Η τοποθέτηση του Νίκου Δένδια έχει ως εξής:

«Κύριε Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε να θέσω ορισμένα θέματα, διευρύνοντας το πλαίσιο συζήτησης. Καταρχήν, θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. Υπουργό, πώς σκέφτεται την επέκταση του συστήματος παρακολούθησης στο Ιόνιο. Είπατε προηγουμένως, κύριε Υπουργέ, ότι ελπίζετε να ολοκληρωθεί η παρακολούθηση και του Νοτίου Αιγαίου στην τρέχουσα χρονική περίοδο. 

Έχει μείνει, όμως, ανοικτό το θέμα του Ιονίου. Υπάρχει μια αυξημένη κυκλοφορία στην ευρύτερη αυτή περιοχή και υπάρχει και ένα άλλο θέμα, το οποίο θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διακρατικής συζήτησης με την Αλβανία. 

Αναφέρομαι στην αυξανόμενη πληθυσμιακή συγκέντρωση στην περιοχή των Αγίων Σαράντα και στη συνακόλουθη απόρριψη αποβλήτων, σε πάρα πολύ μικρή απόσταση από τις τουριστικότερες περιοχές του νησιού της Κέρκυρας και των Διαπόντιων νησιών, που δημιουργούν για μας ήδη ένα πρόβλημα και θα δημιουργήσουν ένα τεράστιο πρόβλημα, αν δεν αντιμετωπιστεί η κατασκευή βιολογικών καθαρισμών από την αλβανική πλευρά στην περιοχή αυτή.

Δεν πρέπει να υποτιμηθεί η ανάπτυξη της περιοχής των Αγίων Σαράντα. 

Επίσης, το τεράστιο τμήμα του τουριστικού πλούτου της Χώρας είναι η ακτογραμμή και εκεί η Ελλάδα βασίζει τον τουρισμό της. 

Εκεί υπάρχει, θα μου επιτρέψετε την έκφραση, μια «παλαβή συναρμοδιότητα». Καταρχήν, το μεγαλύτερο μέρος των επισκέψιμων ζωνών έχει δοθεί από την Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Λυπάμαι, αλλά πρέπει να πω, ότι η εκμετάλλευση την οποία κάνουν οι Ο.T.A, επιεικώς, δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Μπορεί να έχουμε μεγάλο αριθμό από μπλε σημαίες, αλλά πολύ φοβάμαι ότι έχουμε πάρα πολύ μικρό αριθμό από οργανωμένες, σοβαρά, παραλίες και έχουμε ένα πάρα πολύ μεγάλο αριθμό από καθαρές παραλίες και αναφέρομαι στη νομική έννοια του όρου παραλία. Όλες αυτές οι συναρμοδιότητες και η παραχώρηση εμποδίζουν στο να υπάρχει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση και μια παραγωγή αποτελέσματος στο συγκεκριμένο θέμα.

Όσον αφορά στους λιμένες υπάρχει και εκεί μια τεράστια, επίσης, συναρμοδιότητα. Το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας έχει τους εμπορικούς λιμένες ,το Υπουργείο Τουρισμού έχει τους τουριστικούς λιμένες και το Υπουργείο Γεωργίας έχει τα αλιευτικά καταφύγια, τα οποία, όμως, μόνο ως αλιευτικά καταφύγια δεν χρησιμοποιούνται. 

Η κατασκευή τους, δε, πολλές φορές έχει άμεσες επιπτώσεις στο περιβάλλον, διότι διακόπτει , κατά τρόπο αδόκιμο, την κυκλοφορία των θαλάσσιων ρευμάτων, δημιουργεί προσχωρήσεις και άλλα. 

Νομίζω, λοιπόν, ότι και επ’ αυτού θα πρέπει να υπάρξει μια σαφής πολιτική κατεύθυνση, στο πώς θα αντιμετωπίζονται όλα αυτά τα θέματα, τα οποία είναι μεν αλληλένδετα, όσον αφορά, όμως, στις αρμοδιότητες είναι τόσο πολυδιασπασμένα, ώστε να μην μπορεί να υπάρχει μια ενιαία γραμμή και κατεύθυνση. Επίσης, υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα όσον αφορά στον υποθαλάσσιο πλούτο.

Αναφέρομαι στα μεγάλα ζητήματα, που δημιουργούν οι μηχανότρατες, οι οποίες έχουν μετατρέψει τον ελληνικό βυθό σε νεκρό τόπο. Η εικόνα του βυθού πριν είκοσι χρόνια είναι διαφορετική με τη σημερινή , ακόμη και σε παρθένες περιοχές όπως π .χ. στην περιοχή των Παξώv , που δεν βλέπεις τίποτα στο βυθό. 

Νομίζω ότι και αυτό έχει τεράστιες επιπτώσεις και στον τουρισμό και στην επισκεψιμότητα και στην ποιότητα της ζωής μακροπρόθεσμα.

Κύριε πρόεδρε, υπάρχει ένα ζήτημα πολλαπλών αρμοδιοτήτων για θέματα, τα οποία δεν είναι στενά περιβαλλοντικά, αλλά επηρεάζουν πάρα πολύ και το θαλάσσιο περιβάλλον και έχουν τεράστιες επιπτώσεις στην οικονομική ζωή του τόπου, η οποία περνά μέσα από τον τουρισμό και την επισκεψιμότητά του. 

Θα πρέπει να υπάρξει μια ευρύτερη αντιμετώπιση, ώστε να υπάρξει μια σαφής πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος με την ευρύτερη έννοια.»