Ο Αλέξης Τσίπρας θα μείνει ολοζώντανος το 2018 ή θα υποχρεωθεί να πάει σε εκλογές Άνοιξη – Φθινόπωρο; Θα σας αιφνιδιάσει; Ναι ή όχι;

Ανεξάρτητα από τις προθέσεις της κομματικής βάσης και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία πιέζει τον πρωθυπουργό να εξαντλήσει το συνταγματικό όριο της θητείας της Κυβέρνησης για προφανείς λόγους, ο κ. Τσίπρας είναι πολύ πιθανό να συρθεί στις εκλογές μέσα στο 2018. Γνωρίζει ότι κινδυνεύει με εξαΰλωση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, αντίστοιχη με αυτήν που είχε υποστεί το ΠΑΣΟΚ μεταξύ 2009 και 2012 αν καθυστερήσει κι άλλο την προσφυγή στις κάλπες και ενδεχομένως να αναζητήσει κάποιο πρόσχημα, κάνοντας ενδεχομένως το λάθος, όπως μερίδα και του δικού μας κόμματος στο παρελθόν για να είμαι ειλικρινής, να προσδοκά σε «παρένθεση».

Οι δημοσκοπήσεις σας δίνουν πρόκριμα 8-10 μονάδων έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς εξηγείτε ότι δεν διευρύνεται περισσότερο η ψαλίδα; Μήπως οφείλεται στο ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν υπόσχεται;

Σε περίοδο η οποία δεν είναι προεκλογική τα όρια της δυναμικής ενός κόμματος είναι συγκεκριμένα, καθώς δεν υπάρχει ακόμα το δίλημμα κυβερνησιμότητας, το οποίο θα υπάρξει στον δρόμο προς την κάλπη και το οποίο μπορεί να οδηγήσει στην «εκτίναξη» των ποσοστών του πρώτου κόμματος. Μην ξεχνάτε επίσης ότι ακόμα η ΝΔ δεν έχει παρουσιάσει το πλήρες κυβερνητικό της πρόγραμμα ενώ και το επικείμενο Συνέδριο Αρχών και Θέσεων είναι μία ακόμη αφορμή για διάλογο με την κοινωνία, στην οποία θα εξηγήσουμε ποιοι είμαστε και πώς βλέπουμε τον ρόλο μας ως κυβερνώσας παράταξης. Όσον αφορά την επιλογή του κ. Μητσοτάκη να μην υπόσχεται, με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Η ΝΔ δεν υπόσχεται ότι «λεφτά υπάρχουν» ούτε «σεισάχθεια». Αυτή είναι όντως μία τεράστια ειδοποιός διαφορά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, αλλά εκτιμώ ότι πλέον οι πολίτες «έμαθαν και έπαθαν», από «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».

Πιστεύετε ότι οι έρευνες της Δικαιοσύνης για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου θα τελεσφορήσουν; Θα υπάρξει ετεροχρονισμένη δικαίωση των θυμάτων της Σοφοκλέους;

Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου ήταν η πιο βίαιη ανακατανομή περιουσιακών στοιχείων που έγινε στην πρόσφατη ιστορία του τόπου, εις βάρος ανύποπτων πολιτών αλλά και της οικονομίας τελικά. Ας μην ξεχνάμε ότι πήγαν σε αλλότριους σκοπούς τεράστια χρηματικά ποσά, τα οποία θεωρητικά προορίζονταν για επενδύσεις. Πολύ φοβούμαι όμως ότι μετά τον χρόνο που μεσολάβησε και την παρέλευση τόσων ετών δεν πρόκειται να αποδοθεί πλήρως δικαιοσύνη, ακόμη και για πρακτικούς λόγους. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένα παράδειγμα που εδραίωσε μια εικόνα ατιμωρησίας στην ελληνική κοινωνία με ό,τι αυτό συνεπάγεται και σε πολιτικό επίπεδο.

