Και οι δύο προτάσεις είχαν απορριφθεί μετά πολλών επαίνων. Είναι προφανές ότι το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αδυνατεί να διδαχθεί από τα λάθη του.Είναι προφανές ότι το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αντί να στοχοθετήσει την εκπλήρωση του θεσμικού του ρόλου , διολισθαίνει σε διαγκωνισμό εντυπώσεων με τον Συνασπισμό της Αριστεράς. 

Αντί να αποκρούσει την καλλιέργεια της οξύτητας και στην Βουλή και στην κοινωνία , επιδίδεται σε διαγωνισμό τακτικισμών. Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι η απελπισία , το στρίμωγμα και η πολιτική αδυναμία είναι πολύ κακοί σύμβουλοι. 

Το ΠΑΣΟΚ πιεζόμενο από τις Δημοσκοπήσεις , με την πολιτική του τακτική αιχμάλωτη της ανάγκης να αποδείξει ότι διατηρεί στοιχειώδη δυνατότητα κοινοβουλευτικών ελιγμών, οδεύει αλαλάζον , επιχαίρον και αλληλοχειροκροτούμενο , προς ένα ακόμη Κοινοβουλευτικό Βατερλώ. 

Ανέγνωσα με προσοχή τα θέματα που σύμφωνα με το άρθρο 142 του κανονισμού της Βουλής υποχρεωτικά αναγράφονται στην πρόταση δυσπιστίας, και άκουσα με σεβασμό και την πρωινή ομιλία του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αλλά και τις ομιλίες των δύο κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. 

Πρόλαβα ακόμα να δώσω μια ματιά στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ , όπου είχε προαναγγελθεί η πρόταση δυσπιστίας.Το ΠΑΣΟΚ μιλά στην πρόταση του για δήθεν «ταξικές επιλογές» της Κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό, για δήθεν κόκκινη γραμμή της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στην κοινωνία.Αυτή είναι , φαντάζομαι , η προσλαμβάνουσα παράσταση που έχει η Αξιωματική Αντιπολίτευση για την ομολογουμένως σεμνή προσπάθεια ασφαλιστικής μεταρρύθμισης που επιχειρεί η Κυβέρνηση. Ομιλεί ακόμα η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για «ξεπούλημα» δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. 

Η εντύπωση μου είναι μία :Προσπαθώντας το ΠΑΣΟΚ να αποδείξει στο διαρρέον προς τον Συνασπισμό ακροατήριο των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών ότι διαθέτει αριστερά αντανακλαστικά, επαναφέρει στην πολιτική ζωή του τόπου την συνθηματολογία της δεκαετίας του 70.

Επανέρχεται στην πολιτική ορολογία της μεταπολίτευσης , που η νέα γενιά των Ελλήνων δυσκολεύεται να παρακολουθήσει.Το ασφαλιστικό, ακριβώς επειδή είναι εξαιρετικά ευαίσθητο κοινωνικό και ταυτόχρονα πολύπλοκο τεχνικό πρόβλημα, ευνοεί την ρητορεία , τις εύκολες εντυπώσεις, τον αποπροσανατολισμό. Αποτελεί το ασφαλιστικό ένα εύκολο πεδίο καπηλείας της κοινωνικής ευαισθησίας, αποτελεί πεδίο μιας δήθεν αριστερής πλειοδοσίας , που με πλήρη άγνοια του προβλήματος και στο όνομα της άρνησης κάθε μεταρρύθμισης, διατηρεί τους όρους μιας επώδυνης κοινωνικής πραγματικότητας για την μεγάλη μερίδα των ασφαλισμένων στο όχι και πολύ απώτερο μέλλον. Η πραγματικότητα είναι προφανής.

Ο κ. Παπανδρέου επιλέγει να τεθεί αλληλέγγυος λίγων εκατοντάδων κρατικοδίαιτων. Εμείς, η Κοινοβουλευτική Πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας, διαλέγουμε να είμαστε αλληλέγγυοι της σιωπηλής πλειοψηφίας των εκατοντάδων χιλιάδων , των τωρινών και των επομένων γενεών , που αγωνιούν για ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα αντίθετοι φύσει και θέσει στα ρετιρέ των κρατικών μονοπωλίων και ολιγοπωλίων.Ομιλεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πρόταση του ΠΑΣΟΚ και για την εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης, χαρακτηρίζοντας την σαν Πολιτική αδράνειας και συμβιβασμού. 

Θα μου επιτρέψετε κατ΄αρχήν να διατυπώσω την άποψη ότι είναι Εθνικά μη σκόπιμο και ίσως μη πρέπον να διατυπώνονται και μάλιστα εγγράφως τέτοιες απόψεις την στιγμή που η Κυβέρνηση διεξάγει μια διαπραγμάτευση λεπτών χειρισμών.Επιχειρεί η Κυβέρνηση – και το ξέρουμε όλοι – να κλείσει ένα ζήτημα που έχει διατηρήσει υπό ομηρία την Βαλκανική Πολιτική της χώρας για δύο δεκαετίες και είναι ένα ζήτημα το οποίο το ΠΑΣΟΚ επεχείρησε και απέτυχε να λύσει.Όσο δε για τα περί υποχωρητικότητας και συμβιβασμών της Κυβέρνησης , θα ήθελα να πω ότι αυτά συνιστούν ανόητους, δηλαδή χωρίς νόημα, ψευτολεονταρισμούς. 

