Μεταξύ άλλων ο κ. Δένδιας ανέφερε:

Σχετικά με το δημοσίευμα του BBC για «μακεδονική μειονότητα»:

• Εμείς είχαμε τις διαφωνίες μας επί της Συμφωνία των Πρεσπών, τις εξηγήσαμε όσο πιο πολύ μπορούσαμε και ήταν πολύ συγκεκριμένες. Έρχεται λοιπόν ένα παντελώς απαράδεκτο ρεπορτάζ – δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το χαρακτηρίσεις – που οι Άγγλοι θα το χαρακτήριζαν uneducated (“αγράμματο”), καθώς όφειλαν να το ψάξουν περισσότερο αν θέλουν να είναι σοβαροί, και πού ακουμπάει; Ακουμπάει πάνω στους εκφρασθέντες φόβους μας για τις αδυναμίες αυτής της Συμφωνίας και τους επιβεβαιώνει. Δείχνει λοιπόν ότι είχαμε δίκιο όταν εκφράζαμε τους φόβους μας.

• Η κυβέρνηση δεν φταίει για το ίδιο το ρεπορτάζ, φταίει όμως για τις ασάφειες και της αδυναμίες της Συμφωνίας των Πρεσπών που επιτρέπουν σε αυτά τα πράγματα να βρίσκουν έδαφος και να τα βρίσκουμε μπροστά μας.

Για το αν ανησυχεί η Νέα Δημοκρατία ότι τίθεται ζήτημα “μακεδονικής μειονότητας” ή αν είναι απλά ένα κακό δημοσίευμα:

• Το να αναγνωρίσει Έλληνας πολιτικός ότι ενδεχομένως να υφίσταται θέμα μειονότητας, θα ήταν μέγιστο ατόπημα. Αυτό θα ήταν ανιστόρητο και απαράδεκτο. Τελεία. Εμάς σαν Νέα Δημοκρατία τι μας ενοχλεί και νομίζω μας ενοχλεί και σαν Ελλάδα: Ότι πρέπει να εξηγούμε το αυτονόητο. Εάν υπήρχε μειονότητα αυτό θα έπρεπε κάπου να υπάρχει, σε μια διεθνή συνθήκη που να το λέει, κάπου να βρεθεί. Δεν μπορεί ξαφνικά ένα δημοσίευμα να έρχεται και να σου δημιουργεί θέμα. Εδώ είμαστε στα Βαλκάνια και όχι στην Ολλανδία ή στο Λουξεμβούργο. Τα πράγματα σε αυτή τη γειτονιά του πλανήτη είναι αλλιώς, υπάρχουν ευαισθησίες.

• Εμάς μας ενοχλεί ότι υπάρχουν μέσα σε αυτή τη Συμφωνία αδυναμίες που επιτρέπουν στον κακόπιστο ή στον εχθρό της χώρας μας να μας σηκώνει “σημαίες” και να πρέπει να τρέχουμε να “σβήνουμε” φωτιές. Γιατί ο κακόπιστος που λέτε δεν το έκανε αυτό πριν από πέντε χρόνια και το έκανε τώρα; Αν αυτό είναι ένα μεμονωμένο επεισόδιο ορθώς καταδικάστηκε, αλλά πρέπει η κυβέρνηση να είναι εξαιρετικά προσεκτική και τέτοια ζητήματα να μην τα υποτιμά.

Σχετικά με τον κ. Πολάκη:

• Ο κ. Παπαδημούλης φαίνεται πόσο διαφωνεί με το πρότυπο του κ. Πολάκη, από τον τρόπο που τοποθετείται. Διαφωνεί απολύτως αλλά δεν μπορεί να το πει. Η πραγματικότητα είναι ότι αν ο κ. Τσίπρας δε συμφωνούσε και δε θεωρούσε χρήσιμο το “φαινόμενο Πολάκη”, το οποίο είναι απαράδεκτο και ως προς την εκφορά του λόγου και ως προς το τι εκπέμπει, τότε είχε μια απλή επιλογή: Να μην κρατήσει τον Υπουργό του. Δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο, ούτε το… δέκατο επεισόδιο. Είναι μια μόνιμη συμπεριφορά η οποία δηλητηριάζει πλήρως το πολιτικό κλίμα και γελοιοποιεί το πολιτικό σύστημα. Αυτή η συμπεριφορά καθιστά το πολιτικό σύστημα απορριπτέο από τον μέσο σοβαρό άνθρωπο μιας κοινωνίας τραυματισμένης από την κρίση και με προβλήματα. Τι είναι αυτά τα πράγματα;

• Η συνολική εκφορά λόγου, η συνολική συμπεριφορά, η συνολική συνεισφορά σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα μπορεί να είναι μια συμπεριφορά του τύπου Πολάκη; Για τον Θεό, τι είναι αυτά; Να διαφωνούμε βεβαίως, αν θέλετε και εντονότατα, αλλά πρέπει να μπορούμε να μιλήσουμε. Αν η πολιτική μετατραπεί σε μια διαδικασία που να αλληλοβριζόμαστε, ο κερδισμένος από όλα αυτά ξέρετε ποιος είναι; Η Χρυσή Αυγή και τα άκρα.

• Ο κ. Γεωργιάδης φταίει για τον κ. Πολάκη; Για ό,τι συμβαίνει κ. Παπαδημούλη στον κόσμο ο κ. Γεωργιάδης φταίει; Στον κ. Πολάκη ούτε αναφέρομαι συχνά ούτε μου αρέσει να μετέρχομαι ονόματα Υπουργών κατηγορώντας τους, γιατί υπάρχει ο συνταγματικά υπεύθυνος: Ο Πρωθυπουργός της χώρας. Ο Πρωθυπουργός ή αποδέχεται και ενθαρρύνει το “φαινόμενο” – που αυτό κάνει – ή απολύει τον Υπουργό του. Είναι πάρα πολλά τα περιστατικά και δεν θέλω να ασχοληθώ με τα επιμέρους, γιατί το “όλον” είναι ηχηρό και προκλητικό. Είναι ζημιά για τη χώρα, ζημιά για τη δημοκρατία, ζημιά για το πολιτικό σύστημα, ζημιά για την κοινωνία και όφελος για έναν και μόνο: Για τη Χρυσή Αυγή η οποία επιχαίρει και λέει “αυτοί είναι οι πολιτικοί και το επίπεδό τους”. Αυτό δεν έχει καμία απάντηση, είναι αναπάντητο. Ο Πρωθυπουργός οφείλει να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, αυτός έχει την ευθύνη και δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από τον έναν και τον άλλον.