• Η ελληνική πλευρά, εμείς δηλαδή, είχαμε διαβάσει νομίζω ορθά το τι θα συνέβαινε στην Τουρκία. Και μάλιστα εις πείσμα των εκεί δημοσκοπήσεων και εις πείσμα των προβλέψεων πάρα πολλών φίλων και συμμάχων μας που πίστευαν ότι εξαιτίας του πληθωρισμού και των προβλημάτων και των σεισμών ο Πρόεδρος Ερντογάν δεν θα καταφέρει να επανεκλεγεί.

• Αυτό που περιμέναμε συνέβη και επίσης αυτόματα συνέβη και το δεύτερο, δηλαδή η αντιπολίτευση, η οποία είχε μόνο ένα βασικό συνδετικό κρίκο, τη διάθεση να “εκπαραθυρώσει” τον Πρόεδρο Ερντογάν, έχασε τον συνεκτικό της ιστό πλέον και άρα, αυτή τη στιγμή στην Τουρκία δεν υπάρχει συνεκτική αντιπολίτευση. Αυτό δίνει στον Πρόεδρο Ερντογάν μια τεράστια δυνατότητα. Νομίζω είναι ίσως η τελευταία του θητεία, μπορεί εσωτερικά να κάνει αυτό που αυτός κρίνει για την πατρίδα του και εξωτερικά να λύσει μία σειρά από προβλήματα.

• Ελπίζω ότι οι θέσεις οι οποίες θα πάρει έχοντας αυτή την μεγάλη ευκαιρία, αυτό το παράθυρο ευκαιρίας, να είναι αυτές που θα βοηθήσουν και τις σχέσεις με την Ελλάδα και τις σχέσεις με την Ευρώπη και τη Δύση.

• Νομίζω ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν είναι ένας ηγέτης ο οποίος στο δικό του μυαλό, και δικαίως, αναμετράται μόνον με τον Κεμάλ Ατατούρκ. Νομίζω λοιπόν ότι θα ήθελε και αυτός να είναι ο δημιουργός της Τουρκίας του 21ου αιώνα, όπως αυτός την φαντάζεται. Το ερώτημα είναι πώς τη φαντάζεται; Τη φαντάζεται όπως εμείς ελπίζουμε, μία δυτικόστροφη, ευημερούσα Τουρκία, με στενές σχέσεις με την Ευρώπη και την Ελλάδα, ή μια περιφερειακή οιονεί “υπερδύναμη”, η οποία θα προσπαθήσει να επιβάλλει τη θέλησή της στους γείτονές της;

• Θέλω να είμαι ειλικρινής, θα έδινα ακόμη ένα παράθυρο ευκαιρίας στην τουρκική πλευρά. Δεν δίνω κατ΄ ανάγκην τόση μεγάλη βαρύτητα σε «αρχικούς λόγους». Έχω πει επανειλημμένως, πιθανότητες; 10 με 90 (να μην γίνει), αλλά θα διατηρούσα το παράθυρο ευκαιρίας ανοιχτό. Πράγματι, έχει εμποτίσει ένα κομμάτι του τουρκικού κατεστημένου η «Γαλάζια Πατρίδα». Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να απεμπλακεί. Θα δούμε όμως στην πορεία και αυτή δεν θα είναι μια μακρά πορεία. Στο 1ο τρίμηνο, τετράμηνο θα έχουμε καταλάβει πού το πάει η Τουρκία. Νομίζω θα είναι καθαρό.

• Νομίζω ότι ο Χακάν Φιντάν είναι ένα γνωστό πρόσωπο σε εμάς. Επίσης, ξέρουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε, δεν πρόκειται ούτε να εκπλαγούμε ούτε να δούμε κάτι το οποίο δεν το περιμένουμε.

• Ο νέος Υπουργός Άμυνας είναι ένας στρατιωτικός, πάλι νομίζω ότι το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας, επίσης το ξέρουμε. Δεν νομίζω δηλαδή ότι οι δύο αυτές επιλογές του Προέδρου Ερντογάν μας δημιουργούν κάποια μεγάλη έκπληξη. Είναι πρόσωπα της εμπιστοσύνης του Προέδρου Ερντογάν. Επανέρχομαι με έναν πλήρη κύκλο: Τι θέλει ο Πρόεδρος Ερντογάν για την Τουρκία του 21ου αιώνα, από εδώ και πέρα; Τι θέλει; Αυτό πρέπει να δούμε, τα «χρώματά του».

