Πανοσολογιότατε, κύριε συνάδελφε στην Κυβέρνηση, αγαπητέ μου κύριε Περιφερειάρχα, κύριε Αντιπεριφερειάρχα, κυρίες, κύριοι, Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι, κύριοι Πρόεδροι, πάνω απ’ όλα και πέρα από όλα, Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες.

Είμαι υπόχρεος κατ’ αρχήν, στον φίλο μου Υπουργό που θυμήθηκε τα χρόνια που πέρασα εδώ (ως Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός). Μου φαίνονται σαν χθες, μόνο που υπάρχει μια σημαντική διαφορά: είχα μαλλιά τότε!

Αλλά, επίσης θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για τον τρόπο που με υποδεχθήκατε, για τη ζεστασιά που ένοιωσα από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο Κιλκίς.

Και θα ήθελα να σας πω ότι εδώ με εσάς, τους Νεοδημοκράτες, τις Νεοδημοκράτισσες, νοιώθω σαν στο σπίτι μου. Γιατί αυτό το κόμμα είναι το σπίτι μου.

Μεγάλωσα σε αυτό το κόμμα. ΜΑΚΙ, ΔΑΠ, ΟΝΝΕΔ, στέλεχός του, Βουλευτής του, Υπουργός του, πάντα αυτό το κόμμα, το κόμμα μας ήταν το σπίτι μου και αυτό το σπίτι μου όπως και εσείς, το αγαπώ και το τιμώ.

Και το τιμώ γιατί; Για τις διαχρονικές αξίες που πρεσβεύει, γιατί Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες του Κιλκίς, όπου και αν είμαι, λέω πάντα ότι εμείς είμαστε ένα λαϊκό κόμμα, εμείς είμαστε ένα γνήσιο λαϊκό κόμμα.
Ένα κόμμα δηλαδή που νοιάζεται για τον άνθρωπο του μόχθου, για τον νοικοκύρη, για τον μικρό και μεσαίο επιχειρηματία, κοντολογίς για όλους αυτούς που κρατάνε την κοινωνία μας, κρατάνε την πατρίδα μας εκεί που είναι σήμερα.

Λέω πάντα επίσης, ότι δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να θεωρεί ότι αυτός έχει το μονοπώλιο της καρδιάς. Καρδιά έχουν όλοι οι Έλληνες και η δικιά μας, «η μπλε καρδιά» είναι μεγάλη και χτυπάει πάρα – πάρα – πάρα πολύ δυνατά και σήμερα, απόψε, χτυπάει εδώ στο Κιλκίς.

Δεν θέλω να σας κουράσω. Θέλω να εκμεταλλευτώ το χρόνο περισσότερο για να σας χαιρετίσω, να σας σφίξω το χέρι, να σας ευχαριστήσω για ό,τι κάνετε για την παράταξη, για ό,τι κάνετε για την Κυβέρνηση, για ό,τι κάνετε για τον αρχηγό μας, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Θα μου επιτρέψετε όμως να σας πω δυο λόγια για τον τομέα που ο Πρωθυπουργός μου έκανε τη μεγάλη τιμή να μου αναθέσει την ευθύνη.

Φίλες και φίλοι, η Ελλάδα δεν έχει την ευτυχία να είναι ούτε Βέλγιο, ούτε Λουξεμβούργο. Εμείς είμαστε μια χώρα που αντιμετωπίζει, αντιμετώπιζε, αντιμετωπίζει απειλές.

Η τύχη, η ιστορία μας έφερε σε ένα σημείο του πλανήτη με απίστευτες ευκαιρίες, με απίστευτη ομορφιά, αλλά και με διαρκείς κρίσεις.

Και αυτό τα 3,5 χρόνια που έχω την τιμή να είμαι Υπουργός Εξωτερικών, τα έζησα, τα ζήσαμε όλοι, η κάθε μια, ο καθένας από εσάς σαν μία διαρκή κρίση και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά αυτής της περιόδου από το παρελθόν.

Γιατί εμείς με τους γείτονές μας έχουμε περάσει πολλές κρίσεις, το ’74, το ’87, ’96. Ποια ήταν η τεράστια διαφορά; Η τεράστια διαφορά ήτανε ότι αυτή η κρίση κράτησε 3,5 χρόνια και συνεχώς κλιμακωνόταν.

Όσον αφορά το ’74, είχαμε την τουρκική εισβολή στη Κύπρο τον Ιούλιο και τον Αττίλα 2, τον Αύγουστο. Το Σεπτέμβριο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνομίλησε με τον Ετσεβίτ και το Νοέμβρη με τον Ντεμιρέλ.

