Ακολουθούν τα βασικά σημεία της συνέντευξης:

Τι εκτιμά για την έκβαση της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές:

«Θα ήθελα να σας εκπλήξω, ίσως με κάτι ευχάριστο, αλλά λυπάμαι. Βλέπουμε μια κυβέρνηση η οποία παραπαίει στην πραγματικότητα.

Αυτή η ιστορία με το non paper από το Μαξίμου δεν μπορεί να εξηγηθεί. Έχουμε δει τη χώρα να περνά δυσκολίες επί χρόνια, έχουμε διαπραγματευτεί, πάντα υπήρχαν διαφορές απόψεων μεταξύ των εταίρων μας, όλα αυτά είναι γνωστά. Όταν όμως ανακοινώνεται αιφνιδίως με non paper από το Μαξίμου η μη επίτευξη συμφωνίας, δηλαδή κατ’ ουσίαν η πιθανότητα ρήξης και πτώχευσης της χώρας, aυτά τα πράγματα είναι κωμικά».

Σχετικώς με τις πληροφορίες για τις δυσκολίες στη διαπραγμάτευση μετά την έκδοση του non paper:

«Η κυβέρνηση έχει την εντύπωση ότι μπορεί να λέει άλλα στο εσωτερικό κι άλλα στο εξωτερικό, χωρίς να υφίσταται το σχετικό κόστος από τους Ευρωπαίους εταίρους. Αυτά τα πράγματα όμως, δεν γίνονται.

Οι συνδικαλιστικές μέθοδοι της Αριστεράς των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων δεν είναι τρόπος διαπραγμάτευσης. (,,,)

Μέσα στην ίδια ημέρα είχαμε τρεις διαφορετικές πηγές με διαφορετική κατεύθυνση, διαφορετικό σκεπτικό και διαφορετικό διά ταύτα για καθεμία. Κι αυτή η έρημη οικονομία πρέπει να επιβιώσει κάτω υπ’ αυτές τις συνθήκες και να παράγει εισόδημα! Κάνουμε τον σταυρό μας και παρατηρούμε τα πρωτοφανή».

Αν η Ν.Δ. στηρίξει μια πιθανή συμφωνία εκ μέρους της κυβέρνησης με τους δανειστές:

«Λέμε ότι θα στηρίξουμε μια συμφωνία που θα έχει όρους προς το συμφέρον της χώρας. Αλλιώς, θα ήταν παράβαση και του συνταγματικού μας ρόλου. Δεν μπορούμε να δώσουμε και ‘λευκή επιταγή’ σε κανέναν. Δεν είναι θέμα δικής μας καλής ή κακής συμπεριφοράς. Μας νοιάζει ο τόπος.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν χαθεί δύο μονάδες ανάπτυξης μέσα σε τρεις μήνες από τις ανοησίες που έχουν γίνει. Ακριβές θα ήταν αν το λέγαμε. Αντιθέτως, παρακαλούμε την κυβέρνηση – αν είναι δυνατόν δηλαδή! Αντιπολίτευση παρακαλεί την κυβέρνηση να κάνει κάτι διότι καταρρέει η χώρα».

Όσον αφορά στα κυοφορούμενα σκληρά μέτρα που ενδεχομένως συνοδεύσουν μια οποιαδήποτε συμφωνία:

«Κάθε μέτρο κρίνεται από την αναγκαιότητά του. Ένα είναι βέβαιο όμως, ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε τη χώρα να οδηγηθεί στα βράχια.

Πρέπει να γίνει σαφές ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτών των μέτρων οφείλεται στην τετράμηνη, πια, καθυστέρηση επίτευξης ενός αποτελέσματος. Χάσαμε δύο μονάδες ανάπτυξης του ΑΕΠ, γεγονός που σημαίνει απώλεια φορολογικών εσόδων και μέτρα εις βάρος των αδύναμων. (…)

Αυτό που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή είναι εγκληματικό εις βάρος της οικονομίας, της χώρας και κυρίως των οικονομικά ασθενέστερων. Η κυβέρνηση συνθλίβει τον φτωχό και τον ανήμπορο.

