Κύριε Υπουργέ, κατ’ αρχήν θέλω να πω ότι το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και γι’ αυτό είναι και φρόνιμο ο λόγος να είναι νηφάλιος. Φαντάζομαι ότι και ο δικός σας λόγος αυτή τη στόχευση είχε. Στο μέσο της ομιλίας σας λόγω των –εν πάση περιπτώσει- κοινοβουλευτικών αντεγκλήσεων οξύνατε, αλλά φαντάζομαι δεν υπάρχει κανείς λόγος να συνεχίσουμε έτσι.

Το πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο, είναι υπαρκτό και το συνομολογούν όλοι και αυτό είναι σημαντικό. Εγώ θα ξεκινήσω αρχικά υπογραμμίζοντας και ταυτιζόμενος με τους λόγους ενίσχυσης της Ελληνικής Αστυνομίας. Στην εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία που ζούμε η Ελληνική Αστυνομία είναι ένα απαραίτητο στοιχείο προστασίας της ευζωίας ή μάλλον της επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας.

Επειδή, όμως, μου αρέσει να λέω τα πράγματα όπως τα αισθάνομαι και χωρίς περιττούς καλλωπισμούς και απευθυνόμενος προς την ελληνική κοινωνία από το Βήμα αυτό, θέλω να πω στην ελληνική κοινωνία ότι και αυτή πρέπει να καθορίσει τη στάση της κατά τρόπο ευθύ, δηλαδή να αξιολογήσει το ρόλο της Ελληνικής Αστυνομίας.

Γιατί εγώ δεν αντιλαμβάνομαι αφ’ ενός μεν την πρόταξη του αγαθού της ασφάλειας ως μέγιστο και ύπατο αγαθό, αφ’ ετέρου το δικαίωμα ταυτοχρόνως μιας κοινωνίας που διαδηλώνει, να εκφωνεί «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» και άλλα σχετικά. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να αποφασίσει ξεκάθαρα και δεν μπορεί να είναι σχιζοφρενής.

Κατά τη δική μας άποψη, την άποψη του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, η Ελληνική Αστυνομία όχι απλώς είναι απαραίτητο στοιχείο, αλλά χρειάζεται ενίσχυση και όπως ορθά ελέχθη, χρειάζεται και ηθική και υλική ενίσχυση σε αυτή τη δυσκολότατη φάση. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να έχει ευθεία στάση απέναντι στην Ελληνική Αστυνομία. Η σχιζοφρενής και σχιζοειδής αντιμετώπιση δεν βοηθάει, αντιθέτως συντείνει στο αδιέξοδο.

Πάμε τώρα στα θέματα του κέντρου της Αθήνας. Επειδή μου αρέσει η μεθοδολογία των πραγμάτων, θα τα χωρίσω σε τρεις διαφορετικές αιτίες, το μεταναστευτικό από τη μια πλευρά, την εγκληματικότητα και τα ζητήματα των διαδηλώσεων.

Μεταναστευτικό. Κύριε Υπουργέ, υπήρξατε λίγο οξύς όσον αφορά το παρελθόν της Νέας Δημοκρατίας. Νομίζω ότι δεν είχατε δίκιο. Νομίζω απλώς ότι η πίεση που δέχεσθε καθημερινά –και είναι κατανοητή- σας οδηγεί να αδικήσετε προηγούμενους συναδέλφους σας στο ρόλο αυτό και κόμματα που προσπάθησαν.

Η Νέα Δημοκρατία έχει το εξής μεγάλο προτέρημα. Έθεσε το θέμα της μετανάστευσης στην ευρωπαϊκή του προοπτική. Συνθήκη της Λισαβόνας με διατάξεις για κοινή μεταναστευτική πολιτική το 2007, με ενέργειες Υπουργών της Νέας Δημοκρατίας. Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο το 2008 με ενέργειες της Νέας Δημοκρατίας.

Πρωτόκολλα επανεισδοχής λαθρομεταναστών μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και τρίτων χωρών, γιατί είχαμε δει από την εμπειρία της Τουρκίας ότι τα διμερή δεν λειτουργούσαν. Ήταν πρωτοβουλία της Νέας Δημοκρατίας. Ενεργοποίηση FRONTEX στο Αιγαίο με ενέργειες της Νέας Δημοκρατίας.

Αποτελεσματικό Δίκαιο; Το καλύτερο νομίζω επί υπουργίας Προκόπη Παυλόπουλου με το ν. 3386/2006. Αντιθέτως, ο δικός σας νόμος, ο ν. 3838/2010 της Κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ –γι’ αυτό αναφέρομαι στο δικό σας νόμο- ήταν ένας νόμος που συντείνει στο πρόβλημα.

Προειδοποιηθήκατε τότε ως Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ως Κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, αλλά αγνοήσατε τις προειδοποιήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Εμείς έχουμε ευθέως πει ότι ο νόμος αυτός πρέπει να αλλάξει.

Έρχομαι στο δεύτερο θέμα, αυτό της δημόσιας ασφάλειας. Εμείς κάναμε μια τεράστια προσπάθεια το καλοκαίρι του 2009, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ. Καρτοκινητά, κουκούλα για το οποίο κατηγορηθήκαμε, υβριστήκαμε, γελοιοποιηθήκαμε. Δεν έχετε διανοηθεί να το αλλάξετε, διότι ήταν απαραίτητο μέχρι τώρα.

