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν που εγκατέλειψε την Χωροταξία και εστράφει με τον Ν.1337 στην Πολεοδόμηση.

Είναι αλήθεια επίσης ότι η κυβερνητική μας πρακτική οδηγήθηκε υπό το κράτος της διαχρονικής κοινωνικής και «μιντιακής» πίεσης σε έναν ιδιόρρυθμο πατερναλιστικό κρατισμό. Η δυσάρεστη πραγματικότητα όμως είναι ότι η Ελλάδα δεν αντέχει τόσο διευρυμένο δημόσιο τομέα. Δεν αντέχει τις στρεβλώσεις του. Δεν χρειάζεται 1.200.000 δημόσιους υπαλλήλους.

 Δεν μπορούμε εφεξής να δώσουμε οποιαδήποτε ιδεολογική μάχη παραβλέποντας την ανάγκη να περιορισθεί δραστικά και δραματικά ο δημόσιος τομέας. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι στις σχέσεις μας με την κοινωνία. Να πούμε την αλήθεια στους πολίτες, με ένα τρόπο βέβαια που δεν θα διαρρήξει την επιρροή μας στον χώρο που αυτοπροσδιορίζεται ως κεντρώος. 

Οι απόψεις μας για τη Δημόσια Ασφάλεια και τη Δικαιοσύνη, σε συνδυασμό με την διογκούμενη ανασφάλεια, εγκληματικότητα και τα θέματα λαθρομετανάστευσης μπορούν και αυτές να βοηθήσουν να διατηρήσουμε επαφή με αυτό το τμήμα της κοινωνίας. Δεν είναι εύκολο. Αλλά δεν μπορούμε σαν Νέα Δημοκρατία και σαν φιλελεύθερο κόμμα να πάμε μπροστά με συνεχείς συμβιβασμούς. Είναι η ώρα να πάρουμε τις σημαίες μας πίσω και να τις σηκώσουμε.