Η Κυβέρνηση και δια του Πρωθυπουργού και δια της αρμοδίας Υπουργού ,της κυρίας Μπακογιάννη, έχει τοποθετηθεί ψύχραιμα, έχει επαρκώς θεμελιώσει την Ελληνική Θέση, όχι μέσα στην Ελλάδα – διότι αυτό είναι εύκολο-αλλά εκεί που πραγματικά δίνεται η μάχη, στα Διεθνή fora και ακροατήρια. Πολλοί από αυτήν την Αίθουσα, που μετέχουμε στους Διεθνείς Οργανισμούς αντιλαμβανόμαστε ότι είναι ίσως η πρώτη φορά που σ΄αυτό το δύσκολο θέμα η Ελληνική θέση, θέση σοβαρή και μετρημένη , είναι μία θέση βαθύτατα Εθνική και Ευρωπαϊκή έχει κερδίσει το ευήκοον ούς και την στήριξη της πλειοψηφίας των εταίρων μας τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στο ΝΑΤΟ. 

Το ΠΑΣΟΚ προφανώς επιθυμεί να γυρίσει την Ελληνική εξωτερική πολιτική, στους καιρούς των άσφαιρων λεονταρισμών των ακατάληπτων για τους ευρωπαίους συνεταίρους μας ισχυρισμών, όταν η Ελλάδα προσπαθούσε να λύσει τα προβλήματα εσωτερικής πολιτικής με φαιδρούς τριτοκοσμικούς λεονταρισμούς. 

Νομίζω ,συμπερασματικά, ότι η παραπάνω ενασχόληση και ο σχολιασμός των θεμάτων που περιλαμβάνει η πρόταση μομφής, συνιστά απώλεια πολιτικού χρόνου και άχρηστη ταλαιπωρία της Βουλής.

Το σύγχρονο διακύβευμα της ελληνικής κοινωνίας , δεν έχει τίποτε να κάνει με τα πολιτικά απολιθώματα που περιλαμβάνει ως σκεπτικό και ως αιτιολογία η πρόταση του ΠΑΣΟΚ.Εάν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να ασκηθεί κριτική στην Νέα Δημοκρατία , αυτή πρέπει να είναι στην αντίθετη κατεύθυνση, προς την κατεύθυνση της πιο γρήγορης, της πιο γενναίας , της πιο συγκροτημένης και της πιο αποφασιστικής πολιτικής μεταρρυθμίσεων. 

Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η παραπέρα διάρρηξη των αγκυλώσεων , η παραπέρα απελευθέρωση του ιδιωτικού τομέα από τον εναγκαλισμό της γραφειοκρατίας, η περαιτέρω εισαγωγή των νέων τεχνολογιών , η ριζική αλλαγή του Διοικητικού χάρτη της χώρας , η εύρεση επιτέλους γλώσσας επικοινωνίας με τις νεότερες γενιές των Ελλήνων που παρατηρούν σήμερα από απόσταση τον Δημόσιο βίο της χώρας, αυτό είναι το σύγχρονο διακύβευμα.Αυτά είναι τα θέματα του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Διαλόγου, ενός διαλόγου από τον οποίο το ΠΑΣΟΚ απέχει χαρακτηριστικά. 

Θα μου επιτρέψετε κάτι το οποίο ίσως είναι λίγο βαρύ, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο, οι θνήσκοντες πολιτικοί οργανισμοί, στον επιθανάτιο πολιτικό τους ρόγχο επανέρχονται με μορφή λεκτικής επιστροφής σε στερεότυπα που άρθρωσαν κάποτε την εποχή της ακμής τους και τα επαναλαμβάνουν μη αντιλαμβανόμενοι τις δεκαετίες που πέρασαν . 

Αυτό κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Όμως , κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πορεία πολιτικής αυτοχειρίας του πάλαι ποτέ ακμάζοντος πολιτικού σχηματισμού του ΠΑΣΟΚ δεν αφορά την Βουλή. Αυτό που συμβαίνει είναι κρίμα, αλλά δεν αφορά την Βουλή.Καθήκον της Βουλής, επιλογής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας είναι η στήριξη των μεταρρυθμίσεων που είναι απαραίτητες για τον τόπο.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, με μικρή, αν θέλετε, πραγματικά κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά με πλήρη, όπως αναγνωρίζουν όλοι, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, πολιτική επικυριαρχία, διατυπώνει συγκροτημένη πρόταση για όλα τα μεγάλα ζητήματα του τόπου, γι’αυτά τα ζητήματα που απαιτούν θυσίες, προκειμένου να εξασφαλιστεί ένα καλύτερο μέλλον. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, είμαστε ειλικρινείς , αναδέχεται πλήρως το πολιτικό κόστος που απαιτούν οι καιροί.Εφόσον απαιτεί και εφόσον στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις, έχει επίγνωση ότι όλα αυτά έχουν πολιτικό κόστος. 

Όμως στέκεται κάθετα απέναντι στην αποτελμάτωση που προτείνει το ΠΑΣΟΚ και η Αντιπολίτευση.Έχω πει ξανά , κύριοι συνάδελφοι, στην προηγούμενη Βουλή ότι το πολιτικό μέλλον δεν είναι προβλέψιμο.

Όμως νομίζω ότι μπορώ με κάθε βεβαιότητα να πω ότι στα χρόνια που έρχονται οι Βουλευτές αυτής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αυτής της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ,θα μπορούν περήφανοι να λένε ότι ανήκαν σε αυτήν την Συμπολίτευση, που κόντρα στην Αντιπολίτευση , αλλά μαζί και δίπλα στην κοινωνία στήριξαν τον Κώστα Καραμανλή , για να αλλάξει τον τόπο.»