Υπάρχει περίπτωση ένας πρωθυπουργός – εν προκειμένω ο κος Κώστας Σημίτης – να κάτσει στο σκαμνί;

Για όσους αποδειχθεί ότι έχουν όντως ποινικές ευθύνες για το συγκεκριμένο σκάνδαλο, αυτές θα πρέπει να αποδοθούν, παρά τα προβλήματα που αυτονόητα επιφέρει η τεράστια καθυστέρηση στην απονομή Δικαιοσύνης, η οποία είναι και μία από τις μεγάλες παθογένειες της χώρας.

Υπάρχει περίπτωση να δούμε άλλον πολιτικό εκτός από τον Άκη Τσοχατζόπουλο να κάθεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου;

Σε ένα Κράτος Δικαίου, όπως ελπίζω ότι είναι ακόμη και σήμερα η Ελλάδα παρά τα προβλήματα, η απονομή της Δικαιοσύνης οφείλει να γίνεται ανεξαρτήτως πολιτικής συγκυρίας και να μην υποκύπτει σε κομματικές σκοπιμότητες. Βεβαίως, δεν μπορεί να συμβαίνει και το αντίθετο. Δηλαδή να υπάρχει συγκάλυψη τυχόν ποινικών ευθυνών και ατιμωρησία, προς χάριν κομματικών σκοπιμοτήτων.

Αυτό το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί φοβάται επιστροφή οπαδών του στο ΠΑΣΟΚ, από όπου άντλησε χιλιάδες ψηφοφόρους;

Το άγχος του ΣΥΡΙΖΑ για την ενδεχόμενη ανάκαμψη των ποσοστών της Κεντροαριστεράς είναι προφανές μετά την εκλογή της κ. Γεννηματά στην ηγεσία του ενιαίου φορέα. Ας μην γελιόμαστε, το μεγαλύτερο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ από το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» προέρχεται και μάλιστα από το πιο λαϊκιστικό κομμάτι του παρελθόντος του συγκεκριμένου κόμματος. Είναι ευνόητος συνεπώς ο λόγος για τις «τρικλοποδιές» που κατά καιρούς προσπαθεί να βάλει στο εγχείρημα του ενιαίου φορέα, αν και την ίδια ώρα επιχειρεί με άγαρμπο τρόπο, δείχνοντας την αγωνία του για την επερχόμενη εκλογική καταβαράθρωσή του, ανοίγματα προς τον συγκεκριμένο χώρο, με στόχο υποτίθεται τη συγκυβέρνηση. Αλλά και γενικότερα – και όχι μόνον όσον αφορά τη συγκεκριμένο ζήτημα στο οποίο αναφέρεστε – θεωρώ ότι δεν υπάρχει τίποτα που να πράττει ή να δρομολογεί αυτή η Κυβέρνηση που να μην υποκύπτει σε βραχυπρόθεσμες ή μεσοπρόθεσμες κομματικές σκοπιμότητες. Πολλές φορές δημιουργείται, όχι άδικα, η εντύπωση ότι όλα γίνονται είτε προκειμένου να στραφεί αλλού το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και όχι στην αποτυχημένη της πολιτική στην οικονομία και στη διαχείριση της καθημερινότητας των πολιτών. Όλο τους το ενδιαφέρον στρέφεται στο να υπάρξει μία προβοκάτσια» (για να μιλήσω με όρους γκρουπούσκουλων της Αριστεράς που τους ξέρουν καλά στον ΣΥΡΙΖΑ από το παρελθόν πολλών στελεχών τους), ει δυνατόν και σε καθημερινή βάση, εις βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων. Τα προβλήματα είναι εδώ όμως, η διαχειριστική ανεπάρκεια της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι τεράστια και τα όποια επικοινωνιακά – προπαγανδιστικά «πυροτεχνήματα» δεν μπορούν να αλλάξουν πλέον την κατάσταση. Αυτή η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει να προσφέρει τίποτα πλέον στον τόπο, αλλά κάθε μέρα που παραμένει στην εξουσία υπονομεύει την προοπτική της χώρας για ανάκαμψη και πραγματική έξοδο από τα Μνημόνια.

