Μεταξύ άλλων, ο κ. Δένδιας ανέφερε:

Κατά τον Πρωθυπουργό εμείς «θέλουμε να κόψουμε συντάξεις, είμαστε δράκουλες, πίνουμε…αίμα» και άλλα τέτοια. Δεν υπάρχει κανένας λόγος εμείς να απαντάμε σε αυτό το επίπεδο. Δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά αυτά τα πράγματα ούτε καν να μπω στη λογική ότι η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να απαντάει σε αυτές τις περίτρανες αφέλειες, για να μην πω κακοήθειες. Το παραμύθι ότι υπάρχει ένα «καλό κόμμα» που νοιάζεται για όλους και θέλει να δώσει παροχές σε όλους και από την άλλη ένα «κακό κόμμα», με «κακούς νεοφιλελεύθερους» που θέλουν να στερήσουν την εργασία, τις συντάξεις των πολιτών και είναι όργανο των ξένων, όλα αυτά είναι ανοησίες.

Ο Πρωθυπουργός μια υποχρέωση έχει μετά την παταγώδη αποτυχία του: Να εξηγήσει ενόψει των επερχόμενων εκλογών – γιατί προφανώς δημιουργεί προεκλογικό κλίμα – ποιο είναι το αναπτυξιακό σενάριο του ΣΥΡΙΖΑ. Με ποιο τρόπο δηλαδή το κόμμα του προτείνει στην ελληνική κοινωνία να αυξηθεί η οικονομική δραστηριότητα, να είναι πιο πλούσιοι οι Έλληνες και πώς θα μειωθεί η ανεργία. Κανείς δεν έχει αντίρρηση να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός, όλοι θέλουμε οι συμπολίτες μας να βγάζουν παραπάνω χρήματα. Κανείς δεν έχει αντίρρηση να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές, που είναι και απολύτως απαραίτητο. Αυτό που περιμένεις από έναν Πρωθυπουργό δεν είναι να σου μετατρέψει τις ευχές σου σε εξαγγελίες. Είναι να εξηγήσει πώς θα γίνουν αυτά τα πράγματα, με ποιο πλαίσιο και πώς θα λειτουργήσουν στην οικονομία. Αυτό περιμένεις για να έχει μια στοιχειώδη σοβαρότητα η υποσχεσιολογία του. Ο κ. Τσίπρας, θυμόμαστε όλοι, έχει υποσχεθεί στους πάντες τα πάντα. Το ερώτημα δεν είναι τι υπόσχεται και τι λέει, καθώς σπανίως λέει την αλήθεια. Έχει πάρει διαζύγιο από την αλήθεια καιρό τώρα. Αυτό που έχει έννοια είναι να μας πει πώς θα πραγματοποιήσει αυτά που λέει για να κρίνουμε και εμείς πόσο αξιόπιστα είναι. Δεν έχει καμία σημασία ένας Πρωθυπουργός να εξαγγέλλει «εκσυγχρονισμό» τη στιγμή που νησιά της χώρας μένουν από ρεύμα, η χώρα κόβεται στα δύο από μετανάστες που διαμαρτύρονται και έχει χρεωθεί περί τη μια εκατόμβη ανθρώπων, από τεράστιες και εγκληματικές διαχειριστικές αφέλειες. Δεν νομίζω ότι είναι αυτός ο οποίος μπορεί να υπόσχεται ένα καλύτερο μέλλον με αξιοπιστία και βέβαια όχι με αυτό τον τρόπο. Όσο για το υβρεολόγιο σε εμάς, δεν ιδρώνει το αυτί μας, τα έχουμε ξανακούσει αυτά.

Η αντίδραση των δανειστών στην παροχολογία του κ. Τσίπρα φαίνεται με έναν απλό τρόπο. Εμμέσως από τη στάση της τρόικας και της κάθε τρόικας και αμέσως, υπάρχει ο δείκτης των επιτοκίων που δείχνει πόσο διατεθειμένοι είναι οι διάφοροι ξένοι επενδυτές να μας δανείσουν χρήματα. Σε αυτή τη φάση δεν χρειάζεται να μας δανείσουν αλλά έχουμε μια ένδειξη του πόσο μπορούν να μας εμπιστευτούν. Εάν καταφέρει η κυβέρνηση να ακυρώσει τη δυνατότητα της χώρας να πάει στις αγορές να δανειστεί, βασισμένη μόνο σε ένα «μαξιλάρι» το οποίο έχει δημιουργηθεί μέσα από διάφορες διαδικασίες με κύρια την υπερφορολόγηση των Ελλήνων, θα είναι ένα μεγάλο ατόπημα. Θα είναι ένα μεγάλο ατόπημα να ακυρώσει την όποια αξιοπιστία χτίστηκε αυτό το διάστημα στις αγορές, που δεν είναι και τεράστια.