Θυμάστε τι λέγατε ως Αντιπολίτευση για το νόμο περί της κουκούλας; Ήσασταν δυόμισι χρόνια Κυβέρνηση και δεν αλλάξατε ούτε ένα «και» από εκείνο το νόμο για το DNA, τις κάμερες για τις οποίες βγάζατε «φιλιππικούς» σε αυτήν την Αίθουσα. …

Η Κυβέρνηση πρέπει να ενεργοποιήσει τα εργαλεία που το 2009 περάσαμε. Εμείς θα είμαστε δίπλα σας στο θέμα της εγκληματικότητας, αλλά εδώ, κύριε Υπουργέ, -και απευθύνομαι προς την Κυβέρνηση κι όχι σ’ εσάς προσωπικά- έρχεται ένα τεράστιο εμπόδιο: η τροπολογία την οποία κατέθεσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παπαϊωάννου, για την αποσυμφόρηση των φυλακών. Δεν είναι πράγματα αυτά. Και το παρουσιάζει ως παρόμοιο προηγούμενης διατάξεως του κ. Χατζηγάκη, που αφορούσε την πενταετία, για την οποία εγώ είχα διευκρινίσει επί τη βάσει των γενικών αρχών του δικαίου, in dubio pro reo, ότι περιλαμβάνει κάθε μορφή πενταετίας. Και έρχεται με δεκαετίες και μιλάει για αποφυλακίσεις! Μα, η Ελληνική Αστυνομία, οι άνθρωποι αυτοί που συνέλαβαν αυτούς οι οποίοι σήμερα κρατούνται και αύριο με απλή αίτηση και χωρίς οιονδήποτε έλεγχο θα αφεθούν ελεύθεροι, θα «ανέβει στα κάγκελα» και θα έχει δίκιο. Πώς θα ζητήσουμε από τον Έλληνα αστυνομικό μεθαύριο να συλλάβει οποιονδήποτε, όταν για αδικήματα τα οποία εξάπτουν την κοινή αντίληψη περί του δικαίου -να μην αναφερθώ, διότι λειτουργεί ερεθιστικά ακόμη κι η αναφορά των αδικημάτων- με απλή αίτηση και μετά από ενάμιση χρόνο κράτησης θα είναι ελεύθεροι στο δρόμο;

Ειλικρινώς, διατυπώνω μία παράκληση και σ’ εσάς, όπως τη διατύπωσα και στον κ. Παπαϊωάννου. Δεν έχουμε καμία διάθεση ούτε να λαϊκίσουμε ούτε να φέρουμε σε δύσκολη θέση αυτή την Κυβέρνηση, την οποία με κόστος στηρίζουμε. Μην την κατεβάσετε αυτή την τροπολογία. Δεν βοηθάει. Σας παρακαλώ, μην την κατεβάσετε!

Έρχομαι -και καταλήγω με αυτό- στο θέμα των διαδηλώσεων. Το θέμα των διαδηλώσεων είναι εξαιρετικά σημαντικό κι εδώ κάτι πρέπει να γίνει. Δεν μπορούν είκοσι άτομα να παραλύουν το κέντρο της πρωτεύουσας, κύριε Υπουργέ. Και αυτό πρέπει να λυθεί σε πραγματικό χρόνο, όχι σε μελλοντικό ή σε ιστορικό χρόνο. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο. Καταλαβαίνω ότι και η ελληνική κοινωνία κι όλοι εμείς χρειάζεται να σταθούμε απέναντι σε μια παράδοση, η οποία εξαιτίας των τραυματικών ιστορικών εμπειριών της χώρας χτίστηκε μετά το ’74.

Επίσης, καταλαβαίνω πόσο σημαντικό είναι να προασπίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα του Έλληνα πολίτη να διαδηλώνει. Έχουμε τεράστια ευαισθησία σ’ αυτό. Ξαναλέω ότι οι ιστορικές εμπειρίες του Έθνους μέσα από την πορεία του έχουν λειτουργήσει καταλυτικά. Όμως δεν μπορούν οι ιστορικές εμπειρίες του χθες να λειτουργήσουν ως εμπόδιο για το αύριο του ίδιου του Έθνους, το οποίο υποτίθεται ότι δι’ αυτών των εμπειριών προώρισται να επιβιώσει.

Αυτή τη στιγμή δεν πρόκειται απλώς για ένα θέμα ανάλυσης αριθμών ή ανάλυσης των συνθηκών επιβίωσης του κέντρου της πόλης. Η χώρα μέσω των προβλημάτων του κέντρου, της πρωτεύουσάς της, είναι μια χώρα η οποία δίνει προς την παγκόσμια κοινότητα την εικόνα μιας απίστευτης κρίσης και νομίζω ότι οποιοδήποτε ορθό μέτρο παρθεί στη διαδικασία αυτή της αναζήτησης της καλύτερης λύσης για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, υπό την έννοια της συνύπαρξης των νομίμων δραστηριοτήτων των υπολοίπων Ελλήνων πολιτών, είναι κάτι το οποίο θα στηρίξουμε όλοι.»