Συμφωνείτε με τις επιλογές στην εξωτερική πολιτική που κάνει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του;

Για να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε θα πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε ποια είναι η αυτή η εξωτερική πολιτική, από ποιες παραμέτρους υπαγορεύεται, πώς συνδυάζεται με τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας και με την αμυντική της πολιτική και να έχουμε πληροφόρηση σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, η πολυσπερμία απόψεων, οι αντιφατικές τοποθετήσεις αλλά και «περίεργα» συμβάντα (όπως η υπόθεση της πώλησης πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία) δημιουργούν την εντύπωση ενός… «φούρνου του Χότζα» που περιστρέφεται κατά το δοκούν. Δε νομίζω ότι βοηθά την αξιοπιστία της χώρας όταν παριστάνεις ότι είσαι και με τον Μαδούρο και με τον Τραμπ και φοράς κάθε φορά το αντίστοιχο προσωπείο. Φτάσαμε στο σημείο ένα κόμμα «αντινατοϊκό» – όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν το έκρυβε – να προσκαλέσει μαζί με τον κυβερνητικό του εταίρο το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, χωρίς ουδείς να γνωρίζει την σκοπιμότητα της συγκεκριμένης κίνησης και χωρίς να υπάρχει στοιχειώδης διαβούλευση με την αντιπολίτευση για τα υπέρ και τα κατά της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας. Όπως φτάσαμε στο σημείο εμπλοκής της χώρας – με την πώληση των πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία – στη διένεξη της Υεμένης, χωρίς να εξετασθούν οι παράμετροι του τι συνεπάγεται αυτό στις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Το τελευταίο ζήτημα άλλωστε είναι τεράστιας σημασίας με τα όσα έχουν αποκαλυφθεί και συνεχίζουν να αποκαλύπτονται.

Πως σχολιάζετε την σκιά του κου Ιβάν Σαββίδη σε μια σειρά από πολιτικές επιχειρήσεις της κυβέρνησης;

Η κυβέρνηση δεν το κρύβει ότι θέλει να αναδιατάξει τον πολιτικό χάρτη μέσω προνομιακών σχέσεων, όπως ευελπιστεί, με συγκεκριμένους επιχειρηματίες. Δεν είναι η πρώτη φορά που το πράττει ούτε θα είναι η τελευταία. Άλλωστε και όσον αφορά τις τηλεοπτικές άδειες, προκαλούν «ζάλη» οι συνεχείς αλλαγές στην τακτική της. Διαπράττει το λάθος όμως να πιστεύει ότι μπορεί η επικοινωνία και οι φορείς της να υποσκελίσουν την πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες στην καθημερινότητά τους.

Αφού ήξερε τις αντιδράσεις, γιατί επέμενε τόσο πολύ η κυβέρνηση να δώσει άδεια στον Κουφοντίνα;