Πέρα από τα οικονομικά, είμαστε Έλληνες κι αγαπάμε τον τόπο μας. Διασύρεται ο τόπος επί τρεις μήνες σε όλον τον κόσμο. Αυτό προσβάλλει βάρβαρα τον πατριωτισμό μου. Αυτά τα πράγματα δεν μπορεί να τα κάνει μια υπερήφανη ανεξάρτητη χώρα.Σέρνονται οι επίσημοί της από πόρτα σε πόρτα, από Ευρωπαίο επίσημο σε Ευρωπαίο επίσημο, εκλιπαρώντας για έναν καλύτερο όρο.

Μπορούμε μια χαρά να αντιμετωπίσουμε τους ξένους, να φτιάξουμε μια ισχυρή οικονομία και να φύγουμε από το χάλι που βρισκόμαστε, απέναντι και εις πείσμα των εταίρων. Αυτό που δεν επιτρέπεται να κάνουμε είναι να μετατραπούμε σε επαίτες της Ευρώπης. Δεν το ανέχεται η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια μας ».

Αν προμηνύονται πολιτικές εξελίξεις εντός του θέρους, με δημοψήφισμα ή εκλογές:

«Εκτιμώ ότι η Ελλάδα δεν θα μπει στο φθινόπωρο με τον ίδιο τρόπο, με τον οποίο μπήκε στην άνοιξη. Δεν θα είναι ίδιο το σκηνικό. Για το τι θα αλλάξει είναι τόσες πολλές οι παράμετροι που έχω προσπαθήσει ακόμα και με μαθηματικά να το εκφράσω, αλλά δεν βγαίνει.

Είναι τόσες πολλές οι παράμετροι και οι άγνωστοι όροι που δεν υπάρχουν σταθερές για να το μετατρέψεις σε εξίσωση ή μεταβλητή και να καταλήξεις σε ένα λογικό ενδεχόμενο ή συμπέρασμα. (…)

Η Ελλάδα θα υποδεχθεί το φθινόπωρο διαφορετική. Οι εξελίξεις θα αφορούν και στην κυβέρνηση, το λέω μα κάθε βεβαιότητα. Αυτό το οργανωτικό σχήμα της κυβέρνησης δεν είναι δυνατόν να διατηρηθεί. Έχει μετατραπεί σε ανέκδοτο. Δεν ξέρω για τα πρόσωπα, αυτά αφορούν στον κ. Πρωθυπουργό.

Βεβαίως στη Ν.Δ. δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα φθάσουμε στο φθινόπωρο ακριβώς όπως είμαστε τώρα. Για τα άλλα κόμματα δεν έχω ιδιαίτερη γνώμη».

Σχετικώς με τις εσωκομματικές εξελίξεις:

«Δεν έχουμε κάνει τη στοιχειώδη αυτοκριτική γιατί φθάσαμε και χάσαμε τις εκλογές με εννέα μονάδες. Δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τα του οίκου μας, δεν έχουμε κάνει λογαριασμό, δεν έχουμε προσπαθήσει σοβαρά να διατυπώσουμε μια νέα, ανανεωμένη, πρόταση προς την ελληνική κοινωνία, η οποία θα διεκδικεί το σύνολο της Κεντροδεξιάς. (…)

Για να καρπωθεί οτιδήποτε η Ν.Δ. θα πρέπει να παρουσιάσει μια νέα αφήγηση στην ελληνική κοινωνία, για το τι προτίθεται να κάνει. (…)

Πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική για να δούμε τι κάναμε σωστό, τι κάναμε λάθος, ποιος φταίει γι’ αυτά που κάναμε λάθος. Για να είμαστε συνεννοημένοι: Όλα σωστά τα κάναμε, κανείς δεν είναι υπεύθυνος, κανείς δεν πρόκειται ν’ αλλάξει και για όλα που έγιναν φταίει μόνο η ελληνική κοινωνία; Μετά πρέπει να περιμένουμε να έρθει η κοινωνία να μας ζητήσει συγγνώμη επειδή δεν μας ψήφισε; Έστω κι αν κατά την άποψή μου, έκανε λάθος που δεν μας ψήφισε καθώς ήμασταν καλύτερη επιλογή από τον ΣΥΡΙΖΑ».

