Δήλωση σε Έλληνες δημοσιογράφους μετά το πέρας της 28ης Υπουργικής Συνόδου του ΟΑΣΕ

Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Είχα την τιμή σήμερα να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών του ΟΑΣΕ παρουσία 57 Υπουργών Εξωτερικών, η πρώτη φυσική παρουσία μετά την έναρξη της πανδημίας.

Κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής μου ανέπτυξα τις πάγιες ελληνικές θέσεις, δηλαδή την ανάγκη για ειρήνη, ασφάλεια και σταθερότητα.

Και επίσης, είχα τη δυνατότητα να αναλύσω το ελληνικό παράδειγμα στην Ανατολική Μεσόγειο, πώς η Ελλάδα ενεργεί σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ως δύναμη σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή.

Από εκεί και πέρα ήταν και μια ευκαιρία για μια πολύ μακρά σειρά διμερών επαφών.
Πρώτον, με στόχο να προωθήσω την ελληνική υποψηφιότητα για το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών την περίοδο 2025-2026, αλλά επίσης για να έχουμε κατανοήσεις σε περιφερειακά ζητήματα που αφορούν και ενδιαφέρουν την Ελλάδα.

Μεταξύ αυτών, Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν, όπου συναντήθηκα με τους δύο Υπουργούς Εξωτερικών. Τον Υπουργό Εξωτερικών του Καζακστάν, προκειμένου για να έχουμε μία σαφή κατανόηση τι συμβαίνει στο Αφγανιστάν, πέραν της προώθησης και των οικονομικών σχέσεων [Ελλάδας-Καζακστάν]. Και από κει και πέρα, με την Υπουργό Εξωτερικών της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, μίας χώρας η οποία εξελίσσεται σε μία προβληματική κατάσταση στα Βαλκάνια. Τον Βούλγαρο Υπουργό Εξωτερικών, στο πλαίσιο των σχέσεών μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και με Υπουργούς Εξωτερικών μικρότερων χωρών, όπως η Ανδόρρα και o Άγιος Μαρίνος. Πάντοτε, τέτοιες συναντήσεις είναι μία εξαιρετική ευκαιρία για να προωθήσει κανείς τους εθνικούς στόχους και τις ελληνικές αντιλήψεις για το μέλλον της Ευρώπης της ασφάλειας και της σταθερότητας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είχατε και μία σύντομη συνάντηση με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών από ό,τι είδαμε σε μία φωτογραφία;

Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Δεν θα το έλεγα συνάντηση, θα το έλεγα κοινωνική χειραψία. Όπως ξέρετε, τον κ. Çavuşoğlu τον ξέρω πάνω από είκοσι χρόνια. Κατά συνέπεια, αυτονόητο ήταν ότι αφού βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο και θα χαιρετιόμασταν και θα λέγαμε μερικά πράγματα.

Μετάβαση στο περιεχόμενο