«Αγαπητές κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι μια εποχή στην οποία δεν είναι εύκολο κανείς να είναι πολιτικός. 

Από την άλλη, όμως, θα μου επιτρέψετε να θεωρήσω την εποχή αυτή ως προνομία, υπό την έννοια ότι μας δίνει τη δυνατότητα στον καθένα από εμάς, απευθυνόμενοι στην ελληνική κοινωνία, να της πούμε την αλήθεια, την απόλυτη αλήθεια, έστω και αν αυτό δεν είναι ευχάριστο, αλλά οφείλω να πω ότι πιθανότατα, λόγω της κρισιμότητας της στιγμής, είναι ιδιαίτερα απαραίτητο. 

Το γνωστό ρητό «εν δεινές και χαλεπές και πατρίδος συμφοραίς, δει πάντα πολίτην λέγειν ταληθή» νομίζω ότι βρίσκει σε αυτήν την ιστορική συγκυρία την απόλυτη δυνατότητα εκπλήρωσής του. 

Και θα μου επιτρέψετε, ξεκινώντας την ολιγόλεπτη ομιλία, να απευθυνθώ πρώτα στους κυρίους συναδέλφους του ΠΑΣΟΚ. 

Δεν προτίθεμαι να υπερασπίσω την κυβερνητική θητεία της Νέας Δημοκρατίας. 

Είμαι εξ αυτών που υπήρξα Υπουργός της Νέας Δημοκρατίας και αισθάνομαι πάντα δύσκολα να υπερασπίσω τον εαυτό μου.

 Ήθελα, όμως, εάν θα μου επιτρέψετε, αγαπητοί κύριοι συνάδελφοι, να σας διατυπώσω δύο ρητορικά ερωτήματα. 

Το πρώτο: Ακούω όλες αυτές τις ώρες φιλιππικούς εναντίον των δικών μας πραγμάτων.

Εάν πάρουμε ως σημείο έναρξης τις εκλογές του 2009, τον Οκτώβρη του 2009, εάν υποθέσουμε ότι ο χρόνος μπορούσε να επανέλθει πίσω, το χρονικό διάστημα από τον Οκτώβρη του 2009 μέχρι τον Απρίλη του 2010 θα το αξιοποιούσατε τώρα με τον τρόπο που τον αξιοποιούσατε τότε; 

Έχετε, για να το πω αλλιώς, την αίσθηση ότι ο τρόπος με τον οποίο εργάστηκε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από τον Οκτώβρη του 2009 μέχρι τον Απρίλη του 2010 ωφέλησε τα συμφέροντα της χώρας; 

Και θα μου επιτρέψετε να σας θέσω ένα δεύτερο ρητορικό ερώτημα: Εάν υποθέσουμε ότι είχαμε πάλι τη δυνατότητα να επιστρέψουμε πίσω, στον Απρίλη του 2010 και εάν κάνουμε και μία δεύτερη υπόθεση εργασίας, ότι υπήρχε ανάγκη εξωγενούς χρηματοδότησης και πάλι, της μορφής που τελικά πήραμε, η διαπραγμάτευση η οποία έγινε για το Μνημόνιο θα τύγχανε τώρα της αποδοχής σας ή αλλιώς, ο τρόπος με τον οποίο διαπραγματευθήκατε το Μνημόνιο ως Κυβέρνηση, κατά την κρίση σας, υπήρξε επαρκής;

Και αν υπήρξε επαρκής, τότε γιατί συνεχώς οι Υπουργοί της Κυβέρνησής σας προσπαθούν να βρουν τρόπους επαναφοράς των ζητημάτων, επανάκρισής τους, διαφορετικής διατύπωσής τους; Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι η κατάσταση είναι ομιλούσα.

 Υπάρχουν συνάδελφοι εδώ οι οποίοι εμφανίζουν τον σεβαστό Πρωθυπουργό της χώρας, τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, ως Μεγαλέξανδρο, ο οποίος με το σπαθί λύει το γόρδιο δεσμό, οδηγεί τις διαρθρωτικές αλλαγές, αλλάζει την πραγματικότητα στη χώρα. Εγώ πήρα και διάβασα τον Προϋπολογισμό και τον Απολογισμό του Υπουργείου, στο οποίο ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Αντώνης Σαμαράς, μου έχει κάνει την τιμή να είμαι υπεύθυνος, του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, πρώην Δημόσιας Τάξης. 

Όλες οι οικονομίες τις οποίες κάνατε τον προηγούμενο χρόνο στην πραγματικότητα προέρχονται από έναν κωδικό, τον κωδικό της μισθοδοσίας, 200 εκατομμύρια περίπου. Από εκεί κάνατε τις οικονομίες. 

Πάμε να δούμε το εξής: 

Ας υποθέσουμε ότι τον προηγούμενο χρόνο δεν ήσασταν έτοιμοι, αλλά τώρα, το 2011, είσαστε πλέον έτοιμοι για διαρθρωτικές αλλαγές, για σημαντικές αλλαγές που θα αλλάξουν την πραγματικότητα.

 Η πρώτη περικοπή την οποία κάνετε σε ποσοστό 23%, ξέρετε από πού προέρχεται; Από τα έξοδα τροφοδοσίας των προσωρινά κρατουμένων. 