Η απορία σας είναι εύλογη και τo συγκεκριμένο ερώτημα το οποίο μου απευθύνετε, απασχολεί κάθε εχέφρονα πολίτη σε αυτήν τη χώρα. Είναι πραγματικά αδιανόητο ένας αμετανόητος τρομοκράτης, ο οποίος ουδέποτε ζήτησε συγγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων και την ελληνική κοινωνία, για τα εγκλήματα τα οποία διέπραξε και τον πόνο που σκόρπισε, να βγαίνει από τις φυλακές, έστω και με άδεια. Πρόκειται για ένα ζήτημα ηθικής τάξης για την Ελληνική Δημοκρατία το οποίο εγείρει ταυτόχρονα ζητήματα ασφαλείας, για ευνόητους λόγους. Πολύ φοβούμαι ότι η Κυβέρνηση η οποία επέβαλλε τα χειρότερα μνημονιακά μέτρα στην ελληνική κοινωνία και συμφώνησε σε ένα άτυπο αλλά υπαρκτό τέταρτο μνημόνιο, με νέες περικοπές και επιβαρύνσεις, διακατέχεται από τόσες ιδεολογικές «τύψεις» που προχωρά σε τέτοιου είδους ανοίγματα προς ένα «ακροαριστερό» ακροατήριο. Είναι η ίδια λογική άλλωστε που την οδηγεί στην ανοχή των εφόδων του «Ρουβίκωνα» και στο να μένει απαθής ουσιαστικά στη βία των κουκουλοφόρων, στα Εξάρχεια και όχι μόνο, όπως και στη συνεχή διολίσθηση σε φαινόμενα γενικευμένης ανομίας. Αλλά η συγκεκριμένη λογική δείχνει ενδεχομένως και κάτι άλλο: Ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να «σκαρφάλωσε» σε ποσοστό που ξεπέρασε το 30% στις προηγούμενες εκλογές, χάρη στη μαζική μετακίνηση ψηφοφόρων του λαϊκιστικού τμήματος του ΠΑΣΟΚ προς αυτόν, η ψυχή του συγκεκριμένου κόμματος όμως εξακολουθεί να είναι το 3% των συνιστωσών και των συλλογικοτήτων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το πώς αυτό το κόμμα μετεξελίχθηκε σε ένα «υβρίδιο» και κυβερνά μαζί με ένα κόμμα της «σκληροπυρηνικής» – αν μη τι άλλο – Δεξιάς, είναι θέμα προς μελέτη των καθηγητών Πολιτικών Επιστημών παγκοσμίως.

Πιστεύετε ότι θα πάνε μέχρι το τέλος Τσίπρας – Καμμένος;

Θεωρητικά, ουδείς μπορεί να το προεξοφλήσει, ειδικά όταν έρχονται στο φως της δημοσιότητας αποκαλύψεις όπως αυτή για την υπόθεση της πώλησης πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία. Από την άλλη πλευρά, δεν βλέπω να υπάρχουν και υποψήφιοι για να παίξουν τον το ρόλο της… γαλοπούλας τα Χριστούγεννα και να γίνουν εταίροι μιας κυβέρνησης σε αποδρομή, όπως αυτή του κ. Τσίπρα, αν και η ανθρώπινη ματαιοδοξία ορισμένες φορές δεν έχει όρια. Το πιθανότερο είναι ότι ο σημερινός πρωθυπουργός και ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων θα πορευτούν μαζί μέχρι το τέλος αυτής της κυβέρνησης και θα πληρώσουν αμοιβαία το εκλογικό τίμημα της παράδοξης συνεργασίας τους και των καταστροφικών για τη χώρα έργων και ημερών της κυβέρνησής τους.

Τι περισσότερο μπορεί να κάνει η ΝΔ από το να υλοποιήσει όσα έχουμε υπογράψει;

Κατανοώ το ερώτημα, αλλά δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Η ΝΔ διαθέτει ένα τεράστιο προτέρημα το οποίο λέγεται αξιοπιστία. Δεν υποκύψαμε σε λαϊκιστικές «σειρήνες» και δεν υποσχεθήκαμε «σεισάχθεια» στους πολίτες για να περάσουμε στη συνέχεια στους μαζικούς ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, όπως έπραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Αυτό που λέμε στους εταίρους μας είναι κάτι που το γνωρίζουν και οι ίδιοι: Δεν βγαίνει ο λογαριασμός και δεν θα έρθει βιώσιμη ανάπτυξη (για την οποία μετά από 3 χρόνια διολίσθησης στην ύφεση αναθεωρήθηκε ξανά προς τα κάτω και σε ένα αναιμικό ποσοστό η ετήσια πρόβλεψη), με πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5 %, για το οποίο μάλιστα «πανηγυρίζει» η κυβέρνηση ότι το ξεπέρασε, για να χορηγήσει τα ψιχία του κοινωνικού μερίσματος. Αλλά και κατά την προηγούμενη κυβερνητική θητεία μας καταφέραμε σε ουκ ολίγες περιπτώσεις να πείσουμε τους εταίρους ότι υπάρχουν πιο πρόσφορα μέσα στην επίτευξη του ίδιου δημοσιονομικού στόχου, όπως π.χ. με τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Κάντε αν θέλετε μία σύγκριση μεταξύ του email του κ. Χαρδούβελη και των μέτρων που αυτή η κυβέρνηση υπέγραψε. Ή θυμηθείτε την προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς, που πρώτη η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή υπέγραψε και συνέχισαν οι επόμενες, με την πρακτική της σημερινής κυβέρνησης. Υπάρχουν περιθώρια, αρκεί να πείσεις για τις προθέσεις σου και να μην έχεις υιοθετήσει μία ερασιτεχνική πρακτική σε όλα, ακόμη και στα πιο σοβαρά ζητήματα. Με αυτό το ύψος φορολογικών συντελεστών πάντως και με απουσία ενδιαφέροντος για την προσέλκυση επενδύσεων (ή και με προβλήματα στις ήδη συμφωνημένες) βιώσιμη ανάπτυξη δεν έρχεται. Να υπενθυμίσω επίσης ότι ο πρόεδρος του κόμματός μας Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δεσμευθεί για τη σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών, ανεξαρτήτως της έκβασης της συζήτησης για τη μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος του 3,5%.

