Μεταξύ άλλων, ο κ. Δένδιας ανέφερε:

Αυτό που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός περί νέας οργανωτικής δομής της Πολιτικής Προστασίας, υπάρχει. Το νομοθέτησα το 2014, εμπεριέχεται στον Νόμο 4249/14. Κατά συνέπεια δεν λέει κάτι καινούργιο. Αν πίστευε ότι έπρεπε να το έχει δημιουργήσει, υπάρχει ήδη ο Νόμος, για την οργανωτική δομή της Πολιτικής Προστασίας. Δεν προέβλεπε κατάργηση της θέσης του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, αλλά προέβλεπε, πάνω από αυτή, τη θέση του Γενικού Συντονιστή. Κατά συνέπεια, ο Πρωθυπουργός απλώς δεν γνωρίζει το νομικό πλαίσιο της χώρας, δεν το έχει μελετήσει, έτυχε να το δει μπροστά του μετά από την καταστροφή και πάλι, δεν ξέρει τι υπάρχει.

Δεν βλέπετε πως ό,τι λένε υπάρχει νομοθετημένο; Ο Νόμος 4249/14 ήταν η συσσωρευμένη εμπειρία μετά από τρία χρόνια επιτυχούς διαχείρισης των διδαγμάτων του τι έγινε το 2007 και του τι μπορούσε να είχε προβλεφθεί, σε συνθήκες βέβαια εξαιρετικά δυσχερέστερες. Δεν έχει σχέση το 2007 με το τραγικό πρόσφατο συμβάν. Μελετήσαμε το 2007 και μετά από τρία χρόνια πρακτικής εφαρμογής νέων μεθόδων, νομοθετήσαμε. Ο Πρωθυπουργός και το κόμμα του ήρθε να τα αλλάξει όλα, δεν είχε ιδέα περί τίνος πρόκειται και μέσα από τις αμέλειες και την τραγική τους διαχείριση χάθηκαν σχεδόν 100 ανθρώπινες ζωές. Δεν ήταν απαραίτητο να συμβεί αυτό το πράγμα. Δεν έγινε από Θεού. Αυτό το πράγμα έγινε επειδή η οργανωτική δομή ήταν ανεπαρκής και επειδή οι συγκεκριμένοι άνθρωποι στις συγκεκριμένες θέσεις τα έκαναν όλα λάθος. Βεβαίως, ο Νόμος έπρεπε να είχε εφαρμοστεί. Τότε και σε ακόμη δυσκολότερες συνθήκες θα είχαμε πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες πολύ καλύτερων αποτελεσμάτων. Η συγκεκριμένη περίπτωση, όμως παρά την ένταση του ανέμου, δεν ήταν αρχικά εξαιρετικά δύσκολη περίπτωση. Εκδηλώθηκε η φωτιά σε σημείο που αναμενόταν, σε μέρα επικίνδυνη όπως περιμέναμε, στην Αττική, όπου υπάρχουν όλες οι δυνάμεις του Κράτους. Εκεί δηλαδή που αν πρέπει να δώσεις μια μάχη είναι ακριβώς το σημείο που μπορείς να τη δώσεις κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Χάσαμε σχεδόν 100 συνανθρώπους μας και στη μνήμη τους ακριβώς χρειάζεται πολύ μεγάλος σεβασμός και όχι να συνεχώς να λέμε πράγματα όχι σοβαρά – για να το πω επιεικώς – προσπαθώντας να αποσείσουμε έμμεσα τις ευθύνες μας για την κρίση.

Όχι, δε συμφωνώ ότι έπαιξαν τόσο καθοριστικό ρόλο στο αποτέλεσμα τα αυθαίρετα. Αυθαίρετα υπήρχαν εκεί επί χρόνια. Με εντυπωσιάζει ότι μια κυβέρνηση που έχει νομοθετήσει υπέρ της αυθαίρετης δόμησης τη κατηγορεί ως υπεύθυνη καταστροφής. Δεν είμαι υπέρ της αυθαίρετης δόμησης. Αλλά ούτε το 2012, το 2013, το 2014 κάηκε κάποιος άνθρωπος. Εκεί ήταν τα αυθαίρετα, δεν μπορούμε να τα ρίχνουμε σε άλλους. Θα μου πείτε, “είναι καλή η αυθαίρετη δόμηση;”. Όχι βεβαίως, αλλά αυτό είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Εάν μπούμε σε αυτή τη συζήτηση τώρα, κάνουμε το χατίρι στην κυβέρνηση που πάει να πετάξει την μπάλα μακριά.

Θα κριθεί στην πράξη εάν η Νέα Δημοκρατία είναι έτοιμη να χειριστεί μια τόσο σύνθετη κατάσταση μετά από σχεδόν δέκα χρόνια μνημόνια. Έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε για να έχουμε μια σοβαρή ομάδα έτοιμη να μπορεί να διαχειριστεί τα πράγματα, αλλά ειλικρινά σας λέω, με όλη τη σεμνότητα που πρέπει να έχει κανείς απέναντι στη δυσχέρεια: Μπροστά σε αυτό που υπάρχει σήμερα και παριστάνει την κυβέρνηση της χώρας, οτιδήποτε άλλο θα είναι εκατό φορές καλύτερο. Η κυβέρνηση φάνηκε τελικά, με τον πιο τραγικό τρόπο δυστυχώς, πόσο ανεπαρκής είναι.

Στο ερώτημά σας αν υπάρχουν στοιχεία για τεκμηρίωση αδικήματος, σέβομαι πάντα το μέγα δικαίωμα υπεράσπισης οποιουδήποτε τελεί υπό κατηγορία, όμως, χωρίς να θέλω να προσωποποιήσω οτιδήποτε, το να ισχυριστούμε ότι όλο αυτό το οποίο συνέβη και χάσαμε σχεδόν 100 συνανθρώπους μας είναι «έργο Θεού» και δεν υπάρχουν συγκεκριμένες και απολύτως καταλογιστέες ανθρώπινες ευθύνες, νομίζω ότι είναι τεράστιο σφάλμα και εθελοτυφλία. Το τι έχει συμβεί είναι περίπου προφανές. Η εξατομίκευση είναι έργο της Δικαιοσύνης αλλά η εξατομίκευση πρέπει να γίνει, από σεβασμό αν μη τι άλλο στη μνήμη των θυμάτων. Δεν μπορούμε να παριστάνουμε ότι αρκεί η πολιτική ευθύνη ή αρκεί η αναφορά στο Θείο. Εδώ υπάρχει και ο ανθρώπινος δάκτυλος, δια παραλείψεως, δια ανοησίας, δια αβελτηρίας, αλλά υπάρχει και είναι προφανές.