Πανοσιολογιότατε, αγαπητή κυρία συνάδελφε και στην Κυβέρνηση και στη Βουλή, κυρία Μακρή, αγαπητέ κύριε συνάδελφε στην Κυβέρνηση, κύριε Τριαντόπουλε, κύριε κοινοβουλευτικέ εκπρόσωπε, κύριε συνάδελφοι στη Βουλή, κύριε Μπουκώρο, κύριε Λιούπη, κύριε Μαραβέγια, αγαπητέ Υπουργέ, κύριε Σούρλα, κυρία Αντιπεριφερειάχη, κύριοι Πρόεδροι, κυρίες και κύριοι Σύμβουλοι,

Θέλω να σας είμαι ειλικρινής. Είναι μεγάλη μου χαρά και μεγάλη μου τιμή που βρίσκομαι απόψε εδώ, στον Βόλο. Και θα μου επιτρέψετε να πω ότι στις συγκεντρώσεις των στελεχών μας, των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας δεν αισθάνομαι ότι βγάζω ένα λόγο ή ότι εκτελώ ένα καθήκον.

Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στο σπίτι μου και ότι μιλάω στην οικογένειά μου. Γιατί είστε η οικογένειά μου από το 1978. Όπως η ΟΝΝΕΔ που συνάντησα σήμερα το μεσημέρι. Ξεκίνησα και εγώ από την ΜΑΚΙ, την ΟΝΝΕΔ, τη ΔΑΠ, το Διοικητικό Συμβούλιο του Φοιτητικού Συλλόγου της Νομικής, ήμουν στέλεχος της παράταξης, αλλά δεν πίστευα ότι θα γίνω και Υπουργός της παράταξης, Υπουργός Εξωτερικών τώρα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Θέλω όμως να πω αυτή τη χρονιά που ξεκινάμε μαζί και που ελπίζω να είναι γούρικη, ότι πράγματι έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο έργο, γιατί και αυτή είναι μία εκλογική χρονιά και θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι εγώ δεν πιστεύω, όπως κανείς από εμάς που είμαστε στην πολιτική, δεν πιστεύει στις κερδισμένες εκλογές από την αρχή. Πιστεύουμε ότι οι εκλογές κερδίζονται όταν εμείς εξηγούμε στην κοινωνία ποιο είναι το διακύβευμα στο αφεντικό μας. Γιατί το αφεντικό μας στο τέλος της ημέρας είναι ο ελληνικός λαός.

Εμείς λοιπόν που υπηρετούμε – στελέχη, Βουλευτές, Υπουργοί – την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας θεωρώ ότι έχουμε να πούμε στην ελληνική κοινωνία, μια έντιμη και περήφανη ιστορία.

Και νομίζω ότι μπορούμε να την πείσουμε την ελληνική κοινωνία και να διευρύνουμε αυτή τη σημαντική διαφορά που ήδη οι δημοσκοπήσεις μας δίνουν.

Και θα μου επιτρέψετε να πω ότι πρέπει να θυμίσουμε στην ελληνική κοινωνία, ειδικά επειδή αντιμετωπίζουμε σαν κύριο αντίπαλο ένα κόμμα της Αριστεράς, ότι εμείς είμαστε το πραγματικό λαϊκό κόμμα.

Ότι εμείς, όπως συνέβη στην κρίση των τιμών της ενέργειας και στη κρίση τη υγείας, είμαστε η παράταξη που στάθηκε πάντα δίπλα στον αγρότη, δίπλα στον άνθρωπο του καθημερινού μόχθου, δίπλα στον μικρό και μεσαίο νοικοκύρη. Και ότι εν πάση περιπτώσει, δεν αφήνουμε την Αριστερά να θεωρεί ότι έχει το μονοπώλιο της καρδιάς.

Θα ήθελα να σας πω δυο πράγματα για τον τομέα που ο Πρωθυπουργός, ο κύριος Μητσοτάκης μου έκανε την τεράστια τιμή να είμαι υπεύθυνος, την εξωτερική πολιτική της χώρας.
Δεν θα σας πω κάτι καινούριο. Θα σας πω ότι τα 3,5 τελευταία χρόνια δεν ήταν εύκολα χρόνια. Υπήρχε ένα πρωτοφανές, μοναδικό στοιχείο. Αναφέρομαι στις σχέσεις μας με τη γειτονική μας Τουρκία.

