Συνεντευξη στην εφημερίδα «Παρασκήνιο» και στην δημοσιογράφο Έλλη Τριανταφύλλου

Συνέντευξη του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου και Βουλευτή Β΄Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας, Νίκου Δένδια, στην εφημερίδα «Παρασκήνιο» και στην δημοσιογράφο Έλλη Τριανταφύλλου

 

Κύριε υπουργέ, εκτιμάτε ότι είμαστε κοντά στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, όπως διαφαίνεται; Και αν ναι, πόσο είναι αναστρέψιμη είναι η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στις τράπεζες και την πραγματική οικονομία;

Κυρία Τριανταφύλλου, να σας υπενθυμίσω ότι σύμφωνα με τις δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών κ. Τσακαλώτου, η αξιολόγηση… «κλείνει» συνεχώς από πέρσι! Η πρόβλεψη μάλιστα για επικείμενη ολοκλήρωσή της, συνδεόταν σε κάποιες περιπτώσεις με προειδοποιήσεις για τις καταστροφικές συνέπειες που θα σήμαινε το αντίθετο, όπως το περίφημο «καήκαμε αν δεν κλείσει η αξιολόγηση μέχρι τον Μάιο ή τον Ιούνιο του 2016» του κ. Τσακαλώτου, στις 8 Φεβρουαρίου της περασμένης χρονιάς! Πλέον όμως δεν βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο, αλλά σε πολύ χειρότερο. 4 δισ. ευρώ καταθέσεις έφυγαν από τις τράπεζες τους πρώτους μήνες του 2017, αυξήθηκαν κατά 18.000 οι επιχειρήσεις που έκλεισαν, σταμάτησε η ισχνή έστω τάση μείωσης της ανεργίας και η αβεβαιότητα επέστρεψε σε όλα τα επίπεδα. Με δεδομένο ότι ενημέρωση δεν υπάρχει, καθώς η Κυβέρνηση δεν ενημερώνει την Αντιπολίτευση, περιμένουμε, πρώτον, να ανακοινωθεί επισήμως αν υπάρχει συμφωνία και δεύτερον, να πληροφορηθούμε τι πραγματικά σημαίνει αυτή, εφόσον όντως υπάρξει. Απ’ όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας πάντως, πολύ φοβούμαι ότι ο λογαριασμός θα είναι εξαιρετικά δυσβάστακτος για την χώρα και τους πολίτες, με όποιο «περιτύλιγμα» και εάν επιχειρήσουν να τον παρουσιάσουν.

Πιστεύετε ότι βρισκόμαστε προ των πυλών ενός τέταρτου μνημονίου;

Είναι προφανής ο κίνδυνος, λόγω της παραμονής της χώρας μας σε ύφεση και το 2016 και την επιβράδυνση της ανάπτυξης που προβλέπεται για το 2017, αλλά και εξαιτίας των επιπτώσεων της επί μακρόν αβεβαιότητας στην οικονομία, να μην διαμορφωθούν οι αναγκαίες συνθήκες για την έξοδο στις αγορές. Όπως έχει προειδοποιήσει ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής κ.Π.Λιαργκόβας, στην περίπτωση αυτή η

Ελλάδα θα αναγκαστεί να προσφύγει στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας για νέο δάνειο, με νέους όρους, δηλαδή ένα τέταρτο Μνημόνιο. Το παράδοξο θα είναι, σε αυτή την περίπτωση, ότι η Κυβέρνηση που ως αντιπολίτευση υποσχόταν το «σχίσιμο» των Μνημονίων, θα μας έχει οδηγήσει σε άλλα δύο συνολικά και επαχθέστερα μάλιστα Μνημόνια. Αλλά ακριβώς για να αποφευχθεί το συγκεκριμένο ενδεχόμενο, είναι απαραίτητη η προσφυγή στις κάλπες το συντομότερο δυνατό και η εφαρμογή, εγκαίρως, μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής.

Πόσο διαχειρίσιμο πολιτικά για την κυβέρνηση είναι το πακέτο των μέτρων που φαίνεται να είναι πάνω στο τραπέζι;

Αν και μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί ότι η νομή της εξουσίας έχει αποδειχθεί ισχυρός συνεκτικός κρίκος για ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν θα στοιχημάτιζα, ανεξαρτήτως συμφωνίας ή μη, υπέρ της μακροβιότητας αυτής της κυβέρνησης. Εκτιμώ ότι έχει καταστεί ευρέως αντιληπτό πλέον στην ελληνική κοινωνία, ότι από την συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν μπορεί να περιμένει τίποτε άλλο, πέρα από ολοένα και μεγαλύτερες επιβαρύνσεις εις βάρος της, με ρουσφετολογικές ρυθμίσεις ταυτόχρονα υπέρ μικρών ομάδων ή και μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων.

Ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια για την κυβέρνηση φαίνεται να είναι το ζήτημα της ΔΕΗ. Με δεδομένη την εξαιρετικά δύσκολη οικονομική κατάσταση της επιχείρησης, η θέση της Νέας Δημοκρατίας ποια είναι;

Η ΝΔ επί της αρχής δεν αντιτίθεται στις ιδιωτικοποιήσεις. Δεν συμφωνούμε όμως στο παράδοξο, επειδή έχει εσωκομματικά προβλήματα ο ΣΥΡΙΖΑ με τις ιδιωτικοποιήσεις στις μονάδες παραγωγής, να υποχρεώνεται η ΔΕΗ στην μείωση του μεριδίου της στο 50%, όπως συμφώνησε η κυβέρνηση με τους δανειστές. Πρόκειται για την ίδια κυβέρνηση της οποίας Υπουργός κάνει λόγο για «βαποράκια» και ο οποίος, αφού προηγουμένως είχε εκδηλωθεί η δυσφορία άλλων στελεχών της, υποστηρίζει ότι εννοούσε την… ΝΔ, η οποία ούτε συμμετείχε ούτε είχε λόγο στην διαπραγμάτευση την οποία διεξήγαγαν! Και είναι η ίδια ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ως αντιπολίτευση χαρακτήριζε σαν «ξεπούλημα» το σχέδιο για την «μικρή ΔΕΗ», αλλά οδήγησε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας στα πρόθυρα χρεοκοπίας και στην δραματική συρρίκνωσή της. Σε συνδυασμό μάλιστα με το «ναυάγιο» στην ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, η κυβέρνηση Τσίπρα αποδεικνύεται παντελώς ανίκανη στην αξιοποίηση του συγκριτικού πλεονεκτήματος της γεωγραφικής θέσης της χώρας, στον τομέα της Ενέργειας.

Αν τελικώς η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο κλείσει στις 7 Απριλίου, πρέπει να θεωρείται δεδομένη η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ ή είναι κι αυτό στον αέρα;

Ακόμη κι αν κλείσει σε τεχνικό επίπεδο την συγκεκριμένη ημερομηνία η συμφωνία, θα πρέπει να περάσει ένα εύλογο διάστημα μέχρι να ψηφισθεί και να εφαρμοσθεί στην πράξη. Αλλά και την επόμενη ημέρα να ψηφισθεί, έχει παραμείνει δυστυχώς επί μακρό διάστημα ανεκμετάλλευτη η δυνατότητα να αντλήσει κεφάλαια η ελληνική οικονομία και η αγορά, η οποία «διψά» για ρευστότητα. Να σας υπενθυμίσω ότι έχουν ήδη ασκηθεί πιέσεις στον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι για λήξη του προγράμματος. Στο συγκεκριμένο ζήτημα αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά, πόσο επιζήμια είναι η σημερινή κυβέρνηση για την πραγματική οικονομία.

Οι απαιτήσεις των πιστωτών, όπως και οι ίδιοι έχουν επισημάνει, δεσμεύουν και την επόμενη κυβέρνηση. Πόσο εφικτό θα είναι για την κυβέρνηση της ΝΔ να υλοποιήσει τις σημερινές προγραμματικές της δεσμεύσεις για σταδιακή μείωση της φορολογίας;

Η εμπειρία μου στη διαπραγμάτευση, ως Υπουργού της προηγούμενης κυβέρνησης, με οδηγεί στο να πιστεύω ότι εφόσον ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας ως χώρα και ο στόχος είναι κοινός, η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, είναι απολύτως εφικτή η σταδιακή υλοποίηση των συγκεκριμένων δεσμεύσεων. Να σας υπενθυμίσω ότι και σε άλλες περιπτώσεις, όπως στην μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, οι εταίροι είχαν δεχτεί επί Κυβέρνησης Σαμαρά την επίτευξη του ίδιου δημοσιονομικού στόχου με διαφορετικές μεθόδους. Η πολιτική της συνεχιζόμενης φοροαφαίμαξης είναι πασιφανές πια ότι δεν οδηγεί πουθενά. Δυστυχώς, έπρεπε να περάσουν 2,5 χρόνια διάλυσης της μεσαίας τάξης από τις φορολογικές επιβαρύνσεις, για να αντιληφθεί ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευ. Τσακαλώτος, πού οδηγεί η υπερφορολόγηση και να παραδεχθεί το λάθος της κυβέρνησης.

Μετάβαση στο περιεχόμενο