Είμαι εδώ, με δύο ιδιότητες. Καταρχήν του Υπουργού Εξωτερικών της Κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αλλά επίσης και με μία δεύτερη ιδιότητα. Ενός ανθρώπου που από τα παιδικά του χρόνια εντάχθηκε, έζησε, μεγάλωσε, ανδρώθηκε, μέσα σε αυτή την παράταξη. Από την ΜΑΚΙ, στην ΟΝΝΕΔ, στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, στη Γραμματεία Φοιτητικού, πολιτευτής της Παράταξης, Βουλευτής της Παράταξης, Υπουργός της Παράταξης. Αυτή η Παράταξη είναι το σπίτι μου και η οικογένειά μου, για αυτό εσείς είσαστε το σπίτι μου και η οικογένειά μου.

Φίλες και φίλοι, ξεκινάμε μια νέα χρονιά, μια χρονιά που θα είναι μια εκλογική χρονιά. Πρέπει να βάλουμε όλοι τα δυνατά μας για να πείσουμε το αφεντικό μας, την ελληνική κοινωνία, τον ελληνικό λαό, γιατί εμείς, οι Βουλευτές, οι Υπουργοί, υπάλληλοι, υπηρέτες της κοινωνίας είμαστε. Άλλωστε Υπουργός είναι αυτός που κάνει τη δουλειά, «υπό το έργον». Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, η κυβέρνηση, δικαιούται μια νέα τετραετία.

Θα το ζητήσουμε αυτό κατ’ αρχήν, εν ονόματι των διαχρονικών αξιών της Παράταξης που ίδρυσε ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Λέω πάντα, φίλες και φίλοι, ότι η Νέα Δημοκρατία είναι το γνήσιο λαϊκό κόμμα και ότι δεν μπορεί στην ιστορία του να αποστεί από αυτό το βασικό γενετικό του υλικό.

Εμείς είμαστε το κόμμα που ιστορικά εξέφρασε στην Ελλάδα και την αγροτιά και τα ανερχόμενα στρώματα και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.

Και ποτέ δεν ξεχάσαμε ότι πρέπει στην πορεία αυτή, παρά τα λεγόμενα και τα θρυλούμενα της αριστεράς, ότι πρέπει να είμαστε δίπλα στον άνθρωπο του καθημερινού μόχθου.

Αυτό είναι το εκλογικό μας σώμα.. Αυτοί είναι οι κοινωνικοί μας συνομιλητές, με αυτούς θα ξαναδιαλεχθούμε και θα ζητήσουμε την εμπιστοσύνη τους για μια νέα τετραετία Μητσοτάκη.

Και όπως πολύ καλά λέχθηκε, έχουμε ένα πολύ ισχυρό εργαλείο, όχι υποσχέσεις ή λόγια ή σκέψεις ή οράματα ή ιδεολογήματα, αλλά κάτι πολύ πιο απλό και πολύ πιο απτό.

Τι κάναμε μέχρι σήμερα. Πού παραλάβαμε τη χώρα, και πού παραδίδουμε τη χώρα, στον εντολέα μας, τον ελληνικό λαό, ζητώντας ανανέωση της εμπιστοσύνης του.

Εγώ μπορώ να σας μιλήσω για τον τομέα που μου έκανε τη μεγάλη τιμή και μου εμπιστεύθηκε ο Πρωθυπουργός. Την εξωτερική πολιτική της χώρας.

Θέλω να είμαι τίμιος και ειλικρινής. Όταν μου το πρωτοείπε, και το είπα σε δυο τρεις γνωστούς μου, μου είπαν «ταξίδια, δεξιώσεις, ωραία πράγματα».

Και όπως καλά ξέρετε δεν ήταν καθόλου έτσι. Η χώρα, η πατρίδα, η Κυβέρνηση, όλοι μας, χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε τη δυσκολότερη πραγματικότητα που έχουμε αντιμετωπίσει από το 1974 τουλάχιστον, μέχρι σήμερα.

Γιατί οι διαφορές με την Τουρκία υπήρχαν πάντοτε και ήταν πολλές φορές οξύτατες, αλλά ακόμα και κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κυπριακή Δημοκρατία το 1974, οι κρίσεις ήταν χρονικά περιορισμένες.

