Μεταξύ άλλων, ο κ. Δένδιας ανέφερε:

• Υπήρχε και προηγουμένως προσπάθεια αντιμετώπισης, αλλά το Κράτος βρέθηκε αμήχανο μπροστά στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Η ειδοποιός διαφορά που συνέβη με τον θάνατο του Παύλου Φύσσα ήταν ότι αυτός που δολοφόνησε δεν ήταν αυτός ο οποίος έκανε τον καυγά. Ο καυγάς έγινε, αποχώρησαν τα στελέχη της Χρυσής Αυγής που λογομάχησαν με τον Φύσσα στην καφετέρια και φώναξαν κάποιον άλλον να «καθαρίσει», ο οποίος δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα.

• Εγώ δεν έκανα την αναφορά ως Υπουργός, άλλωστε δεν ήμουν ο αρμόδιος Υπουργός για τα θέματα απονομής Δικαιοσύνης, είχαμε Υπουργό Δικαιοσύνης. Την αναφορά που έκανα τότε – λέγοντας ότι αυτό το περιστατικό δεν είναι μια σειρά από επεισόδια αλλά προφανώς δείχνει έναν μηχανισμό – την έκανα με το δικαίωμα που έχει οποιοσδήποτε Έλληνας πολίτης. Είχε προηγηθεί μια συζήτηση με τον Μάκη Βορίδη για αυτή τη δυνατότητα νομικής θεώρησης, καθώς ξέρει καλύτερα το Ποινικό Δίκαιο.

• Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με πολλά επεισόδια στα οποία κάποιοι πιστεύουν το «α» και προσπαθούν να επιβάλλουν με τη βία τις απόψεις τους, αλλά πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Τσακώνονται αυτοί που έχουν μια άποψη και φωνάζουν κάποιον άλλον να “καθαρίσει”. Αυτό είναι δηλωτικό άλλου τύπου οργάνωσης.

• Αφού υπάρχει οργάνωση λοιπόν, εξετάσαμε τα επεισόδια και είδαμε ότι πραγματικά μπορεί κατά την άποψή μας να στοιχειοθετηθεί πλέον μια άλλη ποινική πρόβλεψη μετά τα περιστατικά αυτά και έκανα τη γνωστή αναφορά στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Εκεί κατέγραψα τις δικογραφίες που υπήρχαν εκκρεμείς στη Δικαιοσύνη και πρότεινα να εξετάσει αν αυτά συσχετίζονται μεταξύ τους, μήπως δεν έχουμε να κάνουμε με μια σειρά μεμονωμένων επεισοδίων με διαφορετικούς ηθικούς αυτουργούς και αν όλους αυτούς κάτι τους συνδέει. Έτσι καταλήξαμε στη δίκη της Χρυσής Αυγής, η οποία ακόμη δε λέει να τελειώσει.

• Δεν μπορώ να παρέμβω στην ίδια τη διαδικασία, δεν επιτρέπεται και δεν δικαιούμαι, όμως η Δίκη της Νυρεμβέργης που αφορούσε σωρεία εγκλημάτων και κατηγορουμένων τελείωσε σε συγκεκριμένο, σαφώς μικρότερο χρονικό διάστημα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή η δίκη, εάν επιμελώς η κυβέρνηση και το Κράτος είχαν φροντίσει να βοηθήσουν τους λειτουργούς της Θέμιδας να κάνουν τη δουλειά τους, δεν θα μπορούσε να έχει τελειώσει πολύ πιο γρήγορα. Η μακρά διαδικασία προσβάλλει και το Κράτος Δικαίου. Δεν μπορεί ο καταλογισμός της ποινής και η απόφανση υπέρ της αθωότητας ή της ενοχής να γίνεται μια δεκαετία μετά το αδίκημα.

• Μια τέτοια ιστορία είναι πρόκληση να κρατάει όλα αυτά τα χρόνια και είναι εντυπωσιακό πως άνθρωποι οι οποίοι κατηγορούσαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις – μερικοί μάλιστα έφταναν να υποστηρίζουν και ακρότητες κιόλας – τώρα που είναι σε θέση εξουσίας και ευθύνης δείχνουν μια παγερή αδιαφορία για την εξέλιξη αυτής της δίκης, λες και δεν τους αφορά, ότι είναι ένα διαχειριστικό θέμα που «δεν πειράζει, να τελειώσει όταν και όπως τελειώσει». Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.

• Ο σκληρός πυρήνας της Χρυσής Αυγής είναι απολύτως ναζιστικός. Αποδεικνύεται από φωτογραφίες, έγγραφα και αντιλήψεις.

• Εάν πολεμούσαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν θα ήταν στο Ρούπελ, θα ήταν από την απέναντι πλευρά στη Βουλγαρία. Κι αν ζούσαν στην εποχή των κατοχικών κυβερνήσεων θα ήταν με τους δωσίλογους.

• Πέρα από τον σκληρό πυρήνα της Χρυσής Αυγής, υπάρχει κι ένα κομμάτι της κοινωνίας που απολύτως παράλογα, με αυτό τον τρόπο νομίζει ότι απαντά στην πρόκληση που συνιστά η τεράστια οικονομική κρίση. Είναι αν θέλετε άχαρο και στενάχωρο να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να αποσπάσουμε αυτό το κομμάτι των ανθρώπων από το νεοναζιστικό μόρφωμα. Πραγματικά αρνούνται να καταλάβουν τι ακριβώς είναι η Χρυσή Αυγή και νομίζουν ότι έτσι εκδικούνται για το επίπεδο της ζωής τους. Αλλά επειδή η Πολιτεία και όσοι ασχολούνται με την πολιτική πρέπει να αντιλαμβάνονται και τον παιδευτικό χαρακτήρα αυτής της διαδικασίας, πρέπει με συνεχή υπομονή, ακόμη και συνεχείς αποτυχίες αν θέλετε – γιατί αυτό το ποσοστό της Χρυσής Αυγής είναι για εμένα μια τεράστια αποτυχία – να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να φέρουμε αυτούς τους ανθρώπους στα πλαίσια των δημοκρατικά διαθέσιμων επιλογών.