Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι με συγχωρείτε, απλώς δράττομαι της ευκαιρίας και ίσως και να μη μιλήσω και μετά, να πω και τις νομοτεχνικές τώρα, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος της παρέμβασής μου.
Κατ’ αρχήν κατατέθηκε μια νομοτεχνική αλλαγή στο τέλος της προηγούμενης συνεδρίασης μετά το προεδρικό διάταγμα 107 του 2020, προστίθενται οι λέξεις όπως «εκάστοτε ισχύει», άρα παρακαλώ να γραφτεί στα πρακτικά.
Και μετά τις παρατηρήσεις των συναδέλφων και ιδίως της μείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης, του κ. Κατρούγκαλου και του κ. Λοβέρδου, στο άρθρο 4 μετά τις λέξεις «προσωρινή βάση» προστίθενται οι λέξεις «και μέχρι την υιοθέτηση τροποποίησης του παραρτήματος 1 του κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης 1380 του ’13 η οποία να αφορά στα ως άνω …». Και συγχρόνως διαγράφονται, γιατί μετά δεν έχει νόημα να παραμείνουν οι λέξεις «για όσο χρονικό διάστημα καθορίζεται στις αποφάσεις αυτές».
Άρα εάν έχετε την καλοσύνη μέχρι τη συζήτηση στην Ολομέλεια την Τρίτη, τοποθετείστε επ’ αυτών.
Θα μου επιτρέψετε να κάνω και μια άλλη δήλωση γιατί διολισθαίνει και ήταν αυτονόητο η συζήτηση και στο ευρύτερο θέμα των διερευνητικών και γενικά το πώς η κυβέρνηση προσέρχεται. Κύριοι συνάδελφοι το λέω για την αίθουσα, το λέω για τα πρακτικά και το λέω για να διευκρινίζεται η διεθνή θέση της χώρας, το λέω και στους ξένους συνομιλητές μου. Είχα την ευκαιρία να το πω και στη Ρώμη και στη Λισσαβόνα, στην προεδρία, στην Πορτογαλική προεδρία προχθές.
Η διεθνής σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας είναι τμήμα του εσωτερικού ελληνικού δικαίου. Την έχει κυρώσει η χώρα μας. Είναι όμως και τμήμα του ευρωπαϊκού κεκτημένου, διότι την έχει κυρώσει αυτοτελώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση σαν τέτοια.
Η Ελλάδα σε οποιαδήποτε συζήτηση, με οποιαδήποτε χώρα, σε οποιαδήποτε συζήτηση δεσμεύεται από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και δεσμεύεται και η Ευρωπαϊκή Ένωση από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Είναι αυτονόητο. Αυτό που λέω είναι αυτονόητο.
Αλλά επειδή ίσως – δεν αναφέρομαι στην αίθουσα, δεν αναφέρομαι ίσως και στη χώρα και εκτός χώρας ίσως – δεν είναι απολύτως κατανοητό αυτό. Η … δεσμεύει την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν διαπραγματεύονται με άλλα κράτη. Είναι αυτονόητο αυτό που λέω, αλλά το λέω για τα πρακτικά.
Θα μου επιτρέψετε δε να σας πω ένα παράδειγμα διαφορετικό μεν, αλλά που καθιστά σαφές. Η σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου είναι τμήμα του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Φαντάζεστε μια ευρωπαϊκή χώρα να συζητάει με τρίτη χώρα θέματα που να σχετικοποιούν τη σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου; Θα μπορούσε δηλαδή η Γαλλία π.χ. διαπραγματευόμενη με μια χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης να συμφωνήσει ότι στις μεταξύ τους σχέσεις δεν ισχύει η σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου;
Αυτά είναι άτοπα. Κατά συνέπεια η χώρα μας η οποία φιλοδοξεί, αυτή είναι η επιλογή της μείζονος πλειοψηφίας και του ελληνικού λαού και της συντριπτικής πλειοψηφίας του πολιτικού συστήματος να είναι στον σκληρό πυρήνα του ιστορικού ευρωπαϊκού εγχειρήματος, δεσμεύεται από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, το οποίο αποτελεί και τον ελληνικό νόμο.
Αυτό για να μην υπάρχει οποιαδήποτε συζήτηση εντός ή εκτός της χώρας για το σε ποιο πλαίσιο μπορεί η χώρα αυτή να συζητά, να διαπραγματεύεται, να συμφωνεί.
Σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία.
[Απαντώντας στα όσα ανέφερε ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιώργος Κατρούγκαλος, σχετικά με περιστατικά παρενόχλησης ελληνικών σκαφών στα Ίμια από την τουρκική ακτοφυλακή:]
Αναφερθήκατε σε δύο. Έχει γίνει διάβημα για το πρώτο, για το άλλο δεν έχουμε ενημερωθεί ακόμη ως Υπουργείο Εξωτερικών από τις αρμόδιες αρχές. Είναι αυτονόητο ότι διάβημα γίνεται εφόσον το Υπουργείο Εξωτερικών έχει ενημερωθεί από τις αρμόδιες αρχές. Αλλά για το πρώτο, έχει γίνει διάβημα στην Άγκυρα.