Ο Αττίλας 2 έγινε τον Αύγουστο του ’74, τον Σεπτέμβριο ο Κωσταντίνος Καραμανλής μιλούσε με τον Ετσεβίτ. Αυτό που είναι πρωτοφανές και που συμβαίνει τώρα, είναι η διάρκεια της κρίσης. Μια κρίση που διαρκεί 3,5 χρόνια και που η Ελλάδα πρέπει να λειτουργήσει μέσα σε ένα περιβάλλον που ο Νατοϊκός της σύμμαχος την απειλεί ότι θα έρθει νύχτα.

Ο Νατοϊκός της σύμμαχος ισχυρίζεται ότι τα νησιά που της έχουν αποδοθεί με σωρεία διεθνών συνθηκών, δεν είναι αυτονόητα δικά της, έστω και αν κατοικούνται αμιγώς από Ελληνικό πληθυσμό.

Και μέσα σε αυτά χρειάζεται να προσαρμοστεί σε ένα διεθνές περιβάλλον που δημιουργήθηκε από τη βάρβαρη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Μέσα από αυτές τις παραμέτρους διαμορφώσαμε μια πολυπαραγοντική εθνική στρατηγική και διαμορφώσαμε μια δυνατότητα διπλωματικής, οικονομικής, στρατιωτικής ισχυροποίησης της πατρίδας μας, για να αποτρέψουμε προκαταβολικά οποιαδήποτε σκέψη εφαρμογής του αναθεωρητικού προτύπου το οποίο φύεται στην ανατολική πλευρά του Αιγαίου και το οποίο εκπέμπεται εναντίον μας σχεδόν σε καθημερινή βάση, σαν οξεία απειλή.

Χρειάστηκε να εφαρμόσουμε μια εξωτερική πολιτική ευρέων οριζόντων, πέρα από τα συνήθη γεωγραφικά όρια όπου λειτουργούσαν οι εκπρόσωποι της πατρίδας μας.

Έχω πάει σε πάνω από 70 χώρες. 16 από αυτές για πρώτη φορά για Έλληνα Υπουργό. Έχω συναντήσει πάνω από 300 ομολόγους μου Υπουργούς Εξωτερικών και άλλους Υπουργούς.

Ενδυναμώσαμε τις παλιές μας φιλίες, δημιουργήσαμε νέες κατανοήσεις. Ξέρετε πολύ καλά ότι όλα αυτά δεν ήταν αυτό που μας κατηγορεί η αξιωματική αντιπολίτευση μερικές φορές. Οφείλω να πω με προσεκτικούς τόνους, σαν «ταξιδιωτική διπλωματία».

Διότι υπάρχει όχι μόνο απλώς θεωρητική διεύρυνση του γεωπολιτικού αποτυπώματος, αλλά και σαφές παραδοτέο. Αναφέρομαι στις 307 Διεθνείς Συμφωνίες που υπέγραψε η χώρα κατά τη διάρκεια της Πρωθυπουργίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ποτέ στο παρελθόν, ποτέ, το Ελληνικό κράτος από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα δεν έχει φτάσει ούτε στο μισό αριθμό αυτών των συμφωνιών και ανάμεσα σε αυτές τις συμφωνίες, είμαι ιδιαίτερα περήφανος για τις δύο συμφωνίες με την Ιταλία και με την Αίγυπτο για τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες που μας επέτρεψαν για πρώτη φορά από το 1947 να μεγαλώσουμε την ελληνική επικράτεια.

Όταν λέμε ότι η Ελλάδα μεγάλωσε το εννοούμε. Μεγάλωσε. Φαίνεται έξω από το παράθυρο της αίθουσας που βρισκόμαστε σήμερα. Και δίπλα σε αυτές υπάρχουν οι δύο αμυντικές συμφωνίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία, η αμυντική συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Ένα μικρό σχόλιο για τη συμφωνία με τη Γαλλία. Φίλες και φίλοι, η Ελλάδα διαχρονικά αγόραζε όπλα από τη Γαλλία. Τα Mirage F1 επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, τα Mirage 2000 επί Ανδρέα Παπανδρέου, τις πυραυλακάτους Combattante για όσους τις θυμούνται, τα άρματα AMX 30.