Ξέρετε, με την Τουρκία είχαμε πολλές κρίσεις. Το ’74, το ’87, το ’96. Ποια ήταν η διαφορά αυτής της περιόδου; Η διαφορά αυτής της περιόδου ήταν ότι αυτή η κρίση ήταν διαρκής. Το ’74 Αύγουστο έγινε το Αττίλας 2, τον Σεπτέμβρη ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής μιλούσε με τον Ετσεβίτ και αργότερα με τον Ντεμιρέλ.

Το ίδιο συνέβη το ’87 και το ’96. Εμείς έχουμε μία κρίση 3,5 ετών, η οποία κλιμακώνεται διαρκώς. Κάθε μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη, κάθε μέρα ακούγονται από την άλλη πλευρά χειρότερα, απειλητικότερα απ’ ότι την προηγούμενη μέρα.

Αυτά λοιπόν τα 3,5 χρόνια χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε έναν Τουρκικό αναθεωρητισμό. Εμείς απαντήσαμε, αλλά απαντήσαμε με ψυχραιμία και με σταθερότητα.

Δεν μπήκαμε ούτε σε διαγωνισμό απειλών, ούτε σε διαγωνισμό ύβρεων.

Είμαστε μία Ευρωπαϊκή, δημοκρατική χώρα με αυτοπεποίθηση. Διαμορφώσαμε μια εθνική στρατηγική πολλών επιπέδων, με μια βασική όμως κατευθυντήρια γραμμή.

Θα μου επιτρέψετε Πανοσιολογιότατε να χρησιμοποιήσω το Ευαγγέλιο ως παράδειγμα. Το “Ιερό Ευαγγέλιο” της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες, είναι το Διεθνές Δίκαιο.

Με άξονα αυτό, διαμορφώσαμε μια δημόσια διπλωματία, μια οικονομική διπλωματία, μια περιβαλλοντική διπλωματία, πήραμε πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους τομείς.

Προσπαθήσαμε και μιλήσαμε με όσο το δυνατόν περισσότερα κράτη αυτού του πλανήτη. Έχω κάνει πάνω από 1 εκατομμύριο χιλιόμετρα στον αέρα ή για να σας το πω με έναν τρόπο που ίσως το καταλάβετε καλύτερα, έχω πάει τρεις φορές στο φεγγάρι!

235 επισκέψεις, 300 και πλέον συναντήσεις, 73 χώρες, 104 ομόλογοί μου, 16 για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους. 311 συμφωνίες. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην ελληνική ιστορία.

Ανάμεσα σε αυτές ιστορικές συμφωνίες: Η συμφωνία με την Ιταλία που διαπραγματευόμασταν 50 χρόνια. Η συμφωνία με την Αίγυπτο που διαπραγματευόμασταν 30 χρόνια.

Συμφωνία με την Αλβανία, που πιστεύουμε ότι σύντομα θα πάμε στη Χάγη. Συμφωνίες, κυρίες και κύριοι που μας κάνουν πολύ υπερήφανους, γιατί επί των ημερών της κυβέρνησης Μητσοτάκη για πρώτη φορά μετά το 1947, κυριολεκτικά, η Ελλάδα μεγάλωσε. Η ελληνική επικράτεια μεγάλωσε.

Και δίπλα σε αυτές τις συμφωνίες, υπάρχουν άλλες συμφωνίες με τις οποίες η Ελλάδα δυνάμωσε. Αναφέρομαι στις δύο αμυντικές συμφωνίες που είχα την τιμή να υπογράψω με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αναφέρομαι επίσης στην αμυντική συμφωνία με την Γαλλία, αναφέρομαι στην αμυντική συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Πέρα από τις δύο συμφωνίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες που έφεραν στο στρατηγικό χάρτη του ΝΑΤΟ την Αλεξανδρούπολη.

Θα αναφερθώ και στη συμφωνία με τη Γαλλία. Γιατί λένε μερικοί ότι έγινε αφού αγοράσατε τις Belharra και τα Rafale. Σοβαρά; Η Ελλάδα έχει αγοράσει πάρα πολλές φορές υλικό από τη Γαλλία. Το 1974 τα F Μirage F1, αργότερα πυραυλακάτους, άρματα, μάχης ΑMX30.