Εμείς έχουμε μια τελείως διαφορετική προσέγγιση, ξεκινάμε από τις φοροαπαλλαγές. Δεν αυξάνουμε πρώτα το κόστος της οικονομίας, λέμε πώς θεωρούμε ότι η οικονομία πρέπει να μεγεθυνθεί. Εάν η κυβέρνηση έχει άλλη άποψη, καλό είναι να την καταθέσει με σοβαρότητα και λεπτομέρειες, αξιόπιστα και ωραία να τη συζητήσουμε. Αλλά δεν το κάνουν αυτό. Μπαίνουν στη λογική να μας εγκλωβίσουν σε ένα υβρεολόγιο και σε μια αντιπαράθεση του καλού με το κακό και του φωτός με το σκότος. Αυτά είναι γελοιότητες και στις γελοιότητες δεν έχεις λόγο να συμμετέχεις.

Προσωπικά δεν έχω μίσος για κανέναν. Όλοι στην ίδια πατρίδα ζούμε, έχουμε κοινό μέλλον, μπορεί να διαφωνούμε και μερικές φορές πολύ έντονα, αλλά μίσος, για ποιο λόγο; Εγώ δεν πιστεύω γενικά στα “μέτωπα”. Κάθε “μέτωπο” δημιουργεί ένα αντίθετο “μέτωπο” και τελικά οδηγεί σε διχασμούς. Καταλαβαίνω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαλέσει τεράστια οργή και τεράστια ζημιά και κατανοώ την άποψη που λέει “να μαζευτούμε όλοι, να γλιτώσουμε από αυτούς και μετά βλέπουμε”. Την καταλαβαίνω ως άποψη, πιστεύω όμως ότι ένα “μέτωπο” δημιουργεί ένα αντίπαλο “μέτωπο”. Εάν λοιπόν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτή την ορολογία, η Νέα Δημοκρατία πρέπει να δημιουργήσει ένα “μέτωπο κοινής λογικής”. Δηλαδή να υποχρεώσουμε και τα άλλα κόμματα, κυρίως την κυβέρνηση, να συζητήσει πάνω στα μεγάλα θέματα με σοβαρότητα και να μην επιτρέψουμε ένας τέτοιος διαχωρισμός «καλού με κακό» να οδηγήσει σε διχασμό.

Το Ποτάμι έχει κατά καιρούς πει πολλά σοβαρά πράγματα που μας βρίσκουν σύμφωνους, όπως και πράγματα με τα οποία διαφωνούμε, γιατί αλλιώς θα ήμασταν ένα κόμμα. Το ότι πρέπει η Νέα Δημοκρατία να διευρύνει τον κύκλο των φορέων με τους οποίους συζητά και συνομιλεί και προεκλογικά και μετεκλογικά, νομίζω είναι κάτι που μας βρίσκει σύμφωνους όλους. Όσο διευρύνουμε το ακροατήριο και τους συνομιλητές μας, έχουμε μόνο να κερδίσουμε. Από εκεί και πέρα, εάν μιλήσουμε για πραγματική προεκλογική συνεργασία, αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα. Πρέπει να το συζητήσουμε, να έχει σαφή θέση ο Πρόεδρος του κόμματος, ο οποίος πρέπει να το εισηγηθεί και στο τέλος-τέλος να έχει τον τελευταίο λόγο σε αυτό.

