Ακολουθούν τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης:

Σχετικά με τη διαπραγμάτευση για τη συμφωνία:

«Εύχομαι και ελπίζω, δεν μπορώ να προβλέψω, να υπάρξει κατάληξη της διαπραγμάτευσης και μάλιστα σύντομα, διότι η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία δεν αντέχουν την αβεβαιότητα. Πρέπει να σας πω, αν και πρέπει να το γνωρίζετε, ότι η αγορά έχει στεγνώσει από χρήματα.

Το τραπεζικό σύστημα δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις ανάγκες της αγοράς. Πέρα λοιπόν από την καταβολή μισθών και συντάξεων υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αυτήν την στιγμή στην αγορά που υποφέρει. Πρέπει λοιπόν να τελειώσει αυτή η ιστορία. Επίσης, πρέπει να πω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καθυστερήσει δραματικά, δεδομένου ότι εξυπηρετούσε συγκεκριμένους στόχους και είχε συγκεκριμένο πρόγραμμα. Καθώς υπήρχε αποδοχή του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού και συγκεκριμένες προτεραιότητες, η κοστολόγηση αυτών των προτεραιοτήτων και η διαπραγμάτευση όφειλαν να έχουν τελειώσει. Το κύριο ζήτημα είναι τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία και να πάμε στο αύριο.

Αναφερθήκατε σε κάτι που είναι σημαντικό, στα «υφεσιακά μέτρα». Παρατήρησα μια σειρά από ενδιάμεσες τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ – τις λέω ενδιάμεσες διότι δεν είναι καθαρές – οι οποίες υποκρύπτουν υφεσιακά μέτρα. Η αύξηση της φορολογίας είναι σαφώς υφεσιακό μέτρο διότι στερεί ρευστότητα από την αγορά. Η αδυναμία των τραπεζών να μεταφέρουν ρευστότητα στην οικονομία είναι απολύτως υφεσιακή.

Αυτή τη στιγμή η ελληνική οικονομία, η οποία ήταν βέβαιο ότι θα κινηθεί σε μια λογική ανάπτυξης της τάξεως του 2 – 2,5% (κι είμαι μετριοπαθής, δεν θέλω να λέω μεγάλα νούμερα), έχει ξαναγυρίσει σε ύφεση, σε -0,1 – -0,2%. Εάν η κυβέρνηση δεν τρέξει, το τέλος του χρόνου δεν θα κλείσει με ανάπτυξη αλλά με ύφεση. Δεν υπάρχει τίποτε πιο υφεσιακό από την ίδια, την ύφεση στην οικονομία.

Θα προτιμούσα, αντί της παραστάσεως που έδωσε ο κ. πρωθυπουργός στη Βουλή προχθές, σε μια προσπάθεια -καθαρή νομίζω- να στρατεύσει το κόμμα του πίσω από τις επιλογές του δαιμονοποιώντας εμάς, να έχουμε κάτι πολύ πιο σοβαρό: Να κάνει αυτό που πρέπει, να φέρει τα μέτρα που κρίνει, να δούμε εμείς στη Βουλή πού μπορούμε να τον στηρίξουμε, πού δεν μπορούμε και πού πρέπει να πούμε τη γνώμη μας. Αυτά πρέπει να γίνουν πριν καταρρεύσει η οικονομία τελείως».

Στο ερώτημα αν διαπραγματευόταν η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου:

«Δεν θέλω να προσωποποιώ τα πράγματα και ο κ. Τσίπρας δεν κάνει σωστά προσωποποιώντας τα πράγματα, αν μου επιτρέπεται η συμβουλή. Δεν υπάρχει μια κυβέρνηση «προδοτών» και μια κυβέρνηση η οποία θέλει μόνο το καλό του τόπου.

Νομίζω ότι η προσπάθεια «δαιμονοποίησης» της προηγούμενης κυβέρνησης δεν είναι σωστή και δεν είναι αληθής. Η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε αυτό που μπορούσε να κάνει. Δεν ήταν τέλειο; Κατά την άποψή μου επέτυχε πολλά πράγματα.

Η αντιμετώπιση των δίδυμων ελλειμμάτων είναι ένα τεράστιο επίτευγμα που επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή και στη χώρα να επιβιώνουν. Εάν δεν υπήρχε αυτό, δεν θα συζητούσαμε σήμερα. Τα βασικά δημοσιονομικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας είναι υγιή κι αυτό είναι τεράστιο επίτευγμα της προηγούμενης κυβέρνησης.

Βεβαίως, υπάρχει θέμα ρευστότητας. Αυτό που καλείται να αντιμετωπίσει ξεκινώντας από μια πολύ πιο στέρεα βάση η παρούσα κυβέρνηση. Από κει και πέρα, επί τη βάσει των δικών της προτεραιοτήτων, πρέπει να τελειώνει. Δεν λέω ότι κάναμε τα πάντα τέλεια, αλλά αφήσαμε τη χώρα δημοσιονομικώς υγιή και πάνω σ’ αυτή τη βάση μπορεί η παρούσα κυβέρνηση να χτίσει.