Αυτή η περίοδος 3,5 χρόνων κρίσης δεν έχει προηγούμενο κανένα. Έπρεπε λοιπόν να τη χειριστούμε με ένα διαφορετικό τρόπο απ’ ότι γινόταν μέχρι τώρα.

Και ο τρόπος αυτός ήταν μια διαρκής κινητικότητα η οποία επέτρεπε να γίνουν οι θέσεις μας, θέσεις βασισμένες στέρεα στο Διεθνές Δίκαιο, κατανοητές στα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, ώστε ένα δημιουργηθούν οι κατανοήσεις εκείνες που δεν θα επέτρεπαν σε οποιονδήποτε να προβεί σε ενέργειες χωρίς επιστροφή.

Έχω κάνει νομίζω, αν τα νούμερα είναι όπως τα θυμάμαι, 244 επισκέψεις σε χώρες. Έχω κάνει, θα μου επιτρέψετε να σας πω, 1.108.000 χιλιόμετρα στον αέρα ή για να σας το πω αλλιώς έχω πάει τρεις φορές στο φεγγάρι!

Είμαι υπερήφανος για τις 321 συμφωνίες που υπέγραψε η Ελληνική Δημοκρατία το διάστημα της Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Δεν υπάρχει τέτοιο προηγούμενο από τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, ούτε στο μισό αριθμό δεν έχει φτάσει η χώρα όλα αυτά τα χρόνια.

Είμαι υπερήφανος γιατί η πατρίδα μας αντιμετωπίζεται από όλους σαν πυλώνας σοβαρότητας και σταθερότητας, σαν μια χώρα με αρχές και αξίες που τις εκπέμπει.

Αλλά, φίλες και φίλοι, θέλω κάτι να γίνει κατανοητό. Εδώ στην πατρίδα μας ξέρουμε ότι έχουμε δίκιο, ξέρουμε ότι δε διεκδικούμε οτιδήποτε από οιονδήποτε, αυτό εμείς το ξέρουμε. Ξέρουμε πως ό,τι ζητάμε, ό,τι θεωρούμε ότι είναι κυριαρχικό μας δικαίωμα, έχει στέρεη βάση το Διεθνές Δίκαιο αλλά αυτό πρέπει να το εξηγήσεις και πέρα από τα σύνορα.

Όταν έγιναν τα Ίμια ξύπνησαν τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών τα άγρια μεσάνυχτα και του είπανε εδώ δυο χώρες του ΝΑΤΟ πάνε να καταλήξουν σε πόλεμο. Ρώτησε γιατί και είπε μία φράση που είναι μνημειώδης τότε. “Τι μου λέτε;” τους είπε. “Δυο χώρες πάνε να καταλήξουν σε πόλεμο για κάτι βράχους με λίγες κατσίκες”! Γιατί λέχθηκε αυτό; Αυτό λέχθηκε γιατί εμείς δεν είχαμε καταφέρει να εξηγήσουμε τι είναι το Δίκαιο της Θάλασσας. Το Δίκαιο της Θάλασσας, η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, που υπογράφηκε το 1982 στη Τζαμάικα, όπου ήμουν προχθές, λέει καθαρά ότι τα νησιά έχουν δικαίωμα σε χωρικά ύδατα 12 μιλίων, έχουν δικαίωμα σε αποκλειστική οικονομική ζώνη. Αυτό δηλαδή έγινε για τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών, έγινε για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και αυτό πρέπει να το εξηγούμε.

Εμείς χωρίσαμε τη δουλειά μας σε έξι κύκλους. Αν θυμάστε το σήμα της Ολυμπιακής Αεροπορίας περίπου αν το έχετε στο μυαλό σας. Ο πρώτος κύκλος είναι οι Ευρωπαίοι φίλοι μας στο μεγάλο ευρωπαϊκό εγχείρημα, είτε σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε σε διμερές επίπεδο.

Και τα καταφέραμε μια χαρά. Αναφέρθηκε πριν η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία. Λένε πολλοί και τι έγινε; Η Ελλάδα, φίλες και φίλοι, έχει αγοράσει όπλα από τη Γαλλία πάρα πολλές φορές. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αγόρασε τα Mirage F1, μετά αγοράσαμε τις πυραυλακάτους Combattante, μετά ο Ανδρέας Παπανδρέου αγόρασε τα Mirage 2000.

