Για το Μεταναστευτικό και τις δηλώσεις της κ. Τ. Χριστοδουλοπούλου:

«Είχα τη χαρά το πρωί να ακούσω αυτές τις -πρέπει να πω επιεικώς-λίγο ιδιόρρυθμες τοποθετήσεις. Μου θύμισαν κάτι ωραίο, χαλαρό, περιγραφικό… Πώς δεν παρέλαβαν τίποτε; Η χώρα έχει υποβάλλει και υλοποιούσε ένα πλήρες σχέδιο. Υπεβλήθη το 2011 στην Ε.Ε., υλοποιήθηκε από εμένα από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι τον Ιούνιο του 2014 τουλάχιστον που αποχώρησα από το Υπουργείο.

Το Κέντρο αυτό είναι ένα πλήρες πλαίσιο χειρισμού σε θέματα μεταναστευτικών ροών και περιλαμβάνει:

α) Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής, η οποία λειτουργεί ήδη και υπάρχουν τα σχετικά κέντρα στα νησιά και στον Έβρο. Ειδικά στον Έβρο, οι πάντες έχουν επισκεφθεί το κέντρο, το οποίο έχει αποσπάσει τα πιο κολακευτικά σχόλια που μπορεί να πει κανείς.

β) Υπηρεσία Ασύλου, η πιο σύγχρονη στην Ευρώπη έως ότου αποχώρησα τον Ιούνιο του 2014. Να υπενθυμίσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε διάταξη για να διευκολύνει τη δημιουργία της.

γ) Προαναχωρησιακά Κέντρα, τα οποία δημιουργήθηκαν επί των ημερών μου με εξαίρεση την Αμυγδαλέζα που είχε αρχίσει σε ένα πολύ μικρό επίπεδο επί Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, πριν από τις τότε εκλογές.

δ) Το πιο σύγχρονο Πρόγραμμα Επιστροφών στην Ευρώπη με το οποίο, επί των ημερών μου, επιστράφηκαν με αξιοπρέπεια στις χώρες από τις οποίες προέρχονταν 50.000 άνθρωποι».

Σχετικώς με τις καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος της Ελλάδος για θέματα Μεταναστευτικής Πολιτικής:

«Αν θα δείτε στους χρόνους που ανατρέχουν οι περισσότερες καταδίκες ήταν για το χρονικό διάστημα πριν από το 2012.

Οι περισσότερες καταδίκες, που είναι το 95%, αφορούν στην κράτηση σε κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων. Το θέμα προέκυψε επειδή δεν υπήρχαν εξειδικευμένα κέντρα για να πηγαίνουν οι μετανάστες.

Και αυτό θα συμβεί τώρα με την άφρονα πολιτική, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί.

Είχαμε ξεκινήσει και το πρόγραμμα των ανοικτών δομών, το οποίο νομοθετήθηκε το 2013 με συμφωνία χρηματοδότησης από την Ε.Ε. Δεν μπορούσαμε να ξεκινήσουμε κάτι, αν δεν βρίσκαμε τα λεφτά προηγουμένως. Πώς θα γινόταν διαφορετικά. Πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε και τώρα μας εγκαλεί που δεν λειτουργούσαν 2.500 θέσεις που δεν ψήφισε και δεν ήθελε ποτέ να γίνουν!

Επίσης, όταν πήγαμε να κάνουμε την πρώτη (ανοικτή δομή) στην Αγία Βαρβάρα, η τότε υποψήφια και υποστηριζόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ Περιφερειάρχης κ. Ρένα Δούρου ήρθε μπροστά στο κέντρο να εμποδίσει τις εργασίες. Σταματήσαμε τότε λόγω των δημοτικών εκλογών, στη συνέχεια έφυγα από το υπουργείο, για το τι έγινε μετά θα πρέπει να ρωτηθούν άλλοι και όχι εγώ.

Υπήρχε ένα πλήρες πλαίσιο ενώ αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτε. Είναι εντυπωσιακό να ακούει κανείς ότι έρχεται μια κυβέρνηση στην εξουσία και δεν έχει πρόγραμμα. Θα φτιάξει το πρόγραμμα αφότου ανέλθει στην εξουσία και μετράει ήδη τρεις μήνες; Αυτά τα πράγματα δεν είναι σοβαρά».