Και ξέρετε γιατί;

Όχι γιατί θα ελευθερωθούν οι προσωρινά κρατούμενοι, αλλά επειδή έχετε την εντύπωση ότι με τη νέα λογική του ασύλου, ένα κομμάτι από αυτά τα χρήματα θα έλθουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το δεύτερο ποσό ξέρετε από πού έρχεται, σε ποσοστό 20%; 

Από τα καύσιμα, που μεταφράζεται σε λιγότερες περιπολίες στους δρόμους, αγαπητοί κύριοι Υπουργοί. Ερωτώ: Αυτές είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές; 

Όμως, ας αφήσουμε το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, να πάμε στη γενικότερη εικόνα.

Ποιες είναι οι σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές στο δημόσιο τομέα που προωθεί η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; 

Ποιες είναι οι σημαντικές συγχωνεύσεις νομικών προσώπων; 

Ποια είναι η συνολική αλλαγή οργανογράμματος; 

Τι είναι αυτό το οποίο ριζικά αλλάζει στη χώρα;

 Σε τι αλλάζει ο τρόπος συλλογής των φορολογικών εσόδων, των εσόδων του κράτους; 

Σε τι αλλάζει ο τρόπος λειτουργίας των πολεοδομιών; 

Πώς μαχόμαστε τη διαφθορά; Τι είναι αυτό που συνολικά λέτε ότι θα αλλάξετε και αλλάζετε στον τόπο;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το στενάχωρο είναι: 

Απλές περικοπές εύκολα περικοπτομένων δαπανών, με κορυφαίες πάντοτε τις μισθοδοσίες και μάλιστα, οριζόντια -η λαϊκή έκφρασις «κούρεμα»- όχι κάθετα, όχι αξιολογώντας το ρόλο του καθενός, όχι δημιουργώντας μια πραγματικότητα ότι η παραγωγικότητα, η εντιμότητα, η εργατικότητα αμείβεται, αλλά οριζόντια, από όλους, ώστε να την πληρώνουν όλοι, ώστε να μην θέλει να εργαστεί και να διακριθεί ο οποιοσδήποτε.

 Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζετε τη μεγάλη κρίση της πατρίδας. Και όταν μιλάτε για διαφάνεια και καταπολέμηση της διαφθοράς, στην πραγματικότητα το μόνο πράγμα το οποίο έχετε κάνει είναι να έχετε στήσει τη γνωστή βιομηχανία εξεταστικών επιτροπών.

Για ποιο λόγο;

Όχι, βεβαίως, για να βοηθήσετε την απονομή της δικαιοσύνης, αλλά για έναν και μόνο λόγο, για να έχετε την Αντιπολίτευση αιχμάλωτη των διαφόρων επιτροπών, ώστε να μπορείτε αύριο το πρωί να καυχάστε ότι με αυτόν τον τρόπο έχετε πετύχει κάποιο αποτέλεσμα. Αυτό είναι παντελώς ανακόλουθο. 

Και το άλλο που κάνετε και το οποίο ειλικρινά είναι στενάχωρο, είναι αυτή η απίστευτη διγλωσσία σας. Όταν είστε μεν στο εξωτερικό, κατακεραυνώνετε τη χώρα, την κοινωνία και τους πολίτες. 

Παρουσιάζετε την ελληνική κοινωνία ως αρνησίπατρη, την Ελλάδα ως διεφθαρμένη. Χρησιμοποιείτε επίθετα τα οποία ουδείς εύκολα θα χρησιμοποιούσε για τον τόπο, το λαό, το έθνος και την κοινωνία του. 

Και από την άλλη, όταν έρχεστε μέσα στη χώρα, τι κάνετε; 

Κάνετε ακριβώς το ανάποδο. 

Μιλάτε στην ελληνική κοινωνία ως μαχόμενοι εναντίον των ξένων, ως δυστυχούντες, όπου οι κακοί ξένοι σας επιβάλλουν να πάρετε μέτρα, τα οποία είναι βαθύτατα άδικα. 

Εσείς δεν θέλετε. 

Εσείς είστε θερμοπυλοκρατούντες. 

Μάχεστε σε Θερμοπύλες.

Αλλά, οι κακοί ξένοι βάζουν τα άδικα μέτρα! Αυτή η διττή πραγματικότητα δεν μπορεί να επιβιώσει. 

Αυτό το οποίο χρειάζεται να κάνετε –αν θέλετε χρειάζεται να κάνουμε κι εμείς, έχουμε «βάλει πλάτη» εκεί που χρειάζεται με κόστος είναι κατ’ αρχήν να είστε ειλικρινείς. 

Το τελευταίο νομοθέτημα για τις ΔΕΚΟ είναι λαμπρό παράδειγμα του πώς μία Αντιπολίτευση στηρίζει μία Κυβέρνηση στα δύσκολα.

Πρώτα, λοιπόν, πρέπει να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας, γιατί το κράτος το οποίο πρέπει να ξηλώσετε είναι το δικό σας κράτος, το κράτος που εσείς επί δεκαετίες δημιουργήσατε. 

Αυτό είναι το κράτος-ΠΑΣΟΚ. 

Εναντίον αυτού του κράτους οφείλετε πρώτα να προσπαθήσετε, αυτό το κράτος να θέσετε υπό έλεγχο. Κι από εκεί και πέρα, να απευθυνθείτε στην υπόλοιπη κοινωνία, η οποία είναι έτοιμη να στηρίξει κάθε πραγματική προσπάθεια.

Εάν αυτό δεν γίνει, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι ο χρόνος της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είναι περιορισμένος και ήδη μετράει ανάποδα.»