Με καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν έχει υπογράψει αμυντική συμφωνία η Γαλλία. Είναι η πρώτη φορά που υπογράφει μαζί μας και είναι η δεύτερη αμυντική συμφωνία που υπογράφει η Γαλλική Δημοκρατία κι έχει άλλη μία με την Ομοσπονδιακή Γερμανία. Είμαστε λοιπόν υπερήφανοι γι΄ αυτή τη συμφωνία.

Ο δεύτερος κύκλος είναι από κει και πέρα οι σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είστε Μακεδόνες, ξέρετε την περιοχή, ξέρετε τι σημαίνει αυτό που έγινε στην Αλεξανδρούπολη. Αν ήμουνα εδώ στο Κιλκίς πριν πέντε χρόνια και σας έλεγα ότι η Αλεξανδρούπολη θα γινόταν μια από τις πιο πολύτιμες βάσεις του ΝΑΤΟ στον πλανήτη, θα με κοιτάγατε περίεργα.

Δεν υπήρχε στον χάρτη αυτό. Οι τεράστιες δυνατότητες, οι γεωπολιτικές δυνατότητες που εξελίσσονται πέρα από το στενό στρατιωτικό κομμάτι, είτε στην ενέργεια, είτε ως διαμετακομιστικός κόμβος προς τον βορρά, είναι εκπληκτικές. Και μαζί θα αλλάξει όλη η Θράκη και μαζί θα αλλάξει όλη η περιοχή.

Είμαστε λοιπόν πολύ υπερήφανοι γι΄ αυτές τις δύο συμφωνίες που είχα τη χαρά να υπογράψω με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και μεθαύριο την Τρίτη έρχεται στην Αθήνα ο Τόνι Μπλίνκεν για τον στρατηγικό διάλογο, που γίνεται κάθε χρόνο. Πότε η πατρίδα μας στην ιστορία της είχε στρατηγικό διάλογο δομημένο με την υπερδύναμη, την ισχυρότερη χώρα του πλανήτη; Δεν μπορεί κανείς να θυμηθεί στην ελληνική ιστορία περίοδο που οι ΗΠΑ είχαν δομημένο Στρατηγικό Διάλογο με την Ελλάδα σε ετήσια βάση.

Ο τρίτος κύκλος είναι η ευρύτερη Μέση Ανατολή, η Βόρεια Αφρική, ο Κόλπος. Φίλες και φίλοι, σας το είπα και πριν, χρειαζόμαστε φίλους, χρειαζόμαστε συμμάχους και έχουμε αποκτήσει φίλους και έχουμε αποκτήσει συμμάχους. Έχουμε μια σχέση με το Ισραήλ και μία σχέση με την Αίγυπτο που δεν υπήρχε ποτέ σε αυτό το επίπεδο.

Έχουμε μια αμυντική συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την πιο ισχυρή στρατιωτικά χώρα του κόσμου. Έχουμε αμυντική συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία. Έχουμε κατανοήσεις με τόσες χώρες, όσες δεν είχαμε ποτέ.
Μόνο στην Αίγυπτο, για όσο αξίζει, έχω πάει 16 φορές. Ξέρω τον δρόμο από το αεροδρόμιο τουλάχιστον στο Υπουργείο Εξωτερικών καλύτερα από ότι ξέρω το σπίτι μου.

Πάνω από εμάς, υπάρχουν τα Βαλκάνια. Για εσάς είναι πολύ κοντά, τα Δυτικά Βαλκάνια. Η Ελλάδα έχει βάλει τα Δυτικά Βαλκάνια “στην πλάτη της” για να τα πάει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάνουμε μια τεράστια προσπάθεια όχι μόνο για το εθνικό μας συμφέρον αλλά και για το ευρωπαϊκό συμφέρον, γιατί αν η Ευρώπη αφήσει μια “μαύρη τρύπα” στη μέση της, τότε η Ευρώπη θα κινδυνεύει. Και όπως ξέρετε, τα δυτικά Βαλκάνια δεν είναι μια εύκολη περιοχή.

Είναι χώρες μικρές, ευαίσθητες, με μεγάλες εσωτερικές διαφορές. Όμως όπως καταφέραμε στα Ανατολικά Βαλκάνια βάσει της ατζέντας της Θεσσαλονίκης του 2003 να μπει η Βουλγαρία και η Ρουμανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι έχουμε υποχρέωση να προχωρήσουμε και για τα Δυτικά Βαλκάνια.