Η πρώτη Ελληνική Κυβέρνηση που πέτυχε την υπογραφή αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία, με συγκεκριμένο άρθρο, που η Γαλλία δεσμεύεται για την αμυντική της συνδρομή εάν κινδυνεύσει η Ελληνική επικράτεια, είναι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Θέλω σας παρακαλώ να καταλάβετε την εξωτερική μας πολιτική, φέρνοντας στο μυαλό σας το σήμα της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Αυτούς τους 6 αλληλοτεμνόμενους κύκλους.

Σαν πρώτο κύκλο εμείς ορίζουμε τις σχέσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Όχι μόνο όμως στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στο διμερές πλαίσιο, των διμερών κατανοήσεων, το οποίο οφείλω ειλικρινά να σας πω ότι είχε έντονα παραμεληθεί.

Το ότι πηγαίνουμε κάθε μήνα στις Βρυξέλλες και συναντιόμαστε γύρω από ένα πολύ μεγάλο τραπέζι, δεν σημαίνει ότι κατανοούμε επαρκώς ο ένας τον άλλον αν δεν μιλήσουμε ανά δύο. Και αυτός ο κύκλος έχει δημιουργήσει απτά αποτελέσματα.

Αν έχετε τη καλοσύνη ακούστε τις δηλώσεις, για παράδειγμα, της Γερμανίδας Υπουργού Εξωτερικών όταν ήρθε στην Αθήνα και κυρίως τις δηλώσεις της ίδιας Υπουργού, όταν πήγε στην Άγκυρα, όπου είπε ακριβώς τα ίδια πράγματα που είπε στην Αθήνα.

Ο δεύτερος κύκλος είναι οι σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Οι δύο αμυντικές συμφωνίες που είχα τη μεγάλη χαρά και τιμή να υπογράψω, θεωρώ ότι ενισχύουν την ασφάλεια της Ελλάδας, ενισχύουν την ασφάλεια του ΝΑΤΟ, ενισχύουν την ασφάλεια της Ευρώπης, ενισχύουν τις αρχές που εμείς πιστεύουμε και τις οποίες στηρίζουμε.

Εάν ερχόμουν εδώ και έξι χρόνια, στο ίδιο βήμα και ήμασταν εδώ και σας έλεγα για την Αλεξανδρούπολη, θα πίστευε κανείς ότι η Αλεξανδρούπολη θα γίνει μια από τις πιο σημαντικές βάσεις του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο;

Αυτό όμως έγινε και η Αλεξανδρούπολη είναι το κύριο λιμάνι προς την Κεντρική Ευρώπη και προς την Ουκρανία και βεβαίως κατανοητή είναι η οργή και η δυσθυμία των γειτόνων, που αυτό καθόλου δεν τους αρέσει.

Ο τρίτος μας κύκλος είναι η Μέση Ανατολή, η Βόρεια Αφρική, ο Αραβικός Κόλπος, όπου έχουμε καινούριους σημαντικούς φίλους, τα Η.Α.Ε., τη Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν.

Οι σχέσεις μας με την Αίγυπτο, όπως ξέρετε, είναι σε μοναδικό επίπεδο. Έχω πάει στο Κάιρο 11 φορές. Έχω συναντήσει τον ομόλογό μου της Αιγύπτου 19 φορές.

Η Αίγυπτος είναι πλέον στρατηγικός σύμμαχος της Ελλάδας. Από εκεί και πέρα έχουμε επανέλθει στα Βαλκάνια. Η Ελλάδα είναι η ισχυρότερη οικονομική και στρατιωτική δύναμη στα Βαλκάνια, έχει ιστορική αποστολή και έχει υποχρέωση να πάρει από το χέρι, με όλες τις δυνάμεις της τα Δυτικά Βαλκάνια και να τα οδηγήσει προς την ευρωπαϊκή οικογένεια.

Αυτό υπηρετούμε μέσα από τη στρατηγική της Θεσσαλονίκης, αυτό είναι το αφήγημα της Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ένα αφήγημα εξαιρετικά σημαντικό αν λάβετε υπόψη σας την ιστορία των Βαλκανίων.