Δεν θα ήθελα να μιλήσω για τη συγκεκριμένη υπόθεση αποφυλάκισης του κ. Φλώρου καθώς έχει δημιουργηθεί ένα πλαίσιο στη χώρα – με τον Νόμο Παρασκευόπουλου να είναι ένα τμήμα του – στο οποίο για έναν περίεργο λόγο, η μεν τήρηση των Νόμων αντιμετωπίζεται με απόλυτη επιείκεια και κατανόηση, η δε προστασία της ζωής, της περιουσίας και της αξιοπρέπειας των πολιτών δε θεωρείται συνταγματική υποχρέωση του Κράτους. Το είδαμε στην περίπτωση των τριών σεσημασμένων οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για το θάνατο του νέου ανθρώπου στου Φιλοπάππου, το βλέπουμε κάθε μέρα και παντού. Έχει διαλυθεί το Κράτος, έχει γίνει ένα μπάχαλο. Η ιστορία λοιπόν της εξόδου του κ. Φλώρου από τις φυλακές νομίζω είναι ένα απλό κομμάτι του παζλ που έχει δημιουργήσει αυτή η κυβέρνηση, της συνολικής διάλυσης των πάντων στον ευρύτερο τομέα της Δικαιοσύνης και της προστασίας της ζωής, της περιουσίας και της αξιοπρέπειας των πολιτών. Νομίζω, ότι πρέπει να είναι το κύριο μέλημα της κυβέρνησης που θα προκύψει από τις εκλογές, να αποκαταστήσει την τήρηση του Συντάγματος και των Νόμων, όπως σε κάθε σοβαρή χώρα.

Η αντιμετώπιση του “Ρουβίκωνα” δεν είναι υποχρέωση ενός κόμματος, είναι υποχρέωση της κυβέρνησης κάθε ευρωπαϊκής χώρας. Εδώ δεν είναι θέμα αν η Νέα Δημοκρατία ή οποιοδήποτε κόμμα είναι έτοιμο να το κάνει. Όποιο κόμμα δεν είναι έτοιμο, θα κάνει πάρα πολύ καλά να μην εκτεθεί στις εκλογές και να πάει στο σπίτι του. Υπάρχουν θέματα που έχεις επιλογή, όπως λέγαμε πριν, για το αν θα αυξήσεις ή θα μειώσεις φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Είναι πολιτική σου επιλογή. Το να τηρείς το Σύνταγμα δεν είναι πολιτική σου επιλογή, εκτός εάν κατέβεις στις εκλογές λέγοντας ότι θα καταργήσεις το Σύνταγμα.

Δεν δαιμονοποιώ κανέναν και καμία άποψη, αλλά είναι δυνατόν το κέντρο της πόλης να είναι αφρούρητο; Εδώ και λίγους μήνες έριξαν μια χειροβομβίδα σε ξένη πρεσβεία απέναντι από τη Βουλή, και ούτε καν υπήρξε καταδίωξη. Ένας τύπος επίσης πριν λίγους μήνες άρχισε να πυροβολεί με καλάσνικοφ εναντίον των γραφείων ενός κόμματος και πάλι δεν υπήρξε καταδίωξη, λες και δεν τρέχει τίποτα και αυτά είναι πράγματα που… συμβαίνουν! Όλα αυτά θα τα αντιμετωπίσουμε ως λογικά;

Αυτή τη στιγμή η ΕΛ.ΑΣ. βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, όπως και η Πυροσβεστική και η Πολιτική Προστασία. Πρέπει να δούμε σε τι κατάσταση θα παραληφθεί όλος αυτός ο οργανισμός, ο οποίος έχει εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό, αλλά σε ένα διαλυμένο οργανισμό δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αυτοεγκλωβίζεται. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει τεράστια ζημιά, υπήρξα πολιτικός προϊστάμενος για δύο χρόνια και υπηρέτησα αυτό το Υπουργείο όσο καλύτερα μπορούσα. Λυπάμαι πάρα πολύ γιατί τα πράγματα είχαν μπει σε ένα δρόμο και μετά κάναμε πολλά βήματα πίσω και στην αντίληψη και στη νοοτροπία και στην αντιμετώπιση του εγκλήματος.

Δεν νομίζω ότι ο ανασχηματισμός μπορεί να σώσει μια καταρρέουσα κυβέρνηση. Συνήθως μάλιστα, επιταχύνει την πτώση της και την πορεία της προς το τέλος. Μπορεί να μας «διασκεδάσει» ο κ. Τσίπρας με τις νέες του επιλογές, αλλά το να βρούμε προκοπή είναι δύσκολο.