Όσον αφορά στη φύλαξη των συνόρων και τη διασφάλιση της κυριαρχίας:

«Το Μεταναστευτικό μπορεί να θεωρείται ευρωπαϊκό πρόβλημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πολλά πράγματα. Σημαίνει ότι είναι πρόβλημα που έχει και ευρωπαϊκή διάσταση. Δεν έχουν καταργηθεί τα έθνη – κράτη.

Συνεχίζουμε και ασκούμε στην Ελλάδα -και θέλουμε να ασκούμε- εθνική κυριαρχία. Αυτό σημαίνει ότι για τα σύνορα της πατρίδας μας απέναντι στον ελληνικό λαό, την ευθύνη έχουμε εμείς, δηλαδή η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση η οποία εκλέγεται και γι’ αυτό. Το να εμφανίζεται μια κυβέρνηση, η οποία αφ’ ης με την πολιτική της κάνει διεθνές προσκλητήριο μεταναστών, μετά λέει ‘ναι, αυτό δεν είναι δικό μας πρόγραμμα είναι ευρωπαϊκό’ δείχνει έλλειψη σοβαρότητας. Σας θυμίζω ότι έλεγαν να βρίσκονται όλοι έξω και να απολαμβάνουν δωρεάν σίτιση, δωρεάν Υγεία».

Σχετικώς με τα όσα συμβαίνουν σε άλλες χώρες, όπως η Ιταλία:

«Οι Ιταλοί είχαν και έχουν πρόβλημα εξ αιτίας του γεγονότος ότι η Λιβύη είναι πλέον μια «μη υπαρκτή χώρα», κάτι το οποίο καλείται διεθνώς ως “fake state”, με αποτέλεσμα να υπάρχει εύκολη διάβαση (σε μεταναστευτικές ροές).

Καταφέραμε στον Έβρο και ευτυχώς διατηρείται αυτό, να μην περνά ούτε ένας. Με απόλυτο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών, τοποθετώντας 2.000 Έλληνες συνοριοφύλακες επί της γραμμής, τους οποίος αντικαθιστούσαμε σιγά – σιγά με τα πιο σύγχρονα μέσα παρακολούθησης ώστε να βλέπουμε ποιος έρχεται, να τον εμποδίζουμε πάνω στη γραμμή και να καλούμε τον Τούρκο στρατοχωροφύλακα να τον πάρει.

Αυτό θα μπορούσε να έχει συνεχισθεί και στο Αιγαίο. Δεν ήταν δική μου αρμοδιότητα. Είχαμε εκπονήσει και για εκεί ένα πλάνο αλλά δεν υπήρχε χρόνος να υλοποιηθεί. Όμως υπάρχει δυνατότητα προστασίας της χώρας μας.

Η λογική ότι μπάζει η Ευρώπη απ’ όλες τις μεριές, άρα μπάζει και από εμάς, δεν είναι λογική την οποία θα πρέπει να συνυπογράψουμε».

Για τη συνεχιζόμενη κατάληψη του Πανεπιστημίου Αθηνών:

«Είναι πολύ στενάχωρο που συζητούμε και πάλι αυτά τα πράγματα, τα οποία παραλάβαμε τον Ιούνιο του 2012 στην κατάσταση που πάνε να γίνουν πάλι, και θεωρούσα το 2013 πως τα είχαμε λύσει. Το πανεπιστημιακό άσυλο είχε μετατραπεί σε άσυλο ιδεών κι όχι σε άσυλο του οποιουδήποτε ήθελε να καταλάβει το πανεπιστήμιο όποια ώρα του ερχόταν.

Επί δύο χρόνια στο κέντρο της Αθήνας δεν είχε πέσει ούτε μία βόμβα μολότωφ. Ούτε μία! Είχαν σταματήσει τα καψίματα και τα σπασίματα. Είχαν μπορέσει οι άνθρωποι που ζουν στο κέντρο της Αθήνας να δουλέψουν και να αναπτύξουν την προσωπική τους ζωή. Βλέπω με λύπη ότι επ’ ονόματι κάποιων ιδεοληψιών γυρνάμε ολοταχώς εκεί απ’ όπου παραλάβαμε το 2012. Αυτό είναι πολύ μεγάλη ζημιά.