Βγαίνουμε από το μνημόνιο ή αλλάζουμε φυλακή, όπως λέει ο κος Λάκης Λαζόπουλος, μέχρι πρότινος υπέρμαχος του ΣΥΡΙΖΑ;

Από εμάς εξαρτάται. Είναι εφικτό να υπάρξει μια Ελλάδα της δημιουργίας και της ανάπτυξης, με μείωση των φορολογικών συντελεστών, με προσέλκυση επενδύσεων, με επιστροφή των λαμπρών επιστημόνων που μετανάστευσαν στο εξωτερικό, με δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων και καλύτερη αξιοποίηση του τουριστικού ρεύματος προς τη χώρα μας. Μια Ελλάδα που με αυτοπεποίθηση θα αξιοποιήσει την θέση σε μια ευαίσθητη περιοχή, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο. Μια Ελλάδα με υπερήφανη και αξιόπιστη διεθνώς κυβέρνηση, που δεν θα είναι επαίτης και δεν θα παραχωρεί το σύνολο της κρατικής περιουσίας τους τους δανειστές για 100 χρόνια, όπως έπραξαν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Είναι γεγονός βέβαια ότι καλύτερος «πελάτης» από την σημερινή κυβέρνηση δεν υπήρξε για τους δανειστές και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Όπως είναι γεγονός ότι έχουν τεράστια ευθύνη οι εταίροι για τα φορομπηχτικά μέτρα που αυτή η κυβέρνηση εισηγήθηκε και αυτοί αποδέχθηκαν. Για να βγούμε από την «φυλακή» πάντως χρειάζεται μια ριζικά διαφορετική πολιτική που θα δημιουργήσει άμεσα δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, με νέες δουλειές, ώστε να σταματήσει να απειλεί την κοινωνική συνοχή το καρκίνωμα της μεγάλης ανεργίας και μεσοπρόθεσμα θα δημιουργήσει ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης. Μια πολιτική με το κράτος στον κρίσιμο υποστηρικτικό ρόλο της δημιουργίας ευνοϊκού περιβάλλοντος για τις επενδύσεις, αλλά χωρίς όλα να γίνονται από και διά του κράτους.

Έχει μέλλον το ΠΑΣΟΚ; Βλέπετε να υπάρχει ανανέωση;

