Dear Mélanie, you will allow me to start in Greek.

Είναι μεγάλη μου χαρά και μεγάλη μου τιμή που βρίσκομαι σήμερα εδώ, ανάμεσα σας, και πρέπει να σας πω ότι είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος γι’αυτό. Γιατί θα μου επιτρέψετε να νιώθω ότι βρίσκομαι ανάμεσα στους συμπατριώτες μου, οι οποίοι πέρασαν τον Ατλαντικό και σε μία νέα και δυναμική χώρα τα κατάφεραν. Και τα κατάφεραν μεταφέροντας σε αυτή τη νέα και δυναμική χώρα το πνεύμα της πατρίδας μας.

Και θα ήθελα επίσης να σας πω ότι είμαι πάρα πολύ συγκινημένος όταν βλέπω το σήμα του σχολείου εδώ και της κοινότητας. Ο ιωνικός κίονας, η αρχαία μας παράδοση, ο δικέφαλος αετός, η υπερ-χιλιόχρονη μεσαιωνική αυτοκρατορία του Βυζαντίου, το αστέρι της Βεργίνας, και τα δύο σήματα του Κεμπέκ και του Καναδά, όλα μέσα σε ένα μπλε φόντο που εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο, σαν χρώμα, αυτό που εμείς είμαστε και αισθανόμαστε.

Θα ήθελα, από την πλευρά της Ελληνικής Κυβέρνησης, να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου, επίσης, γιατί διατηρείτε ένα πράγμα που μας κρατάει όλους μαζί, και αυτό είναι η γλώσσα μας. Γιατί η γλώσσα μας δεν είναι απλώς ο τρόπος που συνεννοούμαστε. Είναι αυτή η ουσία που μεταφέρει μαζί της, με τις λέξεις της, με τις αποχρώσεις των λέξεών της, με την τεράστια διαφορά σημασίας που έχουν οι λέξεις με τον τρόπο που τις χρησιμοποιούμε, μια παράδοση 3.000 ετών.

Είναι ένα μεγάλο ποτάμι, σαν τα πολλά μεγάλα ποτάμια που έχει ο Καναδάς, που μεταφέρει μαζί του αισθήματα, καταστροφές, επιτυχίες, νίκες, ήττες, θριάμβους, γεννήσεις, θανάτους, μνήμες χιλιάδων ετών. Άρα, μας εκφράζει, μας ενώνει. Αν χάσουμε τη γλώσσα μας κι αν χάσουμε την επικοινωνία, Σεβασμιώτατε, με την Εκκλησία μας, και ό,τι αυτό εκπροσωπεί για εμάς, χάνουμε τον συνεκτικό μας ιστό.

Θα ήθελα λοιπόν από την καρδιά μου να σας ευχαριστήσω, γιατί η Κοινότητα και το ελληνικό σχολείο, κύριε Πρόεδρε, διατηρεί και μεταφέρει στις νεότερες γενιές αυτή την τεράστια υπερήφανη παράδοση.