Ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκος Δένδιας απηύθυνε χαιρετισμό στην εκδήλωση της Νέας Δημοκρατίας με θέμα “Βία, πολίτες και θεσμοί”, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Συνεδριάσεων της Παλαιάς Βουλής και εντάσσεται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας ενάντια στη βία «Φτάνει πια».
Ειδικότερα ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη στην παρέμβασή του ανέφερε τα εξής:
«Καταρχήν θα μου επιτρέψετε, όχι ως συνηθίζεται, αλλά επειδή αξίζει τον κόπο, να σας συγχαρώ για την πρωτοβουλία και για τη συγκεκριμένη εκδήλωση. Νομίζω ότι πέρα από οτιδήποτε πιστεύει ο καθένας από εμάς και αυτό είναι απολύτως σεβαστό, ο διάλογος αυτός πρέπει να διεξαχθεί. Πρέπει να διεξαχθεί σε βάθος, πρέπει να διεξαχθεί στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, στο σύνολο των ελληνικών πολιτικών κομμάτων και αν θα μου επιτρέψετε να πω, πρέπει να καταλήξει και σε αποτέλεσμα. Γιατί η κοινωνία αυτή, που πρέπει να πορευθεί στον 21Ο αιώνα, αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η μεγαλύτερη πρόκληση δεν είναι η οικονομία. Τα οικονομικά θέματα είναι δυσχερέστατα ναι, έχουν οδηγήσει σε δυστυχία πάρα πολλούς συμπολίτες μας ναι, είναι μία βαθύτατη κρίση, βαθύτατη κρίση μετά τον πόλεμο ναι, αλλά είναι μία κρίση, η οποία θα αντιμετωπιστεί. Και αν θέλετε πιστεύω ότι ακόμα και σε μεγάλο βαθμό η αντιμετώπιση αυτής της κρίσης, της οικονομικής κρίσης, είναι μέσα στις δικές μας δυνατότητες. Αντίθετα, τα θέματα που συζητάτε σήμερα σε ένα βαθμό δεν είναι απολύτως μέσα στις δικές μας δυνατότητες. Επέλεξα τα ελάχιστα λεπτά, τα οποία έχω στη διάθεσή μου να τα χρησιμοποιήσω, όχι μόνο για να κάνω μία τοποθέτηση επί του ιδίου του θέματος. Νομίζω ότι οι έγκριτοι συνομιλητές, αλλά και ο συνάδερφος και αγαπητός μου φίλος ο κ. Αθανασίου, ο οποίος θα τοποθετηθεί μετά, θα έχουν τη δυνατότητα να το πράξουν. Αυτό το οποίο επέλεξα να κάνω είναι να μου επιτρέψετε να περιγράψω το πλαίσιο, στο οποίο θα κινηθεί η ελληνική κοινωνία τα επόμενα 20-30 χρόνια. Και σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να έχει τα νομοθετικά και τα επιχειρησιακά εργαλεία, που να επιτρέψουν την επιβίωσή της.
Θα μου επιτρέψετε καταρχήν, να ξεκινήσω από την περιγραφή του διεθνούς περιβάλλοντος και όχι του εσωτερικού περιβάλλοντος. Πού βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα; Και μάλιστα σκεφτείτε το σε σχέση με το που βρισκόταν η Ελλάδα δέκα χρόνια πριν. Όλη η Βόρεια Αφρική είναι αποσταθεροποιημένη. Όλη. Και νομίζω ότι δεν υπάρχει οιοσδήποτε εξ΄ ημών που να πιστεύει ότι η κατάσταση αυτή πρόκειται να σταθεροποιηθεί τα επόμενα χρόνια. Η ίδια αποσταθεροποίηση ισχύει και για την Υποσαχάρια Αφρική. Θα μου πείτε: Μας ενδιαφέρει η Υποσαχάρια Αφρική; Ένα πολύ μεγάλο μέρος των μεταναστευτικών μας ροών, κυρίες και κύριοι, έρχεται από την Υποσαχάρια Αφρική.
Πάμε στην κοντύτερη γειτονιά μας. Η Συρία είναι τελείως αποσταθεροποιημένη και δεν νομίζω ότι ακόμα και οι νεότεροι από εμάς πρόκειται να ξαναδούν τη Συρία ως δομημένο κράτος στη διάρκεια της ζωής μας. Το Ιράκ έχει πάψει να είναι ένα κράτος στην πράξη, είναι τρία κράτη με το επίπεδο βίας το οποίο διαβάζετε κάθε μέρα στις εφημερίδες. Οι Αμερικανοί φεύγουν από το Αφγανιστάν μέσα στο 2014. Υπάρχουν πολλοί αισιόδοξοι που πιστεύουν ότι το Αφγανιστάν θα μετατραπεί σε μία δυτική δημοκρατία; Θα μου επιτρέψετε να μην είμαι μέσα σε αυτούς. Περιμένω λοιπόν πλήρη αποσταθεροποίηση όλης αυτής της ευρύτερης περιοχής. Από εκεί και πέρα η Τουρκία. Η Τουρκία είναι μία σταθερά. Θα παραμείνει η Τουρκία μία σταθερά; Στη μετά τον Ερντογάν εποχή η Τουρκία θα είναι μία χώρα με οικονομική ανάπτυξη και με τους συγκεκριμένους θεσμούς που εν πάση περιπτώσει προσομοιάζουν, με όλα τα προβλήματά τους, με δυτική δημοκρατία; Στο Βορρά μας η Αλβανία. Ερώτημα: τα Σκόπια. Τα Σκόπια βαίνουν ολοταχώς προς μία τεράστια οικονομική κρίση. Η κυβέρνηση Γκρούεφσκι με τους υψηλούς εθνικιστικούς τόνους οδηγεί προς τα εκεί. Σταματώ ως προς το διεθνές περιβάλλον.