• Ιδίως για τον Χακάν Φιντάν, για τον οποίο έχω πλήρη εικόνα, νομίζω ότι κάλλιστα μπορεί να υπηρετήσει οποιοδήποτε ρόλο με απόλυτη επάρκεια. Όμως, ο ρόλος αυτός θα κριθεί από τι ο Πρόεδρος Ερντογάν θα θελήσει να επιλέξει.

• Αυτό δημιουργεί κάποια ερωτήματα. Θα απαντηθούν στην πορεία του χρόνου. Το γιατί ο Πρόεδρος Ερντογάν αποφασίζει να τον στερηθεί (τον Καλίν) από κοντά του και να του δώσει ένα πολύ νευραλγικό μεν πόστο, αλλά το οποίο του επιβάλλει μια σειρά από υποχρεώσεις που δεν του επιτρέπει να έχει το συμβουλευτικό ρόλο που είχε μέχρι τώρα; Αυτό είναι ένα ερώτημα.

• Τι πρέπει να σκεφτούν κατά την ταπεινή μου κρίση οι ΗΠΑ (για την πώληση πολεμικών αεροσκαφών στην Τουρκία) ; Τα δικά τους συμφέροντα και τα συμφέροντα της Συμμαχίας τους, του ΝΑΤΟ. Δηλαδή θα συνέφερε τη Συμμαχία τους το υλικό που εξάγουν οι ΗΠΑ να χρησιμοποιηθεί κατά συμμάχου τους; Φαντάζομαι όχι. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα το πω, αλλά νομίζω ότι αν μπω στα παπούτσια ενός Αμερικανού επισήμου αυτή τη σκέψη θα έχω. Άρα λοιπόν, πιστεύω ότι οι ΗΠΑ, κηδόμενοι των δικών τους αποκλειστικά συμφερόντων και των συμφερόντων της Συμμαχίας τους, μπορούν κάλλιστα να καταλήξουν στις σωστές αποφάσεις για την οριοθέτηση της εξαγωγής και της χρήσης των οπλικών συστημάτων τα οποία αυτές παρασκευάζουν.

• Νομίζω ότι η Τουρκία πρέπει να δώσει την έγκρισή της για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Αισθάνομαι ότι όλη αυτή η μάχη οπισθοφυλακής, χωρίς στην πραγματικότητα να έχει κάτι το οποίο μπορεί να ακουστεί πειστικό, τώρα, ποιος θα δεχτεί ότι η Σουηδία είναι μια χώρα η οποία υποθάλπει και βοηθάει τρομοκράτες; Το συμφέρον της Τουρκίας είναι όχι μόνο απλώς να μπει η Σουηδία στο ΝΑΤΟ, αλλά η Τουρκία εγκάρδια πια να εγκρίνει την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.

• (Για τον Έβρο)Δεν το πιστεύω ότι θα ξαναγυρίσουμε εκεί. Θα έχουμε επεισόδια, μικρά, μεσαία, αλλά αυτό που είδαμε τότε… Θυμίζω ήταν μια κατάσταση με λεωφορεία, ανακοινώσεις, με τον τότε Υπουργό Εσωτερικών της Τουρκίας. Δεν είχε σχέση αυτό που έζησε τότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη με αυτό που ζει σήμερα ο Έβρος, χωρίς να σημαίνει βεβαίως ότι δεν πρέπει η Τουρκία να παίρνει όλα τα μέτρα για να εμποδίσει τους παράτυπους μετανάστες να μπαίνουν χωρίς νόμιμα έγγραφα και χωρίς άδεια στο έδαφος μιας άλλης χώρας.

• Ας το δοκιμάσουμε τώρα (να χρωματίσουμε αλλιώς στον χάρτη τη Ροδόπη). Εγώ έχω να πάει και πάω στη Θράκη ούτως ή άλλως. Κατ’ αρχάς τοποθετήθηκε και ο πρώην Πρωθυπουργός και ο κ. Σκέρτσος πάνω σε αυτό.

