Θα ήθελα να ευχαριστήσω το ίδρυμα “Μαρία Τσάκος” και την “Capital Link” για την ευκαιρία που δίνει να συμμετάσχω σε μια εκδήλωση με διακεκριμένους ομιλητές και διακεκριμένο ακροατήριο.

Το Ίδρυμα προωθεί και καλλιεργεί μια μακρόχρονη παράδοση που βασίζεται στις αρχές και τις αξίες μιας εμπνευσμένης περιόδους της ελληνικής ναυτιλίας. Η “Capital Link” είναι μια δυναμική εταιρεία με διεθνή παρουσία και στο κομμάτι της ναυτιλίας.

Επιτρέψτε να κάνω ειδική αναφορά στον κ. Ευθύμιο Μητρόπουλο, πρόεδρο του Ιδρύματος και πρώην Γ.Γ. του ΙΜΟ, ενός αληθινού “ναύτη” των συμφερόντων της ελληνικής ναυτιλίας.

Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ σε στατιστικά στοιχεία γνωστά σε όλους σας που καταδεικνύουν την υπεροχή και τη δύναμη της ελληνικής ναυτιλίας
Θεωρώ όμως σκόπιμο να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις για την ελληνική ναυτιλία, με βάση την ιστορία του νομοθετικού πλαισίου της χώρας μας για την Ναυτιλία. Δεδομένου του θέματος της σημερινής εκδήλωσης “προετοιμάζοντας την ναυτιλία για το μέλλον” θα αρχίσω λέγοντας ότι η ιστορία μπορεί να μην επαναλαμβάνεται αλλά συχνά υπαγορεύει το μέλλον.

Είναι σε όλους γνωστό το ελληνικό ναυτικό δαιμόνιο και η ναυτοσύνη των Ελλήνων.

Πριν από 60 χρόνια η Ελλάδα προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τις καταστροφικές ζημιές που άφησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η εμφύλια διαμάχη.

Εξαιτίας της απουσίας άμεσα διαθέσιμων χρηματικών πόρων, η ελληνική οικονομία βασίστηκε σχεδόν αποκλειστικά από τη χρηματοδότηση του Σχεδίου Μάρσαλ.

Έχοντας να αντιμετωπίσει μια κατεστραμμένη οικονομία και έναν σχεδόν διαλυμένο ναυτιλιακό τομέα, η τότε κυβέρνηση παρουσίασε το 1953 μια νομοθετική πρωτοβουλία σχετικά με “επένδυση και προστασία του ξένου κεφαλαίου”, με κυριο σκοπό την προσέλκυση ξένου κεφαλαίου και της επανεκκίνηση της κατεστραμμένης οικονομίας.

Το σχετικό άρθρο 13, επέκτεινε την εφαρμογή της προστασίας του “ξένου κεφαλαίου” και στα πλοία άνω των 1500 (grοss register tonnage) υπό την ελληνική σημαία. Το άρθρο αυτό είναι ακόμα σε ισχύ.

Με αυτή τη πρωτοβουλία, που είχε αυξημένο νομοθετικό κύρος ισάξιο συνταγματικής διάταξης, η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να δημιουργήσει δίκτυ προστασίας για την επένδυση κεφαλαίων και να δώσει τις απαιτούμενες εγγυήσεις στους επενδυτές έτσι ώστε να αρχίσει η παροχή χρηματοδότησης στην ελληνική ναυτιλία.

(…)

Από τις αρχές της δεκαετίας του 80 το επιχειρείν και η ανάληψη επιχειρηματικού ρίσκου στην Ελλάδα απέκτησε αρνητική σημασία, ενώ η ναυτιλιακή δραστηριότητα στοχοποιήθηκε.

Υπήρχε μια γενική αντίληψη ότι η ναυτιλία κέρδισε από το ελληνικό κράτος, ενώ η αλήθεια είναι ότι συνέβη το ακριβώς αντίθετο.

Η ελληνική ναυτιλία είναι ο μόνος τομέας οικονομικής δραστηριότητας που δεν επηρεάστηκε από οικονομικές ή πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Η ελληνική ναυτιλία δεν φοροδιέφευγε.

Είναι αλήθεια ότι ο ναυτιλιακός τομέας έχει αγνοηθεί από κάθε είδους στρατηγικό σχεδιασμό της χώρας μας κατά τα τελευταία 30 χρόνια.
Μια πρώτη σημαντική συνεισφορά θα ήταν να σταματήσει το ελληνικό κράτος να βάζει εμπόδια στην ναυτιλιακή δραστηριότητα.

