Ο κ. Δένδιας υπογράμμισε ότι το μεταναστευτικό κύμα που δέχεται η χώρα μας δοκιμάζει όχι μόνον την σύμφυτη στην παράδοσή μας κουλτούρα φιλοξενίας, αλλά και τις αντοχές μας ως δημοκρατικής και ανεκτικής κοινωνίας, αφού είναι τέτοιας έντασης ώστε να απειλεί σοβαρά την ασφάλεια και την ευνομία, τόσο στις μεγαλουπόλεις όσο και στα σημεία εισόδου της χώρας, όπως τα ακριτικά μας νησιά.

Απέναντι σε αυτήν την εκρηκτική πραγματικότητα, σημείωσε ο κ. Δένδιας, η οργανωμένη πολιτεία και η συνειδητοποιημένη κοινωνία οφείλουν να ισορροπήσουν μεταξύ της αυτονόητης ανάγκης διαφύλαξης της ασφάλειας και της νομιμότητας εντός της χώρας, άρα της παρεμπόδισης της λαθρομετανάστευσης, και του επιβεβλημένου σεβασμού των ανθρωπιστικών αξιών, θεμελίου λίθου επί του οποίου οικοδομήθηκε η μεταπολεμική, ειρηνική και φιλελεύθερη Ευρώπη.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης προϋποθέτει δράση και παρεμβάσεις σε δύο επίπεδα:

i) Σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η λαθρομετανάστευση δεν είναι ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό πρόβλημα, όπως αναγνώρισε, τελευταία, στη συνάντηση της Κέρκυρας και η Επιτροπή Μετανάστευσης, Προσφύγων & Πληθυσμού του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η πλήρης εφαρμογή των άρθρων 79 και 80 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ε.Ε. (2007), του Ευρωπαϊκού Συμφώνου Μετανάστευσης & Ασύλου (2008), ιδίως μέσω του Προγράμματος της Στοκχόλμης (2010-2014) για την ευρωπαϊκή πολιτική στο χώρο δικαιοσύνης, ασφάλειας και ελευθερίας, πρέπει να οδηγήσει σε μια συνεκτική και αποτελεσματική ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης & ασύλου:

α) Διαρκής παρουσία του “Frontex” στη χερσαία και θαλάσσια ελληνική μεθόριο, β) Οικονομική συνδρομή των κρατών – μελών υποδοχής, όπως η Ελλάδα, μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Μετανάστευσης και άλλων πηγών, γ) Σύναψη συμφωνιών επαναπροώθησης λαθρομετανάστών μεταξύ της Ε.Ε. και των χωρών προέλευσής τους, δ) Βελτίωση των όρων διαβίωσης των πληθυσμών στις χώρες αυτές, ώστε οι κάτοικοί τους να μην εξωθούνται στη μετανάστευση, ε) τροποποίηση του Κανονισμού 343/2003 (‘Δουβλίνο ΙΙ’) για τη διαδικασία εξέτασης των αιτήσεων ασύλου εντός της Ε.Ε..

ii) Σε εθνικό επίπεδο: α) Επιτάχυνση και εξέταση με εχέγγυα αποτελεσματικής και απροκατάληπτης κρίσης των αιτήσεων ασύλου, σύμφωνα, πάντως, με τα αυστηρά κριτήρια της Διεθνούς Σύμβασης της Γενεύης του 1951, όπως ισχύει, β) Ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων, γ) Τροποποίηση του ν.3838/2010, ήδη κριθέντος από το Δ’ Τμήμα του ΣτΕ ως αντισυνταγματικού, ο οποίος, υποσχόμενος σωρηδόν απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς λειτουργεί ως «κεκράκτης» στις χώρες προέλευσης των λαθρομεταναστών, γ) επαναπροώθηση λαθρομεταναστών και δ) Αποκατάσταση συνθηκών ασφάλειας και ευνομίας στις πόλεις και την περιφέρεια.

Καταλήγοντας, ο κ. Δένδιας σημείωσε: «Η διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος μας θέτει πράγματι προ μιας διττής προκλήσεως: Αφενός της προστασίας της ελληνικής κοινωνίας από ένα κύμα λαθρομετανάστευσης που δεν δύναται να απορροφήσει, κοινωνικά και οικονομικά. Αφετέρου της μεταχείρισης των ανθρώπων αυτών με το σεβασμό που επιβάλει η προσήλωση της χώρας μας, ως δημοκρατικής και ευνομούμενης πολιτείας, στα ανθρωπιστικά ιδεώδη. Το μέτρο δύναται και πάλι, συμβολικά, να μας δείξει η μακρά μας παράδοση: Ο Τηλέμαχος φιλοξένησε τον Μέτωνα, αλλά κατεδίωξε τους μνηστήρες».