Ας μην γελιόμαστε. Το ΠΑΣΟΚ ήταν ο μεγάλος μας ιδεολογικός αντίπαλος επί δεκαετίες και είναι πολλά αυτά που μας χωρίζουν. Σε συνθήκες όμως όπως αυτές που βίωσε η χώρα τα τελευταία χρόνια η συνεργασία μας ήταν μονόδρομος, ακόμη και για λόγους αριθμητικής αν θέλετε. Χάρη σε αυτή τη συνεργασία άλλωστε η χώρα μπόρεσε να αποτρέψει διαλυτικά φαινόμενα και όχι απλώς να περισώσει ό,τι ήταν δυνατό αλλά και να επιστρέψει στην ανάπτυξη στο τέλος του 2014. Από την άλλη πλευρά ως ΠΑΣΟΚ ήταν ένας πολιτικός χώρος επιβαρημένος και με πολλά αρνητικά των τελευταίων δεκαετιών. Σήμερα, με όποιο όνομα και αν αποφασίσει τελικά να πορευθεί η Κεντροαριστερά εύχομαι να βρει τον δρόμο της, καθώς ο συγκεκριμένος ιδεολογικός χώρος δεν είναι δυνατόν να είναι αποδυναμωμένος, ούτε να προσφέρεται για «λεηλασία» από την ριζοσπαστική Αριστερά, με την οποία έχει ένα εντελώς διαφορετικό αξιακό μοντέλο. Τα πρώτα δείγματα του νέου φορέα είναι θετικά, αλλά θα πρέπει να δούμε την πορεία του σε βάθος χρόνου.

Πώς ακούτε ότι πολλά στελέχη του λένε όχι σε μετεκλογική συνεργασία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Όπως ανέφερα και προηγουμένως επί δεκαετίες ήμασταν οι μεγάλοι ιδεολογικοί αντίπαλοι και αυτό ούτε μπορεί να ξεχαστεί εύκολα (από τις βάσεις και των δύο παρατάξεων για να είμαι ειλικρινής) ούτε να θεωρηθεί «κανονικό». Ας μην ανησυχούν όμως. Αν δεν θέλουν να μπουν σε διλήμματα η πορεία της ΝΔ προς την αυτοδυναμία μπορεί να μην τους βάλει σε πειρασμό, αν και θα ήταν ωφέλιμο και σε αυτή την περίπτωση ακόμα να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη και στελέχη από άλλους πολιτικούς χώρους τα οποία μπορούν να προσφέρουν στον τόπο, ώστε να εξέλθει η χώρα οριστικά από την κρίση. Με το ζόρι συνεργασία δεν γίνεται βέβαια.

Ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι έρχονται επενδυτές, οι ΕΥΔΑΠ- ΕΥΑΘ και η ΔΕΗ βγαίνουν όμως στο σφυρί. Ποια θα είναι η δική σας αντίδραση; Θα πείτε ναι σε αυτές τις επενδύσεις που θεωρούνται ταυτόχρονα ξεπουλήματα λόγω χαμηλού τιμήματος;

Οι περιπτώσεις αυτές επιβεβαιώνουν απλώς ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση αποτελεί το «όνειρο» των δανειστών που γίνεται πράξη. Αντιδρώντας συνεχώς ως αντιπολίτευση και λέγοντας «όχι σε όλα», ακόμη και σε αξιοπρεπείς συμβιβασμούς, όπως π.χ. στο ζήτημα της «μικρής ΔΕΗ», άνοιξε τον δρόμο για επαχθέστερες λύσεις, μην τηρώντας ούτε τα προσχήματα. Το τίμημα με το οποίο πωλήθηκε η ΤΡΑΙΝΟΣΕ π.χ. με μόλις 45 εκ. ευρώ από την πλευρά των Ιταλικών Σιδηροδρόμων, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ζημιάς που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ όχι γενικά και αόριστα, αλλά με συγκεκριμένους αριθμούς. Από την πλευρά μας είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί πλέον σε οποιαδήποτε συμφωνία της σημερινής κυβέρνησης και κάθε περίπτωση θα αντιμετωπίζεται ad hoc. Δεν είμαστε φυσικά αντίθετοι στην εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα σε πρώην μονοπωλιακούς κλάδους για το Κράτος, αλλά και δεν δίνουμε «λευκή επιταγή» στην κυβέρνηση και την εξαιρετικά προβληματική εκ μέρους της διαχείριση ζητημάτων τεράστιας σημασίας, όπως οι ενεργειακοί και οι φυσικοί πόροι της χώρας.