Είναι η πρώτη φορά επί κυβέρνησης Μητσοτάκη που η Γαλλία υπέγραψε αμυντική συμφωνία με την Ελλάδα. Για να ξέρετε η Γαλλία μόνο με μία άλλη χώρα στον πλανήτη έχει αμυντική συμφωνία, με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και μία συμφωνία με τη Γερμανία για ιστορικούς λόγους.

Η Ελλάδα λοιπόν είναι στην πραγματικότητα η δεύτερη χώρα που η Γαλλία συνυπογράφει διμερή αμυντική συμφωνία. Όλα αυτά μας έχουν κάνει πυλώνα σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή μας.

Η πολιτική μας γενικά συνεχίζω να λέω, είναι μία πολιτική έξι κύκλων, αν θυμάστε το σήμα της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Έξι κύκλοι που αλληλοτέμνονται.

Ο πρώτος κύκλος είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας δουλέψαμε και το διμερές επίπεδο. Βλέπετε καθαρά, αν ακούσατε τις δηλώσεις της Γερμανίδας Υπουργού Εξωτερικών, της κυρίας Μπέρμποκ, τη γερμανική μετατόπιση.

Με τη Γαλλία σας τα είπα πριν. Ο δεύτερος κύκλος είναι οι σχέσεις μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα είπαμε για τις δύο αμυντικές συμφωνίες, για την Αλεξανδρούπολη, για τη στήριξή μας.

Ο τρίτος κύκλος είναι η ευρύτερη Μέση Ανατολή και η βόρεια Αφρική. Θα πάω στο Ισραήλ την Τρίτη, είναι η δεύτερη επίσκεψη ξένου υπουργού στο Ισραήλ, προηγείται τη Δευτέρα ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών.

Αλλά από εκεί και πέρα οι στενότατες σχέσεις με την Αίγυπτο. Σε 3,5 χρόνια με τον Αιγύπτιο ομόλογό μου έχω συναντηθεί 19 φορές. Έχω πάει στο Κάιρο 14 φορές. Ποτέ στην ιστορία μας ως Ελληνική Δημοκρατία δεν είχαμε τις σχέσεις που έχουμε τώρα με την Αίγυπτο, αλλά και με τις χώρες του Κόλπου και με τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Έχουμε αναπτύξει ένα πρωτοφανές δίκτυο.

Από εκεί και πέρα τα δυτικά Βαλκάνια, μια εξαιρετικά ασταθής περιοχή στην οποία έχουμε επανέλθει και είμαστε παράγοντας σταθερότητας.

Πέραν αυτού δε, αυτό που λέω πολιτική πέραν του ορίζοντα, η υπόλοιπη Αφρική. Ήμουν προχθές στη Νότια Αφρική και στη Μοζαμβίκη. Την μεθεπόμενη εβδομάδα θα είμαι στη Νότια Αμερική.

Κυρίες και κύριοι Νεοδημοκράτες και Νεοδημοκράτισσες, δεν μπορούμε, δεν έχουμε την πολυτέλεια μιας μυωπικής εξωτερικής πολιτικής.

Η αντίληψη των συμφερόντων του ελληνισμού δεν είναι γεωγραφικά περιορισμένη γύρω από έναν, έστω και ευρύ κύκλο, στο Αιγαίο, στο Ιόνιο. Χρειάζεται να έχουμε συναντίληψη για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, παραδείγματος χάρη, με πλειοψηφικά ρεύματα στην παγκόσμια κοινότητα.

Και υπάρχουν χώρες όπως η Ινδία, η Ινδονησία, η Ιαπωνία, η Αυστραλία ή η Γκαμπόν, που έχουν απόλυτα ταυτισμένες με εμάς και εξαιρετικά χρήσιμες θέσεις σχετικά με το Διεθνές Δίκαιο. Και με αυτές τις χώρες πρέπει να συνομιλούμε. Πρέπει να εξηγούμε, πρέπει να ακουγόμαστε.

Και αυτό έχει ένα άλλο αποτέλεσμα που αποτελεί τον έκτο κύκλο της πολιτικής μας. Μεταφέρουμε την πολιτική μας στους διεθνείς οργανισμούς. Όπως με τις τρεις εκστρατείες που κάνουμε στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.