Είναι πολύ νωρίς και δεν θέλω να ξεκινήσω με υψηλούς τόνους αντιπολίτευσης σε μια νέα κυβέρνηση που έχει κάθε δικαίωμα να εφαρμόσει την πολιτική της, αυτήν την εντολή πήρε από τον ελληνικό λαό. Δεν έχει όμως δικαίωμα να μην έχει πολιτική.

Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι βάρβαρη καταπάτηση των συνταγματικών δικαιωμάτων της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών έναντι της αδιαφορίας του κράτους απέναντι σε μια ηχηρή μειοψηφία. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Πρέπει η κυβέρνηση να επανέλθει στη σοβαρότητα, να εφαρμόσει την όποια πολιτική αυτή κρίνει αλλά να μας την εξηγήσει πρώτα.

Όσον αφορά στο δικαίωμα διαμαρτυρίας με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό στη Βουλή:

«Να τηρούνται οι διατάξεις των κειμένων νόμων, εκτός αν δεν είμαστε κράτος στο οποίο οι νόμοι του έχουν κάποια σημασία. Αν θέλει κάποιος να διαμαρτυρηθεί στο κοινοβούλιο υπάρχει διάταξη και προβλέπει το θεσμό της αναφοράς, αλλιώς αν ο καθένας μπαίνει και καταλαμβάνει ό,τι θέλει για να διαμαρτυρηθεί, τότε αύριο το πρωί με κάθε «δικαίωμα» θα μπει και θα καταλάβει την αίθουσα του κοινοβουλίου, τα κυβερνητικά έδρανα, τη θέση του προέδρου της Βουλής και μετά θα πετάξει τους βουλευτές έξω. Νομίζω ότι αυτό κάποτε λεγόταν πραξικόπημα.

Αυτά που ακούμε περί «διαμαρτυριών» είναι σοβαρά πράγματα; Τι είμαστε εδώ παιδική χαρά ή κράτος;

Σχετικώς με το αν ασκεί τα καθήκοντά του ή όχι ο αρμόδιος υπουργός:

«Δεν θέλω ποτέ να προσωποποιώ οποιαδήποτε κριτική. Αυτό για το οποίο λυπάμαι και βλέπω είναι ότι υπάρχει μια κυβέρνηση τελείως ασύντακτη. Μια κυβέρνηση η οποία ενώ επεδίωξε την άνοδό της στην εξουσία ήταν τελείως ανέτοιμη να τη χειριστεί και δεν έχει ούτε πρόγραμμα, ούτε συνοχή, ούτε πειθαρχία να μπορέσει να κάνει τη δουλειά της.

Το κακό είναι ότι δεν θα το πληρώσει αυτό η κυβέρνηση. Θα το πληρώσουμε όλοι. Γι’ αυτό παρακαλώ και εύχομαι να επανέλθουμε στη λογική. Λέω και ευθέως, εάν χρειάζονται οποιαδήποτε συμβουλή και βοήθεια, επί τη βάσει της προηγούμενης εμπειρίας, ευχαρίστως να την προσφέρουμε.

Κανείς δεν θέλει το κακό της χώρας για να δικαιωθεί πολιτικά την επαύριον. Να βοηθοήσουμε θέλουμε όλοι. Ό,τι περνούν τώρα, το πέρασα το 2012 και ξέρω τι είναι να βλέπεις την Αθήνα γεμάτη μετανάστες, την εγκληματικότητα στον ουρανό και τα σύνορά σου «τρύπια». Δεν είναι ανάγκη να επανέλθουμε σ’ αυτό το σημείο. Κι αν κάτι κριθεί ότι έγινε στραβά, μπορούμε κάλλιστα να το διορθώσουμε αλλά όχι πάλι να γυρίσουμε στο χάλι που βρισκόμασταν».