Προς:

α) κ. Υπουργό Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης

β) κ. Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Η άσκηση πολιτικών κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης αποτελεί θεμελιώδη αρμοδιότητα των ΟΤΑ α΄ βαθμού, περιλαμβάνει δε, μεταξύ άλλων, δράσεις υποστήριξης και κοινωνικής φροντίδας της παιδικής αλλά και της τρίτης ηλικίας, προγράμματα μέριμνας ευπαθών κοινωνικών ομάδων, στήριξης αστέγων και οικονομικά αδύνατων πολιτών, οικονομικής ενίσχυσης αυτοστεγαζόμενων, καταβολής κοινωνικών επιδομάτων κ.α. (αρ.75 παρ. Ι τομέας ε΄ Δημοτικού & Κοινοτικού Κώδικα – ν.3463/2006 – Α΄114). 

Ειδικά κατά την τρέχουσα, δύσκολη οικονομική συγκυρία, οι Δήμοι της χώρας, αξιοποιώντας αυτήν τη θεσμική δυνατότητα και πόρους προερχόμενους μεταξύ άλλων από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, συμβάλλουν σημαντικά στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και την αντιμετώπιση προβλημάτων που σε τοπική κλίμακα έχουν την καλύτερη γνώση και δυνατότητα διαχείρισής τους.

Η Κυβέρνηση, ωστόσο, αντί να ενισχύσει την κοινωνική αποστολή των Δήμων, έρχεται να την υπονομεύσει, αναθέτοντας στις Περιφέρειες να καταρτίζουν και να υλοποιούν δράσεις και προγράμματα κοινωνικής πολιτικής για την ανακούφιση ευπαθών κοινωνικών ομάδων του πληθυσμού, για την υλοποίηση των οποίων δύνανται να συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις με δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς κοινής ωφέλειας (αρ.45 ν.4320/2015, Α΄29). 

Η διάταξη αυτή εντάχθηκε αιφνιδίως στον εν λόγω νόμο «Ρυθμίσεις για τη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» και εξυπηρετεί, σύμφωνα με αυτοδιοικητικούς φορείς, μικροπολιτικές σκοπιμότητες της «κυβερνητικής» διοίκησης της Περιφέρειας Αττικής.

Όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), με τη διάταξη αυτή «επιχειρείται κατά τρόπο εκβιαστικό η τροποποίηση της βασικής νομοθεσίας των αρμοδιοτήτων της αυτοδιοίκησης α΄ βαθμού που μεταξύ άλλων είναι η κοινωνική προστασία και αλληλεγγύη. Γίνεται προσπάθεια να απονεμηθεί η αρμοδιότητα αυτή και στην αυτοδιοίκηση β΄ βαθμού, παραβιάζοντας εμμέσως πλην σαφώς τις αρχές της εγγύτητας και της επικουρικότητας.

 […] Επιχειρείται κατά τρόπο αόριστο και νομικά επισφαλή να ασκείται η υλοποίηση της αρμοδιότητας αυτής μέσω προγραμματικών συμβάσεων με οργανισμούς και επιχειρήσεις του δημοσίου τομέα, ακόμη και ανώνυμες εταιρείες, παρακάμπτοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο αντισυνταγματικά τους Δήμους, που είναι οι φυσικοί αδιαμφισβήτητοι φορείς υλοποίησης προγραμμάτων κοινωνικής πολιτικής, και το κυριότερο, χωρίς να υπάρχει καμία κανονιστική κατεύθυνση, ελλειπούσης της επιβαλλόμενης ειδικής εξουσιοδότησης».

Κατόπιν τούτων,

ερωτώνται οι κ.κ. συναρμόδιοι Υπουργοί,

α) Εξυπηρετεί κάποια αντικειμενική κοινωνική σκοπιμότητα η μεθοδευόμενη υφαρπαγή της αρμοδιότητας της κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης από τους Δήμους ή υπαγορεύεται, μόνον, από μικροπολιτικούς υπολογισμούς της Κυβέρνησης και της διοίκησης της Περιφέρειας Αττικής;

β) Πως συμβιβάζεται η νεοπαγής ρύθμιση του αρ.45 ν.4320/2015 με τις αρχές της εγγύτητας και της επικουρικότητας, την κατανομή αρμοδιοτήτων στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης σύμφωνα με τους νόμους 3463/2006 και 3852/2010, αλλά και την διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια αυτών, σύμφωνα με το αρ.102 του Συντάγματος και τον Ευρωπαϊκό Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας (ν.1850/1989);

γ) Ποιες επιπτώσεις θα έχει η εν λόγω ρύθμιση στη χρηματοδότηση προγραμμάτων και δράσεων κοινωνικής πολιτικής και αλληλεγγύης των Δήμων από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο κ.α.

Ο ερωτών βουλευτής

Νίκος Δένδιας