• Μας λέει πράγματα ξέρετε ο χάρτης, δεν είμαστε και εμείς τόσο αφελείς δα. Καταλαβαίνουμε τι γίνεται. Νομίζω μερικά πράγματα είναι προφανή, καταλαβαίνουμε μια χαρά.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ συνετρίβη σε αυτή την εκλογή. Τώρα, να πούμε ότι συνετρίβη η απλή αναλογική; Δεν το ξέρω. Ομολογώ, δεν έχω δει εκλογές στις οποίες να συντρίβονται συστήματα, έχω δει εκλογές στις οποίες ηττώνται κόμματα. Εμείς δεν είμαστε υπέρ της απλής αναλογικής έτσι και αλλιώς, πιστεύουμε ότι δεν βοηθάει την χώρα, ούτε το εθνικό συμφέρον. Δεν παράγει κυβερνήσεις, άρα θέλαμε και πετύχαμε να φύγει η απλή αναλογική από τον εκλογικό ορίζοντα και να πάμε σε ένα σύστημα ενισχυμένης αναλογικής που θα παράξει μία σταθερή κυβέρνηση.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κοιτάξει τα του οίκου του. Πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του.

• Δημιουργήθηκε ένα λαϊκιστικό ρεύμα πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ, που όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να απευθυνθεί σε αυτό, το αφήγημά του κατέρρευσε.

• Έχουμε ζήσει στην κυβέρνηση Καραμανλή το 2007 τι σημαίνει 152, έδρες, δε βοηθάει ούτε την χώρα, ούτε την κυβέρνηση. Είναι καλό να έχουμε μία σταθερή πλειοψηφία. Μία πλειοψηφία που να επιτρέπει στην κυβέρνηση να πάρει τις πρωτοβουλίες που πρέπει, να μην εκβιάζεται. Εγώ θυμάμαι, δεν θα το ξεχάσω, στην κυβέρνηση Καραμανλή το 2009 να μάχομαι για την ύπαρξη της κυβέρνησης εξαιτίας περιφερειακού ειρηνοδικείου. Γιατί είχαμε καταλήξει να έχουμε πλειοψηφία μίας έδρας. Άρα, ένας Βουλευτής μπορούσε να ρίξει την κυβέρνηση. Ε, δεν είναι καλό τώρα αυτό για μια κυβέρνηση.

• Την θρησκευτική πεποίθηση του καθενός δεν είμαι εγώ που θα την κρίνω, αλλά ως πολιτικό κόμμα, εγώ δεν το έχω συναντήσει. Δεν έχω βρεθεί αντιμέτωπός του, δεν έχω βρεθεί αντιμέτωπος με πολιτικά επιχειρήματα. Τι θα ήθελε αυτό το κόμμα να συμβεί στη χώρα; Πού θα ήθελε να πάει ο τόπος; Τι θα ήθελε να κάνει στην οικονομία; Τώρα, το πώς ένα κόμμα προσλαμβάνει το θρησκευτικό φαινόμενο, αυτό είναι εσωτερικό του κάθε ανθρώπου ξέρετε ή της Εκκλησίας των πιστών. Δεν μπορώ να οδηγήσω τον πολιτικό διάλογο σε αυτό το επίπεδο, ούτε να τον διεξάγω ποτέ. Θα σεβαστώ απολύτως τι ο κάθε άνθρωπος πιστεύει, τη σχέση του με τα Θεία. Δεν θα του υποδείξω, αλλά από εκεί, μέχρι αυτό να το μετατρέψεις σε πολιτικό ζήτημα, φοβάμαι ότι δεν μπορώ να παρακολουθήσω πολύ εύκολα το σκεπτικό.

• Εγώ έχω ένα… μαγνητάκι; Έχω κάνει 5 εμβόλια, πρέπει να είμαι τίγκα στα μαγνητάκια, δηλαδή όπου και να περάσω δίπλα από μέταλλο θα κολλήσω πάνω! Ειλικρινά σας λέω, έχω κάνει πάρα πολλές περιοδείες και μετεκλογικά, μετά την εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Δεν έχω βρεθεί αντιμέτωπος με τη συλλογιστική του συγκεκριμένου κόμματος, δεν με έχει σταματήσει σε ένα καφενείο κάποιος να μου πει «τι είναι αυτά που λες, έχεις μαγνητάκια», δεν μου το είπανε.

• Ξαναλέω, το θρησκευτικό φαινόμενο δεν είναι αντικείμενο πολιτικής συζήτησης. Είναι κάτι το διαφορετικό. Όποιος λοιπόν το μετέρχεται για πολιτικούς σκοπούς, νομίζω δεν κάνει σωστά.