Το ότι αργεί να χτίσει είναι ένα κακό. Εάν το μόνο που κάνει είναι να ασχολείται με «σκάψιμο στο παρελθόν», αυτό δεν βοηθά. Η χώρα συνεχίζει να έχει πρόβλημα, δεν μπορούμε να πούμε ότι τα λύσαμε όλα και η νέα κυβέρνηση πρέπει να εκτελέσει την εντολή που πήρε από την ελληνική κοινωνία και να βγάλει οριστικά τη χώρα από την κρίση.

Πρέπει να σας πω ότι οι δύο αρχικοί μήνες της δεν με αφήνουν πολύ αισιόδοξο».

Σχετικώς με την Εξεταστική Επιτροπή για την περίοδο 2009 – 2015:

«Συγχωρέστε με αν εμφανιστώ αιρετικός, αλλά δεν πιστεύω στο θεσμό των Εξεταστικών Επιτροπών. Δυστυχώς για μένα, έχω μετάσχει σε αρκετές κι έχω δει ότι οι εξεταστικές επιτροπές, έτσι όπως γίνονται στην ελληνική Βουλή, λειτουργούν κυρίως ως πολιτικά εργαλεία κι όχι ως μηχανισμοί αποκάλυψης της αλήθειας. Θεωρώ λοιπόν ότι σε αυτή τη φορτισμένη φάση, οι Εξεταστικές Επιτροπές δεν είναι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε και να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση.

Από κει και πέρα, με δεδομένη την αρχική τοποθέτηση στο συγκεκριμένο θέμα, η παγκόσμια οικονομία μπήκε σε φάση ύφεσης το φθινόπωρο του 2008 και η έναρξη της κρίσης και για την Ελλάδα άρχισε στην πραγματικότητα από το 2009 και μετά. Έως το 2009, η χώρα ζούσε σε μια άλλη πραγματικότητα, κατά συνέπεια υπάρχουν διακριτές χρονικές περίοδοι.

Εάν θέλουμε να γράψουμε την Ιστορία της Ελληνικής Οικονομίας μπορούμε κάλλιστα να ξεκινήσουμε από το 1945, αλλά αν θέλουμε να βρούμε τι μας έφερε σ’ αυτήν την συγκεκριμένη εξέλιξη του σήμερα δεν μπορούμε να τρέχουμε πίσω.

Πάμε στο 2004, αν θέλετε, διότι το υπονοούμενο είναι σαφές, για τις κυβερνήσεις Καραμανλή. Γιατί να πάμε στο 2004 και να μην πάμε στο 2000; Γιατί να πάμε στο 2000 και να μην πάμε στο 1981, οπότε άρχισε η τεράστια μεγέθυνση του κράτους; Πηγαίνοντας συνεχώς πίσω δεν λύνουμε κάποιο πρόβλημα. Παρά, απλώς, γράφουμε οικονομική ιστορία.

Πάντως, ξαναλέω και με συγχωρείτε που το επαναλαμβάνω, δεν πιστεύω στους θεσμούς των Εξεταστικών Επιτροπών.

Σε φάσεις εθνικής κρίσης έχει σημασία να πηγαίνουμε μπροστά και όχι να ψάχνουμε πίσω. Βεβαίως, όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος αυτών των πραγμάτων μπορούμε να ανατρέξουμε πίσω, αλλά οι κυβερνήσεις δικάζονται ή καταδικάζονται για τα πολιτικά θέματα – δεν αναφέρομαι σε θέματα ανέντιμης διαχείρισης διότι αυτό είναι ποινικό θέμα και ορθώς η Δικαιοσύνη τα χειρίζεται – από τον απόλυτο κριτή που είναι η Βουλή και ο ελληνικός λαός υπό πολιτική σύνθεση και κατεύθυνση κι όχι οι Εξεταστικές Επιτροπές, οι οποίες στην πραγματικότητα κρύβουν μια οιονεί ποινικοποίηση.

Για τα εσωκομματικά και το θόρυβο περί ηγεσίας:

«Καθ’ όσον με αφορά δεν μίλησα για θέμα ηγεσίας. Μίλησα για την ανάγκη διεξαγωγής βαθύτατου εσωκομματικού διαλόγου και σύγκλησης ενός ανοικτού συνεδρίου για να γίνει αυτό.

Το ερώτημα αν υπάρχει θέμα ηγεσίας ή όχι, έχει να κάνει με την πολιτική γραμμή που πρέπει να ακολουθήσει η Νέα Δημοκρατία. Αν η αντίληψη είναι ότι είμαστε μια χαρά και η παρούσα γραμμή που ακολουθούμε μας οδηγεί να καταστούμε πάλι ένα κόμμα που μπορεί να διεκδικήσει ξανά την εξουσία, δεν υπάρχει θέμα ηγεσίας και καμία ανάγκη εσωκομματικού διαλόγου.

Υπάρχουν όμως και απόψεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνω και τη δική μου, που θα ήταν έτοιμες ανοιχτά και εντίμως σε μια συνεδριακή διαδικασία να υποστηρίξουν μία διαφορετική άποψη».