Τι βαραίνει περισσότερο; Να μην χαθεί μια ακόμη ευκαιρία για την αναθεώρηση του Συντάγματος ή αυτή να μηv είναι ισχνή – σαν εκείνη του 2008 για παράδειγμα;

Είναι προφανές πλέον, μετά και τις μεθοδεύσεις που παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες, ότι η κυβέρνηση δεν ορρωδεί προ ουδενός, θέτοντας και σε αυτή την περίπτωση το κομματικό συμφέρον υπεράνω του εθνικού, όπως άλλωστε συνηθίζει. Δυστυχώς, δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει ακόμα και μία κορυφαία θεσμική διαδικασία σαν επικοινωνιακό προπέτασμα καπνού, για να καταλήξει στην υπονόμευση ουσιαστικά της Αναθεώρησης, είτε με καινοφανείς θεωρίες για το άρθρο 32 (περί εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας) που αλλοιώνουν τη μορφή του πολιτεύματος είτε και με σκέψεις για αποχή βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ από τη δεύτερη ψηφοφορία της δικής του πρότασης! Παρά τις ενστάσεις μας για τη σκοπιμότητα ανακίνησης της Αναθεώρησης στη συγκεκριμένη συγκυρία – και μάλιστα από μία απερχόμενη Κυβέρνηση – προσήλθαμε καλόπιστα στη διαδικασία. Από την πλευρά μας δεν θέλαμε να χαθεί η ευκαιρία για τις απαιτούμενες αλλαγές σε συγκεκριμένα άρθρα, με δεδομένο ότι το ελληνικό Σύνταγμα – ορθώς κατά την άποψή μου – δεν επιτρέπει τις συνεχείς τροποποιήσεις του. Όμως, η ανευθυνότητα της κυβέρνησης, η οποία στοίχισε πανάκριβα στη χώρα σε μια σειρά από ζητήματα, επιβεβαιώνεται και στην Αναθεώρηση του Συντάγματος. Όσο και να επιθυμεί πάντως να καθυστερήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις αλλαγές που η ίδια η κοινωνία επιβάλλει, όπως για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια, δεν μπορεί να τις ακυρώσει διά παντός.

Για ποιο λόγο η κεντροδεξιά παράταξη επιμένει τόσο στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και του άρθρου 24;

Αυτό που ζητά η Νέα Δημοκρατία είναι η προσαρμογή στις απαιτήσεις των καιρών σε θέματα όπως η Ανώτατη Εκπαίδευση και το περιβάλλον. Είναι ακατανόητο ότι εν έτει 2019 η κυβέρνηση εμμένει σε ιδεοληψίες και δεν επιτρέπει την ίδρυση μη κρατικών Πανεπιστημίων, στερώντας από τους νέους την ελευθερία επιλογής στη μόρφωση, αλλά και τη χώρα από μελλοντικές επενδύσεις στον συγκεκριμένο τομέα, όπως π.χ. συνέβη στην Κύπρο. Ακατανόητη είναι επίσης η εμμονή ενός κόμματος της Αριστεράς, με υποτιθέμενες περιβαλλοντικές ευαισθησίες, στο να μην υπάρξουν αλλαγές στο άρθρο 24, προκειμένου να υπάρξουν συγκεκριμένες συνταγματικές προβλέψεις για το κλίμα, τη διαχείριση υδάτινων πόρων, την υποχρεωτική αναδάσωση και άλλες διατάξεις για την προστασία του περιβάλλοντος. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συμφωνεί καν με το να κριθούν αναθεωρητέες οι διατάξεις των συγκεκριμένων άρθρων, επιδιώκοντας να δεσμεύσει τη χώρα στην ακινησία επί 10 τουλάχιστον χρόνια.

Αν η ΝΔ πάει πιο δεξιά θα πάρει 18% είπατε. Άρα, βλέπετε κίνδυνο δεξιάς στροφής του κόμματος.

Η Νέα Δημοκρατία εκφράζει το «όλον» της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα και δεν διαβλέπω κίνδυνο «υπερδεξιάς» στροφής του κόμματος, όταν ηγείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ένας φιλελεύθερος πολιτικός. Τον συγκεκριμένο χώρο, από τις παρυφές της Κεντροαριστεράς μέχρι τη συνταγματική Δεξιά, εκφράζουμε και πρέπει να επιδιώκουμε να εκφράζουμε, με βάση το καταστατικό μας. Αλλά και τα μεγαλύτερα ποσοστά της η Νέα Δημοκρατία τα πέτυχε με την πολύπλευρη διεύρυνση και με την επικυριαρχία της στο μεσαίο χώρο από τους Κωνσταντίνο Καραμανλή, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και Κώστα Καραμανλή. Αλίμονο αν κάναμε τη χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπούμε σε αυτό που περιγράφει σαν δήθεν «ακροδεξιά Νέα Δημοκρατία». Η προσπάθεια της Κυβέρνησης Τσίπρα να μας ετεροπροσδιορίσει είναι όχι απλώς υστερόβουλη, αλλά και επικίνδυνη για το πολίτευμα.