Εδώ και λίγες μέρες μόνο στο Κόσοβο βρεθήκαμε στο πάρα- δύο μιας τεράστιας κρίσης. Έχουμε λοιπόν αναλάβει ξανά τις ευθύνες μας στην περιοχή.

Ο πέμπτος κύκλος μας είναι οι χώρες πέραν του γνωστού μας ορίζοντα, χώρες όμως με τις οποίες μοιραζόμαστε κοινά αφηγήματα. Το Διεθνές Δίκαιο, το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Χώρες όπως η Ινδία, η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Ινδονησία, συγκεκριμένες χώρες της Νότιας Αμερικής, χώρες εξατομικευμένες, χώρες με τις οποίες η ελληνική διπλωματία συνομιλεί ήδη, χώρες που επισκέπτομαι μία μετά την άλλη.

Και βεβαίως ο έκτος κύκλος είναι οι Διεθνείς Οργανισμοί. Δεν θα επεκταθώ. Θα σας μιλήσω μόνο για έναν. Για τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή «τρέχει» 3 εκστρατείες συγχρόνως. Να εκλεγεί μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπου έχουμε ήδη 114 δεσμεύσεις. Να εκλεγεί για πρώτη φορά στην ιστορία της Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών και να εκλεγεί για πρώτη φορά στην ιστορία της μέλος του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Νομίζω καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε την τεράστια αναβάθμιση που θα σημάνει για τη χώρα η επίτευξη αυτών των τριών στόχων, στους οποίους οφείλω να σας πω είμαστε ήδη αρκετά κοντά.

Η διπλωματία μας έχει περάσει στον 21ο αιώνα. Αλλά, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι και η θωράκιση της χώρας έχει περάσει στον 21ο αιώνα.

Η Ελλάδα έχει μία ισχυρότατη αεροπορία. Ξέρετε ότι ήδη παραλαμβάνουμε τα Rafale, αεροσκάφη σχεδόν 5ης γενεάς. Ξέρετε ήδη επίσης τις παραγγελίες για τις Bellhara, που θα αλλάξουν την πραγματικότητα στη θάλασσα. Ξέρετε ήδη ότι η Ελλάδα έχει εκδηλώσει το ενδιαφέρον της για το πιο σύγχρονο αεροσκάφος στην ιστορία της ανθρωπότητας, το F35.

Η χώρα μας αλλάζει και συγχρόνως μεγεθύνεται η οικονομία μας με υγιείς ρυθμούς ανάπτυξης και πέραν αυτού, μετατρέπουμε την πατρίδα μας σε έναν ενεργειακό κόμβο για τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη.

Όχι μόνο ο ΤΑΡ ο οποίος διασχίζει τη χώρα προς την Ιταλία, αλλά οι κάθετοι συνδετήριοι αγωγοί, όπως ο IGB και οι συνδέσεις με inter-connectors, με την Ασία, με την Αφρική μέσω της Αιγύπτου και πιθανόν της Λιβύης, δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα.

Δεν υπήρχαν αυτά τα πράγματα ούτε στον χάρτη της ανάπτυξης της πατρίδας μας εδώ και λίγα χρόνια. Πρέπει και μπορείτε να είστε περήφανοι, γιατί δημιουργείται μία τελείως άλλη πραγματικότητα. Μια άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα ανοιχτή, εξωστρεφής, ακμάζουσα, αναπτυσσόμενη, μια Ελλάδα με έναν τεράστιο ρόλο να παίξει, όχι μόνο στη στενή περιοχή, αλλά και στη συνολική Ευρωπαϊκή πορεία.

Μια Ελλάδα όμως που έχει απολύτως ξεκάθαρο τι πιστεύει, τι εκπροσωπεί, γιατί μάχεται και τι υπερασπίζεται. Γιατί κυρίες και κύριοι σε περίεργες εποχές όπως η τωρινή, που έχει χαθεί η σαφής διαχωριστική γραμμή που ίσχυε κατά τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, πρέπει να έχεις ένα σαφές αποτύπωμα, ώστε να δημιουργείς κατανοήσεις, συμμαχίες, φιλίες πάνω σε σαφείς αξίες και για την ελληνική εξωτερική πολιτική οι αξίες αυτές είναι το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

Με ρωτάνε πολλοί, γιατί πήραμε μία τόσο σαφή θέση όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία; Οφείλω να σας πω σε αυτό, ότι εγώ ήμουνα στη Μόσχα τέσσερις μέρες πριν από την εισβολή, στις 20 Φεβρουαρίου του 2022. Η εισβολή έγινε στις 24 το χάραμα και επί 45 λεπτά ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας μου εξηγούσε γιατί η Ρωσία δεν πρέπει και δεν θα εισβάλει στην Ουκρανία.