(…)

Πιστεύουμε ότι η ελληνική ναυτιλία μπορεί να γίνει ξανά βασικός μοχλός ανάπτυξης της χώρας.

Η ναυτιλία ανταγωνίζεται σε δύσκολο διεθνές περιβάλλον, και πολύ απλά δεν γίνεται να λειτουργεί σε ένα περιβάλλον αντικινήτρων.

Η κυρίαρχη θέση της Ελλάδος στην ναυτιλία μπορεί να συνδυαστεί με την ανάπτυξη ένος ενεργού οικοσυστήματος.

Αυτό το οικοσύστημα πρέπει να υποστηριχθεί από ένα σταθερό και φιλικό φορολογικό και νομοθετικό πλαίσιο.

Σχετικές υπηρεσίες που μπορούν να αναπτυχθούν ως μέρος του οικοσυστήματος είναι οι χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, ασφαλιστικές υπηρεσίες, νομικές υπηρεσίες, συντήρηση, διαμεσολάβηση και αγοραπωλησίες, και θα μπορούσε να αναπτυχθεί μέχρι και εξειδικευμένος τομέας ναυπηγοεπισκευαστικής και ναυπηγοκατασκευαστικής.

Δημιουργώντας ένα σύγχρονο πλαίσιο εκπαίδευσης για τους νέους της θάλασσας που μπορούν να γίνουν οι αυριανοί καπετάνιοι και το πλήρωμα των μελλοντικών υπερσύγχρονων ελληνικών πλοίων, δημιουργούμε συνθήκες για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία.

Οι προσπάθειες αυτές πρέπει να στηριχθούν από όλη την ελληνική κοινωνία.
Αντίθετα, πολύ πρόσφατα ακούστηκαν φωνές από πολιτικά κόμματα που δεσμεύονται ότι η σχέση του Ελληνικού Κράτους, με την ναυτιλία και τους Εφοπλιστές θα εξετασθούν από μηδενική βάση.

Σε περίοδο κρίσης δεν μπορούμε να ενθαρρύνουμε αντιλήψεις που έφεραν την χώρα στην σημερινή κατάσταση. Αυτό μοντέλο δεν είναι πλέον βιώσιμο.

(…)

Θέλουμε περισσότερους Έλληνες στα ελληνικά πλοία και πρέπει να βρούμε τρόπο να προσελκύσουμε τα ελληνόκτητα πλοία να υψώσουν την ελληνική σημαία.

(…)

Στο Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας εφαρμόζουμε ένα αναπτυξιακό σχέδιο με σκοπό να μετατρέψουμε την Ελλάδα σε ένα επιχειρηματικά φιλικό, ανταγωνιστικό και λιγότερο γραφειοκρατικό οικονομικό περιβάλλον.

Αυτή η προσπάθεια αφορά άμεσα και έμμεσα την ελληνική ναυτιλία.

Αναφέρω χαρακτηριστικά τον τομέα της απλούστευσης των αδειοδοτήσεων (…) τον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο για την Εφοδιαστική Αλυσίδα (logistics) την προσπάθεια να δοθεί πρόσβαση στις ελληνικές εταιρεία κατασκευής ναυτιλιακού εξοπλισμού στα κινεζικά ναυπηγεία, όπου αυτή τη στιγμή κατασκευάζεται μεγάλος αριθμός ελληνόκτητων πλοίων.

Επίσης, η κυβέρνηση προωθεί την αποκρατικοποίηση των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, όπου σύμφωνα με την εμπειρία που έχουμε από την επένδυση της COSCO, πιστεύουμε ότι ο μεν Πειραιάς μπορεί να εξελιχθεί σε διαμετακομιστικό κόμβο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, ενώ η Θεσσαλονίκη μπορεί να λειτουργήσει ως κύρια πύλη για την Κεντρική Ευρώπη.

“Τα πλοία είναι εφοδιασμένα με προπέλες και μπορούν να φύγουν” λένε κάποιο παλιοί πλοιοκτήτες ως αντίδρασης στα αντικίνητρα του ελληνικού κράτους.
Ας συμφωνήσουμε ότι πρέπει να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον, ένα οικοσύστημα, μέσα στο οποίο η ναυτιλία θα νιώθει ασφαλής.

Ας αφήσουμε τις ίδιες προπέλες να κατευθύνουν τον τεράστιο στόλο μας, την εθνική περηφάνια, όχι μακριά αλλά κοντά στις ελληνικές ακτές. Ας κάνουμε τον στόλο μας ένα αναπόσπαστο μέρος της οικονομικής αναπτυξιακής στρατηγικής μας, του μέλλοντος και της ευημερίας αυτού του τόπου.