Η συζήτηση για το ιδεολογικό πρόσημο της ΝΔ ανοίγει συχνά πάντως. Φταίει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτό;

Η ιδεολογία μας είναι δεδομένη, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, όπως αναφέρεται στο καταστατικό του κόμματος. Θεωρώ συνεπώς αυτονόητο ότι όλοι καλυπτόμαστε από τη συγκεκριμένη πολιτική «ομπρέλα». Ενδεχομένως, σχετικά με το πού πρέπει να βρίσκεται το κέντρο βάρος στον πολιτικό μας λόγο, όπως και για το ύφος, να υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις από άλλα στελέχη, όπως είναι φυσιολογικό σε ένα μεγάλο και πολυσυλλεκτικό κόμμα. Είναι αλήθεια επίσης ότι ο τοξικός πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ ενδέχεται να βάζει σε κατανοητό πειρασμό ορισμένους εξ ημών για να απαντήσουν με τον ίδιο τρόπο. Χρειάζεται ψυχραιμία όμως από όλους μας και βαθιά επίγνωση του γεγονότος ότι εκφράζουμε την παράταξη του μέτρου και της ευθύνης. Σε κάθε περίπτωση, τις θέσεις του κόμματος προς την κοινωνία τις εκφράζει κυριαρχικά ο Πρόεδρός του.

Αναδρομικά, παροχολογία, επιτόκια δανεισμού της χώρας, εταιρείες που ίσως «σκάσουν» λόγω κρατικών ενισχύσεων, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, κόκκινα δάνεια. Η παρούσα κυβέρνηση, λένε πολλοί, αφήνει μια σειρά από ανοιχτά ζητήματα σε εκείνη που θα προκύψει από τις κάλπες. Πώς θα κατορθώσει το κόμμα σας να εφαρμόσει τις προγραμματικές του δεσμεύσεις σε ένα τόσο ναρκοθετημένο περιβάλλον;

Είναι γεγονός ότι η Κυβέρνηση Τσίπρα φροντίζει να ναρκοθετεί καθημερινά τη θητεία της επόμενης κυβέρνησης. Εκτιμώ όμως ότι ουδείς εξαπατάται πλέον, μετά την τύχη που είχαν το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» και οι υποσχέσεις τύπου «σεισάχθειας» από τον σημερινό Πρωθυπουργό. Το μπαράζ υποσχεσιολογίας εκ μέρους της Κυβέρνησης – σαν να μην πέρασε μία ημέρα από την πολυετή κρίση – το παρακολουθεί με ειρωνικό χαμόγελο στην πραγματικότητα η ελληνική κοινωνία. Είναι το κύκνειο άσμα των μαθητευόμενων λαϊκιστών του ΣΥΡΙΖΑ, που αφού επισώρευσαν πολλά αρνητικά στη χώρα και δηλητηρίασαν τον πολιτικό βίο με μία ρητορική μίσους, χάνουν και κάθε ίχνος «ηθικού πλεονεκτήματος» στον δρόμο προς τις εκλογές. Όσον αφορά το πώς θα κυβερνήσουμε μέσα σε αυτό το περιβάλλον, είναι αλήθεια ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Για τα πρωτογενή πλεονάσματα π.χ. έχουμε ανακοινώσει ότι θα επιδιώξουμε συνεννόηση με τους εταίρους, ώστε να σταματήσει να υπάρχει αυτή η «θηλιά» εις βάρος της ελληνικής οικονομίας. Το κυριότερο ζητούμενο πάντως είναι το πώς μέσα από την εφαρμογή ενός τολμηρού προγράμματος μεταρρυθμίσεων, αλλά και με έντονο φιλολαϊκό πρόσημο, θα καταφέρουμε να βγει πραγματικά η χώρα από την πολυεπίπεδη κρίση. Μια πραγματική ανάπτυξη, βασισμένη σε υγιείς πρακτικές – και όχι σε πρόσκαιρες κρατικές μικροεπιδοτήσεις – θα κάνει τις ψηφοθηρικές πρακτικές στις οποίες αναφέρεστε να φαίνονται αυτό που είναι: Γραφικά κατάλοιπα ενός κακού παρελθόντος.