Σας λέω λοιπόν ότι για την Ελλάδα δεν υπήρχε ερώτημα. Γιατί οτιδήποτε άλλο, οποιαδήποτε άλλη στάση, οποιαδήποτε άλλη τακτική, τι θα έκανε; Θα σχετικοποιούσε την αντίδραση απέναντι στο ίδιο αναθεωρητικό επιχείρημα που εμείς αντιμετωπίζουμε στο Αιγαίο κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα επί 3,5 χρόνια τώρα.

Κυρίες και κύριοι, μερικά πράγματα στη ζωή είναι άσπρο – μαύρο. Η ανεξαρτησία των κρατών είναι άσπρο – μαύρο. Η εδαφική ακεραιότητα των κρατών είναι άσπρο – μαύρο. Το Διεθνές Δίκαιο είναι άσπρο – μαύρο. Το Δίκαιο της Θάλασσας είναι άσπρο – μαύρο και δεν μπορούμε εμείς να συνυπογράψουμε τη σχετικοποίηση των αρχών αυτών όπως επιδιώκει ο εξ ανατολών γείτονας.

Θα ήταν ολέθριο σφάλμα μας. Στην πραγματικότητα θα πυροβολούσαμε τα δικά μας πόδια.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φίλες και φίλοι, θέλω να σας πω ότι παρά την κρίση, παρά τη δυσκολία, παρά τη διαρκή ανάγκη εγρήγορσης, παρά τα εκατομμύρια και χιλιόμετρα στον αέρα, δεν είμαι μόνο όσο ξεκούραστος μου επιτρέπει η χαρά που να παρατηρεί κανείς ένα έργο το οποίο να μεγαλώνει, όπως μεγαλώνει και η πατρίδα μας.

Είμαι απολύτως αισιόδοξος για το πού θα πάμε τα επόμενα χρόνια εάν τηρηθεί η βασική παράμετρος της σοβαρότητας, της εργατικότητας, της ομοψυχίας απέναντι στη δυσχέρεια.

Και πρέπει να σας πω ότι στις κρίσεις όπως και στις φουρτούνες, υπάρχει μια βασική αρχή. Δεν μπορούν να κρατάνε πολλοί το τιμόνι, δεν μπορεί να γίνεται ατέλειωτη κουβέντα για το που πάει το καράβι, δεν είναι δυνατόν να περάσεις την τρικυμία εάν δεν υπάρχει καλός κουμανταδόρος.

Εμείς λοιπόν, εν όψει της επιλογής που πρέπει τους ερχόμενους μήνες να κάνει η ελληνική κοινωνία, υποβάλουμε με κάθε σεβασμό μπροστά της, ό,τι έχουμε καταφέρει τα προηγούμενα 3,5 χρόνια.

Ήμασταν τέλειοι; Βεβαίως όχι. Κάναμε λάθη; Βεβαίως κάναμε λάθη. Όμως, ζητάμε από τον Έλληνα πολίτη με σεβασμό και με σεμνότητα να κάνει τη σύγκριση και να αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.

Να κρίνει αυτός σαν κυρίαρχος ποιος πρέπει να διαχειριστεί τα επόμενα τέσσερα χρόνια το μέλλον της πατρίδας μας. Εμείς έχουμε μια σαφή πρόταση. Αυτή που καταθέτω.

Μια νέα τετραετία με Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με μία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, την οποία θα στηρίζουν τα στελέχη της, οι άνθρωποί της, αυτοί που στο τέλος – τέλος άλλαξαν την Ελλάδα.

Αυτοί που έβαλαν την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτοί που έφεραν με κόπο, με δάκρυα, με ιδρώτα, με εντιμότητα την Ελλάδα εδώ που είναι σήμερα.

Καλή χρονιά. Να είστε καλά. Ό,τι καλό.