Η πρώτη για το Συμβούλιο Ασφαλείας την περίοδο ’25-’26, ήδη έχουμε 114 έγγραφες δεσμεύσεις για την υποψηφιότητά μας. Και από εκεί και πέρα τις άλλες δυο εκστρατείες που κάνουμε για πρώτη φορά στην ιστορία μας, γιατί στο Συμβούλιο Ασφαλείας έχουμε καταφέρει και έχουμε εκλεγεί στο παρελθόν, για την προεδρία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών και για το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Και όλα αυτά τα κάνουμε όχι γιατί θα έχουμε κάποιο στενό πολιτικό ή κομματικό όφελος. Όλα αυτά είναι χρόνια μετά, η προεδρία είναι το 2030, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την επόμενη δεκαετία.

Το κάνουμε γιατί η Κυβέρνηση Μητσοτάκη υπηρετεί το εθνικό συμφέρον. Δεν υπηρετεί το δικό της συμφέρον.

Έχουμε περάσει την πολιτική μας, την εξωτερική μας πολιτική, στον 21ο αιώνα και δίπλα σε αυτή την εξωτερική πολιτική έχουμε μια σαφή πολιτική θωράκιση της χώρας. Με τις νέες φρεγάτες Belharra, με τα νέα αεροπλάνα Rafale, με τον εκσυγχρονισμό των F-16 σε επίπεδο Viper.

Υπάρχει μεγάλη αγωνία στον κόσμο, στην κοινωνία μας τι θα γίνει με τα F-16 της Τουρκίας, αν η Τουρκία θα εκσυγχρονίσει τα αεροπλάνα της.

Θέλετε να πάρουμε μια υπόθεση εργασίας μαζί; Ας υποθέσουμε, και είναι λίγο μεγάλη υπόθεση αλλά δεν πειράζει, ας την κάνουμε μαζί, ότι η Τουρκία πείθει το Κογκρέσο και πείθει τη διοίκηση Μπάιντεν για τον εκσυγχρονισμό των F-16 και ότι ξεκινάει αυτός ο εκσυγχρονισμός.

Ξέρετε τι θα συμβεί; Η Ελλάδα θα έχει παραλάβει όλα τα Rafale, θα έχει εκσυγχρονίσει όλα τα F-16 σε επίπεδο Viper και την ώρα που η Τουρκία θα παραλαμβάνει ίσως, ίσως επαναλαμβάνω, το πρώτο εκσυγχρονισμένο F-16 της, η Ελλάδα θα παραλαμβάνει το πρώτο F-35. Εκεί θα είμαστε.

Δεν τους φοβόμαστε. Δεν τους φοβόμαστε, Νεοδημοκράτες και Νεοδημοκράτισσες. Το γεγονός ότι δεν τους απαντάμε στην ίδια γλώσσα δεν σημαίνει ότι φοβόμαστε. Σημαίνει, σας το είπα πριν, ότι είμαστε μια δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα με αυτοπεποίθηση.

Και δεν πιστεύουμε ότι οι δημοκρατίες εξασκούνται στην προπαγάνδα. Πιστεύουμε ότι οι δημοκρατίες εξασκούνται στην αλήθεια.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα ανοιχτή, εξωστρεφής, ακμάζουσα, αναπτυσσόμενη. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη ούτε από ύβρεις, ούτε από απειλές. Έχει ανάγκη να υπηρετεί το ρόλο της, το ρόλο της ως κόμβο σταθερότητας, το ρόλο της ως κόμβου ενέργειας, το ρόλο της ως κόμβου κουλτούρας και πολιτισμού στην ευρύτερη περιοχή μας. Ξαναείπα, με συγκεκριμένες βάσεις και άξονες, το Διεθνές Δίκαιο, το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

Με ρωτάνε πολλές φορές σε αυτές τις περιοδείες ενόψει εκλογών, γιατί όταν είμαι στην Ελλάδα θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου και μεγάλη μου χαρά παραλλήλως, να πηγαίνω και να συνομιλώ με τα στελέχη μας.

Μου λένε γιατί έχουμε πάρει μια τόσο καθαρή θέση στο Ουκρανικό μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία; Ξέρετε, Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες, υπάρχουν μερικές επιλογές στη ζωή που είναι άσπρο ή μαύρο. Δεν υπάρχει γκρι.

Και για την Ελλάδα το Διεθνές Δίκαιο και η τήρησή του είναι μια τέτοια επιλογή. Άσπρη-μαύρη. Ή είσαι με το Διεθνές Δίκαιο ή είσαι εναντίον του Διεθνούς Δικαίου.