Διατελέσατε επί δύο έτη υπουργός Δημόσιας Τάξης, δεν καταφέρατε όμως ούτε επί της θητείας σας να δώσετε μια οριστική λύση στο θέμα των Εξαρχείων. Γιατί;

Όταν ανέλαβα καθήκοντα ως Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, τον Ιούνιο του 2012, η κατάσταση και τότε δεν ήταν καθόλου καλή. Η απουσία πολιτικής βούλησης είχε οδηγήσει σε φαινόμενα παντελούς απουσίας του Κράτους και σε φαινόμενα «άβατου», όπως συμβαίνει δυστυχώς σήμερα, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Με μέτρα της Ελληνικής Αστυνομίας, όπως η εκ νέου απόδοση στο κοινωνικό σύνολο της «Βίλας Αμαλία» (η οποία λειτουργεί πλέον ως δημόσιο σχολείο) και της οικίας της Μαρίας Κάλλας, αλλά και με άλλες επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή, οι ταραξίες στερήθηκαν τον ζωτικό τους χώρο και των ορμητηρίων τους. Σε συνδυασμό με τις συχνές αστυνομικές επιχειρήσεις στην περιοχή των Εξαρχείων, στάλθηκε το μήνυμα ότι η ασυδοσία έλαβε τέλος. Γεγονός που είχε αντίκτυπο και στην κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας συνολικά, καθώς το διάστημα από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι τον Ιούνιο του 2014, παρά την μεγάλη κοινωνική και πολιτική ένταση, τα επεισόδια μειώθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Παράλληλα, σταμάτησε το «έθιμο» των καταστροφών δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων. Δεν υποστηρίζω φυσικά ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα. Έγινε όμως ένα πολύ μεγάλο βήμα για την εμπέδωση της νομιμότητας. Η σημερινή κατάσταση είναι πολύ διαφορετική με πλήρη ανοχή στην ανομία και τεράστια έξαρση της εγκληματικότητας.

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ ο πρωθυπουργός είναι πρωταθλητής στην Ευρώπη στην αύξηση φόρων. Υιοθετεί αυτή την οικονομική συνταγή βάζοντας θηλιά στους πολίτες; Υπάρχει άλλος δρόμος για συγκέντρωση εσόδων;

Ο ΟΟΣΑ όχι μόνο χαρακτηρίζει την Ελλάδα πρωταθλήτρια στη φτώχεια αλλά κρούει και το κώδωνα για την αύξηση της φτώχειας στη χώρα μας. Τα δύο ζητήματα άλλωστε είναι αλληλένδετα. Όπως δείχνει και η υστέρηση εσόδων σε σχέση με τους στόχους του Προϋπολογισμού του 2017, «ο φόρος σκοτώνει τον φόρο», την ίδια στιγμή που μειώνει το διαθέσιμο εισόδημα για κατανάλωση, με αποτέλεσμα λόγω και των φορολογικών και ασφαλιστικών επιβαρύνσεων να κλείνουν δουλειές και η χώρα να συνεχίζει να κινείται σε ένα συνολικό περιβάλλον μιζέριας. Η δική μας πολιτική περιλαμβάνει σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών και την χρήση τους ως αναπτυξιακών εργαλείων για την προσέλκυση επενδύσεων. Και σίγουρα δεν θα είναι στοχευμένη πολιτική κατά της μεσαίας τάξης, όπως παραδέχθηκαν ο κ. Τσακαλώτος και ο κ. Χουλιαράκης για την πολιτική της κυβέρνησης.

Ακούμε διαρκώς από τα «χείλη» της κυβέρνησης ότι: «συγκρουόμαστε με πολλά και σκοτεινά συμφέροντα!». Που αποσκοπεί η επωδός αυτή κατά τη γνώμη σας;

Πρόκειται για μια αφελή προσπάθεια αποπροσανατολισμού και τίποτε άλλο. Η κυβέρνηση αυτή άλλωστε έχει εναγκαλισθεί σε τέτοιο βαθμό με διαφόρων ειδών συμφέροντα, που μόνο καγχασμό μπορεί να προκαλεί η σχετική αναφορά της.