Και από εκεί και πέρα, πέμπτος κύκλος. Η πολιτική πέραν του ορίζοντα. Προχθές ήμουν στη Νότια Αμερική, επισκέφθηκα 6 χώρες. Στις 4 δεν είχε πάει ποτέ Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, χώρες τεράστιες όπως η Αργεντινή.
Αλλά πέρα από αυτό, η Ινδία, η ανερχόμενη υπερδύναμη. Προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε μια στενή σχέση, έχουν γίνει τρεις υπουργικές συναντήσεις, έχουμε υπογράψει σειρά συμφωνιών.

Και πέρα από εκεί, χώρες όπως η Ινδονησία, η Αυστραλία, η Ιαπωνία, χώρες με τις οποίες η αντίληψή μας για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας είναι όμοια. Τα συμφέροντά μας είναι ίδια αλλά πρέπει να τους εξηγούμε, πρέπει να μιλάμε.

Πώς φαίνεται όλο αυτό ότι έχει σε ένα βαθμό επιτευχθεί; Πέρα από τις πολλές συμφωνίες κάνουμε τρεις εκστρατείες στους διεθνείς οργανισμούς. Πρώτη φορά στην ιστορία μας.

Η μία, Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Έχουμε ήδη 112 δεσμεύσεις, εκεί έχουμε εκλεγεί άλλη μια φορά στην ιστορία μας. Όμως στα άλλα δύο δεν έχουμε δοκιμάσει ποτέ, στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στην Προεδρία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Αυτά είναι απαραίτητα. Γιατί είναι απαραίτητα; Για να μπορέσει η Ελλάδα να εμφανίσει τις αξίες τις οποίες εκπροσωπεί σε αυτόν τον πλανήτη.
Δεν έτυχε να βρισκόμαστε εδώ. Ασκούμε πολιτική, υπάρχουμε εν ονόματι συγκεκριμένων αρχών και αξιών, οι οποίες υπηρετούν το συμφέρον μας, υπηρετούν την ύπαρξή μας, αλλά είναι αξίες τις οποίες πρέπει να τις προβάλλουμε σε ολόκληρο τον πλανήτη. Έχουμε λοιπόν αυτή τη μοναδική ευκαιρία.

Έρχομαι στους γείτονές μας. Εδώ, ξέρετε, για εμένα η εμπειρία μου από την επίσκεψή μου στο Χατάι προχθές ήταν μια εμπειρία που δεν μπορώ να την ξεχάσω σε ολόκληρη τη ζωή. Και όπως λέχθηκε προηγουμένως, ήταν μια ευκαιρία για να δείξουμε το πραγματικό πρόσωπο του Έλληνα πολίτη της ελληνικής κοινωνίας.

Να δείξουμε ότι πέρα από τις όσες διαφορές, στον ανθρώπινο πόνο δεν υπάρχουν ούτε διαφορές, ούτε τείχη, ούτε σύνορα, ούτε επιφυλάξεις, ούτε υστεροβουλία, ούτε δεύτερες σκέψεις, ούτε συμφέρον, ούτε τίποτε από όλα αυτά.

Η ελληνική κοινωνία στάθηκε δίπλα στους πολίτες της γειτονικής χώρας και θα στέκεται δίπλα στους πολίτες της γειτονικής χώρας την ώρα της μεγάλης ανάγκης.

Ισχύει το ίδιο για τη Συρία, παρά τις πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες που έχουμε. Με τις δυνάμεις μας, τις όποιες δυνάμεις μας, είτε σαν χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε αυτοτελώς εμείς θα στηρίξουμε την τουρκική κοινωνία, θα στηρίξουμε την κοινωνία της Συρίας να περάσει τη δύσκολη ώρα.

Θρηνήσαμε μαζί τους τους νεκρούς τους, θα προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε να δουν μια καλύτερη μέρα. Αυτό είναι η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη και θέλω να σας πω ότι αυτό πιστεύω βαθιά ότι είναι η θέληση του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας.

Θέλω να σας πω και κάτι άλλο, ότι έχουμε πάρει μια άλλη επίσης σαφή τοποθέτηση σαν Κυβέρνηση, που ίσως πολλοί δεν την περίμεναν, απέναντι στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Πάρα πολλοί με ρωτάνε “γιατί τόσο καθαρά με την Ουκρανία”; Άλλωστε εμείς δεν είχαμε στενές σχέσεις με την Ουκρανία, μην κοροϊδευόμαστε. Έχουμε στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία για δεκάδες λόγους, ιστορικούς, μορφωτικούς, θρησκευτικούς. Εγώ ήμουν στη Μόσχα τρεις μέρες πριν εισβάλλουν, τη νύχτα της 23ης προς 24η Φεβρουαρίου. Γιατί λοιπόν;

Θα σας απαντήσω. Υπάρχουν στιγμές μέσα στη ζωή που τα πράγματα είναι καθαρή επιλογή: άσπρο ή μαύρο. Δεν μπορείς να καθίσεις στη μέση, δεν υπάρχει γκρίζο και δεν μπορείς να κάνεις ότι δεν βλέπεις.