Η εδαφική ακεραιότητα και η κυριαρχία όλων των κρατών για την Ελλάδα είναι άσπρο ή μαύρο. Ή σέβεσαι την εδαφική κυριαρχία και την ακεραιότητα όλων των κρατών ή δεν την σέβεσαι.
Η ισονομία είναι άσπρο ή μαύρο. Δεν μπορεί ο ισχυρός να καταπατά το δίκαιο του αδύνατου. Και θα μου επιτρέψετε να σας πω και κάτι άλλο που νομίζω ότι είναι προφανές. Τι έχουμε εμείς δίπλα μας; Έχουμε ένα μεγάλο, αυθάδη, αναθεωρητικό γείτονα.

Έναν γείτονα που νομίζει ότι μπορεί να ερμηνεύει τις Συνθήκες και τα πράγματα κατά το δοκούν. Και να επιβάλει στη γειτονιά αυτό το δίκαιο που ο ίδιος πιστεύει, που είναι το δίκαιο του ισχυρού, μέσα από κωμικά ιδεολογήματα όπως αυτό «της γαλάζιας πατρίδας».

Αν η Ελλάδα σχετικοποιήσει οποτεδήποτε στην παρουσία της στο διεθνές στερέωμα την πίστη της στο Διεθνές Δίκαιο, στην πραγματικότητα εναποθηκεύει τη δική της θέση, τα δικά της συμφέροντα, τη δική της ιδεολογία, στο τέλος τη δική της ύπαρξη.

Πρέπει λοιπόν να μείνουμε πάντα σταθεροί στις βασικές μας κατευθυντήριες γραμμές. Και δεν πρέπει να απολογηθούμε σε κανέναν για αυτό.

Κυρίες και κύριοι, φίλοι μου, είμαστε, το είπαμε πριν, μπροστά σε μια εκλογική χρονιά. Σε μια χρονιά δηλαδή που πρέπει να απευθυνθούμε όλοι στο αφεντικό μας, τον ελληνικό λαό. Να του εξηγήσουμε τι κάναμε, τι καταφέραμε, πώς τα καταφέραμε και τι θα μπορέσουμε να προσπαθήσουμε να πετύχουμε.

Δεν έχουμε την αλαζονεία του αλάθητου. Βεβαίως έχουμε κάνει λάθη. Έχουμε προσπαθήσει αλλά έχουμε κάνει και λάθη. Και δεν είναι καθόλου ντροπή μας να εξηγήσουμε στην ελληνική κοινωνία, να της πούμε πού πετύχαμε, να της πούμε και πού αποτύχαμε και πού δεν φτάσαμε εκεί που θα θέλαμε.

Έχουμε όμως ένα σαφές αφήγημα για το πού παραλάβαμε τον τόπο, πού τον έχουμε φτάσει και πού θέλουμε να τον πάμε.
Και θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι όποιον και αν ρωτήσετε, θα σας πει ένα πράγμα: ότι την παγκόσμια κοινότητα, άρα και την πατρίδα μας, τα χρόνια που έρχονται την περιμένουν φουρτούνες. Πέρασε η εποχή των σταθερών στρατοπέδων και των απλών επιλογών.

Είμαστε σε πολύπλοκους ταραγμένους καιρούς. Στη φουρτούνα, λοιπόν, νομίζω ότι το καράβι πρέπει να έχει σαφή κατεύθυνση και να έχει έναν καπετάνιο. Δεν μπορεί πολλοί να συζητάνε κατά πού θα στρίψει το τιμόνι, δεν πάνε έτσι τα βαπόρια στη φουρτούνα.

Εμείς οι Νεοδημοκράτες έχουμε απέναντι στο αφεντικό μας, τον ελληνικό λαό, να προτείνουμε μια καθαρή πορεία, έναν καλό καπετάνιο, ένα ικανό πλήρωμα.

Ο καπετάνιος που προτείνουμε είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το πλήρωμα που τις προτείνουμε είναι η Νέα Δημοκρατία, τα στελέχη μας, οι βουλευτές μας, οι Υπουργοί μας, οι άνθρωποί μας, οι άνθρωποι που στήριξαν την παράταξη όλα αυτά τα χρόνια.

Η πορεία που προτείνουμε είναι μια περήφανη εθνική πορεία όπως είναι και σήμερα, μια περήφανη ελληνική πορεία. Και αυτό που μπορούμε να υποσχεθούμε στον ελληνικό λαό είναι ότι εάν μας τιμήσει με την εμπιστοσύνη του, θα ξημερώσει μια καλύτερη μέρα.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.