Αναφορικά με τις εσωτερικές διεργασίες στη Ν.Δ.:

«Κάθε πρωτοβουλία αυτή τη στιγμή ανήκει σε όσους θεωρούν ότι τα πράγματα είναι άριστα. Υπάρχει μια μερίδα στελεχών που είτε εξ αντικειμένου, είτε εξ υποκειμένου λειτουργούν με ένα τρόπο ώστε να εκπέμπεται στην κοινωνία η εντύπωση πως όλα τα έχουμε κάνει καλά και δεν θ’ αλλάξουμε τίποτε, αντίθετα θα πρέπει η κοινωνία να έρθει και να ζητήσει συγγνώμη(…)

Πραγματικά μπορεί να είμαστε τέλειοι και πρέπει η κοινωνία να μας ζητήσει συγγνώμη. Αν παρ’ ελπίδα δεν συμβαίνει αυτό, τότε αυτά τα στελέχη έχουν την ευθύνη για τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης απραξίας και για τις αλλαγές που πρέπει να επέλθουν».

Ποιο χαρακτήρα πρέπει να έχει η πολιτική ενδοσκόπηση στη Ν.Δ.:

«Δεν είμαι υπέρ των ‘συνωμοτικών’ διαδικασιών. Ό, τι έχει να πει κανείς πρέπει να το λέει ανοικτά, καθαρά. Ό, τι είχα να πω, το είπα πρώτος στον πρόεδρο του κόμματος κατ’ ιδίαν και μετά στην Κ.Ο. ευθέως και καθαρά.

Για μένα το θέμα δεν είναι περιορισμένο στο θέμα του αρχηγού αλλά στη συνολική μας πρόταση: Μπορούμε να αποκαταστήσουμε την πρότασή μας στο εύρος της Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ναι ή όχι;

Μπορεί και να μην μπορούμε, να είμαστε ανεπαρκείς σαν γενιά και να πάμε όλοι στο σπίτι μας. Δεν είναι αυτονόητο ότι μπορούμε. (…)

Όλα αυτά τα ερωτήματα θα απαντηθούν και θα αποτυπωθούν μέσα από μια διαδικασία διαλόγου, με το μόνο τρόπο που οι πολιτισμένοι άνθρωποι εξελίσσουν τα κόμματά τους, τη ζωή τους. (…)

Νομίζω ότι πάρα πολλά στελέχη έχουν αρχίσει να υιοθετούν μια τέτοια σκέψη. Κανείς δεν είναι τυφλός ή κουφός. Όλοι στην κοινωνία ζούμε. Τα στελέχη αντιλαμβάνονται, καθένας ξεχωριστά, τη δική του προσωπική ευθύνη διότι λογοδοτούν με σεβασμό στους ψηφοφόρους τους.

Δεν νομίζω ότι μπορεί να βγει κανείς απέναντι στον ψηφοφόρο της Ν.Δ. και να πει ότι όλα είναι εντάξει, θα κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές διότι εκπέμπουμε το μήνυμα που θέλει η κοινωνία. Δεν τολμά κανείς να πει αυτό το πράγμα. (…)

Τα στελέχη θα έρθουν μπροστά στην πραγματικότητα και θα καταλάβουν ότι αυτό που συντηρούν με τη στάση τους τώρα, δεν μπορεί να συντηρηθεί».