Αυτή είναι μία τέτοια περίπτωση. Γιατί η εισβολή στην Ουκρανία παραβίασε βασικές αρχές και αξίες πάνω στις οποίες στέκεται η πατρίδα μας. Διεθνές Δίκαιο, ανεξαρτησία, εθνική ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα, ανθρώπινα δικαιώματα, μη απειλή βίας, μη χρήση βίας, όχι πόλεμος.

Σε αυτά δεν υπάρχει “γέφυρα”. Ή είσαι με την ειρήνη ή είσαι με τον πόλεμο, ή είσαι με την εθνική ανεξαρτησία ή είσαι με την εισβολή. Ή είσαι με την εδαφική ακεραιότητα ή είσαι με τον εισβολέα. Ή είσαι με το Διεθνές Δίκαιο ή είσαι με το άδικο. Και η Ελλάδα δεν είχε καμιά άλλη επιλογή.

Και θέλω να σας πω ειλικρινά ότι αν κάναμε άλλη επιλογή θα ήταν σαν να πυροβολούσαμε το πόδι μας, θα ήταν σαν εμείς οι ίδιοι να δημιουργούμε και να επικροτούμε προηγούμενο αμφισβήτησης των αρχών που μας επιτρέπουν να υπάρχουμε σαν ισχυρό και ανεξάρτητο κράτος.

Είναι βέβαιο, φίλες και φίλοι, ότι ο καιρός μπροστά μας δεν είναι εύκολος. Αυτά που πιστεύαμε όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου εδώ και δύο δεκαετίες, ότι η ιστορία τελείωσε, θυμάστε την φράση, ότι όλα θα πάνε καλά από εδώ και πέρα, ότι δεν θα υπάρχει πόλεμος, ότι δεν θα υπάρχουν διαφορές, δυστυχώς ήταν όνειρα και η πραγματικότητα τα ξεπέρασε. Είμαστε σε έναν πολύ δύσκολο, πολύπλοκο, πολυπαραγοντικό κόσμο. Ένα κόσμο με φουρτούνες, με πολλές φουρτούνες.

Όταν έχεις φουρτούνες χρειάζεσαι καπετάνιο. Χρειάζεσαι καλό πλήρωμα και χρειάζεσαι όσοι είναι στο βαπόρι να έχουν ψυχή και να αγαπάνε το βαπόρι τους και να θέλουν να φτάσουν στο προορισμό τους. Δεν μπορεί να έχεις 15 καπεταναίους και να κάνουν συμβούλιο πού θα στρίψει το τιμόνι, έτσι δεν πας πουθενά.

Εμείς, λοιπόν οι Νεοδημοκράτες, όλοι εμείς, μετά από 3,5 χρόνια, με απόλυτο σεβασμό και ταπεινοφροσύνη, με αναγνώριση των λαθών μας, γιατί δεν είμαστε αλάνθαστοι, βεβαίως κάνουμε και λάθη, θα καταθέσουμε στην ελληνική κοινωνία την πρότασή μας για την επόμενη 4ετία.

Η πρότασή μας όμως θα είναι καθαρή, δεν θα είναι με κόμματα, δεν θα είναι με αστερίσκους, δεν θα είναι με επιφυλάξεις, δεν θα είναι με συμβούλια πάνω στη γέφυρα, δεν θα είναι με πολλαπλές επιλογές. Θα είναι μία απλή, καθαρή και τίμια πρόταση.

Θα πούμε στην ελληνική κοινωνία ότι μας περιμένουν φουρτούνες γιατί το ξέρει αυτό ο ελληνικός λαός. Αλλά εμείς τις φουρτούνες δεν τις φοβόμαστε, μπορούμε να τις ξεπεράσουμε με την πρόταση που θα καταθέσουμε.

Και η πρότασή μας θα έχει για πλήρωμα αυτού του βαποριού όλους εμάς, τις Νεοδημοκράτισσες και τους Νεοδημοκράτες. Και θα έχει για καπετάνιο τον Πρόεδρό μας, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Σας ευχαριστώ πολύ, σας ευχαριστώ από την καρδιά μου. Να είστε πάντα καλά, καλή χρονιά και με μια μεγάλη εκλογική νίκη!