Έρχομαι τώρα στο εσωτερικό περιβάλλον. Με τι είμαστε εξοικειωμένοι ως χώρα; Πώς λειτουργεί στο μυαλό μας η τρομοκρατία; Έχουμε όλοι στο μυαλό μας ή αρκετοί από εμάς, τη στενή μαρξιστική οργάνωση τύπου 17 Νοέμβρη. Μικρός πυρήνας, συγκεκριμένος, λίγα άτομα, συνωμοτικοί κανόνες, επιλεγμένοι στόχοι, ένας στόχος μία φορά τον χρόνο. Αυτό είναι το περιβάλλον που αντιμετωπίζει η χώρα σήμερα; Η απάντηση είναι όχι. Η χώρα αντιμετωπίζει κάτι τελείως διαφορετικό. Αντιμετωπίζει έναν ευρύτερο χώρο, ο οποίος αριθμεί ορισμένες, λίγες μεν, αλλά χιλιάδες ατόμων, τα οποία φλερτάρουν με την ιδέα μίας εσωτερικής τρομοκρατίας.
Απέναντι σε αυτό το πλαίσιο, ποια είναι η άμυνα των πολιτικών κομμάτων, ποια είναι η άμυνα του πολιτικού συστήματος; Είναι μόνο η επιχειρησιακή άμυνα, η αντιτρομοκρατική υπηρεσία, η Ελληνική Αστυνομία; Είναι μόνο το υπάρχον νομικό πλαίσιο, όπως έχει περιγραφεί, φτάνει μόνο αυτό; Είναι όλα τα κόμματα της χώρας απόλυτα στοιχημένα πίσω από μια πλήρη αντίληψη άρνησης αυτού του φαινομένου ή υπάρχουν ίσως δεύτερες σκέψεις, τρίτες ατζέντες, αν θέλετε ερωτηματικά, αν θέλετε υποσημειώσεις; Και από κει και πέρα, η διάχυτη βία στην κοινωνία η οποία υπάρχει για δεύτερη φορά μετά την μεταπολίτευση – την πρώτη φορά ήταν για πολύ μικρό χρονικό διάστημα και αντιμετωπίστηκε κάθετα – αρχίζει να εμφανίζεται και να προέρχεται από μια αναδυθείσα ξαφνικά εφιαλτική, ακρότατη Δεξιά, ένα νεοναζιστικό μόρφωμα. Απέναντι σε όλα αυτά, πόσο καλά εξοπλισμένοι είμαστε; Με πόση σαφήνεια έχουμε θέσει τις προτεραιότητές μας; Πόσο ομονοούντες είμαστε ως κοινωνία;
Καταλαβαίνω ότι ένα σενάριο τέτοιο που ακούγεται στα ερωτήματά τους σχεδόν εφιαλτικό, θα μπορούσε κανείς εύκολα να το ξεχάσει και να πει είναι υπερβολικό, «πάμε στο σπίτι εντάξει, πολλά κακά μας συμβαίνουν». Θα σας δείξω κάτι που έφερα γιατί έχει μια σημασία. Αυτό εδώ είναι μια εκτύπωση από το Ίντερνετ, μπορεί περίπου να την κατεβάσει ο καθένας από σας. Προέρχεται από ένα φερόμενο ως περιοδικό που λέγεται Ιnspire, είναι ένα προϊόν τρομοκρατικής οργάνωσης, της γνωστότερης τρομοκρατικής οργάνωσης που υπάρχει, θα το δείτε φαίνεται καθαρά από δω που λέει “ We Are All Usama ”. Γιατί σας το δείχνω; Εάν δείτε μέσα είναι ένα απλό εγχειρίδιο κατασκευής όλων των οργάνων τρομοκρατικών επιθέσεων που μπορεί ο καθένας, χωρίς καμία γνώση χημείας ή καμιά εξειδικευμένη γνώση, να το πάρει και να το αντιγράψει. Επέλεξα να σας δείξω τη σελίδα, ο τίτλος είναι «bomb making», -φτιάχνοντας βόμβες-, από κάτω ο υπότιτλος είναι πιο σαφής: kitchen fun-χαρά της κουζίνας και εξηγεί μέσα πως με τα υλικά που έχει κάθε μητέρα στην κουζίνα της μπορεί το παιδάκι να φτιάξει βόμβα. Και μάλιστα βόμβα σχετικά ικανοποιητικής ισχύος. Καταλήγω: Το γενικό φαινόμενο της βίας είναι ένα φαινόμενο το οποίο θα πρέπει και εμείς ως ελληνική κοινωνία να το αντιμετωπίσουμε. Στην πλήρη του ανάπτυξη, από το γιαούρτι μέχρι το γκαζάκι, μέχρι την βόμβα. Και είναι ο καιρός να το αντιμετωπίσουμε τώρα. Ευχαριστώ πολύ».